■Red. Bifcwhndi Mr. H. Gcite. Leiden; Red. Stad
9m Sportt M. Zonder op, Leiden; Red. Omgeving.-
L. Rooxea, Leiden; Red. Letteren en Kunst: Fr.
Schoeiden, Leiden: verantwoordelijk voor de
•dvcrtcntiSns C de Heiden. Leiden.
VERDUISTEREN.
Verduisteringstijden van 713
Nov. van 17 tot 7.45 uur.
MAAN SI AN DEN.
Mrud.. 8.11: 3.44 onder, 16.59 op.
Pined. 9.11: 5.03 onder, 17.23 op.
Woensd. 10.11: 6.21 ond„ 17.46 od
fezegd, dat de dageraad van een
etere wereld aanstaande was.
En bedrog aan millioenen men-
schen, die alzooveel geleden had
den, zoo ontzaggelijk veel in vier
jaren tijds en die werd wasge-
jnaakt: „leg de wapens neer en
aan uw lijden zal een eind ko
men", terwijl juist een nieuwe
phase daartoe werd ingeluid.
Millioenen menschen waren aan
wezig en waren vreugdevol op
11 November 1918. Van deze mil
lioenen leven nog millioenen
Waar zijn diegenen, die nu nog
na 25 jaar vreugdevol denken
aan 11 November 1918, dien dag
van schijn en van bedrog?
Laat dit ons een leering zijn,
mijne kameraden. Het oud-Ne-
derlandsche spreekwoord zegt:
„een schip op het strand, een ba
ken in zee". En nu na 25 jaar,
nu wordt Europa wederom ge
paaid met beloften. Was het een
of anderhalf jaar geleden, dat de
wereld ervan dreunde, van de
schoone verhalen over dat At
lantische charter, dat opgemaakt
was door Churchill en Roosevelt?
Wie spreekt er nog over en denkt
er nog aan, aan de vrome gezan
gen, die daarbij werden gezon
gen? Niemand meer, dat is al
weer vervangen. Hebben wij dat
niet geleerd, zoo even juist van
de conferentie van drie, van de
drie groote mogendheden, Sov
jet-Rusland, het ritsche Impe
rium (voor zoover aanwezig) en
verder Amerika daar bij Stalin
in Moskou? De punten van Wil
son zijn vergeten. Wie onzer zou
in staat zijn om dezë 14 punten
op te noemen of nog slechts aan
te duiden. Zij zijn vergeten, al
leen dé herinnering is gebleven
aan den schijn en aan het bedrog.
En nu zijn er waarschijnlijk weer
punten verschenen, maar nu niet
van Wilson, maar nu zijn het
punten van Stalin. Deze worden
ons niet geopenbaard. Wij weten
niet welke punten het zijn en of
er 10, 14 of honderd zijn. Maar
een ding weten wij precies en
dat is den wil van Stalin. Deze
wil is precies dezelfde gebleven
gedurende 25 jaar, van 1917 tot
nu toe en dat is de wereldrevo
lutie. De eerste greep naar de we
reldrevolutie, nadat de eigen
macht daar zoo gevestigd is, is
de greep naar Europa. De greep
naar Europa, precies als na de
14 punten van Wilson. Sovjet-
Rusland wil nu eerst vergroot
worden met Oost-Europa en met
den Balkan. En dan, wanneer dat
gebeurd is, wanneer het natio-
naal-socialisme verslagen zal
zijn, wie zal dan de opmarsch te
genhouden? Dan is er geen
macht meer in Europa, die dezen
opmarsch verder zal tegenhou
den. Het Sovjet-Europa zou dan
naast het vergroote Sovjetrijk
komen te staan en tezamen zou
den zij de oude wereld beheer-
schen. Reeds nu zien wij de com
munistische woelarbeid in Enge
land, in Noord-Afrika, in Zuid-
Italié. Europa zou dan voor goed
verloren zijn, en, als een rijpe
vrucht in de schoot van de Sov
jet-Unie vallen. Daarmede zou
dan voltrokken worden wat zoo-
velen voorspeld hebben: de on
dergang van het avondland en
een beschaving van duizenden
jaren zou tengronde gaan voor
de eerste 10 jaar en misschien
voor altoos. En Roosevelt, de
Wilson van onzen tijd, die de
heiligste beloften deed voor en
tijdens zijn presidentverkiezin
gen, dat hij nooit iets zou doen
om Amerika in den oorlog te
brengen, maar alles zou doen om
dien verre te houden, deze Roo
sevelt, die onmiddellijk na zijn
verkiezing en ook sedert jaren
daarvoor wellicht, deed wat mo
gelijk was, om de Ver. Staten er
zoo spoedig mogelijk in te krij
gen, deze zelfde Roosevelt dan,
zou, wanneer dat lot zich over
Europa voltrokken zou hebben,
verder van Europa geen last
meer hebben .Europa zou geen
concurrent meer zijn in Afrika
en niet in Australië en niet in
Zuid-Amerika. Europa zou voor
hem verdwenen zijn en hij zou
de andere helft van de wereld
hebben. De helft, die de Sovjets
niet zouden hebben, zou dan
Roosevelts helft zijn.
Zoo stelt men zich dat voor.
11 November 1918 moge dan
voor ons allen zijn en is voor
ons allen een waarschuwing en
een leering. Er is 'n Europeesch
volk, voor wie die waar
schuwing en die leering onvol
doende geweest is. Voor Italië
was de waarschuwing onvol
doende. Dat is nu het meest be
klagenswaardige volk van Euro
pa, in tweeën gesneden en den
oorlog thuis. Er is voor het Ita-
liaansche volk nog maar één
lichtpunt: Mussolini leeft! Hij
is niet in een kooi door de stra
ten van New-York gereden. Hij
leeft, is vrij (applaus). Dank zij
den trouw van Hitier, dank zij
den trouw van den Fuehrer,
dank zij de heldhaftigheid van
zijn bevrijders is er deze hoop
nog voor Italië over, al moet
Mussolini dan weer na 20 jaren
van voren af aan beginnen,
maar ditmaal op een grondslag
steviger en vaster dan ooit te
voren, namelijk op dezen grond
slag: nationaal en socialistisch en
geen koningshuis meer. Stel op
prinsen geen vertrouwen! (apy
plaus).
De les van den llen Novem
ber 1918 was een harde les, die
zijn werking niet heeft gemist,
want nu staat toch alles in het
teeken van „nooit meer een 11e
November". Dat is het beginsel
van den strijd van heden. Nooit,
nooit meer een 11e November!
Dit geldt zeker in de eerste
plaats voor het Duitsche volk,
ik weet het, maar toch ook even
goed voor het Nederlandsche
volk.
„ONVERBREKELIJK ZIJN
WIJ MET ELKAAR VER
BONDEN."
Het .is duidelijk, dat de onder
gang van midden-Europa ook de
ondergang van West-Europa na
zich zal sleepen voor ieder, die
zijn hersens wil gebruiken. On
verbrekelijk zijn wij met elkan
der vtrbonden in dit continent.
Midden-Europa kapot beteekent
na korten tijd ook West-Europa
kapot, en het is mij een raadsel,
dat er menschenn zijn in Neder
land, die zeggen dit niet te
zien. En in dit punt ben ik
moeilijk in mijn geloof. Ik geloof
niet, dat er een Nederlander
met hersens is, die dit niet in
ziet. Maar ik geloof, dat zij te
koppig zijn om te laten weten,
dai zij dit wel inzien. Wij moeten
er voor zorgen, dat zij die kop^
pigheid opizij zetten en dat zij
uitspreken wat een ieder wel
weet, nl. dat de ondergang van
midden-Europa ook de onder
gang van West-Europa betee
kent. Dit ten aanzien van de
herdenking van den llen No
vember 1918.
DEN 9 NOV. 1923.
En nra den 9den Nov. 1923. Op
den 9en Nov. 1923 mare'.eerden
de nationaal socialisten door
Muenchen, het treffen bij de
Feldhemnlhalle, Niemand ver
geet dit en ik weet het, dezen
dag, dus ae herdenking van den
9den November 1923, hierop
heeft de NSDAP de grootste
rechten en de meeste rechten. En
toch zijn wij bij hen gekomen
om met hen dezen dag te her
denken. Deze marsch zien wij
Nederlandsche nationaal-socialis-
ten, als een uiting van verant
woordelijkheidsbesef. Het repu-
.blikeinsche en democratische
Duitschland, geknecht en uit
elkander gehaald, was onherroe
pelijk de voorpost van het com
munisme. Wel had men dit aan
vankelijk met geweld van wape
nen kunnen keeren, maar daar
na kwam geleidelijk de pene
tratie en na korten tijd moest
dit regiem eindigen in het com
munisme. Men besefte dat dat
niet voort mocht gaan en dat
dit gestuit moest worden en
vervangen door een sterk natio
naal en sociaal regiem. Dat droe
gen diegenen, die met elkan-
oer in Muenchen opmarcheerden
in November 1923. en dat leefde
in de harten van hen, die mee-
marc'heerden. Dat lefde ook in
de harten van hen, die vielen.
En zouden wij. Nederlandsche
nationaal-socialisten, dat niet
herdenken? Zij zijn ook voor
ons gevallen. Zij hebben zich
daar geen rekenschap van gege
ven toenmaals en wij hadden er
geen weet van toenmaals, maar
toch is't zoo. Daarom hebben wij
tot plicht, wij Nederlandsche na
tionaal-socialisten, om ook hen
onze hulde te brengen, onze hul
de er onze dankbaarheid.
Wij gelooven niét, dat derge
lijke groote gebeurtenissen blind
toeval zijn. Wij gelooven niet
aan een 'blind toeval. Wij geloo
ven, dat er een hoogere macht
is, die het al bepaalt, dat op
aarde geschiedt en daarom ook
dit feit. Wij kunnen hoogstens
denken, waarom dit toen niet
doorgegaan is. En dan gelooven
•„vij, dat deze hoogere macht het
zoo beschikt heeft, dat deze daad
er moest zijn om daaruit de
kracht te putten om dan nog 10
jaren lang, van 1923 tot 1933,
voort te gaan om de ziel van
het Duitsche volk te winnen
voor het nationaal socialisme.
In 1933 was het dan zoover,,
dat de nationaal-socialisten de
macht in den Duitschen staat
overnamen. Van 1933 tot 1939,
in deze zes jaren werd een begin
gemaakt met den nationaal socia-
listischen opbouw en met de
voorbereiding van den afweer.
WIJ BOUWEN AAN
EEN DIJK.
Zes jaren van voorbereiding,
wat is 6 jaren van voorberei
ding? En onwillekeurig komt de
ze gedachte op: indien het in
1923 al gelukt zou zijn, zouden
het in plaats van 6 jaren 16 jaren
van voorbereiding geweest zijn?
Wie weet? Maar wat heeft het
voor zin om te spreken over ge
schiedenis, zooals die zou zijn
als de geschiedenis, die er was
er niet geweest zou zijn? Het
heeft geen zin. Vast staat dit,
dat in 1923 tenslotte de macht
in handen is gekomen en dat in
1939 de stormloop begonnen is.
Vast staat, dat wij den storm
vloed, die dreigende is, in zulk
een geweldigen omvang, die nie
mand had kunnen beseffen, dat
deze stormvloed opgevangen
wordt door een dam, die voor
tenminste 90 pet. ontstaan is uit
den wil van het nationaal socia
lisme, een feit, een historisch
feit, dat niemand kan ontken
nen. Ik hoorde deze dagen van
een man op hoogen leeftijd, die
op sterven lag en die zijn laatste
uren uitriep: ik wil niet dood,
ik wil niet dood. Tenslotte stierf
hij toch. Zijn hart hield op te
kloppen en hij was dood. En nu
zijn er in Nederland menschen,
die zeggen: „Wat bolsjewisme
Ik wil geen bolsjewisme!". Ja,
gij wilt geen bolsjewisme, goed!
En gij wilt ook geen nationaal-
socialisme! Welnu, wat zeggen
wij Nederlanders tot iemand, die
zegt: gij zijt een dwaas. Gij hebt
te kiezen: de overstrooming of
den dijk en wanneer gij zegt ik
wil geen overstrooming en geen
dijk, kijk, dan komt die over-
strooming en spoelt u weg. Daar.
om gaat het in dezen tijd. Wy
bouwen aan dezen dijk. Wij,
zooals wij hier zitten, en die
millioenen anderen, die daar
buiten staan, meer nog misschien
dan wij. Wij bouwen aan
deun dijk «a daarom past bet
ons zeker vanmiddag om onze
erkentelijkheid van hieruit te
betuigen aan allen, die aan de
zen dijk werken en wel in de
eerste plaats aan den verantwoor
delijken dijkgraaf Adolf Hitler,
die naar onze meening, ons Euro
peanen door God gegeven is om
overstrooming. Onder deze be-
Europa te behoeden tegen de
kentenis zijn wij, Nederlandsche
en Duitsche nationaal-socialisten
hier tezamen gekomen dezen
Zondagmiddag. Gij weet het, de
tijden zijn ernstig. De Sovjets
staan aan de landengte van de
Krim. De Engelschen en Ame
rikanen zijn geland in Italië en
staan tusschen Rome en Napels.
Europa is een belegerde vesting
en in den komenden tijd wordt
beslist over ons aller lot, Wij
oude nationaal socialisten staan
jarenlang in de branding. Gol
ven zijn over ons heengevallen
en w(j hebben daarvoor geen
angst meer. Wij weten hoe wij
deze golven moeten opvangen.
Angst, schuchterheid kennen wij
op dat punt niet meer. Vastbera
den staan wij daar en wij heb
ben onzen plicht te doen in on
wrikbaar geloof en in vast ver
trouwen.
WIJ HEBBEN KOERS
GEHOUDEN.
Nog een maand en dan viert
de beweging zijn twaalfjarig be
staan en in die twaalf jaren heb
ben wij koers gehouden, steeds
dezelfde koers. Twaalf jaar lang
is het ons vergund geweest de
groote historische lijn te mogen
volgen, te mogen voorzien, voor
dat anderen die liin zagen. In
duizenden vergaderingen en in
millioen pamfletten en schriftu
ren hebben wij ons volk gewe
zen od datgene, wat komen
moest. Daaraan ontleenen wij
het recht nu om leiding te geven
aan dit volk. Slechts vier voor
beelden wil ik geven uit een rii.
die er wel vierhonderd zouden
kunnen zijn. hoe wij in die ia-
ren van ons bestaan den draad
van de solidariteit altijd voor
oosen hebben gehad.
Het eerste voorbeeld uit miin
rede gehouden in Wageningen
op 1 December 1932: ..Er moet
een nationaal-socialistisch West
en Midden-Europa komen, dat
een krachtige macht vormt tegen
het communisme, anders wor
den wii door het bolsjewistisch
Azië overweldigd. Het gaat om
de Europeesche cultuur!" Dat is
elf iaar geleden (.applaus).
Voorbeeld 2: Uit miin rede ge
houden te Utrecht, van deze
plaats af, op 1 Februari 1943;
„Staande op den basis van de
zelfde wereldbeschouwing, zul
len de Europeesche nationaal-so
cialisten leeren begrijpen en
verstaan en leeren inzien, dat
wii. Europeesche naties, elkan
der noodig hebben om met ver
eende krachten de Europeesche
cultuur tot nieuwen oDbloei te
brengen en af te rekenen met de
defaitistische leuze over den on
dergang van het avondland, wel
ke aanstaande zou zijn".
Voorbeeld 3. Od 12 Mei 1936:
„In het nieuwe Europa zal de
stabiliteit od den eenigen vasten
grondslag berusten, die moge
lijk is. namelijk de eer. de vrij
heid en de gelijkwaardigheid
van de Europeesche volken".
Voorbeeld 4 Uit „Volk en Va
derland" van 13 October 1939:
„De politiek der verzoeking, die
alle nationaal-socialisten van
Europa doorstaan, is niet esen ge
volg van de vrees om den oorlog
te zullen verliezen, 'want het ein
de van den Europeeschen oorlog
zal onherroepelijk de overwin
ning van het nationaal-socialis-
me en het fascisme in geheel
Europa ziin". En voortgaande:
„Maar t is ons gevoel van Euro
peesche solidariteit, het is onze
erkenning van de verantwoor
delijkheid voor het behoud van
het Europeesche bloed en voor
het behoud van de Europeesche
positie in de wereld, die daarbij
voorzit".
GERMAANSCHE
SOLIDARITEIT.
Deze vier citaten héb ik aan
u voorgelegd om te doen zien
hoe al deze jaren door ons steeds
weer voor oogen heeft gestaan
de solilariteit. Ons geheele
twaalfjarig bestaan is een voort
durend getuigenis ten overstaan
van ons volk van solidariteit en
wie kan nu ontkennen dat deze
gedragslijn luist was. Wanneer
In 1939 een solidair Europa be
staan had, zou dan Engeland een
oorlog hebben durven verklaren?
Uw antwoord is met mij: Neen!
Indien Europa op dit moment so-
De
zii
ndscl
n hc
en i:
lidair was. zou dan Amerika >en
kunnen nrobeeren om Europa
binnen te dringen? Neen! De so
lidariteit beheerscht onze toe
komst en bii deze woorden is
het niet gebleven. Daden heb
ben gesproken. Iedere week
staat in „Volk en vaderland"' een
korte of langere lijst van hen.
die hun ionge leven gaven daar
in het Oosten opdat hun volk zou
leven. Schouder aan schouder
hebben zii met hun Duitsche ka
meraden gestaan en wanneer de
viiand kwam aanstormen, dan
werd niet gevraagd of het een
Duitscher was of een Nederlan
der. die daar stond. Samen ston
den zii en samen ziin ze ook ge
vallen. indien dit noodig was.
De lotsverbondenheid van de
germaansche volken is met bloed
bezegeld: die lotsverbondenheid,
die gestalte zal krijgen straks,
die de Fuehrer gestalte zal ge
ven. Hoe. weet ik nog niet. maar
gestalte in een germaanschen
statenbond, in een germaansch
riik. hoe het ook ziin zal. het is
een historische noodzaak, zich
te bekennen tot de groote een
heid, grootere eenheid.
Wij hebbesn dezer daven kunnen
lezen dat daar in het Oosten een
groot Aziatisch blok gevormd
wordt van volkeren en staten. U
weet ook dat in het Westen een
Amerikaansch continent ge
vormd wordt van volkeren en
staten. Gevormd wordt en dat
er nu reeds zulk een sterk Oost-
Euroneesch-Aziatisch-Sovietisch
blok bestaat. Daartegenover kan
alleen staan een solidair Europa.
Hoe kunnen wii nu spreken over
soRdariteit tusschen de Europee
sche volkeren, wanneer wii niet
aanvangen met de solidariteit
tusschen de volkeren van het
zelfde ras en van hetzelfde bloed,
dus tusschen de germaansche
volkeren? En hoe kunnen wii
daarover SDreken. indien wii
niet weten, dat de nationaal-so
cialisten de dragende kern in
die volkeren, solidair met el
kander zijn? Ziin wii Nederlan
ders bang daarvoor, bang voor
de germaansche solidariteit? Ziin
wii kleinmoedig daarvoor?
HET NEDERLANDSCHE
VOLK.
Eens heb ik gezegd en dat lens
bliift gezegd, dat. wie het Neder- toi
landsche volk zou willen aantas
ten. natuurlijk in het Neder-
landsch naticnaalijsociaiisme zijn
grootsten viiand zou vinden-
Maar is dat een aantasting? In
tegendeel! Het is de normaalste
en de noodzakelijkste zaak van
de wereld. Het zich bekennen
tot een grootere gemeenschap is
niet de ondergang maar de oo-
gang van een volk. dat zichzelf
bewust is. en dat een groote tra
ditie heeft en dat zooveel goede
eigenschappen van geest en li
chaam heeft. Gen ondergang
maar een opgang is de germaan
sche solidariteit, gegrond od de
rassen gemeen schap gegrond op
de gemeenschappelijke wereld
beschouwing met een zeer vas
ten wil. tot een gemeenschappe
lijke verdediging van levens
ruimte en levensbelangen.
Dit is noodzakelijk voor het
voorthestaan van ieder ger
maansch volk. ook van het sterk
ste. het Duitsche volk. Want
wanneer zich groote contingen
ten vormen, kan niet in Europa
één volk alles doen. maar zullen
de volken samen moeten werken
en dus in de eerste plaats vol
ken van hetzelfde ras.
Daardoor wordt niets priisge-
geven van eigen aard. Voor ons
Nederlanders-komt daardoor de
bevrijding van ons gevoel van
maehtelooseid. van het vernede
rende. neerdrukkende besef, dat
wii niets dan een speelbal zijn
van groote machten. Wii komen
daardoor od een hooger plan,
zooals ik zooeven reeds zeide en
wii worden ten volle een zich Jar
zelf respecteerend deel van een
grooter geheel, dat ook door an
deren gewaardeerd wordt.
lijke
lerla
van
ee
houd
je o
hef
laat:
r die
ecies
szien
»en
var
naai
sche
Ie r
indei
iin
)1-sc
de i
ing
kat
i en
rad'
imn
viil
t 01
Ma
en
d oi
Vii
an
n n
ten
ïeni
N
addi
Ai
e er
He
t d'
m:
i! I
iar
:ko
alle
1 v
kei
an
te
ak
n"
ml
die
iik
nu
anl
imi
loo
Ik
slii
Uw
'ai
ie
il
ïg<
HET IDEAAL.
Een deel van het germanen- |d
dom, dat als eenheid alle Neder
landers omvat, welke volksche
eenheid in zich bergt de ontplooi
ing van plaatselijke variaties,
zie. dit is ons ideaal. En dit zal
verwezenlijkt moeten worden
op straffe van een totalen on-
:el
