r
Avontuur
Venezuela.
FEUILLETON
In
Naar het Amerikaansch van
R. HARDING DAVIS.
'.Nadruk verboden).
47,
Ut smeek, dat God jullie beiden be
hoedt!, antwoordde het meisje.
Na een wachten, dat hem eindeloos leek,
klonk een doffe, rommelende slag en het
lawaai van vallende stukken rotssteen.
Roddy ging weer terug naar het einde van
de tunnel en zag in den muur een gapend,
zwart gat. Daar doorheen, aan den anderen
kant, schemerde een vaag lichtschijnsel.
Na over den stapel gebroken steenen te
zijn geklommen, stond hij in de cel. De
ontploffing had er, uitgezonderd het gat in
den muur, geen schade aangericht. De meu
bels stonden waar ze altijd gestaan had
den, het boek lag precies in zijn plaats; in
de tocht, die uit de tunnel kwam, stonden
de kaarsen heftig te flikkeren. Maar van
der- man, dien hij zocht, voor wien hij zijn
leven waagde, was geen spoorte ontdek
ken. Met een kreet van verbazing en schrik
liep Roddy naar de ijzeren deur van de cel.
Die was gesloten en gegrendeld. Nu de
muur de geluiden niet langer doofde, klonk
al het hevige lawaai van den strijd luid
in zijn ooren. Door de steenen gang kwam
het scheurende geluid van de kanonnen der
belegeraars, het geratel van geweervuur,
het geschreeuw van de soldaten. b
Hij begreep dat het geluid van de ontplof
fing verloren was gegaan in dat kabaal en
dat hij niet voor ontdekking behoefde te
vreezen. Maar wat beteekende zijn eigen
veiligheid nu het met verbijsterende ont
steltenis tot hem doordrong dat zijn bevrij
dingspoging mislukt was? Hij draaide zich
om en tuurde scherp in alle hoeken van de
sel. De wolkmen cement, die door de ont
ploffing waren opgejaagd, waren opgetrok
ken en Roddy zag nu, verborgen achter de
tafel, in elkaar gedoken op den steenen
vloer, met zijn rug tegen den muur, de ge
stalte van een man zitten. Met een kreet
van verlichting en schrik tegelijk riep
Roddy op hem toe, terwijl hij zijn lantaarn
aanknipte. Het was Vicente. Het gezicht
van den jongen dokter was volkomen bloe
deloos; zijn oogen staarden wild.
Ga weg! fluisterde hij. Zijn stem was
zwak en beefde. Iiemand heeft ons verra
den. Ze weten alles!
En jij, vroeg hij, waarom ben jy hier?
Ze probeerden het uit me te krijgen,
fluisterde hij. Ze denken dat je met de boot
komt. Jij en de anderen Toen ik geen ant
woord wilde geven hebben ze me hier ge
bracht. Dat was hun grap. Je moest mij
vinden in plaats van den ander. Ze wach
ten op de wallen boven ons, tot jij met de
boot komt. Ze weten niets van de timnel
Ze hebben je gemarteld!, riep hij.
Ik ben bewusteloos geworden. Toen ik
bijkwam, fluisterde de dokter, was ik hieT
opgesloten. In Godsnaam, red jezelf!
En Rojas?, vroeg Roddy.
Niet meer mogelijk! Hij is in een an
dere cel. de laatste, in deze gang.
In deze gang! zei Roddy
Ik zal er uit komen, op dezelfde ma
nier als ik er in kwam. Kun je loopen?
Help me, smeekte hij.
Roddy hielp hem opstaan en leidde hem
naar de tunnel, met zijn arm om Vicente's
schouders geslagen. Mij gaf hem brandy uit
zijn flesch en Vicente knikte dankbaar.
Verderop, legde Roddy uit, zal je
Senorita Rojas vinden. Zeg haar, dat ze da
delijk weg moet gaan. Vertel haar niet,
dat ik haar vader ga zoeken.
Het is razernij! riep Vicente. De cipier
is in de gang en ze kunnen ieder oogenblik
komen om Rojas te vermoorden.
Dan heb ik geen tijd te verliezen, riep
Roddy uit. De senorita en jij moeten de tun
nel uitgaan en liefst zoo vlug mogelijk.
Roddy ging snel terug naar de plaats
waar Mc. Kildrick de reserve voorraad
springstoffen had opgeborgen. Daarmee en
met de boor, den hamer en met zijn hoed
vol klei, klom hij weer door de opening in
de cel.
De kracht van den aanval op het fort
had zich verdubbeld en om hem af te slaan
was de heele bezetting naar de wallen ge
commandeerd zoodat, voorzoover Roddy
door de tralies zien kon, de gang onbe
waakt was. De deur van de cel hing op drie
hengsels en onder het onderste hengsel had
het gewicht van de deur het lood en ce
ment los gebroken, waarin hij vele jaren
geleden vastgeklonken was. Met zijn boor
maakte Roddy de opening zoo groot, dat hij
er zijn hand in kon steken en schoof er
toen een staaf dynamiet in. Daaraan maak
te hü een slaghoedje en een lont vast, stak
de lont aan en vluchtte de tunnel in. Hi;:
had de lont doormidden gesneden en hoef
de dus niet lang te wachten. Met een slag.
die de cel deed «chudden en die weer
£aI»v ie door de - i werd het stuk van
den muur, waai in de hengsels vastzaten,
uit elkaar gerukt en de celdeui viel als een
reusachtig verbogen rooster in de gang.
Roddy kon zich niet weerhouden om in zijn
eentje een hoeraatje aan te heffen. Met een
lading dynamiet kon ook de laatste cel in
de gang geopend worden en Rojas zou
vrij rijn- Maar het was Roddy niet langer
gegund om zich ongehinderd een weg naar
het succes te banen. Bijna nog voor de ijze
ren deur op den grond van de gang was
neergekletterd dook de forsche gestalte van
den cipier op in de opening. In zijn eene
hand hield hij een revolver, in de andere
een lantaarn. Hij hield zichzelf in even
wicht op het gevallen traliewerk, terwijl hij
de lantaarn omhoog hief. Roddy zag een
bos sleutels aan zijn gordel hangen. Het ge
zicht van die sleutels steeg hem naar het
hoofd als een snelwerkend vergif. Het stof
hing in een dichte wolk tusscben de twee
mannen en voor de cipier zich op een aan
val had kunnen voorbereiden, had Roddy
zich op hem geworpen en hem de revolver
ontwrongen door zijn polsen om te draaien.
Met zijne eene hand aan de keel van den
cipier, schoof hij de revolver omhoog on
der zijn kin tot de stalen monding in zijn
vleesch wegzonk.
Houd je mond, flnisterde Roddy. Doe
wat ik je zeg, of het is met je gedaan. Breng
me naar de cel van Generaal Rojas.
Hoe dapper de man een oogenblik gele
den ook geweest was, de aanraking van het
koude staal koelde zijn moed bedenkelijk
af. De wensch te blijven leven overheersch
te in sterke mate zijn andere gevoelens
Snakkend, hijgend, mei angstig-rollendf
oogen, knikte hij toestemmend. Met de revo
ver tegen zijn rug liep hij de gang af en
morr^de onderwijl, zonder eenig verdei
bevel van Roddy, zenuwachtig aan zijn
sleutels. Aan het einde van de gang nan
hij een sleutel en ontsloot met bevende
hand de celdeur, die hij daarna openduw
de. De cel was volkomen donker. Roddy
gaf den cipier een duw, zoodat hij naai
binnen tuimelde en zijn vrije hand klemde
zich om den sleutel in het slot.
Generaal Rojas! riep hij. Kom naai
buiten. U bent vrij.
Wat verlangt u van me? Is dit het ein
de? Bent u mijn beul?
Goeie hemel, nee! riep Roddy. Vieren
vijftig, vier! Ik ben degeen, die u gewaar
schuwd heeft. De tunnel! riep hij. De tunnel
is open.
Hij schoof de kolf van zijn revolver naar
de gestalte toe.
Hier, als ik u een leugen verteld heb,
mag u me neerschieten. Maar kom in Gods
naam mee!
Rojas stapte de cel Uit en Roddy wierp de
ijzeren deur met een kreet van verlichting
voor het gezicht van den cipier dicht er
sloot de cel af. Dit scheen den ouden man
gerust te stellen en toen het licht van d«
lamp in de gang op Roddy's gezicht viel
stak hij Roddy met een gerusten blik in
zijn oogen, de revolver weer toe..
Ik verwachtte vast dat ik vermoort
zou worden, zei hij. Kunt u mij vergeven!
Kunt u hard loopen?, was Roddy'#
eenig antwoord. Met een vroolijken, bijn#
jongensachtigen iach draaide de Generaal
zich om en rende met Roddy de gang af,
z-ader den arm, dien hij hem aanbood, aan
te nemen. Toen hij de gevallen celdeur zag,
liet hy een uitroep van genoegen hooren
on op het zien van de opening in den muur
slaakte hij een kreet van innige voldoe
ning.
fSlot volet!.
3)e £cictoclie öou^omt
De haven van Oslo, welke thans, evenals vele andere strategische
punten van de Noorsche kust, in Duitsche handen is
Waar Duitsche troepen bij de bezetting van Denemarken landden Van
Kopenhagen strekt zich langs de Sont naar Helsingör de groote moderne
autostrada uit, die een der voornaamste verbindingen vormt tusschen
de Deensche hoofdstad en de Noordelijk gelegen plaatsen
Dr. H. A Zwijnenburg te Enschede is
als opvolger van den heer Cohen
benoemd tot lid van de Tweede Kamer
Waschdag aan het Westelijk front. Galante Duitsche
soldaten helpen de bewoonsters van een der dorpen nabij
de Siegfriedlinie
Koning Leopold van België nam Maandag ter gelegenheid van zijn militair jubileum
te Brussel een groot troependefilé af
In grillige vormen verheft zich de kust
van het Deensche eiland Moën, tusschen
Seeland en Fünen, dat met de overige
deelen van de eilandengroep door
de Duitsche troepen is bezet
De gebeurtenissen in Scandinavië worden in ons land met bijzondere
spanning gevolgd. Voor de bureaux der dagbladen verdringen zich
velen, om de laatste berichten op de nieuwsbulletins te lezen
