DE
Annexatie en stopgezette Rijkswegen
Nederland-België in Amsterdam
ZATERDAG 5 APRIL 1947
DE LEIDSCHE COURANT
PAGINA 3
J
\E DOOD van koning George van Grie
kenland heeft het Grieksche probleem
weer eens in het centrum der belangstel
ling geplaatst. Niet dat het land den laat-
sten tijd over gebrek aan belangstelling
heeft te klagen, integendeel: het zou veel
liever wat meer rust genieten dan het voor
werp zijn van de bemoiïngen van naaste
buren en verre vrienden.
Wanneer het waar is, dat een koning het
symbool is van zijn volk, dan is wijlen ko
ning George in dit opzicht uitstekend ge
slaagd. Hij is een van de meest tragische
koningsfiguren van den laatsten tijd en zijn
bewind is een aaneenschakeling geweest
van 'rusteloosheid. Hij draaide als een weer-
mannetje in en uit zijn huisje, want niet
minder dan driemaal is de koning uit zijn
land gezet en driemaal is hij weer terugge
keerd.
Zijn eerste regeeringsperiode duurde 40
dagen, de tweede 514 jaar en de derde nog
geen 6 maanden. Dit onrustige bewind
weerspiegelt volkomen de onrust, waaraan
het Grieksche volk de laatste decennniëns
ten prooi is geweest, en het is slechts te
hopen, dat het plotselinge verscheiden van
den vorst z'n tegenhanger niet krijgt in een
even plotselinge ondergang van de Griek
sche onafhankelijkheid.
Wanneer men Griekenlands buren hun
gang had laten gaan, dan zat te Athene
op het oogenblik reeds lang een vertegen
woordiger van Moskou, die de lakens uit
deelde. Maar dank zij de aanwezigheid van
Britsche troepen, wier taak weldra door
de Amerikaansche hulpactie zal worden
overgenomen, is de agressie beperkt geble
ven tot een guerilla-strijd aan de grenzen.
Die Amerikaansche hulpactie, onlangs
door Truman aangekondigd, is van verschil
lende zijden aangevallen en het sterkste ar
gument, dat er tegen is aangevoerd, is on
getwijfeld het verwijt, dat de organisatie
der Vereenigde Naties is gepasseerd. Het is
inderdaad te betreuren, dat Truman gelijk
heeft met zijn opmerking, dat de V.N. nog
te zwak zijn om afdoende hulp te verleenen,
maar niettemin heeft hij gelijk.
De Veiligheidsraad heeft zich reeds een
jaar vruchteloos bezig gehouden met de
Grieksche kwestie en is npg geen siap ver
der gekomen. Een commissie van oncerzoek
is uitgezonden en deze kwam, zag en snapte
er niets meer van. Men liet de heeren op
ezeltje in de bergen rondrijden, waar ach
ter de leider der benden, Mark-os, kieke boe
^peelde en aan het einde van hun trig wa
ren ze nog even wijs als ze gekomen waren.
Duidelijker kon men de machteloosheid van
den .Veiligheidsraad al niet demonstreeren.
EEN ANDERE koningstragedie wordt
weer opgehaald door het besluit van
Franco om aan de Cortes een wetsontwerp
voor te leggen betreffende den staatsvorm
van Spanje en de opvolging van het staats
hoofd.
In dat wetsontwerp wordt na aen dood
van Franco of indien hij niet langer in
staat zal zijn de functie van staatshoofd te
vervullen het koningschap hersteld,
waarmee dus den monarchisten, verzameld
rond den troonpretendent don Juan, een
kluif wordt toegeworpen, om zoolang op te
houden met blaffen, want straks krijgen zij
de kans.
Het is de vraag of de monarchisten in
derdaad hun agitatie zullen staken en ge
noegen zullen nemen met deze restauratie
in het vooruitzicht. Want in het wetsont
werp staat één wel zeer merkwaardige be
paling, n.l. dat de koninklijke opvolger de
fundamenteele wetten van den huidigen
staat zal moeten aanvaarden.
Wat heeft dat te beduiden? Zal deèe ko
ning dictatoriaal moeten gaan regeeren?
Het lijkt weinig waarschijnlijk, dat de mo
narchisten daarmede accoord zullen gaan,
evenmin trouwens als met de bepaling, dat
Franco zich het recht voorbehoudt om ten
allen tijde een opvolger aan te wijzen. De
toekomst van Spanje ligt dan geheel in han
den van Franco.
Van den anderen kant moet men ook niet
uit het oog verliezen, dat één der voor
naamste redenen van Franco's zadelvast
heid de vrees is, wat er zal gebeuren als het
dictatoriale bewind eens omvergeworpen
zou worden. Men vreest met recht een te
rugkeer van den chaotischen toestand onder
het roode bewind, toen er een terreur
heerschte zonder weerga. Een herhaling
daarvan vreest men ook na Franco's dood
en als onbloedige overgang tot een consti
tutioneel koningschap kan de thans voor
gestelde regeling misschien zijn nat hebben.
Het is daarom wel merkwaardig, dat don
Juan alleen geprotesteerd heeft tegen het
feit, dat hij niet van te voren is gekend,
maar overigens een afwachtende houding
aanneemt.
IN MOSKOU is het Paasch-licht nog niet
opgegaan over de conferentie dei Groote
Vier. Er heerscht altijd nog de grootste on-
eenigheid. Zelfs een geheime zitting, die
anders nog wel eens schot kon brengen in
vastgeloopen besprekingen, omdat de hee
ren elkaar dan onder vier oogen de waar
heid kunnen zeggen, heeft niets uitgehaald.
De groote strijdpunten zijn: de instelling
van een voorloopige centrale Duitsche re
geering, het uit den weg ruimen van de
barrières tusschen de diverse zones, de her
stelbetalingen en het deelen van hei tijde
lijk te kort.
Rusland in dit opzicht gesteund door
Engeland meent, dat de voorloopige cen
trale regeering gekozen moet worden, ter
wijl Amerika en Frankrijk van oordeel zijn,
dat zij zal moeten bestaan uit vertegen
woordigers, die door de verschillende Duit
sche staten worden benoemd. Dat mee-
ningsverschil hangt natuurlijk samen met
ieders opvatting omtrent de toekomstige
constructie van Duitschland: eenheidsstaat
of federatief stelsel. Vandaar dat deze kwes
tie, welke oogenschijnlijk niets anders is
dan een formeele kwestie, veel dieper gaat
dan men oppervlakkig zou denken.
Het uit den weg ruimen van de barrières
hangt samen met de kwestie van de winst
en verliesdeeling. het oogenblik gaat
het insommige zones al heel slecht, waar
van de hongerdemonstraties in het Ruhr-
bekken een uiting zijn. Men mag dat aan
allerlei oorzaken wijten, maar de grond
oorzaak is toch. dat in de Westersche zónes
de groöte bevolkingscentra liggen, met
een groot aantal vluchtelingen uit het Oos
ten, terwijl in het Oosten de groote land
bouwstreken gelegen zijn, welke vroeger
voorzagen in de voeding van het Westen,
maar nu achter het „ijzeren gordijn" zijn
komen te liggen.
Nu kibbelt men over het gezamenlijk
dragen van de tijdelijke tekorten, welke
bijgepast moeten worden, waartegenover
als keerzijde van de medaille evenzeer ge
kibbeld wordt over de verdeeling van de
buit. Rusland wil het grootste stux van de
berenhuid hebben en aan Engeland de
zwaarste last voor de tekorten in de Brit
sche zóne overlaten, terwijl Frankrijk zeurt
over de steenkolen van het Ruhrbekken.
Daartusschen door probeert Amerika om
Europa als kapitaalkrachtige afnemer van
de Amerikaansche producten te redden.
Want als Duitschland een „overbevolkte
achterbuurt" of een economisch armhuis
in het hart van Europa blijft, is het met
de welvaart van Europa ook gedaan.
„Wij wenschen dat Duitschland binnen
zekere perken zijn hulpbronnen aan ge
schoolde arbeidskrachten, energie, en indu-
strieele capaciteit gebruikt voor her weder
om opbouwen van een netwerk van han
del waarvan de Europeesche welvaart af
hangt; uiteindelijk wenschen wij te zien dat
een vreedzaam I uitschland, met sterke de
mocratische wortels, zijn plaats inneemt in
de Europeesche- en wereldgemeenschap
van naties."
Aldus formuleerde Marshall globaal het
Amerikaansche standpunt te Moskou.
Royaal inderdaad, maar niet concreet ge
noeg.
En de anderen pingelen graag.
MEN KEERDE ZIJN
KOPJE OM
In sommige streeken van ons land
heerscht nóg dit eigenaardig ge
bruik, het koffiekopje omkeeren,
ten teeken, dat men niet meer
wenscht.
Zelden ziet men nog dit gebruik
van omgekeerde kopjes Zeker
niet daar waar de Gruyter's koffie
met haar geurig aroma wordt ge
schonken. Deze koffie blijft altijd
een genot pn smaakt naar meer
totdat de koffiepot leeg is.
Twintig textielpunten
Ook losse punten geldig
Met ingang van 1 April j.l. zijn van de
nieuwe textielkaart VA 705 geldig ver
klaard van elk der strooken A. en B:
1. de 5 bonnen ter waarde van 1 punt en
2. de bon ter waarde van 5 punten.
De bonnen „reserve A" en „reserve B"
zijn niet geldig voor den aankoop van tex-
tielgoederen.
Het verbod tot het in ontvangst nemen
van losse punten der textielkaarter, geldt
niet voor de thans geldig verklaarde bon
nen der textielkaart VA 705.
Het publiek wordt aangeraden om, ten
einde verlies van de kaart te voorkomen
uitsluitend de geldige bonnen bij het doen
van aankoopen mede te nemen.
Burgemeesters in
privé
De burgemeester van Zoeterwoude over:
j_JET AMBTS VERTREK van den ^burgemeesters van Zoeterwoude is niet met zulk
een dure en bijna vorstelijke praal gestoffeerd als dat van de Leidsche buren,
maar het is er wel huiselijker. Een paareiken armstoelen, geschoven rond een met
oen pluche kleed gedekte tafel, een ouderwetsch mahonie schrijfbureau zouden ons
doen denken op thee-visite te zijn, wanneer niet de kast en het bureau, in plaats van
met serviezen en snuisterijen, gevuld en Leiaden met strenge wetboeken en nog
veel strengere „Verordeningen-bladen", ons met vermanend opgestoken vinger er
aan herinnerden bij een burgemeester op audiëntie te zitten.
De verstandhouding
tusschen Dorp en H.R.
Men zou ook kunnen zeggen, dat de
burgemeester v?n Zoéterv/oude, de heer
H. J. J. A. Smeets. bij ons op audiëntie zat,
want het is liet vermaak van een inter
view, dat eenerzijds de betreffende ma
gistraat ons in gehoor ontvangt, doch an
derzijds door ons wordt uitgehoord.
Burgemeester Smeets had expresseüjk
voor deze gelegenheid een verkeers-bord,
in miniatuur op tafel gezet, hetwelk aan
duidde, dat er niet langer dan 10 minuten
geparkeerd mocht worden, maar aangezien
we het genoegen hebben den Zoeter woud -
schen bewindsman reeds langer dan van
daag of gisteren te kennen, bleven wij on
verstoord doorrijden, zonder vrees be
keurd te worden.
In het midden van zijn uitgestrekte ge
meente zat de burgemeester op een draaien
de bureau-stoel, zoodat hij met één enkele
beweging van de Vliet via de Rijndijk zijn
aandacht kon verplaatsen naar de verste
hoeken van Gelderswoude.
Ter nadere kennismaking voor degenen,
die hem nog niet mochten kennen maar
dat zijn dan geen Zoeterwouders deelen
wij mede, dat burgemeester Smeets amper
vijftig jaar oud is, van welke vijftig jaren
hij er 27 heeft doorgebracht in Zoeterwou
de, eerst als secretaris, de laatste 9 jaren,
xevens a's burgemeester. De heer Smeets
Limburger van geboorte en in zijn doen
en laten ook altijd een man van het „brons
groen eikenhout" gebleven.
Wij besloten bij onzen aanval op den
achter een rookgordijn van tabakswolken
schuil gaanden burgemeester, in die rich
ting door te stooten.
,Hoe bevait het u als Lintburger in
het Noorden?"
„Ik voel me reusachtig lekker hier in
Holland" verklaarde de ondervraagde,
de sluier van rock weg-blazend.
„Maar in Limburg is het toch veel ge
moedelijker?"
„Dat hangt veel van jezelf af. Wanneer
je niet op een hooge toren gaat staan en
wanneer je tracht mede te leven in de
sfeer van de gemeente, zie ik niet in, waar
om je hier niet even prettig zou wonen
als in het Zuiden. Het beste bewijs daar
voor is, dat ik hier zoó lang gebleven ben.
Ik had wel weg kunnen komen, als ik dat
gewild had".
De burgemeester is, zooals wij reeds
schreven ook secretaris.
„Het ambt van secretaris heb ik altijd
geambieerd" zei de heer Smeets
„mijn vader, mijn grootvader waren secre
taris en ik heb mijn eerste ambtelijke op-
jeiding gehad bij mijn vader op kantoor
Voor een kleinere gemeente heeft de sa
menvoeging van de beide ambten dit voor
deel, dat de burgemeester wiens taak
het anders niet is zich met allerlei finesses
bezig te houden van de techniek der
gemeentelijke bfmoeiïngen op de hoogte
moet blijven:"
DE BUURTSCHAPPEN.
Het behoort Tot het vak van een provin
ciaal redacteur van alle oneenigheden in
alle gemeenten van het gewest kennis te
dragen. Wij hadden wel'eens gehoord, dat
de Hooge Rijndijk zich niet bizonder hap
py voelde aan het „Dorp" vast te zitten.
Bestonden er annexatie-plannen?
„Het contact van het gemeemebestuur
met de verschillende büurtschappen der
gemeente laat mets te wenschen over"
verklaarde de burgemeester ,.In 1896
heeft Leiden een stuk grondgebied gean
nexeerd vanaJ de Witte Singel, in 1919 ge
volgd door een annexatie tot aan de Lam-
mebrug (waarbij „de Vink" en Haagweg
aan Voorschoten werd toebedeeld) In 1920
heeft Leiderdorp ernaar gestreefd c^e Hooge
Rijndijnk in te lijven, zonder succes. Na
dien zijn er door Leiderdorp geen pogingen
gedaan en omgekeerd hebben wij niet ge
poogd Leiderdorp in Zoeterwoude op te
nemen".
„De Rijndijk voelt toch niet „Dorpsch"?
„Dat niet: maar ook allesbehalve
Lei der dorpsch!De Protestantsche kerk
slaat in Leiderocrp, en ook het postkan
toor Dit laatste bad tot gevolg dat indus
trieën van naam, zooals Brouwers Aarde
werk en een instelling a,ls „De Goede Her
der" altijd geadresseerd werden én ook
Lekend staan al.- te zijn gevestigd in Lei
derdorp, terwijl het Zoeterwoude is. Mijn
voorganger, burgemeester Wap, was daar
altijd erg over gepikeerd".
„En u?"
„Het lijkt me van geen groot belang.
Het is altijd mijn streven geweest een
rechtstreeksohe verbinding te krijgen tus
schen het Dorp en de Rijiyiijk. Er is op
het nieuwe uitbreidingsplan een weg ge
projecteerd van bet Raadhuis naar de mo
len op de Ommedyk".
Wij hadden vernomen, dat burgemeester
Smeets de gewoonte heeft op regelmatige
tijden alle dee'.en van zijn, ondanks de
Leidsche vraatzucht, nog steeds zeer uit
gebreide gemeente met eigen oogen te in-
:pecteeren.
„Ik doorkruis de geheele gemeente
en leg hier en daar mijn oor eens te luis
teren, om te weten wat er onder de ge
meentenaren leeft De veeteelt is behalve
de industrie langs den Rijn het hoofd
middel van bestaan. Ik heo me dus ervan
vergewist, dat de naaste toekomst voor de
boeren-bedrijven niet bizonder rooskleurig
zal zijn, omdat de bedrijfsuitgaven hoo
ge loonen en lasten en dure grondstoffen
niet in evenredigheid staan tot de op
brengst der producten. Daarom is het mijn
wensch de lasten o.a. de straatbelasting
te verlichten en een zeer voorzichtige
financieele politiek te voeren".
„Is Zoeterwoude noodlijdend?"
„Ik kan zeer verheugd mededeelen,
dat dit jaar, nu de meeste gemeenten nood
lijdend zijn geworden, wij weer ons eigen
beheer kunnen voeren. De begrooting is
wel niet sluitend er is een tekort van
f 18.000 maar dat is niet van zoo ingrij
penden aard".
Over uitbreidingsplan en woningbouw
sprekend vertelde de burgemeester, dat
zoowel in het Dorp als aan de H. R. 14
arbeiders-waningen zullen worden ge
bouwd. Het uitbreidingsplan is vooral van
teteekenis voor het Dorp, omdat daar uit
breiding mogelijk is, in tegenstelling tot
ae H. R., waar de Prov. Adviescommissie
net een streeknian regelend optreedt, waar
over de gemeente niets te zeggen heeft.
Echter is er ook aan de H. R., bij de Rijne-
gommerstraat ruimte ontworpen voor 150
woningen.
ALSJEBLIEFT GEEN LINTBEBOUWING!
Bij al deze bouwplannen bekroop ons de
angst, dat er wepr lintbebouwingen zou
den komen als langs den^Vrouwenweg.
„Daar konden wij niets tegen doen!"
pleitte de burgervader. „Er was toen
nog geen uitbreidingsp'an. Als we niet in
gegrepen hadden zouden er, behalve de
70 nog 120 woningen bijgekomen zijn. Deze
neele huizenrij verdwijnt weer in de toe
komst".
,De naaste toekomst?"
„De constructie van die huizen is ge
lukkig niet erg stevig! Men wil de omge
ving van Leiden landelijk houden. Zoo zal
b.v. de Knotterpolder (bij „Cronesteijn")
maagdelijk blijven en niet door fabrieks
gebouwen mog-rn worden ontsierd".
„Hoera!" riepen wij, mede namens
cte Sleutelstad.
De burgemeester trok nu een bedenkelijk
gezicht, niet om een domper op onze vreug
de te zetten, maar omdat de gemeente voor
verschillende karweien staat, die veel geld
zulen vergenl: de aanleg van een rio-
leering met zuiverings-installatie in het
Dorp en het herstel van het wegennet
een troetelkind van den burgemeester
dat door de zware vorst geleden heeft
waardoor er voorloopig weinig kans is te
voldoen aan het verlangen van Gelders
woude naar een waterleiding en van het
Westeinde, en de Stompwijkscheweg naar
een straatverlichting.
En nog vee1 dieper fronste de burgemees
ter zijn voorhoofd over den Rijksweg, die
dwars door de gemeente moet komen.
,,We zitten nu tegen die dammen te
kijken, zonder dat er iets tot stand komt.
Direct na de bevrijding werd het werk her-
Om zeep
Ach minister, ach minister
'k Wou, dat u 't begreep.
We loopen straks als negers,
Als zwarte schoorsteenvegers.
We snakken naar een stukje.
Naar een stukje Sunlight-zeep.
O die winter, o die winter
Is nu wel voorbij.
Ons hemd is niet meef toonbaar,
Nauw'lijks nog verschoonbaar.
Toe geef ons nog een stukje,
Nog één stukje zeep erbij.
Kan het wezen, kan het wezen,
Dat men niet meer weet,
Hoe voor die schoonmaak-zaken
Deviezen vrij te maken?
Dan zijn er nog de viezen
Nog de viezen by de vleet.
Waar te zoeken, waar te zoeken
Holland's zind'lijkheid?
We maakten eens gedichtjes
Op frissche aangezichtjes,
Nu zijn we Hollands glorie,
Holland's glorie weldra kwijt!
Nu met Paschen, nu met Paschen
Is het schoonmaaktijd.
Dan ploeteren en plassen,
Dan schrobben wij en wasschen,
Dan kleddert al wat vrouw is
Al wat vrouw is als om stryd
Toe minister, toe minister
Geef je paard de zweep!
Haal ons wat zeep, die groene.
Zoo heerlijk om te boene.
We snakken naar een likje
Naar een likje groene zeep.
vat om de werkloosheid te bestrijden!
Maar door het zuinig beleid van het Rijk
is het werk stopgezet en, naar verluidt, zal
het de eerste vijf jaren niet meer opgeno
men worden."
De zon begon door te breken en vermoe
delijk daardoor dwaalden 's burgemeesters
gedachten af naar de Noord-Aa, waarvan
het natuurschoon hem na aan het hart ligt
en zoo kwamen we terecht in de Zuidjmurt.
„Er is een weg ontworpen van dé Wei-
poort via het Kerkpad naar de Zuidbuurt
kerk, in welker omgeving rekening is ge
houden met een plaats voor den nieuwe
school, een gesticht voor ouden van dagen
en eventueel een nieuw zusters-klooster.
De tien minuten parkeeren waren intus-
schen reeds lang verstreken, maar we had
den graag nog iets vernomen over den be
zettingstijd, toen burgemeester Smeets „on
dergedoken" heeft gezeten.
„Dat is achter den rug en hoeft niet
meer opgerakeld te worden" wuifde de
heer Smeets weg „We moeten nu: voor
uit!"
OUD-GEVANGENE UIT DACHAU
WORDT BISSCHOP.
Naar de ..Catholic Herald" mede deelt is
Mgr Neuhausler, die 4M jaar in het kamp
te Dachau gevangen was. benoemd' tot
Hulpbisschop van Kardinaal Faulhaber,
Aartsbisschop van München. Verleden jaar
publiceerde Mgr. Neuhausler een belangrijk
werk „Kruis en Hakenkruis" over de ge
schiedenis van den weerstand der Katho
lieke Kerk in Duitschland tegen het Nazi
regime. Dit boek trok zeer de aandacht in
Duitschland en daarbuiten.
J_JET INTERNATIONAAL PROGRAMMA wordt op Tweeden Paaschdag voortgezet
met den eersten grooten strijd in dit jaar tegen de Belgen. Het contact met Bel
gië is vorig j'aar reeds hervat en de resultaten waren toen niet onbevredigend: 20
in Amsterdam, 22 in Antwerpqn. Als we het ditmaal niet slechter maken, behoeven
de Oranjespelers niet ontevreden te zijn.
In het geteisterde deel van het Bezuidenhoutkwartier te Den Haag zal als eerste
bouwwerk een R.K. noodkerk verrijzen. Op den achtergrond ziet men de oude R.K.
Kerk van O. L. Vr. v. d. Goede Daad. De fundeering v. d. nieuwe kerk wordt gelegd.
Moeilijke opgave voor
de Oranjeploeg
Elke wedstrijd brengt zijn bekoring mee
en daaraan vooraf gaat steeds diezelfde on
zekerheid: of er gewonnen zal worden, en
zoo men al zeker is van 'n overwinning
hoe groot de zege zal worden of hoe er
gespeeld zal worden.
NederlandBelgië! De wedstrijden te
gen onze Zuiderburen bieden steeds een
aparte bekoring. Er heerscht meer dan bij
andere wedstrijden een zekere spanning,
welke door niets weggevaagd kan worden.
En die spanning is heden nog grooter om
dat nog versch in het geheugen ligt de
debacle tegen Huddersfield aan het eind
van het vorig jaar. We mogen er nog wel
eens aan herinneren, dat de Oranjeploeg
het toen zeer ongelukkig trof: zij stond aan
het begin van het voetbalseizoen, de spe
lers waren niet aan elkaar gewend en niet
op elkaar ingesteld èn: Engeland stond voor
een prestige-kwestie, als haar nog slechts
zelden was voorgelegd. Dat waren allemaal
factoren om de balans in ons nadeel te
doen omslaan.
Sindsdien is er wel iets veranderd. De
voetballers hebben ondanks de ijspe-
riode toch meer gevoetbald en getraind
en juist die training is terdege aangepakt.
De opgave is bovendien tegen België niet
zoo moeilijk als tegen Engeland,- Dat wil
evenwel niet zeggen, dat men aan de Belgen
geen moeilijkheden zal beleven! Daar valt
niet op te rekenen Het is tot heden nog
slechts- zelden gebeurd, dat men zonder veel
moeite van de Belgen kon winnen, want zij
blijven nog altijd de Roode Duivels.
Den Oranje-spelers wacht een hooge taak.
De heer J. v. d. Lecx, oefenmeester van
den K.N.V.B., schrijft hierover in het Bonds
orgaan als volgt:
„Critische oogen zullen gericht zijn op
speelwijze en spelers, maar toch kunnen de
spelers zich gedragen weten door de hoop
op een overwinning, gekoesterd door ver
reweg het grootste gedeelte van de toe
schouwers.
Het is voor onze uitverkorenen niet al
leen een eervolle taak te spelen als- verte
genwoordigers van ons land, maar zij we
ten zich nu ook de dragers van het moder
ne voetbal, die gelegenheid krijgen de
„schande" van Huddersfield uit te wisschen
en Nederland een hoogere noteering op de
voetbalmarkt te geven".
Tenslotte hieronder de opstelling van bei
de ploegen:
NEDERLAND:
v. BUN
(M.V.V.)
STROKER
(Ajax)
LAKENBERG WILKES
(N.E.C.) (X erxes)
THIRIFAYT CHAVES
(Charleroi) (Gent)
DE BUCK
(Eendracht)
PANNAYE
(Tilleur)
BELGIE:
KRAAK
(Stormvogels)
MöRING
(Enschedé)
ROOZEN
(Haarlem)
DECLEYN
(Mechelen)
VERMEULEN
(Mechelen)
DAENEN
(Tilleur)
v. d. LINDEN
(Ajax)
DE VROET
(Feijenoord)
RIJVERS
(N.A.C.)
BERGMAN
(BI. Wit)
COPPENS LAMBEÏIECHTS
(Mechelen) (Mechelen)
PUTTAERTS
(Union)
AERNOUDTS
(Berchem)
Nederland: Reserves: Drager en Potharst (Ajax), v. Raalte BI. Wit) en
J. Smit (V.U.C.).
België: Reserves: Meert (Anderlecht), v. d. Driessche (Mechelen). Vercammen
(Lyra) en Anoul (Luik).