SÏNT NICOLAAS-NUMMER
BENDER
G.VEENENDAAL
Hoe de scheepskapitein de rol van
St. Nicolaas vervulde
zijn altijd welkom
erkenden installateur
Trikohleeren
WALENKAMP
DINSDAG 26 NOVEMBER 1940
DE LEIDSCHE COURANT
SINT NICOLAASNUMMER - PAG. 1
n Ideale huisgenoot
;||||||^pr Wat zoudt ge
zeggen van een huis- j|||;
/A^r genoot, die goed kon zingen, *<§p
maar óók mooi piano spelen èn
orgel èn jtieql; die bovendien geestig
zou kuftnen voordragen en belang
wekkende beschouwingen - bouden;
iemand, die alle* nieuwtjèf het eerst
weet #1(pr die ook op tjjd weekte
zwijgei en steeds tevreden is met
een bfschelden plaats
Zoo n Ideale httisjendót is een modern
radio-|oestel I Kom bii ons eens
Veuzai doen uR de volledige collectie
eet* toestel op
óns even weten.
LEIOEN - HOOGEWOERD 90
AMSTERDAM - ROTTERDAM - ARNHEM - BREDA
HAARLEHHERSTR.27 TEL.2I5II LEIDEN
Strooiavond in een tot
ondergang gedoemde fabriek
Mevrouw, daar is eén heer om u te spre-
ken!
Maar eer nog het dienstmeisje haar me
vrouw het kaartje overgereikt had, ging
de deur open en een stem sprak:
Nu Betsy, ik hoef toch zeker niet bij
je aangediend te worden is het wel?
Met een kreet van vreugde vloog me
vrouw op. Het was haar eenige ibroeder
Bertrand, dién ze pas weken later van zijn
reis naar Oost-Indië terugverwachtte. De
stoere scheepskapitein, die 3 jaar weg ge
weest was en de halve wereld had rond
gezworven, drukte zijn zuster een paar
stevige kussen op de wangen, viel toen in
een fauteuil neer en sprak, nadat het
dienstmeisje was verdwenen, op ruw har-
telijiken toon:
En vertel nu eens, Betsy: hoe gaat
het? Alles wel in huis en op de fabriek?
Hier in huis wel, Bertrand; we zijn
gelukkig allemaal gezond, en de kinderen
groeien dat het een lust is maar op de
fabriek.... ach.... als je het eens wist,
wat ik daar een zorgen over heb.
Zoo.... klonk het ernstig uit den
mond van den zeerob wat scheelt er
dan eigenlijk aan? Gaan de zaken niet
goed?
Heelemaal niet, Bertrand., Toen je de
laatste maal hier was, ibegon de fabriek
er zoo aardig boven op te komen. Frans
meende al, dat hij den tegenspoed heele
maal te boven was toen we opeens het
ongeluksbericht kregen, dat hier vlak bij
ons een concurrent zich zou komen vesti
gen. En het is gebeurd ook. Wel heeft hij
niet zulke goede krachten als wij, maar
ze werken daarginds met een groot kapi
taal, en daar kan Frans op den duur niet
tegen op. De bestellingen worden hoe lan
ger hoe minder en kort geleden heeft
Frans al een deel van het werkvolk moe
ten ontslaan. Nu spreekt hij bovendien
van loonsverlaging, omdat hij het anders
niet kan volhouden. Dat schijnt uitgelekt
te zijn; het volk gelooft niet, dat het zoo
slecht gesteld is met de fabriek en de
tranen kwamen de vrouw in de oogem
nu dreigt het volk met werkstaking.
De zeeman keek een tijdlang ernstig voor
zich uit.
Zijn de loonen op de fabriek nog al
goed? vroeg hij eindelijk.
Heelemaal niet! antwoordde de zus
ter met een diepen zucht. Hoe die men-
6chen van him loon met him vrouw en
kinderen leven moeten, begrijp ik niet
goed. Maar als ik Frans daar wat van zeg,
wordt hij driftig en zegt dat hij aan zijn
eigen zorgen genoeg heeft.
Hm! dat heeft hij misschien ook wel,
bromde de zeeman. Het ziet er slecht met
je uit, zus. En dat hij het nu op die al zoo
karige loonen van zijn werklui verhalen
wil, toont mij nog het duidelijkst, hoe erg
het met de fabriek gesteld moet zijn. Nu,
je moet maar moed houden, Betsy. Ik zal
er eens met je man over spreken. Zeg nog
niet, dat je mij alles hebt verteld en laten
we nu over wat anders praten. Morgen
komen mijn koffers ik heb nog het een
en ander voor je meegebracht.
Betsy glimlachte mat. Ze kende de ro
yale goedhartigheid van haar broer, maar
hoe gevoelig ze anders ook was voor zijn
attenties nu bij haar grooten zorgen
was ze niet goed in staat deze op hare
waarde te schatten.
De ontmoeting der beide zwagers was
heel hartelijk maar over de zaken werd
.niet gesproken althans niet in Betsy's
bijzijn. Meer bezorgd en verontrust dan
hij wilde laten blijken, trad de kapitein
nog dien zelfden avond het privé-kantoor
van den fabrikant binnen en vroeg, na
het zich wat gemakkelijk gemaakt te heb
ben:
Hoe gaat het met de zaken, Frans?
Dat was te zeer op. den man af, dan dat
zyn zwager niet onmiddellijk den staat
van zaken begrepen zou hebben.
Heeft Betsy je alles verteld?
Zoo ongeveer ja. Ik heb begrepen,
dat je er zóó slecht aan toe bent, dat je
zelfs op punt staat te raken aan de karige
loonen van je werklieden.
Bertrand! bruiste de fabrikant nu op.
Nu, is het niet zoo? Je weet, ik wind
er nu eenmaal geen doekjes om en je
bent een veel te flinke kerel om niet vol
uit gelijk te geven.
Helaas het is zoo! zuchtte de ander,
door den ronden zeemanstoon en de daar
uit klinkende hartelijke deelneming van
zijn zwager terstond weer tot kalmte ge
bracht. Maar zelfs Betsy weet niet, hoe
erg het met mij gesteld is. Ik sta aan den
rand1 van den ondergang.
Kom, kijk 't niet zoo zwart in! ried
Bertrand. Of ben je bang, dat de fabriek
het er absoluut niet meer bovenop haalt?
Als ik maar kapitaal had! barstte de
ander los. Die daar ginds verstaat zijn
zaak niet half zoo goed als wij, maar te
gen zijn haast onuitputtelijke hulpbronnen
valt niet te concurreeren.
Dus als je geld genoeg had
Met een droeven glimlach schudde de
ander het hoofd.
Ik weet, dat je een royale kerel bent,
Bertrand, antwoordde hij. Maar heusch
met de enkele duizenden guldens waar
over jij te beschikken hebt beginnen we
niets. Dat is een druppel In de brouwketel
en je zou je geld onherroepelijk kwijt zijn.
De tijd voor de verzending der St. Nicolaas pakketten is aangebroken. De post zal in
de komende dagen zwaar belast worden en door een zeer deugdelijke verpakking en
volledige duidelijke adresseering kan men haar taak verlichten.
(Foto Pax-Holland).
Ik heb minstens een honderdduizend gul
den noodig....
Dat is deksel veel, jongen! brak de
zeeman los. Maar veriies den moed nog
niet. Ik zal zien, wat ik voor je doen kan
als het eenigszins gaat, zal ik je hel
pen. Ik heb in mijn leven al voor heetere
vuren gestaan.
Zeg Betsyzou je mij, ouden zee
rob, lang hier kunnen hebben?
Zoolang je maar wilt, Bertrand, dat
weet je ook wel. Ik heb me sinds lang niet
zoo opgewekt gevoeld als nu jij weer hier
bent.
En als ik je nu eens bij het woord
hield?
Een oogeniblik staarde Betsy haar broe
der verbaasd aan.
Wat ben je van plan? vroeg ze in groo-
te spanning.
Dat is mijn zaak! lachte hij verge
noegd.
En de jonge vróuw vond die woorden
gewichtig genoeg, om ze des avonds let
terlijk aan haar man mede te deelen.
Maak het 'hem maar recht gezellig,
hoor! antwoordde de fabrikant. Wie weet
hoe hard we hem nog noodig hebben.
Foei Frans, hoe berekenenend! sprak
mevrouw verwijtend. Maar gezellig zal hij
het hebben en jij ook! Je moet die zorgen
een beetje op zij zetten, man! Héb je al
heel wat suprises voor mij bedacht?
Haar echtgenoot lachte somiber. Hij had
wel wat anders dan surprises aan het
hoofd.
Strooiavond kwam.
Een groote kist, wier Oostersche inhoud
den afzender verried als lag er een
naamkaartje met reuzenletters in eenige
schenken van „oom Bertrand" voor de kin
deren, een groote kist speelgoed en v<
der het noodige voor de dienstboden, die
mevrouw nooit vergat.
In den gezelligen familiekring, waar het
met al die cadeautjes echt feestelijk uit
zag, vergat ook de heer des huizes voor
een oogenblik zijn zorgen.
Opeens commandeerde oom Bertrand
met zijn zware stem stilte.
Luister eens, vrienden, sprak hij op
een echten commando-toon. Ik heb nog
een verrassing voor je achtergehouden.
Toen ik van je vrouw hoorde, hoe slecht
het er met de fabriek voor stond, ben ik
eens gaan denken. En ik heb tot me zelf
gezegd, dat zóo'n oude brombeer als ik,
er toch wel eens aan mag denken, om wat
rust te nemen. Wanneer jullie me nu hier
wilt hebben, werp ik hier voor goed mijn
anker uit. En daar ik nu éénmaal toch wat
om handen moet hebben, zou ik je voor
willen stellen dat ik je compagnon werd,
Frans. En heel veel zal ik je intusschen
niet uit de hand nemen, maar als je toe
slaat, heb ik hier een chèque op de Bank,
waar mijn vermogen gedeponeerd is....
als mijn aandeel in de zaak.
Bevend greep Frans het kostbare pa
piertje aan: het bedrag was honderd-twin
tig-duizend gulden!
Ja, ja, je dacht niet, dat die oude zee
rob nog zoo zwaar woog, hé! sprak de ka
pitein schertsend, om zijn zwager en zus
ter over de eerste oogenblikken van ont
roering heen te helpen. Maar nu 'heb ik
nog een conditie. Ik zie wel, dat mijn laat
ste surprise je niet onaangenaam is en je
zult met mijn voorwaarde denk ik wel ac-
coord gaan. Neem me niet kwalijk,'als ik
mijn'rechten als compagnon maar vast een
bèetje vooruitgeloopen ben en ga beiden
even mede naar de fabriek. De kinderen
zullen zich ondertusschen met al het moois
wel weten te vermaken....
Nieuwsgierig wat er nu nog komen zou,
ging het echtpaar met den zeeman mee.
Verbaasd zagen ze al in de verte hoe on
danks het late uur alle ramen in het voor-
gedeelte der fabriek helder verlicht waren.
En toen ze binnentraden, klonk him een
welkomstgroet tegen zóó hartelijk als
Frans in langen tijd niet van zijn perso
neel ontvangen had. Daar stonden ze al
len met hun vrouwen en kinderen in him
Zondagsche kleeren, en dat ze wat goeds
verwachtten, kon men op aller gezichten
duidelijk lezen.
Een oogenblik sprak de kapitein nu
fluisterend met zijn zwager; deze knikte
haastig van ja en nam toen het woord:
Mannen, sprak hij, ge weet, dat het in
den laats ten tijd met de fabriek niet zoo
heel schitterend ging. Ik ben zoo geluk
kig jullie te kunnen mededeelen, dat hier
in verandering komt. Het ontbrak mij tot
nu toe aan voldoend kapitaal om met s
ces mij tegen de concurrentie te verweren;
en daarin is nu voorzien, maar de edelmoe
dige 'helper hier keken allen den zee
man aan, die om zich een houding te ge
ven fluisterend een gesprek met zijn zus-
»N
1
Informeert II eens bij een
ter begon heeft tot voorwaarde gesteld,
dat gij allen 10 pet. loonsverhodging zult
krijgen en dat gij ook ieder jaar ter herin
nering aan dezen dag op den 5en Decem
ber met uwe gezinnen in de fabriek te za-
men zult komen, om voor u en de uwen
eenige geschenken in ontyangst te nemen.
Voor dit jaar echter is alles al bij jullie
thuis bezorgd hoor! viel de kapitein in
ik heb gezorgd, dat jullie er den eersten
keer al niet te kort aan kwam, maar denk
er nu ook aan: ijver en tevredenheid hoor!
dat verwacht je patroon van je en dan zal
alles ook goed gaan.
Met een daverend gejuich verlieten al
len op een wenk van den fabrikant het
gebouw en begaven zich naar huis, ter
wijl ook het gelukkige echtpaar'met den
kapitein in het midden zich huiswaarts be
gaf om den .strooiavond te zamen te vie-
En aan het einde van dien dag knielden
twee menschen naast elkander neer om
God uit den grond van hun hart te bedan
ken voor de hulp die zij wisten maar
al te goed hoezeer op het uiterste oogen
blik him in .„oom Bertrand" geworden
was.
COLS C
REGEN
MANTEL
1.70
voor het
Uw
JAPON, vanaf
Speciaal ingeric!
repareeren \yén
kleeding.
Stoppage - reparatie - keeren
Hoogewoerd 32, Tel. 21981
100 Visitekaarten
.50
Cartonjf 1.75
even nog
'deau
bedrukte
Nieuw I
Vóór St.
een lichtga
A. A. VERH0OG
1RHANDEL 2
Haarlemmerstraat 29, Tel. 22197
en vlug
naaimachine van
VOOR EEN VEILIG
LICHT NAAR
HAARLEMMERSTRAAT 1
