Duitschland en Italië verklaren
Amerika den oorlog
DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN
GEMEENSCHAPPELIJKE OORLOGVOERING TUSSCHEN
BERLIJN, ROME EN TOKIO
Hitler spreekt In den Rijksdag
De rede van den Führer
Rede van Mussolini
VRIJDAG 12 DECEMBER 1941
33ste Jaargang No. 10126
Bureaux Papengracht 32.
Telefoon: Redactie 20015 Administratie 20935.
I
Giro 103003. Postbus 11.
Hoe de strijd ontstond en verliep
De Duitsclie minister van buitenlandsche zaken heeft gistermiddag den Amerikaan-
schen zaakgelastigde een nota van de Duitsche regeering overhandigd, waarin
geconstateerd wordt, dat de regeering van de Vereenigde Staten van schendingen
der neutraliteit is overgegaan tot openlijke oorloghandelingen tegen Duitschland en
daarmede practisch den oorlogstoestand heeft geschapen.
„De Duitsche regeering", aldus dè nota, „verbreekt derhalve de diplomatieke be
trekkingen met de Vereenigde Staten van Amerika en verklaart, dat onder deze door
president Roosevelt veroorzaakte omstandigheden ook Duitschland zich van heden
af beschouwt als in oorlog met de Vereenigde Staten van Amerika".
Gistermiddag te 14.30 uur heeft de minister van buitenlandsche zaken, graaf Ciano,
in het Palazzo Chigi den Amerikaanschen zaakgelastigde ontvangen en hem de vol
gende mededeeling gedaan:
„Zijne majesteit de Koning en Keizer verklaart, dat Italië zich van heden af in
oorlog met de Vereenigde Staten van Amerika beschouwt".
In den Rijksdag heeft de Führer medgedeeld, dat tusschen Duitschland, Italië en
Japan een verdrag is gesloten waarin is vastgelegd, dat deze mogendheden beslui
ten, den oorlog gemeenschappelijk te voeren. Het verdrag verplicht de partijen, niet
afzonderlijk, maar slechts gemeenschappelijk te zijner tijd vrede te sluiten met de
Vereenigde Staten en Engeland. Duitschland, Italië en Japan verplichten zich
voorts ook na den oorlog zoo nauw mogelijk samen te werken ten gunste van het
tot stand brengen van een nieuwe orde.
„Een jaar van' de grootste beslissingen
staat ons te wachten"
Een jaar van gebeurtenissen van histori
sch© betetjkenis neigt ten einde, een jaar
van de grootste beslissingen staat ons te
wachten. Aldus begon de Führer gisteren
zijn rede voor den groot-Duitschen Rijks
dag. Hij begon met er op te wijzen, dat
het in den herfst van 1940, nadat zijn vre
desaanbod door Churchill en zijn clique
nogmaals was afgewezen, duidelijk was,
dat deze oorlog tegen alle overwegingen
van het verstand en tegen alle noodzaak
in tot het einde roet de wapenen moet wor
den uitgevochten.
Het Duitsche volk en zijn soldaten wer
ken en vechten, zoo vervolgde de Führer,
die in dit verband de huidige worsteling
beslissend noemde voor.de komende 500 of
1000 jaar Duitsche en Europeesche geschie
denis, ja voor de wereldgeschiedenis; zij
doen dit voor de komende, voor de verste
geslachten. Een historische herziening van
unieke omvang is ons door den Schepper
opgedragen en thans zijn wij verplicht die
te voltrekken.
De Führer schetste in het kort de mili
taire beveiliging van het gewonnen ge
bied, dat politiek, strategisch en oecono-
misch zoo belangrijk is. Van Kirkenes tot
aan de Spaansche grens strekt zich een
gordel van steunpunten en versterkingen
op de grootste schaal uit. Tallooze vlieg
velden zijn aangelegd. Vlootbases hebben
onkwetsbare beschermingen voor duikboo-
ten gekregen. Meer #dan 1500 nieuwe bat
terijen staan in dienst van de verdediging,
wegen en spoorlijnen beveiligen onafhan
kelijk van de zee de verbinding tusschen
de Spaansche grens en Petsamo. Er zijn
installaties tot stand gebracht, die in niets
achterstaan bij den Westwall. Zij worden
vastberaden verder .versterkt. Het is mijn
onwrikbaar besluit te maken, dat dit Euro
peesche front door geen enkelen vijand kan
worden aangevallen.
Bij het overzicht van de gevechten van
het afgeloopen jaar herinnerde Hitier daar
op vooral aan den steun, waarmede de Ita-
liaansche bondgenoot halverwege dit jaar
begon. Vele maanden, zoo zeide hij, drukte
het gewicht van een groot deel van de
Britsche macht op de schouders van den
Italiaanschen staat. Slechts tengevolge van
hun ontzaglijke superioriteit op het gebied
van zware tanks slaagden de Ehgelschen
er in tijdelijk een crisis in Noord-Afrika te
weeg te brengen. Reeds 24 Maart van het
afgeloopen jaar evenwel ging een klei
ne gemeenschappelijke legermacht van
Duitsoh-Italiaanscha formaties onder lei
ding van Rommel tot den tegenaanval
over. Hitier schilderde in het kort de sta
dia van dezen strijd, waar Duitschers en
Italianen denzelfden vijand steeds gemeen
schappelijk tegemoet traden, zooals eens
in Spanje.
Omtrent den oorlog tegen Rusland bracht
de Führer opnieuw in herinnering, dat hij
aan den bittersten nood had gehoorzaamd,
toen hij in den herfst van 1939 had besloten
een poging te doen door uitschakening van
de acute Duitsch-Russische spanning de
voorwaarden te scheppen voor een alge-
meenen vrede.
De Führer wees op de pacten van bij
stand. die Engeland had aangeboden aan de
Oostzee-staten, Roemenië, enz. Toen was
•het voor de Duitsche regeering niet slechts
een recht, doch ook een plicht ook van*
i haar kant de grenzen van de Duitsche be-
langen tej bepalem De landen in kwestie
moesten voor het overige ook tot leed
wezen van het Duitsche rijk zelf binnen
korten tijd inzien, dat de eenige factor, die
de sterkste waarborg kon zijn tegenover
het dreigende Oosten, slechts Duitschland
was. Aangezien zij door hun eigen politiek,
het contact met Duitschland hadden ver
broken en in plaats daarvan zich toever
trouwden aan den bijstand van Engeland,
'dat in zijn spreekwoordelijke zelfzucht
sinds eeuwen nooit bijstand had gegeven,
doch steeds slechts hulp eischte, waren zij
verloren.
Toch wekte het lot van deze landen het
krachtigste medegevoel bij het Duitsche
volk. De winteroorlog van de Finnen drong
ons een gevoel van bitterheid op, vermengd
met bewondering. Bewondering, omdat wij
voor heldendom en opofferingen een ont
vankelijk hart hebben. Bitterheid, omdat
wij met het oog op den dreigenden vijand
in het Westen en het gevaar in het Oosten
militair niet tot hulp in staat waren.
Zoodra duidelijk werfl, dat Sowjet-Rus-
iand uit de afbakening van de politieke
Duitsche invloedsferen het recht afleidde
de daarbuiten wonende volken vrijwel uit
te roeien, werden voortaan de betrekkin
gen nog slechts door overwegingen van
doelmatigheid bepaald, maar verstand en
gevoel stonden hiertegenover vijandig. Van
maand tot maand werd reeds in het jaar
1940 steeds het inzicht verworven, dat de
plannen der mannen van het Kreml bewust
aanstuurden op beheersching en daarmede
vernietiging van geheel Europa. Slechts
een blinde kon over het hoofd zien, dat hier
een opmarsch tot stand kwam op een
schaal, uniek in de wereldgeschiedenis en
wel niet om iets te verdedigen, dat niet
werd bedreigd, doch slechts om iets aan te
vallen, dat niet meer tot verdediging in
staat scheen.
DE ZOMER VAN 1941.
Den zomer van 1941 achtte men het
gunstigste moment om er op los te
slaan. Thans moest een nieuwe Mon
golen-storm over Europa razen. Zware
wolken begonnen zich boven Europa
samen te pakken. Want wat is Europa
eigenlijk? Er bestaat geen aardrijks
kundige definitie van ons continent,
doch slechts een ethnografische en cul-
tureele. Niet de Oeral is de grens van
dit continent, doch de lijn, die het le
vensbeeld van het Westen scheidt van
dat van het Oosten..
Ééns was er een tijd, dat Europa dat
Grieksche eiland was, waar .Noordsche
stammen waren doorgedrongen om van
daaruit voor de eerste maal een lioht te
ontsteken, dat sindsdien langzaam maar
voortdurend de mensohen begon te beschij
nen. En toen deze Grieken den inval der
Perzische veroveraars afweerden, verde
digden zij niet slechts hun vaderland in en-
gerêr. zin, Griekenland, maar ook het be
grip, dat thans Europa heet.
Toen trok Europa van Hellas naar Rome.
Met den Griekschen geest en de Grieksche
cu i tuur verbond zich het Romeinsche den
ken en de Romeinsche staatsmanskunst
Een wereldrijk werd geschapen, dat. ook
thans nog in beteekenis en scheppende
kracht niet geevenaard, laat staan dan
overtroffen is. Maar toen de Romeinsche
legioenen tegenover den Afrikaanschen
wervelstorm van Carthago in drie zware
oorlogen Italië verdedigden en eindelijk dê
overwinning bevochten, was het niet
Rome, waarvoor zij streden, maar Europa,
dat de Grieksch-Romeinsche wereld om
vatte.
De volgende inbreuk op deze bakermat
der nieuwe menschelijke cultuur kwam uit
de beide ruimten van het Oosten. Een vree-
sol ijke stroom van cultuurlooze horden uit
de binnenlanden van Azië stortte zich tot
diep in het hart van het tegenwoordige
Europeesche vaste land. In den slag op de
Catalaunische velden stonden voor de
eerste maal in eert beslissenden strijd van
onafzienbare beteekenis Romeinen en Ger
manen gemeenschappelijk schouder aan
schouder voor een cultuur, diet uitgegaan
van de Grieken, via de Romeinen thans
ook de Germanen in haar ban had getrok
ken.
Europa was gegroeid. Uit Hellas en Rome
ontstond het avondland en zyn verdediging
v/as thans gedurende vele eeuwen vooral
ook de taak der Germanen. Naarmate nu
het avondland zijn grenzen uitbreidde,
strekte zich ook plaatselijk het begrip uit,
dat wij Europa noemen. Of nu Duitsche
keizers aan de Unstruth of op het Lechfeld
de aanval uit het Oosten afweerden, of dat
Af tik ét tijdens langdurige gevechten uit
Spanje werd teruggedrongen, het was steeds
een strijd van het wordende Europa tegen
een wereld, die in het diepste wezen
vreemd was.
Van dit Europa uit voltrok zich niet
slechts de kolonisatie van andere wereld-
deelen, maar ook een geestelijke cultureele
bevruchting, die 'slechts beseft wordt door
dengene, die bereid is de waarhei^ te zoe
ken inplaats van haar te verloochenen.
Derhalve heeft ook niet Engeland dit con
tinent gecultiveerd, maar brokjes der
Germaansche bevolldng van ons continent
zijn als Angelsaksen en Noormannen naar
dat eiland getrokken en hebben zijn ont
wikkeling mogelijk gemaakt. Eveneens heeft
niet Amerika Europa ontdekt, maar omge
keerd. En al datgene, wat Amerika niet uit
Europa heeft betrokken kan wel "in de
oogen van een verjoodscht mengras be
wonderenswaardig schijnen, maar Europa
ziet daarin slechts een blijk van verval in
kunst en cultureele levenshouding, het erf
deel van een Joodschsen of vemegerden in
slag in het bloed.
Ik moet deze uiteenzettingen geven, want
de strijd, waarvan de onvermijdelijkheid in
de eerste maanden van dit jaar begon te
blijken en dien te voeren het Duitsche volk
ditmaal in de eerste plaats geroepen is, gaat
eveneens de belangen van ons eigen volk
er land ver te boven. Want zooals.eens de
Grieken tegenover-de Perzen niet Grieken
land, en de Romeinen tegenover de Carta-
gers niet Rome, Romeinen en Germanen te
genover de Hunnen niet het avondland,
Duitsche keizers tegenover Mongolen niet
Duitschland, Spaansche heiden tegenover
Afrika niet Spanje, doch Europa hebben
verdedigd, zoo strijdt Duitschland thans ook
niet voor zichzelf, maar voor ons geheele
continent. Het is een gelukkig teeken, dat
het inzicht hierin bij de meeste volken van
Europa in hun onderbewustzijn zoo diep ge
worteld is, dat zij aan dezen stijd deelnemen
hetzij door openlijk stelling te kiezen, hetzij
door een vloed van vrijwilligers.
De Führer schetste nogmaals kort de
ontwikkeling die tot den strijd tegen
de Sowjetunie leidde, waarbij hij be
toogde. dat de voqj-waarden voor den
Duitschen afweer zoowel in menschen
als in. materieel rijkelijk voorhanden
waren. Zoo kan ik in het algemeen
slechts dit verzekeren: al spreekt men
ook in de democratieën zeer veel van
bewapening, desondanks wordt daar
voor in het nationaal-socialistische
Duitschland nog altijd meer gewerkt.
In het verleden was het zioo en tegen
woordig is dit niet anders. Ieder jaar
zal men ons met vermeerderde en voor
al ook betere wapens daar vinden, waar
de beslissingen vallen.
Als de publicisten in onze democrati
sche kranten thans verklaren, dat ik mij bij
nauwkeuriger kennis van de kracht van den
bolsjewistischen tegenstander nog wel eens
zou hebben bedacht, alvorens tot den aan
val over te gaan, dan miskennen zij de
situatie evenzeer'als mijd persoon. Ik heb
geen oorlog gezocht, maar integendeel al
les gedaan om hem te vermijden. Ik zou
evenwel plichtvergeten en gewetenloos
handelen, als ik ondanks de 'wetenschap,
dat de wapenen onvermijdelijk moesten
spreken, zou verzuimen de eeni^ mogelij
ke consequentie daaruit te trekken. Met
het oog op den omvang van het gevaar,
die ons wellicht eerst thans in geheel zijn
uitgestrektheid bewust is geworden, kan
ik God slechts danken, dat hij mijn geest
op het juiste oogenblik heeft verlicht en
mij de kracht heeft gegeven om datgene
te doen, wat moest worden gedaan. Daar
aan danken niet slechts millioenen Duit
sche soldaten hun leven, maar ook Europa
zijn bestaan. Want dat mag ik thans wel
zeggen: als deze golf van meer dan 20 000
tanks, honderden divisies, tienduizenden
stukken geschut, vergezeld van meer dan
10.0CO vliegtuigen, onvoorzien in beweging
was gesteld via Duitschland, zou Europa
verloren zijn geweest.
Het lot heeft een reeks van volkeren
bestemd om door het offer van hun bloed
dezen aanval' te voorkomen, respectieve
lijk hem op te vangen. Als Finland niet
terstond had besloten voor de tweede maal
naar de wapenen te grijpen, dan zou de
gezapige burgerlijkheid der andere Noord
sche staten snel haar einde hebben gevon
den. Al<- het Duitsche Rijk dezen tegen
stander niet tegemoet getreden was met
zijn soldaten en wapens, zou een stroom
over Europa zijn losgebroken, die aan het
belachelijke Britsche denkbeeld van hand
having van het Europeesche evenwicht in
geheel zijn geesteloosheid en stupide tra
ditie een eind zou hebben gemaakt. Als
MET DUITSCHLAND
VOOR
EEN NIEUW EUROPA
Gisteren vroeg in den middag verzamelde
zich op de Piazza Venezia te Rome een
reusachtige menigte waaruit de kreet
„Duce!" en de uelze „overwinnen" opste
gen.
Mussolini hield een rede, waarin hy
zeide:
Kameraden', de dag van heden is een
nieuwe 'dag van plechtige besluiten in de
geschiedenis van Italië en een dag van
belangrijke gebeurteftissen, die de bestem
ming hebben de geschiedenis van de we
reld een nieuwen loop te geven. De mo
gendheden van het stalen pact, hef? fascis
tische Italië en het nationaal-socialistische
Duitschland, die zich steeds meer aaneen
hebben^gesloten, plaatsen zich thans naast
het heldhaftige Japan tegenover de Ver
eenigde Staten van Amerika. De bond van
drie is een militair bondgenootschap ge
worden, dat om zijn vaandel 250 millioen
menschen bijeen brengt, die alles voor de
overwinning willen doen. De spil noch Ja
pan wilden uitbreiding van het conflict.
Een man, één man alleen, een democra
tisch despoot heeft, langs den weg van een
eindelooze reeks provocaties, terwijl hij de
bevolking van zijn eigen land door het
grootste bedrog misleidde, den oorlog ge
wild en hem van dag tot dag met een dui-
velsche hardnekkigheid voorbereid.
De zware slagen, die op den onmetelij-
ken grooten Oceaan reeds aan de Ameri-
kaansche strijdkrachten zijn toegebracht,
toonen aan, dat deze oceaan bezaaid is met
soldaten van de rijzende zon. Ik zeg u en
gij zult het begrijpen: het is een voorrecht
aan de zijde van deze soldaten te vechten.
Vandaag is het driemogendhedenver-
drag met al zijn moreele en materieele mid
delen een machtig oorlogsinstrument en
een pand der overwinning geworden. Mor
gen zal het de bewerker en organisator
van een rechtvaardigen vrede tusschen
de volken zijn. Italiaansche mannen en
vrouwen, nogmaals op! Toont u dit histo
rische uur waardig! Wij zullen overwin
nen.
De toespraak van Mussolini werd onder
broken door toejuichingen van de menigte,
vooral, toen de Duce hulde bracht aan de
heldhaftigheid van de Japaners. Aan het
einde van de toespraak bracht de' menigte
Mussolini een geweldige en schier einde
looze ovatie. De duce moest herhaalde ma
len opnieuw op het balcon verschijnen.
Aan zijn zijde stonden de ambassadeurs
van Duitschland en Japan, die eveneens
werden toegejuicht.
Slowaken, Hongaren en Roemenen niet de
bescherming van deze Europeesche wereld
mede op zich hadden genomen, dan zou
den de bolsjewistische horden als de
Hunner zwerm van een Attila over de jfo-
naulanden hebben geveegd en zouden thans
aan de oevers van de Ionische Zee Tarta
ren en Mongolen de herziening van het
vedrag van Montreux afdwingen. Als
Italië. Spanje en Kroatië hun divisies niet
hadden gezonden, dan zou niet de afweer
van een Europeesch front zijn ontstaan, die
als proclamatie van het begrip van het
nieuwe Europa zijn propagandistische
kracht ook op alle andere volkeren liet
uitstralen.
Als gevolg van dit veelbeteekenend in
zicht zijn uit Noord- en West-Europa de.
vrijwilbgers gekomen: Noren, Denen, Ne
derlanders, Vlamingen, Belgen enz., ja,
zelfs Franschen. die aan den strijd der
verbonden mogendheden van de spil in den
waarsten zin des woords het karakter van
een Europeesche kruistocht geven.
Het oogenblik is nog niet aangebroken
om te spreken over systeem en leiding van
dezen veldtocht. Evenwel meen ik reeds
thans, in dezen geweldigsten strijd van alle
tijden, m enkele zinnen te mogen wijzen
op het bereikte.
FEITEN VAN DEN VELDTOCHT IN IiET
OOSTEN.
Hier bracht de Führer nogmaals in kor
te woorden de belangrijkste data van den
veldtocht in'het Oosten in herinnering. Op
1 December bedroeg het totale aantal Sov
jet-Russische gevangenen 3.806.865; het
aantal vernietigde of buitgemaakte tanks
beliep 21.391; dat der stukken geschut
32.541 en dat der vliegtuigen 17.322. Se
dert het uitbreken van den strijd, in het
Oosten werden 2191 Britsche vliegtuigen
neergeschoten. De marine bracht 4.170.611
ton tot zinken en de luchtmacht 2.346.180,
dus in totaal 6.516.791 ton.
Dit zijn nuchtere feiten err wellicht dro
ge getallen. Maar achter deze getallen zijn
de prestaties, offers en ontberingen verbor
gen, staan de heldenmoed en de doodsver
achting van millioenen der beste mannen
van ons eigen volk en van de met ons* ver
bonden naties, de Duitschers en de Fin
nen, de Italianen, Slowaken, Hongaren en
Roemenen', de Kroaten, de vrijwilligers uit
de Noord- en West^Europeesche landen, al
les tezamen de soldaten van het Oostelijk
front.
De Führer betoogde opnieuw, dat alle
wapens en hun leiding het maximum heb
ben gegeven. Evenals vroeger heeft ook
thans onze unieke infanterie den zwaar-
sten last van den strijd gedragen.
Hitier somde vervolgens de verliezen op:
van 22 Juni tot 1 December heeft het Duit
sche leger verloren: 158.773 dooden,
563.082 gewonden en 31.191 vermisten; de
luchtmacht 3231 dooden, 8453 gewonden
en 2028 vermisten, de marine 310 dooden,
232 gewonden en 115 vermisten. De Duit
sche weermacht in totaal dus: 162.314 doo
den, 571.767 gewonden en 33.334 vermis
ten. Aan dooden en gewonden dus iets
meer dan het dubbele van het aantal in
den slag aan de Somme tijdens den we
reldoorlog, de vermisten iets minder dan
die helft van het toenmalige getal.
Laat mij thans daartegenover stelling
nemen tegenover die andere wereld, die
Mametntje
GOUD
Aan alles wat U de laatste twee
jaren bij mij hebt gekocht hebt U ver
diend zegt de man van de goud- en
zilverwinkel in een gesprek vanachter
de toonbank, als ik voorzichtig naar
den prijs informeer. De prijsbeheer-
sching zegt ons in haar officieele pu
blicaties immers, dat wij bij het doen
van onze inkoopen goed1 uit onze dop
pen moeten kijken.
Maar ik kan vragen wat ik wil -r-
aegt de goud- en zilverman ten
minste als U geen oud metaal inlevert;
dat is bij éfcn proefproces in Arnhem
uitgemaakt.
Juist op dat oogenblik stapt een. jon
geman den-winkel binnen en legt met
moedeloos gebaar een gouden ring op
de vitrine.
Mijn verloving is uit zegt hij
somber. De ring héb ik dus niet meer
noodig. Wat geeft U ervoor? Ik heb
hem twee jaar geleden bij U gekochit.
De man achter de toonbank neemt
de ring en weegt haar.
Achttien gulden zegt hij.
Het gezicht van den somber kijken
den, in zijn liefde teieur.gesteldien man
verheldert plotseling.
Dan ben ik nog niet zoo slecht af
zegt hij. Ik héb er twee jaar ge
leden 16 voor betaald. Dat is twee
jaar pleizier en nog 2 winst. Hij
strijkt zijn 18 op en verdwijnt.
Nou, wat heb ik U gezegd zegt
de eigenaar der zaak triomphantelijk.
Waarlijk, uw woorden zijn goud'
waard antwoordde ik.
Nieuwe bonnen
Voor het koopen van de gebruikelij
ke rantsoenen brood gebak, vleesch
of vleeschwaren, melk en aardappelen
zijn vooq de volgende week aangewe
zen de bonnen 48 van de daarvoor-be-
stemde kaarten.
Bonnen die afloopen
Op Zaterdag 13 December:
47 Brood.
47 Vleesch en Vleeschwaren.
47 Aardappelen.
Wegens begunstiging van den
vijand ter dood veroordeeld
Het bureau van den bevelhebber der
weermacht deelt mede, dat vier Ne
derlanders wegens begunstiging van
den vijand (hulpverleening aan Brit
sche vliegers) door een Duitschen
krijgsraad ter dood zijn veroordeeld.
Het vonnis is reeds met den kogel
voltrokken.
haar vertegenwoordiger heeft in' den man,
die op tactvolle wijze, terwijl de volken en
hun soldaten strijden in sneeuw en ijs,
pleegt te babbelen bij het haardvuur en
dus vooral over den man, die de hoofd
schuldige is aan dezen oorlog.
Hitier betoogde, dat het destijds in 1939
een tijdlang ernaar uitzag, dat de Poolsche
regeering zelf ernstig had overwogen in
te stemmen met een verstandige oplossing.
Ik mag hieraan nog toevoegen, dat bij al
deze voorstellen van Duitsche zijde niets
werd verlangd, dat niet reeds vroeger
Duitsdh eigendom was geweest, ja, dat wij
integendeel afstand deden van zeer veel,
dat voor den wereldoorlog toebehoorde
aan Duitschland. Destijds zijn in vollen
vredestijd binnen enkele maanden in Po
len meer dan 62.000 Duitschers ten deele
onder de gruwelijkste martelingen ge
dood.
Dat het Duitsche rijk het recht had aan
merking te maken op dergelijke toestan-
dien aan zijn grens en aan te dringen op
afschaffing daarvan, in het algemeen: ge
sproken recht had op zijn veiligheid be
dacht te zijn, zal toch wel nauwelijks wor
den bestreden in een tijd, waarin andere
landen de elementen van hun veiligheid
zelfs in vreemde werelddeelen zoeken.
Toen nu in Augustus de houding van
Polen, dank zij den waarborg van Enge
land in den vorm van een blanco-volmacht
steeds stroever, werd, zag de Duitsche re
geering zich genoopt en wel voor de
laatste maal een voorstel in te dienen,
dat zij 'bereid was als basis te gebruiken
voor onderhandel in ge it met Polen en waar
van zij den toenmaligen Engelschen am
bassadeur npndeling in kennis stelde. De
Führer citeerde deze voorstellen lettei-lijk.
Zooals men weet, culmineerden zij in den
terugkeer van het Duitsche Dantzig tot
het rijk en een referendum over het ge
bied van den zoogenaamden corridor, na
melijk of dit bij Duitschland, dan wel bij
Polen zou behooren onder toezicht van een.
internationale commissie, waarbij de Pool
sche h avert Gdynia uitgezonderd zou blij
ven. Deze stemming zou eer^t na verloop
van een jaar worden gehouden. Indien het
'betrokken gebied ten deel zou vallen aan
Polen, zou Duitschland een exteiritoriale
verkeerszone door dit gewest krijgen, in
het om>|ekeerde geval Polen. Indien de
corridor weer bij Duitschland zou komen,
zou de bevolking met Polen worden uit
gewisseld. Dantzig en Gdynia zouden zui
ver het karakter van handelssteden krij
gen. Het schiereiland' Hela 'zou in ieder ge
val gedemilitariseerd worden.
ZIE VERVOLG PAGINA 2.
