3)e Ceid^chc (Bon/tont Hitier spreekt wederom in den Bürgerbrau-keller „Wat er ook mag komen, wij zuilen het meester worden Herdenking van den 9e November DINSDAG 9 NOVEMBER 1943 35STB JAARGANG N°- 10705 Bureaux; Papengracht 32 - Giro 103003 Telefoon; Redactie 20015. Admin. 20935 DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN C. M. van Hamersveld, Directeur. Th. Wilmer, Hoofdredacteur. ONGESCHOKT GELOOF SN DE OVERWINNING TIJDPERK VAN TWINTIG JAREN, De Fuehrer heeft gisteren te midden van zijn oude garde in de zaal van den Loewenbraeu- Keller te Muenchen deelgeno men aan de herdenkingsplechtig- heden ter gelegenheid van den Negenden November. In de rede, die hij toen tot de oude partij genooten heeft ge houden. verklaarde de Fuehrer, dat er nauwelijks een tijdperk in de geschiedenis der mensch- heid is, waarin in twintig jaren zoo geweldige gebeurtenissen, die de wereld bewegen en het lot der volken vormen, hebben plaats gegrepen. In groote trekken her innerde hij in een terugblik zijn toehoorders aan het gebeuren in dit tijdvak. Hij typeerde het Duitsche Rijk van 1914, de parle mentair-democratische monar chie. waarin het Jodendom was binnengedrongen in den staat, in het politieke leven en vooral ook in de zoogenaamde leidende klas se, en waarin het economische le ven op velerlei gebied uitdruk kelijk domein van het Jodendom werd. De politiek' van het toen malige Rijk, aldus vervolgde de Fuehrer, was slechts gericht op het behoud van den wereldvre de. Alleen al het feit, dat het Rijk van toen, hoewel het bijna der tig millioen inwoners meer had dan Frankrijk, een kleinere le- gersterkte bezat, weerlegt het best de later geuite bewering, dat de vrede toen door dezen staat bedreigd was. De omsinge ling van Duitschland had geen ander doel dan dat, hetwelk door talrijke Engelschen volkomen openlijk werd uitgesproken, n.l. dat het Rijk als de organisch sterkste Europeesche kracht door een coalitieoorlog moest worden vernietigd, precies zooals Enge land in vorige eeuwen eerst Spanje, daarna Nederland en tenslotte Frankrijk in langduri ge oorlogen had bestreden. Het kleine Britsche eiland, dat door tallooze oorlogen langzamerhand een kwart van de geheele aard oppervlakte had onderworpen, deed niettemin bij het begin en tijdens den duur van den eersten wereldoorlog geen afstand van de oude, afgesleten moralisee- rende frazen, die Engeland tot- dusverre nog in eiken oorlog ver gezeld hebben', „strijd voor de vrijheid der kleine volken, strijd voor de hervorming der wereld in den zin der gerechtigheid, strijd, voor democratie, strijd voor de gelijkheid van alle ras sen". ONDER DEN INVLOED DER PROPAGANDA, De Fuehrer herinnerde eraan, dat in weerwil van de geweldige wereldovermacht tegen het toen malige Duitsche Rijk op geen enkele plaats beslissende over winningen werden behaald, zoo dat de definitieve ineenstorting minder was toe te schrijven aan de uitwerking van het zwaard dan wel aan den invloed eener ondermijnende propaganda. Een Amerikaansch president goochel de het democratische Duitschland van toen in veertien punten het ideale beeld van een nieuwe we reldorde voor. Het volk vas po litiek te weinig geschoold om door dezen nevel te kunnen heenkijken en vooral had het te weinig ervaring in het ernstig opnemen van democratische verzekeringen. De staatsleiding bestond uit zwakkelingen, die, in plaats van volgens hun plicht tot den laatsten ademtocht te vech ten, den schijnbaar pemakkelij- ker weg van het vergelijk en daarmede van de onderwerping betraden. Zij werden daarbij aan gezet door partijen en leiders, die niet alleen geestelijk, maar ook materieel in handen van het bui tenland waren. Zoo kwam het tot den 9en, den lOden en den llden November 1918. In vertrouwen op de plechtig gqgeven verzeke ringen had het Duitsche volk zijn wapenen neergelegd en zelfs zijn staatsvorm'veranderd. Daarmede waren de voorwaarden van onze vijanden niet slechts nagekomen, maar zelfs nog overtroffen. In nauwelijks een anderen staat der wereld kon het Jodendom triom fen vieren als in den toenmaligen Novemberstaat. Niettemin begon nu een tijd van de laaghartigste kapitalistische plundering en af persing. De democratische repu bliek van Weünar werd door de democraten van het Westen stel selmatig doodgemarteld. De prog nose van Clemenceau, dat er in Duitschland twintig millioen menschen te veel waren, was even openhartig brutaal, als bij voorbeeld het onverbloemde dreigement van Engelsche politici van thans, dat er in Indié hon derd of- tweehonderd millioen menschen te veel zouden zijn. De vervulling van den eisch van Clemenceau was tastbaar dicht bij. Mussert tijdens zijn rede in da groot» zaal van het fivoli-theatar <e Utrecht op da belangrijkste bijeenkomst der gecombineerde vergaderingen, welke door het Arbeitsberelch dar N S D A P. en N S.B. in het kader van den .Dag der Solidariteit' In alle deelen van ons land werden gehouden» Hier spraken de Rijkscommissaris. Rijksminister dr. Seyss-lnquart en de Leidnr Arbeitsberelch der NSDAP/Stapf/Par m De Fuehrer herinnerde zijn oude strijdmakkers eraan, hoe hij toen in de dagen van de ineen storting het besluit nam, tegen deze ontwikkeling op te treden, de natie op te roepen om haar van haar inwendige gebreken te genezen en de voor de verdedi ging van het bestaan noodige krachten weer te mobiliseeren. Hij herinnerde aan zijn onver saagd worstelen om de harten van het volk en hoe het besef van de onafwendbare noodzake lijkheid eener oplossing van de problemen, die op het volk druk ten, langzaam groeiden. Hij her innerde aan den 8sten November 1923, toen een stap naar een der gelijke oplossing beproefd werd en mislukte, en de nationaal-so- cialistische beweging haar em- stigsten tegenslag leed en haar eerste martelaren in den strijd voor de vorming van het nieuwe Rijk kreeg. TWEEëRLEI BESEF, Als wij ons thans dezen 8sten November van twintig jaar gele den herinneren dan worden wij gegrepen door tweeërlei besef: ten eerste: welk een wonderba ren weg onze beweging heeft af gelegd, welk een kracht van ver trouwen onze aanhangers bezielt. Als eenmaal in komende eeuwen de geschiedschrijving, onbeïn- vloed van het voor en tegen van een strijdenden tijd, de jaren der nationaal-soclalistische geboorte critisch zal onderzoeken, dan zal zij wel niet kunnen nalaten te cóhstateeren, dat hier sprake is geweest van de wonderbaarlijk ste overwinning van het geloof tegenover de vermeende elemen ten van het zakelijk mogelijke. De tweede gedachte, die thans bij ons opkomt, kan slechts deze zijn: wat zou er uit Duitschland en Europa geworden zijn, als de 8ste en 9de November 1923 er niet geweest waren en de natio- naal-socialistisehe gedachtenwe- reld het Duitsche Rijk niet ver overd had? Want het overnemen der macht in 1933 is onverbreke lijk verbonden met den 8sten No vember 1923. Op dezen dag wer den voor de jonge beweging voor het eerst de geesten gescheiden, de zwakken verwijderd, de blij - venden echter bezield met een nog toegenomen, versterkt fana tisme. Lang voor het jaar 1923 telde het nationaal-socialisme reeds mülioenen aanhangers in de volksgemeenschap van onze partij. Wat zou er echter gewor den zijn van Europa en vooral van ons Duitsche Rijk en ons ge liefde vaderland, indien Duitsch land gebleven was, wat het toen was, de democratische, onmach tige staat van Weimarsche origi ne? De Oost-Europeesche Bin- nen-Aziatisch-bolsjewistische ko los zou zijn bewapening voltooid en het doel der beoogde vernieti ging van Europa nooit uit het oog verloren hebben. Het Duit sche Rijk zou tegenover deze we reldmacht in militair opzicht slechts een vorm van een weinige weken durende weerstandskracht geweest zijn. Hoe ongegrond de gedachte was. Europa bijv. door Polen te laten beschermen, be hoeft thans niet meer te worden bewezen. Even dwaas was de veel voorkomende meening. dat men misschien den bolsjewist! schen kolos had kunnen sussen, dat zijn plannen tot verovering der wereld door een vreedzaam .en zichzelf steeds verder ontwa I penend. Europa uit den weg zou- den zfjn geruimd Dit maakt op mij den indruk alsof de kippen en ganzen op zekeren dag tegen over de vossen de plechtige ver klaring zouden willen afleggen, dat zü niet meer voornemens zijn de vossen het toeslaan te verhin deren, in de hoop de vossen, daar door tot vegetariërs te kunnen maken. Deze bolsjewistische kolos, al dus vervolgde de Fuehrer, zal tegen Europa storm loopen, zoo lang hijzelf niet gebroken en ver slagen is. Of wil iemand mis schien beweren, dat Finland den wereldvrede bedreigd heeft? Niettemin werd het aangevallen en zonder het ingrijpen van Duitschland zou reeds in 1941 zijn bestaan aan een nieuwe vreeselijke beproeving blootge steld zijn geweest. Niemand zal ook in ernst gelooven, dat de Estlanders, de Letlanders of de Litauers den Oeral hadden willen veroveren. Niettemin heeft de Sovjet-Unie besloten deze men schen uit hun landen te verjagen en naar Siberië weg te voeren. Ook Roemenië was stellig niet van plan den Kaukasus en de petroleumbronnen van Bakoe in bezit te nemen, maar Rusland heeft hardnekkig ernaar ge streefd, niet alleen den mond van den Donau, maar ook de Roe- meensche petroleumvelden en zelfs den geheelen Balkan te be zetten en te gebruiken als spring plank voor verdere expansie. SLECHTS DUITSCHLAND KAN HET GEVAAR KEEREN. Tegenover dezen stormloop, die sedert bijna tweeduizend jaar Europa steeds weer uit het Oosten bedreigt, kan slechts één enkele staat met succes optre den, en dat is Duitschland. Én al is deez worsteling voor ons volk ook grenzeloos zwaar, zjj be-, wjjst toch, dat zonder of tegen Duitschland geen enkele staat dit gevaar zou kunnen weer staan, dat elke hoop der ver schillende Europeesche volken, door goed gedrag of door een. vleien der Moskovieten mis schien consideratie te verkrij gen, hoogstens een kinderlijke domheid of een jammerlijke laf heid is. Zij bewijst echter vooral, dat de meening, als zou in plaats van Duitschland een andere, mis schien zelfs een niet-Europee- sche mogendheid, de bescherming van dit contigent op zich kun nen nemen, niet slechts gedach teloos is. maar een waarlijk mo- reele zwakheid openbaart. Het is echter vooral het volledige ge brek aan inzicht bij burgerlijke politici, als men in vele landen doet alsof men gelooft, dat het .toodsch-plutocratische Westen het Joodsch-bolsjewistische Oos ten zal overwinnen. Neen, het tegendeel zal het ge val zijn: op zekeren dag zal het Joodsch-bolsjewistische Oosten het Jodendom van het Westen ontheffen van zijn taak nog lan ger te moeten huichelen. Het kan dan volkomen openlijk het uiteindelijke doel bekend maken. De Joodsehe democratie van het Westen loopt n.l. vroeg of laat zelfs op het bolsjewisme uit. De zelfde naieve menschen echter, die nu gelooven in Stalin den geest gevonden te hebben, die voor hen de kastanjes uit het vuur haalt, zullen het wellicht sneller dan zij kunnen vermoe den beleven, dat de opgeroepen geesten der onderwereld hen zelf ombrengen en wel in hun eigen landen. Dat in dezen oorlog Engeland weer de drijvende kracht was, dat het met de Joden samen oor zaak, ontketening en voeren van den oorlog in zich vereenigt, beteekent slechts een herhaling van de gebeurtenissen van den eersten wereldoorlog. Dat ech ter dergelijke geweldige histori sche gebeurtenissen niet twee maal tot hetzelfde resultaat lei den, kan dan als zeker worden aangenomen, wanneer de krach ten van eens zich niet laten ver gelijken met die van thans. Dat het huidige Duitschland een an dere staat is dan het Duitsch land van 1914-T8 zal wel voor niemand meer een geheim zijn, zooals de 9e November 1943 ook niet meer gelijkt op den 9den November 1918. VTJF JAAR GELEDEN. De worsteling, waarin wij ons sedert 1939 bevinden, is te ge weldig en uniek, dan dat zij met de maatstaven gemeten zou kun nen worden van kleine twisten tusschen staten. Wij strijden nu in het vijfde jaar van dezen grootsten oorlog aller tijden. Toen hij begon, was de vijand in het Oosten nauwelijks 150 KM. van Berlijn verwijderd. In het Westen bedreigden zijn ves tingen, den Rijn, het Saarge- bied lag in het vuur van zijn ar tillerie. Aan de Belgisch-Neder- landsche grens loerden de bij verdrag verbonden trawanten van Engeland en Frankrijk op nauwelijks 100 KM. afstand van onze grootste industriegebieden, terwijl de democratische regee ring van Noorwegen de overeen komsten bekrachtigde, die haar op zekeren dag in het kamp van onze vijanden moesten voei'en. De Balkan droeg in zich de la tente gevaren van de ergste ver rassingen. Italië was door de houding van den koning en zijn kliek tot een niet-oorlogvoeren- de status gedwongen en Duitsch land was zoodoende geheel al leen op zichzelf aangewezen. En nu, mijn paitijgenooten, heeft deze nationaal-socialisti- sche staat in geweldige histo risch unieke slagen dezen om- singelingsring verpletterd en met het heldendom van zijn sol daten de fronten bijna overal ver over de 1000 kilometer van de grenzen van het Rijk ver plaatst. Onze vijanden zijn be scheiden geworden. Hetgeen zij thans als overwinningen betite len, hebben zij bij ons eertijds voorgesteld als volkomen onbe- ln alie deelen van Nederland vonden gecombineerde vergaderingen vaa het Arbeitsberelch der N.S.D.AP en N S B. In het leader van den .Dag der Solidariteit" plaats. Een overzicht van da zaal tijdens da bijeenkomst In den Haagschen Dierentuin. Hier spraken de leider van het Arbeit*» berelch der NS D A.P., Dlenstlelter Rltterbusch en de plaatsvervangend leider der N.S.B., Ven Geelkerken. Arbeltiberelch der NSDAP/Stapf/Pex m

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1943 | | pagina 1