RECHTZAKEN
SPORT
Will U iets weten
Dat zal Je
wel Imkken
DONDERDAG 31 JULI 1941.
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BLAD - PAG. 6
(gemengde tB&dc&tm
DOODELIJK ONGEVAL TE IJMUIDEN.
Aan de Trawlerkade te Umuiden heeft
zich een noodlottig ongeval voorgedaan,
dat aan den 12-jarigen Piet Gravenmaker
het leven heeft gekost. De jongen viel van
een met paard bespannen geladen ijswagen
en kreeg een der wielen over zich heen.
In zorg wekken den toestand werd hij on
middellijk naar het St. Antonius Zieken
huis overgebracht, alwaar hij spoedig na
aankomst overleed,
VAN EEN LADDER GEVALLEN.
Aan de gevolgen overleden.
De ongeveer 65-jarige G. A. Helbrlnk te
Wiohmond, die Dinsdag werkzaamheden
verrichtte aan de R.K. pastorie aldaar, viel
van en ladder en kwam zoo ongelukkig
met zijn hoofd op een steenen keldertrap
terecht, dat hij met een ernstige schedel-
basisfractuur naar zijn woning werd ver
voerd. Hier is hij gistermiddag aan zijn
verwondingen overleden.
Gevallen en zwaar gewond.
Gistermorgen is in de Hardraverstraat
te Rotterdam een ongeluk gebeurd, waar
bij een 43-jarige schilder zwaar werd ge
wond. De man was belast met het verven
van de kozijnen van 'n vrij' hoog perceel.
Tijdens het verven van de kozijnen der
tweede verdieping heeft hij zich vastge
houden aan de spijl van een balustrade,
welke afbrak, met het gevolg, dat de man
van 10 meter hoogte stortte. Zwaar ge
wond is de schilder naar een ziekenhuis
gebracht, waar hij ter verpleging is opge
nomen.
WINKELIER UIT DE ZAAK GELOKT.
Portefeuille met 500.gestolen.
Den houder van een filiaalswinkel in de
Kerkstraat te Amsterdam werd gistermid
dag verzocht even aan de telefoon te ko
men in een perceel, enkele huizen verder.
Toen de man daar arriveerde, was van
een dusdanige boodsohap niets bekend en
vol verbazing keerde de winkelier naar
zijn zaak terug.
Zijn verbazing verdween echter spoedig,
toen hij een blik wierp in de openstaande
brandkast, waaruit tijdens zijn korte af
wezigheid een portefeuille met f 500.
verdwenen bleek te zijn.
Met behulp van het vage signalement,
dat de winkelier aan de politie kon opge
ven, zal deze nu trachten, den dader van
dezen diefstal te achterhalen.
VERONTREINIGING VAN VET.
Hoe gevaarlijk het is, vet buiten de dis
tributie om te koopen, blijkt weer eens
uit en zaak, die de Rotteraamsche politie
in behandeling heeft. Een 47-jarige slaoh-
ter, die werkzaam is op het gemeentelijk
abattoir, heeft eerst geprobeerd een partij
vleesoh de poort uit te smokkelen. Toen
dit mislukte, heeft hij klompen, die nogal
wijd van model waren, met vet gevuld,
aan de voeten getrokken en naar buiten
gesmokkeld. Telkens in kleine hoeveelhe
den heeft op deze wijze een belangrijke
hoeveelheid vet aan de distributie weten
te onttrekken en in den handel gebracht.
De smokkelaar zal naar het huis van be
waring worden gebracht.
De liturgie der Kerk
VRIJDAG 1 Augustus. Feest van St. Pe
trus* Banden. Mis: Nunc scio. 2e gebed v.
d. H. Paulus; 3e v. d. zeven heilige Ma-
chabeesche Broeders, Martelaren; 4e voor
den vrede. Credo. Prefatie v. d. Apostelen.
Kleur: Wit.
Vandaag wordt het feest gevierd van
de wijding eener kerk te Rome, toegewijd
aan den H. Petrus, waar de boeien, waar
mee de heilige Petrus te Rome en Jeru
salem geboeid geweest is, bewaard wor
den.
N.B. Wegens de eerste Vrijdag is geoor
loofd een gezongen votiefmis v. h. H. Hart
van Jesus. Mis: Cogitationes. Gloria. 2e ge
bed voor den vrede. Credo. Prefatie v. h.
H. Hart. Laatste Evangelie van St. Petrus'
Banden. Kleur: Wit.
HAAGSCÏÏE RECHTBANK
Waar bleven de vijftig gulden?
Er heerschte veel geheimzinnigheid
rondom een bedrag van 50 en de recht
bank kreeg uit te zoeken wie nu eigenlijk
schuldig was aan het verdwijnen daarvan.
De Officier van Justitie meende, dat M.
R. zich deze 50.had toegeëigend en
wel door het schrijven van een kwitantie
aan zich zelf en te voorzien van een val-
sche handteekening.
Maar de schoonvader van R., de glazen-
wasscher K. P. uit L e i d e n, diens vrouw
en de vrouw van R. allen uit Leiden acht
ten hun man en schoonzoon onschuldig.
De kwestie zelf zat als-volgt in elkaar.
R. is exploitant van beroep en tevens
secretaris van de bond van vuilnisbakken-
schoonmaakcen trales.
Op een dag, toen R. met vrouw en
schoonouders aan tafel-zat om te middag
malen, werd er gebeld en een onbekende
zeide te komen namens de voorzitter van
de bond van vuilnisbakkenschoonmaak-
centrales om een bedrag van 50.te ha
len. Hij had, volgens R., die opendeed, èen
briefje van den voorzitter en een getee-
kende kwitantie bij zich. Dus had R. de
50.gegeven.
De voorzitter van die bond van vuilnis
bakken schoonmaakcentrales in Den Haag
had evenwel ontkend een kwitantie en een
briefje geschreven te hebben en de politie
was in de zaak gemengd.
Een schriftdeskundige had toen uitge
maakt, dat de handteekening van den voor
zitter door R. was nagemaakt, waar alle
punten in de handschriften op wezen.
De Officier noemde het een valsche op
lichting gepleegd door R., die op die ma
nier aan de 50.was gekomen. Het heele
gevalletje is een doorgestoken kaart ge-'
weest met de onbekende, die de kwitantie
had gepresenteerd. Het feit bewezen ach
tend eischte spr. dan ook een gevangenis
straf voor den tijd van vier maanden. De
president besloot evenwel om de verkla
ringen van de drie getuigen familieleden
uit Leiden eerst eens te laten toetsen en
verwees de zaak naar de instructie, opdat
de rechtercommissaris licht er in zou kun
nen brengen.
HaagscSte Politierechter
De man die nijdig werd.
„Ik wier nijdig en as ik nijdig ben, dan
weet ik sebiet niet wat ik doe", aldus luid
de de verdediging van een groote struische
verdachte uit een der lieflijke plaatsjes
onder de rook van Leiden. Waarom hij nij
dig „geweest" was zal spoedig blijken, al
was de reden misschien te plaatsen ge
weest.
De eigenlijke oorzaak was, dat de nijdi
ge boven woont en. niet veel ruimte heeft
om zijn fiets op te bergen. Nu zal men zeg
gen, waarom de fiets niet beneden in het
gangetje geplaatst? Was jammer genoeg
niet mogelijk vanwege een kinderwagen,
die nagenoeg het gangetje blokkeerde.
Neen, de eenigste oplossing was om telken
male het vehikel de trap op te zeulen en
het op het portaaltje te deponeeren. Maar
ja, begin daar maar eens aan. Kinderwa
gen er uit, fiets naar boven, weer naar
beneden, kinderwagen erin, weer naar bo
ven. En, als men het huis per rijwiel wil
gaan verlaten, deze heele operatie nog eens
herhalen in omgekeerde volgorde. Dat
vond de meneer, die gauw nijdig wordt een
veel te ingewikkelde procedure en daarom
plaatste hij ten alle tij den zijn stalen ros
bij de benedenburen voor het raam. En dat
vonden de benedenburen niets lollig, verre
van dat. Ze hadden er al eens iets van ge
zegd in den trant van „of meneer de goed
heid wilde hebben zijn fiets ergens anders
neer te zetten vanwege de ruiten". Maar
meneer voelde daar niet veel voor en deed
het niet. De benedenburen hadden het toen
nog geprobeerd met een bordje, dat men
voor vele étalage's ziet, „gelieve hier geen
fietsen te plaatsen". Ook dit document
had meneer boven als kennisgeving aan
genomen, zonder zich er verder iets van
aan te trekken. De benedenburen broed
den wraakplannen uit e:. gingen eigen
rechtertje spelen.
Op zekeren dag, toen meneer boven naar
zijn werk wilde peddelen, kwam hij tot
de ontdekking dat zijn band leeg stond.
Niet beter wetende of het ding was lek
ging hij maar wandelen en kwam natuurlijk
te laat op het werk. De fietsenmaker kreeg
het „leklde" te repareeren'en meneer ging
weer terug naar huis en plaatste zijn fiets
wer voor het raam van de lui beneden.
Maar de leege bandjes kwamen met de re
gelmaat van een uurwerk terug en meneer
kreeg argwaan, hevige argwaan. Dus zette
hij zich op de loer en constateerde vervol
gens, hoe een der benedenburen de band
leeg liet loopen. Meneer naar beneden,
maar de dader was reeds teruggetrokken in
de villa.
Meneer trok aan de bel. Geen gehoor.
Nogmaals eenige rukken aan het koperen
uitsteeksel. Resultaat nul. komma, nul. En
nu komen we dan eindelijk aan het oogen-
blik, dat meneer nijdig „wier."
Wat deed hij in zijn nijdigheid?
Hij nam zijn fiets met leege band op en
kwakte het ding door de ruiten van de be
nedenburen.
Dit kwakken had verregaande gevolgen,
want ten eerste ging de ruit aan diggeltjes.
Daarna caramboleerde een der wielen een
pot met een groote cactus, welk stekelig
geval tegen de naaimachine stootte, waar
door de zahderigheid, uit de pot, over de
machine werd gestrooid, hetgeen aan het
raderwerk niet ten goed kwam.
Het andere fietswiel mepte een tafeltje,
waarop een aantal steenen snuisterijen
stonden, tegen de vlakte, alwaar genoem
de snuisterijen niet tegen konden.
Toen kwamen de benedenburen wel op
de proppen en hieven een ach en wee ge
huil aan en brilden „daar sal je voor
bloeie".
Dit bloeden zal vermoedelijk voor me-
neers portemonnaie bedoeld zijn geweest.
En zoo stond de meneer, die zoo gauw
nijdig werd, in het verdachtenbankje en
hij wist eigenlijk geen raad en
kwam maar steeds op zijn nijdigheid te
rug. De Officier vond deze nijdigheid niet
te pas komen en vond, dat meneer zich
voortaan maar beter moet beheerschen.
Spr. vond twee weken gevangenisstraf een
prachtige gelegenheid om dit eens te over
peinzen.
De benedenburen bleken toch wel mee te
vallen en hadden hun wraakgevoelens afge
legd. Desgewenscht deelden zij mede, dat
alle schade vergoed was, hetgeen een hand
vol geld gekost had en dat de fietsenkwes-
tie tot een bevredigende oplossing was ge
bracht en wel in dier voege, dat meneer
boven toestemming heeft om tusschen den
middag zijn fiets voor het raam te plaatsen,
als hij hem 's avonds maar mee naar bo
ven neemt.
Bij zooveel vredelievendheid wilde de
Politierechter niet achterblijven en hij ver
oordeelde de „vlug nijdig wierende" tot
een geldboete van 30 subs. 30 dagen.
En nu vraagt men zich af, waarom dade
lijk geen minnelijke oplossing gezocht! Dat
is toch voordeeliger!
WATERPOLO
A.Z.C. I—W.Z.C. I 2—2.
Een beslissing tussohen de twee gega
digden om de bovenste plaats is gister
avond niet gevallen. De wedstrijd, die door
honderden toeschouwers werd bijgewoond,
was niettemin zeer spannend. WZC kwam
gl spoedig in den aanval en reeds dadelijk
moest doelman Gesman handelend optre
den. Langzamerhand begonnen beide ze
ventallen volkomen tegen elkaar op te
wegen. A.Z.C. had weinig geluk en meer
dere schoten kwamen naast, terwijl ook
deW.Z.C.-doelman goed in vorm was.
W.Z.C. nam eerst de leiding door de rechts
voor, die met een goedgeplaatste worp
doelpuntte (01) en daarna was het de
midvoor van WZC die een bal van links
uitstekend, benutte (02). Zoo kwam de
rust.
Hierna kwam een aanvankelijke periode
van gelijk opgaand spel, totdat v. d. Vel
den heel keurig voor AZC den achter
stand wist te verkleinen (12). Hoewel
verder de zeventallen goed aan elkaar wa
ren gewaagd, slaagden AZC er toch nog
voor het einde kwam de stand door de
Vries op gelijikien voet te brengen. Door
deze uitslag moet thans tusschen beide
ploegen een beslissingswedstrijd plaats
hebben. -
De vriendschappelijke ontmoeting tus
schen A.Z.C. II en W.Z.C. II eindigde in
een 41 nederlaag voor A.Z.C.
In de kamp tusschen de beide dames-
zeventallen won AZC met 10.
VEIKKO TUOMINEN GESNEUVELD.
In den strijd in het Oosten is de bekende
Finsche lange afstandlooper Veikko Tuomi-
nen strijd' nd voor zijn vaderland gevallen.
Nog niet lang geleden behaalde hij nog
uitstekende resultaten te Berlijn, waar hij
op een Istaf. avondsportfeest startte.
Zijn sportloopbaan dateert van het sei
zoen 1937. Sinds zijn intrede in de athle-
tieksport ging het snel omhoog met zijn
prestaties, hetgeen tot resultaat had, dat hij
reeds spoedig tot de beste lange afstands-
loopers behoorde. Speciaal lag zijn kracht
op de 5000 en 10.000 meter. Dit jaar nog
liep hij dezen laatsten afstand in 30 min.
7.6 sec., waarbij hij den wereldrecordtijd
van zijn landgenoot Paisto Maeki van 29
min: 52.6 sec., gevestigd te Helsinki op 19
Sept. 1939, zeer dicht benaderde. Tegelij
kertijd is bekend gemaakt, dat behalve
deze sportman ook nog de bekende worste
laar Esko Hjelt, alsmede de bekende voet
baller en ijshockeyspeler Holger Gran-
stroem om het leven zijn gekomen. Deze
laatste werd evenwel het slachtoffer van
een bombardement.
Vrauwdeunt, P. Verheul, Daaf Drok en
Jan Seton, die. zooals wij reeds eerder be
richtten, geschorst werden daar zij deelge
nomen hadden aan een verboden wedstrijd,
zijn, blijkens de Sportkroniek'' door
de strafcommissie van de Nederland-
schen Voetbalbond hard aangepakt.
Vrauwdeunt en Verheul zijn van 15 Juli
tot 15 October geschorst en Seton en Drok
van 15 Juli tot 15 Januari 1942.
PAM BIJ DEMAANAPEN
251. Ze tillen het bundehje bij elkaar gebonden apen op
en brengen het naar een groot rotsblok. Hier liggen ze
geheel uit het gezicht. Als dit karwei klaar is, gaan ze weer
terug naar de plaats, waar Pam in den grond stond.
2o2. „Ga jij nu met je voeten in de kuilen ue
professor tot Pam. „Als de apen straks terugkomen, zul
len ze denken, dat de bewakers even weg zijn. Pam doet,
wat de professor hem voorstelt.
NED. BILJARTBOND AFD. LEIDEN.
De uitslagen van de kampioenschappen
lste klasse luiden;
B. de Roo (250) 126
G. N. Teegelaar 200
J. Sira 185
W. Karstens 200
B. Teegelaar (450) 450
H. Teske 153
K. Schouten 145
P. Schouten 200
H. v. Bohemen
J. Karstens
C. Winkel
D. Wallaart
C. Winkel
C. Paauw
H. v. Bohemen
J. Wassink
13 3.23
20 5.12
15 3.77
34 4.08
65 10.71
29 3.64
17 2.73
18 3.58
3.12
2.60
2.40
2.25
3.05
3.12
3e klasse
I.
W. Dool
100
40
10
2.50
R. de Jong
80
40
9
2.—
C. Fazel
100
59
9
1.69
J. Betgen
90
59
8
1.52
W. Dool
100
51
11
1.96
H. Steenbergen
96
51
12
l.*88
F. Snik
77
47
8
1.85
J. v. Klaveren
100
47
11
2.12
3e klasse
II.
L. Verhoeven
100
46
7
2.17
L. Boot
98
46
8
1.95
S. v. d. Water
63
36
8
1.75
J. Bonnet
100
36
9
2.77
I. v. Rijzen
100
32
12
3.12
J. v. d. Velden
48
32
5
1.50
4e klasse.
C. v. Valderen
72
55
6
1.30
C. de Bock
75
55
9
1.36
J. v. Zy'p
75
72
5
1.04
C. Glasbergen
57
72
7
0.79
In de lste klasse zijn door de heeren G.
Teegelaar Sr., W. Karstens, G. M. Teege
laar en B. Teegelaar eenige extra prijzen
beschikbaar gesteld. De commissie van de
N.B.B. Aid. Leiden zag gaarne eenige ex
tra prijzen voor de andere klassen.
Antwoord: Er zijn enkele kleinere
katholieke bibliotheken. De algemeene
R.K. bibliotheek, die sedert een viertal
jaren gevestigd was op de Lorentzkade, is
sedert enkele weken helaas gesloten om
redenen van internen aard. Er worden
pogingen aangewend inzake een voort
zetting van de exploitatie dezer bibliotheek.
Wij hopen dat deze slagen; er is een zéér
groot .moeilijk te overschatten belang bij
betrokken.
Vraag: Weg van Oegstgeest naar Wich-
mond (Gelderland).
Antwoord: Oegstgeest, Utrecht, Ede,
Otterloo, (weg vragen!), Woestehoeve,
Loenen, Eerbeek, Brummen, Bronkhorst,
Wichmond, 142 K.M. U kunt wellicht even
makkelijk over Arnhem reizen, en vandaar
naar Dieren (pont over de IJssel), Steen4
deren, Bronkhorst, Wichmond, 146 K.M.
Vraag: Weg van Leiden, Vessem over
Oirschot. Van Vessem naar Maastricht.
Antwoord: Leiden, Rotterdam, Breda,
Tilburg, Oirschot, Oostelbeers, Middelbeers
Vessem, 144 K.M.
Vessem, Steensel, Riethoven, Dommelen,
Valkenswaard (lanweggetjes, overal de
weg vragen!), Leende, Weert, Keipen, Gra-
them, Wessem (pont over de Maas), Maas-
bracht, Sittard, Maastricht, 150 K.M.
Vraag: Is er des Zondags ook 'n af
vaart van Harderwijk naar Amsterdam.
Zooja, hoe laat vertrekt deze?
Antwoord: De booten van de Holland
Veluwe-lijn vertrekken 's Zondags te
8.30 uur v.m. en 4 uur n.m. De booten van
de reederij Van der Schuyt vertrekken
Zondags te 3.30 uur en 5 uur n.m.
Vraag: weg LeidenNijmegen.
Antwoord: Leiden, Utrecht, Doorn,
Amerongen, (pont over den Rijn), langs de
rivierdijk naar Kesteren, Ochten, Dode-
waard, Slijk, Ewijk, Lent, (pont) Nijmegen.
115 K.M.
Vraag: Een R.K. tehuis in. de buurt
van Echt.
Antwoord: Is er niet; ten minste niet
voor ouderen.
FEUILLETON
door
LOUISE KNöPFEL.
(Geautoriseerde vertaling).
9)
Ik zou het je niet aanraden, juf
frouw Monrads schelle stem mengde zich
in het gesprek niet alle menschen zijn
zoo verdraagzaam als vrij hier op school.
Clare had al een scherp antwoord op de
lippen. Van het oogenbiik af, dal zij juf
frouw Monrad als leerares in de hoogste
klas had gekregen, had zij op voet van oor
log met haar gestaan. Maar waarom,
bedacht zij zich, zou ze vandaag nog ruzie
maken?
Het eigenlijke leven begon nu voor haar
en met die Monrad met haar gebrek aan
gevoel voor humor had ze ten slotte niets
meer te maken.
Die kleine Miroff heeft weinig vermo
gen om anderen te begrijpen, dacht rector
Kappler. Hij wist wat juffrouw Monrad
zoo zonder gevoel voor humor, zoo zuur ge
maakt had. Het is toch geen kleine taak
voor een vrouw jaar in jaar uit al haar
energie steeds aan vreemde kinderen te ge
ven en ze te brengen tot waar het leven
voor de vrouw eigenlijk pas begint om dan
zelf achter te blijven, eenzaam en ouder
wordend, nooit deelachtig aan de bestem
ming der vrouw. Deze is van 't begin tot
aan 't einde der wereld: liefde, 'n man, een
eigen thuis, kinderen. Hij wilde juist een
paar vergoelijkende woorden zeggen toen
hij Liska's oogen met een uitdrukking van
meevoelen en vroegtijdig begrijpen op de
oude jongejuffer-figuur der leerares zag
rusten.
Wij hebben er heusch niets kwaads
mee bedoeld, juffrouw Monrad, zei ze zoo
hartelijk en oprecht gemeend als Liska, die
zoo scherp kon zijn, het nog nooit gedaan
had. Toen ging zij vriendelijk pratend
naast juffrouw Monrad verder en pro
beerde haar aandacht af te leiden van den
kant, waar de schetsen hingen, die de niets
ontziende Clare van juffrouw Monrad ge
maakt had.
Langzaam liep de zaal vol. Onder de met
gekleurd papier versierde groote licht
kroon verzamelde zich de heele oude hoog
ste klas, de gastvrouw van den avond. Nu
kwamen ook de leeraren en de genoodig-
den binnen, broers, neven, de oude hoog
ste klas van het jongensgymnasium. Deze
had ter eere van den afscheidsavond der
meisjes hun avond twee dagen later ge
steld. Alle stoelen in de groote aula waren
langs de muren gezet voor het dansen. In
de zijvertrekken waren koude buffetten in
gericht en stonden kleine tafeltjes om te
soupeeren. De eeretafel stond in het mid
den van .de leeraarskamer.
Zoo'n aangenkme vergadering heb ik
nog niet gepresideerd", schertste de rector
tegen Clare, die met hem aan het hoofd
zat.
De jonge meisjes waren vuurrood van
pret en opwinding; alles om haar heen
was opeens vreemd voor haar geworden,
ja, voor zichzelven leken zij nu wel vreem
den. De leeraren waren heel andere men
schen voor haar geworden, die dichter bij
haar stonden en tegelijk ook weer verder
af. Pas nu, tijdens het feest begrepen zij
eerst eigenlijk goed, dat alles een eind had
genomen: de school, 't tredmolenleven van
eiken dag, de gemeenschap van zeven jaar.
De gemeenschap in lief en leed, het afhan
kelijk zijn er ook de zekerheid geleid te
worden, te weten niet alleen te staan en
niet toe, daaF lang over na te denken. Men
Het was nu een zich losmaken, dat tegelij
kertijd gelukkig en angstig maakte. Een
klein beetje angstig. Maar men kwam er
niet toe, daar lang over an te denken. Men
was in een soort roes. Men moest overal
tegelijk zijn: hier werd men dor een be
kende toegedronken, daar werd men in het
een of ander gesprek gewikkeld of men
wilde of niet. De broodjes aan de eeretafel
waren op en men verzamelde zich rond het
buffet, waar een paar dienstmeisjes, door
families ter beschikking gesteld, dienst de
den. Daarna werd het feestgedicht voorge
dragen en de schnitzelbank, door Clare
Mirnoff op het podium vertoond en voor
gedragen. Ten slotte het dansen. Vanavond
was men, voor het eerst officieel een vol
wassen dame, men droeg een nieuw toilet.
Men stond op den drempel van het eigen
lijke groote-menschen-leven. Voor dat
wonderlijke, mooie, moeilijke en toch zoo
begeerenswaardige leven.
Het eten, de toespraken en de feest-
krant waren achter den rug. Het jonge
volk danste in de aula. De ramen stonden
open, een zoele voorjaasrlucht woei ver-
frisschen naar binnen. Er was wat regen ge
vallen, de aarde en de bomen geurden. De
vrolijke gezichten straalden, bruine en
blauwe oogen lachten, de jonge menschen
wisten op dit uur niet anders, of het le
ven moest mooi en vroolijk zijn als deze
avond.
Grete Heyden zag er reeds heelemaal als
'n elegante dame uit. Zoolang zij nog
schoolmeisje was, had zij tot haar ergernis
zich nog nooit werkelijk durven opknap
pen. Rector Kappler was een zeer vooruit
strevend en met de jeugd oprecht meevoe
lend man. Maar van die moderne opmake-
rij had hij een hartgrondigen, ouderwet-
schen afkeer.
Buiten de school kan je doen wat je
wil, had hij zeer beslist gezegd, maar in de
school niet. Geverfd wordt er alleen in de
teekenzaal en slechts op papier. Je ge
zicht wil ik zien zooals het nu eenmaal is.
Maar vandaag had Grete Heyden haar
lust om zich op te maken den teugel kun
nen vieren. Triomfantelijk keek ze naar
Liska. Haar broer Herbert was de eerste,
die Liska ten dans vroeg. Maar Liska had
zoo stil en houterig met hem gedanst, dat
hij ten zeerste in zijn ij delheid gekwetst was
geweest. Drommels, hij was toch een vent.
Hij had maar te knipoogen en hoefde zich
heusch geen moeite te geven voor een
meisje, dat zoo stijf en houterig tegen hem
deed als Liska Hegenwald. Wat dacht ze
wel? Zoolang haar «vader nog leefde, kon
ze voor prinses spelen. Maar nu? Over haar
moeder, die oude dame, die zich zich jong
had laten maken in de oogen van Her-
bert was mevrouw Doris Hegenwald. na
tuurlijk allang een oude vrouw was ge
noeg gekletst. De stralenkrans, welke bo
ven de familie Hegenwald stond, was aar
dig verbleekt. De hooghartige houding van
Liska kon dit niet tegenhouden. Ze moest
maar blijven zitten, het zou hem een zorg
zijn.
Liska zat stil in haar hoekje en lceck
droefgeestig naar het dansgewoel. Wat
was het toch? Waarom kon zij niet vroolijk
en opgewekt zijn met de anderen? Dat
kwam toch zeker niet, omdat ze nu juist
zou moeten dansen - et Herbert, wiens aan
matigende ijdelheid haar zenuwachtig
maakte. Er waren toch nog genoeg aardige,
flinke jongens. Hoe kwam het, dat ze hee
lemaal geen lust in dansen of pretmaken
had? Ze voelde zich eenzaam en het was,
alsof er tusschen haar en de anderen een
muur stond. Vroeger had zij aan alles
meegedaan en was zij honderd maal haan
tje de voorste geweest. Het was haar nooit
vroolijk genoeg. Ja, maar dat was vroe
ger. Toen was vader er nog, voor haar de
veilige toevlucht tegen al wat er in de bui
tenwereld gebeurde. Toen had ze papa nog.
En Mathias ais goede vriend, dien ze ge
heel kon vertrouwen.
Vanochtend vroeg had ze zijn bloemen
gekregen. Haar kamer was vol geweest van
de teere. fijne geur, vol er van als haar
hart van liefde. Maar ook het geluk, dat
zich aan haar opdrong bij dit onverwachte
geschenk, had het woord niet terug kun
nen dringen.
Goedenavond Liska, zei een bekende
stem achter haar. Snel wendde zij het
hoofd. Achter haar, naast den rector, stond
Mathias.
Oh, kon zij slechts zeggen, het woord
kwam ingehouden uit haar mond.
Ja, ik sta daarvan te kijken!
De rector keek zijn vroegere scholier
lachend aan.
'Wordt vervolgd.)
