Avontuur
Venezuela.
NEDERLAAG
VOOR HET ORANJE-TEAM.
FEUILLETON
in
Naar het Amerikaansch «/an
R. HARDING DAVIS. 1-
39)
Zijn stem trilde van ontroering en zon
der dal hij zich er van bewust was, stonden
de tranen in zijn oogen. Hij zag hoe de
oogen van het meisje zich verzacheh en
hoe een allerliefste glimlach om haar lip
pen speelde. Met een snel, maar onuitspre
kelijk teeder gebaar bukte ze zich, nam een
van zijn handen in de hare en legde die
even tegen haar wang. Toen rende ze weg;
het tuinpad af naar het huis.
Roddy bleef een oogenblik zitten, ver
wonderd, inwendig-jubelend, zich in ver
bijstering afvragend of het niet een droom
was geweest. In woordelooze dankbaarheid
staarde hij naar den weelderigen, zonnigen
tuin daar voor hem. Hij was allerminst in
de stemming om nu Inez in tegenwoordig
heid van de anderen terug te zien en als
in een droom liep hij den tuin door naar
het hek dat op straat uitkwam en ging zoo
regelrecht door naar huis.
Dien nacht gaf Mc. Küdrick zyn toe
stemming om de tunnel binnen te gaan. De
gassen waren verdwenen en door den in
gang hadden de zilte zeelucht en de tro
pische zonneschijn zich een weg gebaand.
Het gezelschap bestond uit Mc. Kildrick,
Peter en Roddy en als persoonlijk verte
genwoordiger van Inez, Pedro, die te voet
uit de stad kwam.
Zij had, had hij Roddy in het geheim
toevertrouwd, zelf willen komen.
Heusch?, riep Roddy verheugd. Waar
om heeft ze het dan niet gedaan?
Ik heb haar gezegd, dat u wel ver
vuld zou zijn van belangrijker dingen, ant
woordde Petro, die.een goedkeurend woord
verwachtte. Had ik daar geen gelijk in?
Roddy, die alleen maar van Inez vervuld
was en nog de aanraking van haar hand op
de zijne voelde, knikte zonder veel geest
drift.
Ms. Kidrik was er voor om het lot te la
ten beslissen, wie de ondergrondsche gang
zou binnengaan, maar Roddy betoogde na
drukkelijk dat hij dit voorrecht aan nie
mand wenschte af te staan. Met een touw
om zijn middel waaraan hij moest trekken
als hij hulp noodig had, een electrische lan
taarn en een revolver, ging hij detunnel in.
De gang strekte zich recht voor hem uit. De
lucht was er vochtig en kil, maar het adem
halen kostte hem geen moeite. In het be
gin was er ook geen enkele hindernis op
zijn pad. Zijn lantaarn verlichtte de ver
weerde, stevige muren, waar op sommige
plaatsen het water droop. Maar er was
geen spoor van de vleermuizen, geesten en
vampiers, waarvan Peter hem zoo'n aanlok
kelijk beeld had opgehangen.
De eenige geluiden, die hem in de ooren
klonken, waren de echo's van zijn eigen
voetstappen. Hij kon niet uitmaken hoe
ver hij was, maar het touw dat achter hem
aan sleepte werd voortdurend zwaarder en
lastiger en daaruit leidde hij af dat dat hij
al een heel eind moest zijn.
De tunnel begon nu scherpe bochten en
kronkelingen te maken en op één plaats
vond hij een schacht voor licht- en lucht
toevoer, die vroeger in de open lucht moest
zijn uitgekomen. Hij was gesloten geweest
met een ijzeren rooster, waar nu losse stee-
nen op lagen die met cement aan elkaai
gevoegd waren. Een paar daarvan waren
door het rooster heengevallen en versper
den hem den doorgang en hij moest ze uit
den weg ruimen om verder te gaan. Hij
stak zijn lantaarn in een spleet en maakte
het touw los. Toen hij den weg had vrijge
maakt liet hij het touw liggen waar hij het
had laten vallen. Nu hij van die belem
mering bevrijd was kon hij vlugger voor
uitkomen en hy merkte al spoedig, dat hij
zich bevond in dat deel van de tunnel, dat
was uitgehouwen in de harde rots en dat
onder het water van de haven lag. De lucht
was hier minder zuiver. Zijn oogen be
gonnen te steken en zijn ooren te suizen
ten gevolge van den sterken luchtdruk. Hij
wist dat hij eigenlijk terug moest gaan, maar
daar had hij geen zin in. Tegen beter we
ten in holde hij nu vooruit, struikelend, uit
glijdend, soms plassend door waterpoelen.
Hij wist dat zijn krachten verminderden en
dat hij die, om de monding van de tunnnel
weer te bereiken, meer dan noodig zou
hebben. Maar hij ging nog voort. De lucht
was nu bepaald slecht geworden; zijn hoofd
en borst deden pijn alsof hij lang onder wa
ter geweest was en zyn beenen waren als
lood. Hij was juist op het punt het toch
maar op te geven, toen vlak voor hem een
stevige muur omhoog rees. Hij wankelde er
naar toe en terwijl hij er zwaar tegen aan
leunde sloeg hij er vol vreugde tegen met
zijn beide vuisten. Op een paar voet af
stand van hem was de man, dien hij wilde
redden. Zijn ontroering was zoo groot en
zijn verlangen om Rojas in zijn vreugde te
doen deelen zoo vurig, dat hij drie keer op
den muur sloeg met de kolf van zijn re
volver zonder er aan te denken, dat'niet
het minste geluid door die afsluiting kon
doordringen.
Eindelijk aanvaardde hij, wankelend,
half stikkend en naar adem snakkend als
een drenkeling den terugtocht naar de
opening.
Halverwege kwamen Peter en Mc. Kil
drick hem tegemoet, die, toen ze gemerkt
hadden dat het koord los was, angstig over
zijn lot, de tunnel waren ingegaan. Ze ga-
■en hem beiden een arm en de frissche
ucht deed hem spoedig weer bijkomen.
Uit zijn beschrijving van den muur aan
den anderen kant kon Mc. Kildrick opma
ken hoe deze geopend moest,worden.
Maar zonder een bondgenoot aan de
andere zijde, zei hij, zal het niet geluk
ken.
Dan, verklaarde Roddy, is de tijd geko
men om Vicente op te nemen in ,de zeer ge
heime Orde van de Witte Muizen.
Op hun terugweg naar Roddy's huis gin
gen ze bij Vicente aan en nadat Roddy hem
allerlei vervaarlijke eeden had laten zwe
ten, werd hfj ingewijd in het geheim van
de tunnel. Met tranen van vreugde in de
oogen en met al het pathos van zijn zuide
lijke ziel verklaarde de verbaasde en ver
rukte medicijnmeester, dat hij zijn leven
zou willen geven om hem te helpen. Mc.
Kildrick verzekerde hem nuchter, dat zij
al op die offervaardigheid hadden geanti
cipeerd. Het was noodzakelijk dat de muur
tusschen de tunnel en de cel bij den eer
sten slag viel Een poging om hem lang
zaam te ondermijnen of weg te hakken,
zou noodzakelijk te ontdekking leiden. Dus
moest één enkele dynamiet-ontploffing het
werk doen. Voor de mannen in de tunnel,
die wisten wanneer de mijn zou ontploffen
en die dan op een veiligen afstand konden
gan staan, leverde dit geen gevaar op, maar
wel voor den man, dien zij wilden bevrij
den. De lading dynamiet moest sterk ge
noeg zijn om in den muur een gat te slaan,
waardoor Rojas in de tunnel kon ontsnap
pen en toch niet zoo sterk dat er gevaar be
stond dat het puin van den muur Rojas en
den man, die bij hem moest zyn om hem te
waarschuwen, zou bedelven.
Ik, riep Vicente, zal degene zijn die
bij hem is>
Prachtig! zei Rday Dat is de rol, die
we jou ook hadden toegedacht. Jij moet Ge
neraal Rojas voorbereiden, hem uit de
buurt van den muur houden, als die op
geblazen wordt en hem door de opening
heen helpen
En als we hem in de tunnel hebben,
waarschuwoe Vicente, die zoo opgewonden
was alsof de strijd al in vollen gang was,
moeten we nog voor zijn leven vechten. De
ontploffing zal maken dat iedere soldaat in
het fort raar de cel komt en ze zullen ons
vervolgen.
Er zijn verscheidene scherpe bochten
in de tunnel, zei Mc. Kildrick, en achter
een van die zou één man met een revolver
den heelen troep kunnen tegenhouden.
Dal zaï ik doen, riep Roddy, aangesto
ken door Vicente's opwinding.
Maar Peter protesteerde: Je schiet ge
weldig 3lecht, Roddy Als jij daar in de
gang aan het schieten gaat, zaj je ons alle
tewe naar de andere wereld helpen. Je
moest liever een base ball bat nemen en ze
doodslaan als ze om den hoek komen.
(Wordt vervolgd).
3)e Scictoehe Gou/fca/nt
Keeper Van Male heeft het nakijken bij een goed geslaagden aanval der
gasten tijdens den wedstrijd Nederland Luxemburg, die in een 4 5 nederlaag
voor ons team eindigde
üe electnscne tractie op den spoorweg Arnhem Nijmegen is in tegenwoordig
heid van vele autoriteiten officieel in gebruik gesteld Minister ir J. W Albarda
en de commissaris der Koningin in Gelderland, mr. S. baron van Heemstra,
arriveeren op het feestelijk versierde perron in Nijmegen
Weer veilig thuis De heer Den Heyer, roerganger van de
.Simon Bolivar is na lange tijd in Ipswich te zijn verpleegd,
te Scheveningen in den schoot zijner familie teruggekeerd,
waar het hem aan goede zorgen niet ontbreekt. De
gevolgen der ramp is hij nog niet geheel en al te boven
De ministers Dijxhoorn en Van Kletfens, die den wedstrijd Nederland
Luxemburg bijwoonden, in gesprek met dr. van Prooye, voorzitter van den
K.N VB. op de tribune van het Feyenoord-stadion
lijdens de excursie naar de verdedigingswerken van ons land laat de minister van Defensie, Z Exc.
A Q H. Dijxhoorn, zich de inrichting van een hutpverbandplaats uitleggen. Naast den minister de
commandant van het veldleger, J J G baron van Voorst tot Voorst
Leden van de Tweede Kamer hebben
een bezoek gebracht aan het stelling-
gebied van het veldleger. Geheel links
de commandant van het veldleger, J. J.
G baron van Voorst tot Voorst, die
verschillende toelichtingen gaf
Maxie rlerber en Ernst oayer, de
wereldkapioenen op de schaats, offerden
ook voor de F I.K A -collecte, welke te
Amsterdam werd gehouden
