StuitócMand óVdjdi am /zijn
DE REDE VAN DEN FÜHRER OVER HET
DOEL VAN DEN STRIJD
JViet om het heden mam om de taehom&t
Cwmóstecfiten
r Momentje
WOENSDAG 11 DECEMBER 1940 3Zste Jaargang No. 9820
S)e £ekl&eli£(Boti/fc<Mit
Bureaux Papengracht 32.
Telefoon: Redactie 20015, Administratie 20935. DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN Giro 103003. Postbus T£
Geruchten
't Is volkomen verklaarbaar en alleszins
redelijk, dat de Duitsche autoriteiten
krachtig stelling nemen tegenover het
verspreiden van geruchten.
Geruchten zijn uiterst gevaarlijk.
Uiterst gevaarlijk, omdat ze al voort
gaande steeds grooter worden, aldoor
groeien.
Uiterst gevaarlijk, omdat ze zoo gauw en
graag worden geloofd. Men kan de grootste
moeite hebben, om een zekere waarheid
te doen aanvaarden; maar, als men wat
vertelt in den vorm van een gerucht en
op die geheimzinnige wijze, waarop vaak
een gerucht wordt verspreid, dan wordt
het grif geloofd.
De gevaarlijkste individuen rondom ons
zijn dan ook beslist de lieden die rond
gaande kwaad vertellen van anderen
natuurlijk, niet van zichzelf en vooral,
als zij dat doen op de wijze, als boven be
doeld fluistercampagnes!
Een satanische fluistercampagne heeft
al wat menschen van hun kostbaarste goed
beroofd, ongelukkig gemaakt!
Geruchten worden vooral in dezen tijd
dikwijls verspreid met een bepaalde, con
crete bedoeling; een bedoeling, die men
meestal, maar niet altijd verborgen weet
te houden. Maar komt die bedoeling open
te liggen, dan is ze ook tegelijkertijd mis
lukt.
Ons schijnt niet twijfelachtig de bedoe
ling van een gerucht, waarop dezer dagen
het „Nederlandsch Dagblad" (Nationaal
Front) de aandacht vestigde in een be
schouwing, #ie wij hebben overgenomen.
Het is het gerucht, dat met ingang van
1941 alle personen in overheidsdienst zullen
worden ontslagen, en slechts opnieuw in
dienst zullen kunnen treden, als zij lid ge
worden zijn van de N.S.B.
Dit gerucht heeft een duidelijke tendenz.
Wy hebben den stelligen indruk, dat het
niet beantwoordt aan de waarheid en de
werkelijkheid, dat m.a.w. bij de Duitsche
autoriteiten een voornemen, als in dit ge
rucht bedoeld, niet aanwezig is.
Zeker, het is een feit, dat eergisteren
de „Tijd" aldus omschreef, het is een
feit, „dat de Duitsche bezettingsoverheid
voor de bevordering van de door haar
gewenschte binnenlandsche politieke ont
wikkeling door prof. Snijder dezer
dagen in een radio-rede gekenschetst als
„vredes-onderhandelingen" tusschen den
Rijkscommissaris, als gezant van den
Führer van het Groot-Duitsche rijk,
en het Nederlandsche volk haar
vertrouwen met uitsluiting van vrijwel alle
anderen stelt in de N.S.B. en in N.S.B.-ers.
Tal van belangrijke benoemingen in deze*
laatste maanden getuigen daarvan onmis
kenbaar, evenals in omgekeerden zin het
feit, dat andere politieke bewegingen zoo
als de „Nederlandsche Unie" en „Nationaal
Front" nergens aan bod komen."
Maar dit feit geeft nog geenzins het hier
bedoelde gerucht een zekere waarschijn
lijkheid. Wij houden daarentegen vast aan
de gegronde veronderstelling, dat het
heelemaal geen waarschijnlijkheid bezit.
Wij moeten aan geruchten welke dan
ook niet mee doen door ze te aanvaarden
of verder te verspreiden.
Dit gerucht, hoewel gevaarlijk, kan ons
niet met den rechter in aanraking brengen,
andere kwaadaardige geruchten wèl.
Maar niet de vrees voor straf, doch de
ernstige wil, om rechtvaardig en eerlijk te
zijn, èn ook de ernstige wil, om geenerlei
paniek-stemming of ongegronde vrees of
angst te wekken, moet ons vijandig stellen
tegenover: geruchten.
Katholiek Comité van actie
„Voor God"
UET STERKSTE GODS»
BEWIJS
Eén Godsbewijs ral altijd het
beste blijven: als zij, die geloo.
ven in God, ook naar het geloof
leven en bereid zijn er voor te
sterven.
TWEE WERELDEN STAAN
TEGENOVER ELKAAR
EéN VAN BEIDE MOET INEEN
STORTEN
In de groote rede, welke de Führer gris-
termiddag in de montagehal van een Ber-
lijnsche wapenfabriek heeft gehouden, be
pleitte hij bovenal het recht van Duitsch-
land om te leven. Teneinde de vereischte
levensvoorwaarden te kunnen scheppen,
moest Duitschland eenerzijds zijn innerlijke
eenheid henvinnen, anderzijds zich bevrij
den van den buitenlandschen politieken
druk, die werd belichaamd in Versailles,
dat de door menschen verwezenlijkte, doch
door God niet bedoelde onrechtmatige ver
deeling van de aardsche goederen wilde
bestendigen.
In dit verband kwam Hitier te spreken
over de splitsing van de volkeren in bezit
tende en niets-bezittende en schetste daar
na de sociale wantoestanden, welke in de
landen, die zich tot de bezittende rekenen,
heerschen: eenerzijds ongehoorde rijkdom,
anderzijds diepe armoede. Toen de natio-
naal-socialisten in Duitschland aan het be
wind kwamen, was er geen goud meer, doch,
zoo zeide Hitier, de Duitsche arbeidskracht
is ons goud en ons kapitaal.
In het verdere verloop van zijn rede zette
de Führer het doel en de beteekenis van
den strijd, welke thans gevoerd wordt, uit
een en herhaalde, dat alleen door hem zal
worden bepaald, wanneer het oogenblik
van den beslissenden slag zal komen. Ten
slotte wierp hij nog een blik in de toekomst,
wanneer de Duitsche volsstaat eerst recht
zal worden opgericht.
Hieronder laten wij een uitvoerig resumé
der rede volgen, waarvan de inleiding, wel
ke over de huidige verdeeling van de we
reld handelde, reeds gisteravond kon wor
den gepubliceerd.
HET RECHT OM TE LEVEN.
Het gaat er niet om, aldus vervolgde Hit-
Ier, dat de volken, die bij de verdeeling der
wereld te kort geschoten zijn bij de gratie
Gods aalmoezen krijgen, maar het gaat er
om, dat, evenals in het normale maatschap
pelijke leven, de menschen hun rechten
verkrijgen. Het recht om te leven is een
rechtmatige eisch, die principieel van aard
is Het recht om te leven is tevens een recht
matige eisch op den grond, die alleen het
leven geeft. Voor dezen rechtmatigen eisch
hebben de volken, wanneer onverstand hun
betrekkingen dreigde te verstoren, gestre
den, inziende, dat zelfs bloedige offers dan
nog beter zijn dan een geleidelijk uitster
ven van een volk.
EENHEIDSFRONT TEGEN VERSAILLES.
De nationale eenwording was daarom
voor ons één der voorwaarden om de ge-
heele Duitsche kracht eerst eens opnieuw
te ordenen en aan het Duitsche volk te
toonen, hoe groot zijn kracht eigenlijk was,
opdat het zich van zijn kracht weer bewust
zuo worden, teneinde daarna zijn levens-
eischen te kunnen stellen en doorzetten.
Het tweede programmapunt luidt: Weg
neming van den buitenlandschen politieken
druk, die ontstaan is door Versailles, die
tevens ook de nationale eenwording van
ons volk verhindert en verbiedt, dat groote
deelen van ons volk zich aaneensluiten, en
die tevens ons wereldbezit en onze Duitsche
koloniën van ons heeft afgenomen. De strijd
ging dus tegen Versailles.
De andere wereld wilde onze inwendige
eenwording niet, omdat zij wist, dat dan de
levenseisch van deze volksmassa's werke
lijkheid kan worden. Zij wilden deze wet
van Versailles handhaven, waarin zij een
tweeden Westfaalschen vrede zagen. Daar
komt nog een andere reden bij. Ik heb ge
zegd, dat de wereld verschillend verdeeld
werd. Amerikaansche waarnemers en En
gels chen hebben daarvoor de wonderlijke
uitdrukking gevonden: Er zijn twee soorten
volken, n.L bezittende en niets-bezittende.
Wij, Engelschen, wij Amerikanen, wij Fran-
schen zijn de bezittenden. Wie niets heeft,
krijgt ook niets. Ik ben mijn leven lang de
„Habenichts" geweest Ik reken mij tot u en
heb voor u gestreden. Voor u ben ik opge
komen en t,egenover de wereld treed ik ook
weer op als een vertegenwoordiger van de
„Habenichtse".
Vervolgens wees Hitier op de z.g. demo
cratie in de rijke landen, waar echter het
kapitaal regeert, een schare van eenige
honderden menschen, aar het ergste klas
se-onderscheid is, dat men zich kan voor
stellen: ondenkbare armoede aan de eene
zijde en aan den anderen kant even ondenk
bare rijkdom.
KAPITALISTISCHE DEMOCRATIE
In deze wereld der kapitalistische demo
cratie luidt het belangrijkste economische
principe: Het volk is er voor het bedrijfs
leven en het bedrijfsleven is er voor het
kapitaal. Wij hebben dit beginsel omge
keerd: Het kapitaal is er voor het bedrijfs
leven en het bedrijfsleven is er voor het
volk. Al het andere is slechts een middel
tot het doel.
Het zijn dus twee werelden, die tegen
over elkander staan. De arjderen hebben
gelijk, wanneer zij zeggen: met deze wereld
kunnen wij ons nooit verzoenen. Zij strij
den b.v. voor de instandhouding van den
gouden standaard der valuta.
Dat begrijp ik. Zij hebben het goud. Ons
goud heeft men ons ontroofd en uit ons ge
perst. Toen ik aan de macht kwam, was het
voor mij geen kwaadheid, dat ik mij ver
wijderde van den gouden standaard. Er
was n.L geen goud meer aanwezig. Het was
voor rtiij ook niet moeilijk, deze verwijde
ring ten uitvoer te leggen. Wanneer ie
mand niets heeft, kan hij er zich gemakke
lijk van los maken. Ik was er ook niet on
gelukkig over. Wij hebben een geheel an
deren economischen opbouw.
Voor ons is het goud zelfs heelemaal geen
waardefactor, maar slechts een factor tot
onderdrukking en ov-Örheersching van het
volk. Ik heb, toen ik aan de macht kwam,
maar een enkele hoop gehad en daarop
bouwde ik: Dat was de flinkheid, de be
kwaamheid van het Duitsche volk en van
den Duitschen arbeider, de intelligentie van
onze uitvinders, onze ingenieurs, onze
technici en chemici enz. Op de kracht, die
in onze economie leeft, heb ik gebouwd.
DE ZEGEN VAN DEN ARBEID
De Duitsche arbeidskracht is ons goud en
dat is ons kapitaal, en met dit goud versla
ik iedere andere macht ter wereld. Ik heb
myn economie slechts opgebouwd volgens
het begrip: arbeid. Wij hebben onze pro
blemen opgelost. Onze Mark waarvoor
eerst heelemaal geen goud aanwezig was,
is stabiel gebleven. Waarom? Omdat gij,
volksgenooten, en uw arbeid er achter
staan. Thans is er slechts één kwestie bij
ons: Waar is arbeidskracht? Dat is de
zegen van den arbeid. Alleen arbeid schept
nieuwen arbeid niet geld schept arbeid.
Wanneer wij de arbeidskracht van ons
volk tot het uiterste mobiliseeren, zullen
ook de enkelingen steeds meer levens-
goederen krijgen. Wij hebben de zeven
millioen werkloozen ingeschakeld in de
economische productie. Nog zes millioen
menschen, die een halven tijd werkten,
hebben wij tot volledige arbeiders ge
maakt. En dat alles wordt betaald met de
rijksmark, die zoo lang de vrede duurde en
eerst recht in den oorlog zijn waarde be
hield.
Wij hebben thans een staat, die econo
misch en politiek anders is georganiseerd
dan de westelijke democratieën. Het is
voor de eerste maal in onze eigen Duitsche
geschiedenis een staat, die principieel alle
maatschappelijke vooroordeelen in het be
zetten van posten opgeheven heeft. En niet
alleen maar in het burgerlijke leven. In ben
zelf daarvoor het beste document. Ik ben
niet eens jurist en ik ben desondanks uw
leider. Niet alleen in het algemeene leven
hebben wij het klaar gespeeld, dat in alle
posities van ouderen af thans menschen uit
het volk komen, rijksstadhouders die vroe
ger landarbeiders of slotenmakers zijn ge
weest.
Wij hebben zelfs deze doorbraak vol
trokken in den stand, waar dit het moei
lijkste was, bij de weermacht.
Wij hebben groote mogelijkheden ge
schapen door dezen staat geheel van on
der af op te bouwen. Dat is nu eenmaal
ons doel en dat is ook onze heele levens
vreugde. Voor onze oogen zweeft een staat
in de toekomst, waarin iedere positie door
den bekwaamsten zoon van ons volk zal
zijn bekleed .volkomen onverschillig, waar
hij vandaan komt.
Daar staat nu een andere structuur te
genover, een andere wereld waarin het
laatste ideaal toch steeds weer de strijd en
het vermogen, om het kapitaal, om het
egoisme van den enkeling is.
EEN STRIJD OP LEVEN EN DOOD
Wij weten zeer nauwkeurig, dat, wan
neer wij in dezen strijd het onderspit del
ven, dit het einde beteekent. En dan niet
het einde van onzen socialistischen op-
bouwarbeid, maar het einde van het Duit
sche volk. De andere wereld zegt: Wan
neer wij verliezen, stort ons wereldkapita-
listisch gebouw ineen. Dan hebben wij het
goud voor niets gekocht. Al onze aanspra
ken op de wereldheerschappij moeten ver
vallen, wanneer deze volkeren de geld-
dynastieën opheffen. Zij zullen dan komen
met sociale eischen. Er zal een ineen
storting volgen. En daarom begrijp ik ook,
dat zij verklaren: Dat willen wij onder alle
omstandigheden verhinderen. Het zijn twee
werelden. Ik geloof, dat een der beide we
relden breken moet. Wanneer wij zouden
breken, zou met ons het Duitsche volk in
een storten. Wanneer de andere wereld
breekt, ben ik er van overtuigd, dat de
wereld dan pas vrij wordt. Want onze strijd
is niet gericht tegen den Engelschman als
man, of tegen den Franschman. Tegen hen
hebben wij niets. Wij hebben niets geëischt,
niets verlangd. Toen zij in den oorlog tra
den, konden zij niet zeggen: wij beginnen,
omdat de Duitschers dat geëischt hebben.
Integendeel zij hebben gezegd: Wij begin
nen, omdat wij vreezen, dat dit systeem ook
ons volk aantast. Daarom voeren zij dezen
oorlog. Zij wilden ons volk daarmede terug
slaan naar den tijd van Versailles en naar
de namelooze ellende. Ook de geheele
Joodsche ondersteuning zal hen daarbij
niets helpen. Ik heb dat vooruit gezien. Ik
heb van de overige wereld niets verlangd
dan het recht, dat de Duitschers zich aan
een zouden sluiten en ten tweede dat men
hun zou teruggeven, wat men hun heeft
ontnomen.
Hitier wees er vervolgens op, dat hij zijn
tegenstanders vele malen tevergeefs de*
hand had gereikt.
Nu is de strijd gekomen.
Hitier schetste vervolgens in het kort de
succesvolle veldtochten tegen Polen en in
het Westen en vervolgde dan:
En nu, mijn volksgenooten, de offers. Zij
zijn voor den enkeling zeer zwaar. Wan
neer wij dit echter optellen en vergelijken
met de offers van den wereldoorlog, wat
zijn zij dan onvergelijkelijk klein. Wij heb
ben in de verste verte nog niet zooveel
dooden, als Duitschland had in 1870-1871
in den strijd tegen Frankrijk. Door deze of
fers hebben wij den ring om Duitschland
doen springen. Het aantal gewonden is
eveneens slechts een gedeelte van wat wij
zelf eens hadden verwacht.
DE DUITSCHE WAPENEN EN MUNITIE.
Dat hebben wij natuurlijk te danken aan
onze prachtige weermacht, aan onze solda
ten, die ontzaglijke dingen gepresteerd heb
ben. Maar de Duitsche soldaat heeft het
aan u, arbeiders der wapenindustrie, te
danken, dat gij hun de wapens hebt gege
ven. Op ieder gebied waren onze wapens
beter. Dat is het verschil met den wereld
oorlog, maar niet alleen dat. In de eerste
plaats heeft ook de Duitsche soldaat zijn
munitie. Na den oorlog zal men misschien
zelfs zeggen: Heer, gij waart een verkwis
ter, gij hebt munitie laten maken, die in
het geheel niet verbruikt is.
Ik heb munitie laten maken, omdat ik
den wereldoorlog heb beleefd en omdat ik
dat vermijden wilde en omdat ik zeide:
Granaten kan ik vervangen, bommen kan
ik vervangen, maar menschen niet. In de
zen strijd is het munitie-probleem in het
geheel geen probleem geweest. Wij zijn
thans gewapend voor ieder geval. Engeland
moge doen wat het wil.
Spr. wees er vervolgens op, dat hij dezen
oorlog in de lucht niet gewild heeft, doch
dat Churchill volhardde in den onbeperk-
ten luchtoorlog bij nacht.
Toen kon ik het voor het Duitsche volk
niet meer verantwoorden, mijn eigen
volksgenooten te gronde te laten gaan en
vreemden te verschoonen. Toen moest ook
deze oorlog worden gevoerd en hij wordt
thans gevoerd.
Wanneer het oogenblik van den beslis
senden strijd zal komen, wordt door ons be
paald en daarbij ben ik voorzichtig. Wij
zouden ook in den herfst van het vorige
jaar misschien in het westen hebben kun
nen aanvallen, maar ik wilde goed weer
afwachten. Ik geloof, dat dit ook de moeite
waard is geweest. Wij zijn op zoo vanzelf
sprekende wijze overtuigd van het succes
onzer wapenen, dat wij ons dat kunnen
veroorloven. Het Duitsche volk Zal den tijd
beslist uithouden. Ik geloof, dat het Duit
sche volk mij dankbaar zal zijn, wanneer ik
liever vaker eenigszins waoht met den tyd
en het in ruil daarvoor vele offers bespaar.
DUITSCHLAND ZAL NOCH MILITAIR,
NOCH ECONOMISCH WORDEN
VERSLAGEN.
Van een ding moet de wereld kennis ne
men: een nederlaag in Duitschland zal er
noch militair noch wat den tijd betreft,
1 noch economisch komen.
ZAKAGENDA.
Straks komt weer de tijd van de xak-
kalender. De zakkalender 1941. Dan
gaan wij er weer over filosofeeren,
dat er alweer een jaar voorbij is. Wéér
'n hap weg uit ieder menschen-leven.
Mij lykt dat volmaakt overbodig. Al
die beschouwingen zijn toch maar ge
legenheidsbeschouwingen en blijven
meestal maar aan de oppervlakte. Als
er een dag voorbij is of een uur of zelfs
maar een minuut, dan is er in wezen
hetzelfde geschied als wanneer er een
vol jaar is voorbijgegaan.
Als de zakagenda 1941 verschijnt,
blank of bedrukt met reclame, dan is
deze voor mij nog maar een tabula ra-
sa, een onbeschreven lei, die haar
eigenlijke inhoud en waarde voor mij
nog verborgen houdt. En deze interes
seert mij dus niet. Ik neem dan liever
mijn zakagenda 1940 ter hand, die een
jaar lang zooveel lief en leed met mij
heeft gedeeld. Ik blader dan liever mijn
oude zakagenda door. Die is nu oud en
versleten, maar zy heeft ervaring, zij
leert ons wat en juist daaraan hebben
wy het meest behoefte. Ik zie dan alles
wat ik daarin geschreven heb, ik her
leid de beteekenis der namen, die ik mij
soms niet meer herinner. Ik zie weer
de data van feesten, vergaderingen,
ziekten, begrafenis- en verjaardagen,
die mijn geheugen reeds had losgela
ten. Herinneringen aan dingen, die ik
wel had moeten doen en niet heb ge
daan. Dagen die dus zonder bestem
ming zijn gebleven en zonder zin zijn
geweest.
Die agenda heeft myn dagen en we
ken geteld, de heiligen en martelaren,
mijn werk, mijn vreugde en mijn ver
driet. Zij is myn toegang tot den tyd
geweest, een jaar lang.
Zoo doe ik liever als de nieuwe zak
agenda komt.
Want niet dat er een jaar voorby is,
is van belang, maar hoe dat jaar is
voorbijgegaan.
VJ
WINTERHULP
NEDERLAND
Postgiro-no's van de Winterhulp Neder
land.
Winterhulp Nederland, Den Haag,
no. 5553.
Als bank der Winterhulp Nederland is
aangewezen de Kasvereeniging N.V.,
Amsterdam no. 877.
Stort op 5553 of 877
Ge brengt geluk in veler leven.
Wat er ook moge gebeuren, Duitschland
zal zegevierend uit den strijd te voorschijn
komen. Ik ben niet de man, die een strijd
eenmaal heeft aanvaard en hem ten on
gunste van zichzelven afbreekt.
Ik weet, dat in dezen geest thans achter
mij staat in de eerste plaats de Duitsche
weermacht, man voor man, officier voor
officier. Al die dwazen, die zich inbeeld
den, dat er hier ooit een scheuring zou kun
nen ontstaan, hebben vergeten, dat het
Derde Rijk niet meer het tweede is. Pre
cies even aaneengesloten staat thans het
Duitsche volk.
En in dit verband zeg ik in de eerste
plaats dank aan den Duitschen arbeider
en den Duitschen boer. Deze twee hebben
het mij mogelijk gemaakt dezen strijd voor
te bereiden en ten aanzien van de bewa
pening de voorwaarden tot stand houden,
in het leven te roepen. En deze twee geven
mij ook de mogelijkheid den oorlog, vol
komen onverschillig hoe lang hij duren zal,
teneinde te voeren. Ik zeg daarbij echter
nog in 'het bijzonder dank aan de Duitsche
vrouw, aan die ontelbare Duitsche vrou
wen, die thans voor een deel het zware
werk van mannen moeten verrichten en
die op zoovele plaatsen de mannen ver-,
vangen.
Zie vervolg 3e kolom van pag. 2.
Katholiek Comité van actie
„Voor God"
Almachtige, eeuwige God, Gij
leidt terzelfder tijd de dingen
van den hemel en van de aarde;
verhoor op milde wijze het
smeeken van U w volk en schenk
Uw vrede in onze dagen.
(2e Zondag na Driekoningen)
