3)e Ceid^chc (Bon/tont
Hitier spreekt wederom in den Bürgerbrau-keller
„Wat er ook mag komen, wij zuilen het meester worden
Herdenking van den 9e November
DINSDAG 9 NOVEMBER 1943
35STB JAARGANG N°- 10705
Bureaux; Papengracht 32 - Giro 103003
Telefoon; Redactie 20015. Admin. 20935
DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN
C. M. van Hamersveld, Directeur.
Th. Wilmer, Hoofdredacteur.
ONGESCHOKT GELOOF SN
DE OVERWINNING
TIJDPERK VAN TWINTIG
JAREN,
De Fuehrer heeft gisteren te
midden van zijn oude garde in
de zaal van den Loewenbraeu-
Keller te Muenchen deelgeno
men aan de herdenkingsplechtig-
heden ter gelegenheid van den
Negenden November.
In de rede, die hij toen tot
de oude partij genooten heeft ge
houden. verklaarde de Fuehrer,
dat er nauwelijks een tijdperk
in de geschiedenis der mensch-
heid is, waarin in twintig jaren
zoo geweldige gebeurtenissen, die
de wereld bewegen en het lot der
volken vormen, hebben plaats
gegrepen. In groote trekken her
innerde hij in een terugblik zijn
toehoorders aan het gebeuren in
dit tijdvak. Hij typeerde het
Duitsche Rijk van 1914, de parle
mentair-democratische monar
chie. waarin het Jodendom was
binnengedrongen in den staat, in
het politieke leven en vooral ook
in de zoogenaamde leidende klas
se, en waarin het economische le
ven op velerlei gebied uitdruk
kelijk domein van het Jodendom
werd. De politiek' van het toen
malige Rijk, aldus vervolgde de
Fuehrer, was slechts gericht op
het behoud van den wereldvre
de. Alleen al het feit, dat het Rijk
van toen, hoewel het bijna der
tig millioen inwoners meer had
dan Frankrijk, een kleinere le-
gersterkte bezat, weerlegt het
best de later geuite bewering,
dat de vrede toen door dezen
staat bedreigd was. De omsinge
ling van Duitschland had geen
ander doel dan dat, hetwelk door
talrijke Engelschen volkomen
openlijk werd uitgesproken, n.l.
dat het Rijk als de organisch
sterkste Europeesche kracht door
een coalitieoorlog moest worden
vernietigd, precies zooals Enge
land in vorige eeuwen eerst
Spanje, daarna Nederland en
tenslotte Frankrijk in langduri
ge oorlogen had bestreden. Het
kleine Britsche eiland, dat door
tallooze oorlogen langzamerhand
een kwart van de geheele aard
oppervlakte had onderworpen,
deed niettemin bij het begin en
tijdens den duur van den eersten
wereldoorlog geen afstand van
de oude, afgesleten moralisee-
rende frazen, die Engeland tot-
dusverre nog in eiken oorlog ver
gezeld hebben', „strijd voor de
vrijheid der kleine volken, strijd
voor de hervorming der wereld
in den zin der gerechtigheid,
strijd, voor democratie, strijd
voor de gelijkheid van alle ras
sen".
ONDER DEN INVLOED DER
PROPAGANDA,
De Fuehrer herinnerde eraan,
dat in weerwil van de geweldige
wereldovermacht tegen het toen
malige Duitsche Rijk op geen
enkele plaats beslissende over
winningen werden behaald, zoo
dat de definitieve ineenstorting
minder was toe te schrijven aan
de uitwerking van het zwaard
dan wel aan den invloed eener
ondermijnende propaganda. Een
Amerikaansch president goochel
de het democratische Duitschland
van toen in veertien punten het
ideale beeld van een nieuwe we
reldorde voor. Het volk vas po
litiek te weinig geschoold om
door dezen nevel te kunnen
heenkijken en vooral had het te
weinig ervaring in het ernstig
opnemen van democratische
verzekeringen. De staatsleiding
bestond uit zwakkelingen, die, in
plaats van volgens hun plicht tot
den laatsten ademtocht te vech
ten, den schijnbaar pemakkelij-
ker weg van het vergelijk en
daarmede van de onderwerping
betraden. Zij werden daarbij aan
gezet door partijen en leiders, die
niet alleen geestelijk, maar ook
materieel in handen van het bui
tenland waren. Zoo kwam het tot
den 9en, den lOden en den llden
November 1918. In vertrouwen
op de plechtig gqgeven verzeke
ringen had het Duitsche volk zijn
wapenen neergelegd en zelfs zijn
staatsvorm'veranderd. Daarmede
waren de voorwaarden van onze
vijanden niet slechts nagekomen,
maar zelfs nog overtroffen. In
nauwelijks een anderen staat der
wereld kon het Jodendom triom
fen vieren als in den toenmaligen
Novemberstaat. Niettemin begon
nu een tijd van de laaghartigste
kapitalistische plundering en af
persing. De democratische repu
bliek van Weünar werd door de
democraten van het Westen stel
selmatig doodgemarteld. De prog
nose van Clemenceau, dat er in
Duitschland twintig millioen
menschen te veel waren, was
even openhartig brutaal, als bij
voorbeeld het onverbloemde
dreigement van Engelsche politici
van thans, dat er in Indié hon
derd of- tweehonderd millioen
menschen te veel zouden zijn.
De vervulling van den eisch van
Clemenceau was tastbaar dicht
bij.
Mussert tijdens zijn rede in da groot» zaal van het fivoli-theatar <e
Utrecht op da belangrijkste bijeenkomst der gecombineerde vergaderingen,
welke door het Arbeitsberelch dar N S D A P. en N S.B. in het kader van
den .Dag der Solidariteit' In alle deelen van ons land werden gehouden»
Hier spraken de Rijkscommissaris. Rijksminister dr. Seyss-lnquart en de
Leidnr Arbeitsberelch der NSDAP/Stapf/Par m
De Fuehrer herinnerde zijn
oude strijdmakkers eraan, hoe hij
toen in de dagen van de ineen
storting het besluit nam, tegen
deze ontwikkeling op te treden,
de natie op te roepen om haar
van haar inwendige gebreken te
genezen en de voor de verdedi
ging van het bestaan noodige
krachten weer te mobiliseeren.
Hij herinnerde aan zijn onver
saagd worstelen om de harten
van het volk en hoe het besef
van de onafwendbare noodzake
lijkheid eener oplossing van de
problemen, die op het volk druk
ten, langzaam groeiden. Hij her
innerde aan den 8sten November
1923, toen een stap naar een der
gelijke oplossing beproefd werd
en mislukte, en de nationaal-so-
cialistische beweging haar em-
stigsten tegenslag leed en haar
eerste martelaren in den strijd
voor de vorming van het nieuwe
Rijk kreeg.
TWEEëRLEI BESEF,
Als wij ons thans dezen 8sten
November van twintig jaar gele
den herinneren dan worden wij
gegrepen door tweeërlei besef:
ten eerste: welk een wonderba
ren weg onze beweging heeft af
gelegd, welk een kracht van ver
trouwen onze aanhangers bezielt.
Als eenmaal in komende eeuwen
de geschiedschrijving, onbeïn-
vloed van het voor en tegen van
een strijdenden tijd, de jaren der
nationaal-soclalistische geboorte
critisch zal onderzoeken, dan zal
zij wel niet kunnen nalaten te
cóhstateeren, dat hier sprake is
geweest van de wonderbaarlijk
ste overwinning van het geloof
tegenover de vermeende elemen
ten van het zakelijk mogelijke.
De tweede gedachte, die thans
bij ons opkomt, kan slechts deze
zijn: wat zou er uit Duitschland
en Europa geworden zijn, als de
8ste en 9de November 1923 er
niet geweest waren en de natio-
naal-socialistisehe gedachtenwe-
reld het Duitsche Rijk niet ver
overd had? Want het overnemen
der macht in 1933 is onverbreke
lijk verbonden met den 8sten No
vember 1923. Op dezen dag wer
den voor de jonge beweging voor
het eerst de geesten gescheiden,
de zwakken verwijderd, de blij -
venden echter bezield met een
nog toegenomen, versterkt fana
tisme. Lang voor het jaar 1923
telde het nationaal-socialisme
reeds mülioenen aanhangers in
de volksgemeenschap van onze
partij. Wat zou er echter gewor
den zijn van Europa en vooral
van ons Duitsche Rijk en ons ge
liefde vaderland, indien Duitsch
land gebleven was, wat het toen
was, de democratische, onmach
tige staat van Weimarsche origi
ne? De Oost-Europeesche Bin-
nen-Aziatisch-bolsjewistische ko
los zou zijn bewapening voltooid
en het doel der beoogde vernieti
ging van Europa nooit uit het
oog verloren hebben. Het Duit
sche Rijk zou tegenover deze we
reldmacht in militair opzicht
slechts een vorm van een weinige
weken durende weerstandskracht
geweest zijn. Hoe ongegrond de
gedachte was. Europa bijv. door
Polen te laten beschermen, be
hoeft thans niet meer te worden
bewezen. Even dwaas was de
veel voorkomende meening. dat
men misschien den bolsjewist!
schen kolos had kunnen sussen,
dat zijn plannen tot verovering
der wereld door een vreedzaam
.en zichzelf steeds verder ontwa
I penend. Europa uit den weg zou-
den zfjn geruimd Dit maakt op
mij den indruk alsof de kippen
en ganzen op zekeren dag tegen
over de vossen de plechtige ver
klaring zouden willen afleggen,
dat zü niet meer voornemens zijn
de vossen het toeslaan te verhin
deren, in de hoop de vossen, daar
door tot vegetariërs te kunnen
maken.
Deze bolsjewistische kolos, al
dus vervolgde de Fuehrer, zal
tegen Europa storm loopen, zoo
lang hijzelf niet gebroken en ver
slagen is. Of wil iemand mis
schien beweren, dat Finland den
wereldvrede bedreigd heeft?
Niettemin werd het aangevallen
en zonder het ingrijpen van
Duitschland zou reeds in 1941
zijn bestaan aan een nieuwe
vreeselijke beproeving blootge
steld zijn geweest. Niemand zal
ook in ernst gelooven, dat de
Estlanders, de Letlanders of de
Litauers den Oeral hadden willen
veroveren. Niettemin heeft de
Sovjet-Unie besloten deze men
schen uit hun landen te verjagen
en naar Siberië weg te voeren.
Ook Roemenië was stellig niet
van plan den Kaukasus en de
petroleumbronnen van Bakoe in
bezit te nemen, maar Rusland
heeft hardnekkig ernaar ge
streefd, niet alleen den mond van
den Donau, maar ook de Roe-
meensche petroleumvelden en
zelfs den geheelen Balkan te be
zetten en te gebruiken als spring
plank voor verdere expansie.
SLECHTS DUITSCHLAND KAN
HET GEVAAR KEEREN.
Tegenover dezen stormloop,
die sedert bijna tweeduizend
jaar Europa steeds weer uit het
Oosten bedreigt, kan slechts één
enkele staat met succes optre
den, en dat is Duitschland. Én al
is deez worsteling voor ons volk
ook grenzeloos zwaar, zjj be-,
wjjst toch, dat zonder of tegen
Duitschland geen enkele staat
dit gevaar zou kunnen weer
staan, dat elke hoop der ver
schillende Europeesche volken,
door goed gedrag of door een.
vleien der Moskovieten mis
schien consideratie te verkrij
gen, hoogstens een kinderlijke
domheid of een jammerlijke laf
heid is. Zij bewijst echter vooral,
dat de meening, als zou in plaats
van Duitschland een andere, mis
schien zelfs een niet-Europee-
sche mogendheid, de bescherming
van dit contigent op zich kun
nen nemen, niet slechts gedach
teloos is. maar een waarlijk mo-
reele zwakheid openbaart. Het
is echter vooral het volledige ge
brek aan inzicht bij burgerlijke
politici, als men in vele landen
doet alsof men gelooft, dat het
.toodsch-plutocratische Westen
het Joodsch-bolsjewistische Oos
ten zal overwinnen.
Neen, het tegendeel zal het ge
val zijn: op zekeren dag zal het
Joodsch-bolsjewistische Oosten
het Jodendom van het Westen
ontheffen van zijn taak nog lan
ger te moeten huichelen. Het
kan dan volkomen openlijk het
uiteindelijke doel bekend maken.
De Joodsehe democratie van het
Westen loopt n.l. vroeg of laat
zelfs op het bolsjewisme uit. De
zelfde naieve menschen echter,
die nu gelooven in Stalin den
geest gevonden te hebben, die
voor hen de kastanjes uit het
vuur haalt, zullen het wellicht
sneller dan zij kunnen vermoe
den beleven, dat de opgeroepen
geesten der onderwereld hen
zelf ombrengen en wel in hun
eigen landen.
Dat in dezen oorlog Engeland
weer de drijvende kracht was,
dat het met de Joden samen oor
zaak, ontketening en voeren
van den oorlog in zich vereenigt,
beteekent slechts een herhaling
van de gebeurtenissen van den
eersten wereldoorlog. Dat ech
ter dergelijke geweldige histori
sche gebeurtenissen niet twee
maal tot hetzelfde resultaat lei
den, kan dan als zeker worden
aangenomen, wanneer de krach
ten van eens zich niet laten ver
gelijken met die van thans. Dat
het huidige Duitschland een an
dere staat is dan het Duitsch
land van 1914-T8 zal wel voor
niemand meer een geheim zijn,
zooals de 9e November 1943 ook
niet meer gelijkt op den 9den
November 1918.
VTJF JAAR GELEDEN.
De worsteling, waarin wij ons
sedert 1939 bevinden, is te ge
weldig en uniek, dan dat zij met
de maatstaven gemeten zou kun
nen worden van kleine twisten
tusschen staten. Wij strijden nu
in het vijfde jaar van dezen
grootsten oorlog aller tijden.
Toen hij begon, was de vijand
in het Oosten nauwelijks 150
KM. van Berlijn verwijderd. In
het Westen bedreigden zijn ves
tingen, den Rijn, het Saarge-
bied lag in het vuur van zijn ar
tillerie. Aan de Belgisch-Neder-
landsche grens loerden de bij
verdrag verbonden trawanten
van Engeland en Frankrijk op
nauwelijks 100 KM. afstand van
onze grootste industriegebieden,
terwijl de democratische regee
ring van Noorwegen de overeen
komsten bekrachtigde, die haar
op zekeren dag in het kamp van
onze vijanden moesten voei'en.
De Balkan droeg in zich de la
tente gevaren van de ergste ver
rassingen. Italië was door de
houding van den koning en zijn
kliek tot een niet-oorlogvoeren-
de status gedwongen en Duitsch
land was zoodoende geheel al
leen op zichzelf aangewezen.
En nu, mijn paitijgenooten,
heeft deze nationaal-socialisti-
sche staat in geweldige histo
risch unieke slagen dezen om-
singelingsring verpletterd en
met het heldendom van zijn sol
daten de fronten bijna overal
ver over de 1000 kilometer van
de grenzen van het Rijk ver
plaatst. Onze vijanden zijn be
scheiden geworden. Hetgeen zij
thans als overwinningen betite
len, hebben zij bij ons eertijds
voorgesteld als volkomen onbe-
ln alie deelen van Nederland vonden gecombineerde vergaderingen vaa
het Arbeitsberelch der N.S.D.AP en N S B. In het leader van den .Dag
der Solidariteit" plaats. Een overzicht van da zaal tijdens da bijeenkomst
In den Haagschen Dierentuin. Hier spraken de leider van het Arbeit*»
berelch der NS D A.P., Dlenstlelter Rltterbusch en de plaatsvervangend
leider der N.S.B., Ven Geelkerken. Arbeltiberelch der NSDAP/Stapf/Pex m