Avontuur
Venezuela.
De onderzeeër O. 24 is Maandag bij de Rotterdamsche Droogdok Maatschappij voor de
Nederlandsche Marine tewater gelaten. Het vaartuig in zijn element
De staf der Finsche ambulance van het Nederlandsche Roode Kruis is Maandag
per vliegtug via Malmö naar de plaats van bestemming vertrokken. Het vervullen
der formaliteiten op Schiphol V r.n l.: de leider dr. F. H. Meihuizen; dr A de
Ruyter en zuster Mesdag
Als een zeerob een luchtreis gaat maken. De bemanningen van aan de Engelsche
Oostkust gestationneerde reddingbooten brachten een bezoek aan een station van
den zee-patrouille-dienst der Britsche luchtmacht, waar zij onthaald werden op
een vliegtoehtje
De Belgische minister van Cauwelaert sprak te Maastricht over de economische samenwerking tusschen Nederland en België V.f.n r:
Oud-minister prof. dr. ir. H. Gelissen, minister van Cauwelaert, ir. C. G. Driessen, de heer Plate en dir. Kortebos
Kunstig werk Op de tentoonstelling
.Het Glas 1940' in het Stedelijk Museum
te Amsterdam werd een demonstratie
gegeven in glasgraveeren
Te Den Burg op Texel werd Maandag door de Prov Commissie ter bevordering van de
Rundvee-fokkerij in Noord Holland een stierenkeuring gehouden, waarvoor van deskundige
zijde veel belangs'el'ing bestond
FEUILLETON
in
"Naar het Amerikaanscb van
R. HARDING DAVIS.
'.Nadruk verboden).
39)
Na deze voor zijn doen ongewoon-lange
redevoering haalde Roddy diep adem en
keek Peter uitdagend aan, alsof hy ver
wachtte dat die hem zou tegenspreken. Pe
ter glimlachte echter alleen maar cynisch
en liep naar zijn slaapkamer, die uitkwam
op het binnenplaatsje. Bij de deur draai
de hij zich om.
En het meisje, citeerde hij, was heel
lief!
Den volgenden morgen troffen de twee
Amerikanen Dokter Vicente in het wacht
lokaal van het fort en begonnen onder zijn
leiding hun tocht door de vesting.
Ze deden net alsof ze buitengewoon veel
belangstelden in de patiënten van den dok
ter en in de andere gevangenen om niet te
laten blijken dat hun eigenlijk alleen om
Generaal Rojas te doen was. Na ieder be
zoek aan een cel, vroegen ze aan Vicente
hun de geschiedenis van den bewoner te
vertellen. Vicente voelde zich door hun
dat de verhalen geleidelyk-aan steeds lan
ger waren geworden en ten slotte was de
jonge dokter buitengewoon mededeelzaam
geworden.
Toen ze eindelijk waren afgdedaald naar
de laagste ry cellen, stond Vicente even
stil en wees naar een getraliede dubbele
deur.
Daarin, fluisterde hij tegen Peter, is
onze voornaamste politieke gevangene,
Generaal Rojas. Er is niemand, dien Alva
rez zoo graag dood zou zien. En als hij hem
hier nog een maand houdt, zal hij zijn zin
hebben.
Maar ze zeggei. dat die man een ver
rader is, bracht Roddy in het midden.
De dokter haalcU. de schouders op.
In myn land is iedeeen, die niet voor
de regeering is, een verrader.
Hij gaf den gevangenbewaarder, die by
hem was, een wenk om de deur van de cel
te openen en noodigde de Amerikanen met
een gebaar uit binnen te gaan. Terwyl ze
dat deden, staken ze allebei snel en onge
merkt hun rechterhand in den buitenzak
van hun jas en toen hun handen weer te
voorschijn kwamen hadden -e beide on
der hun pink een klein stukje rijstpapier
verborgen dat ze uit een boekje met ci-
garettenpapier gescheurd hadden. Op elk
papiertje stonden me< potlood de cijfers
54—4 en het woordje „Hoop." Den vorigen
avond hadden Peter en Roddy die papier
tjes klaar gemaakt in de hoop, dat, ter
wijl een van hen de aandacht van hun
gids zou afleiden, de andere zijn berichtje
aan Rojas zou kunnen geven. Roddy had
erop gestaan rijstpapier te gebruiken om
dat dat zonder schade opgegeten zou kun
nen worden, de veiligste manier, waarop
de Generaal (of zij zélf in geval van nood)
de bezwarende documenten wouden kun
tien doen verdwijnen.
Toen zij de cel binnenkwamen zagen ze
echter dadelijk, dat ze geen kans zouden
hebben om hun mededeeling binnen te
smokkelen. Generaal Rojas zat op onge
veer tien voet afstand van hen aantafel
en de gevangen-bewaarder, die slechts met
tegenzin had toegestaan, dat de Amerika
nen de cel binnengingen en die vooral hun
tegenwoordigheid ii. de cel erg onaange
naam scheen te vinden, ging dadelijk met
een strijdlustig gezicht naast dien Gene
raal op wacht staan en snauwde:
De bezoekers mogen niet met den ge
vangene spreken.
Dat is hun bekend, antwobrdde Vi
cente.
Roddy en Peter zagen een ruimte van
ongeveer veertig bij twintig voet, waarvan
de muren, de gewelfde zoldering, en de
vloer heelemaal van steen waren. Er wa
ren geen ramen in, maar de kaarsen, die
er stonden, gaven voldoende licht en de
lantarens van Vicente en den oppasser
wierpen hun schijnsel in alle hoeken. Ze
zagen een krib. een tafel, een stoel en een
paar planken, die vol met boeken stonden.
Aan het eene einde van den kerker was
een reusachtig poortgewelf, dat echter met
ruw uitgehouwei steenen dichtgemetseld
was.
Het was duidelijk dat dit het andere uit
einde van de tunnel was. Maar toen zy
zagen hoe onwrikbaar deze geblokkeerd
was, ontzonk het tweetal den moed.
Generaal Rojas was opgestaan en be
schutte met de hand zyn oogen tegen het
ongewone licht der lantarens.
Ik heb de vrijheid genomen u te ko
men storen, zei Vicente, omdat deze twee
heeren belang stelden in de geschiedenis
van het fort!
Generaal boog ernstig en maakte een
gebaar in de richting van den bewaarder,
als om te verklaren waarom hij het woord
niet tot hen richtte.
Dit deel van het fort, begon Vicente
haastig, is heel oud. Het werd gebouwd in
de zestiende eeuv- en deze ruimte was, ge
loof ik, oorspronkelijk de eetzaal. Ze
wordt nu gebruikt voor de belangrijkste
politieke gevangenen.
Er heerschte even een verlegen stilte;
toen verbrak Roddy die met een korten,
smadelijken lach.
U bedoelt verraders, hoonde hij.
Generaal Rojas schokte overeind alsof
Roddy hem geslagen had. De jonge dokter
wendde zich met een verontwaardigden
uitroep tot den Amerikaan.
U moet u beter beheersen en, zei hij
bestraffend.
Hoewel Roddy Peter had gewaarschuwd
dat hy met een vooropgezette bedoeling
Generaal Rojas misschien zou beleedigen,
vond hy deze grofheid tegen een hulpe-
ioozen ouden mar. toch buitengewoon er
gerlijk. Hij voelde zich rood worden van
ergernis. Maar de bewaarder was verge
noegd en grinnikte goedkeurend. Roddy
zelf scheen niet ir. het minst gegeneerd,
Ik heb gee medelijden met zulke
menschen, ging hij onverstoorbaar en hef
tig voort. Een moordenaar neemt alleen
maar het leven van een mensen, maar een
verrader neemt he1 leven van zyn vader
land. In de Vereenigde Staten maken we
korte metten met verraders. Daar hangen
we ze op.
Met een boos gezicht wendde Roddy
zich naar Peter, alsof die hem tegengespro
ken had.
Het is zoo. Dat weet je immers wel.
Het staat in de grondwet, riep hij met stem
verheffing. Het staat oj bladzijde vier en
vijftig, paragraaf vier van de Constitutie
van de Vereenigde Staten. Hoofdstuk
„Straffen voor Verraders." Bladzijde vier
en vijftig, paragraai vier.
Daarop wendde hij zioh, schijnbaar vol
berouw over zijn heftigheid, tot den dok
ter.
Neemt u mij niet kwalijk. Ik ben wer
kelijk te ver gegaan. Maar zulke mannen
vind ik verschrikkelijk.
Dan moet u hun gezelschap maar lie
ver vermijden, zei de toegesprokene sar
castisch.
Hij beduidde de Amerikanen met een
geïrriteerd gebaar dat zij naar de gang
moesten gaan en daarop ging hij met een
beteuterd gezicht op den gevangene toe.
Het spijt me ontzettend, Generaal, dat
ik u aan iets dergelijks heb blootgesteld.
Maar Generaal Rojas gaf geen antwoord.
Vicente bemerkte tot zijn grooten schrik,
dat het incident den ouden man nog erger
had geschokt dan hij gevreesd uad De Ge
neraal zat 'in zijn stoel weggedoken als
iemand, wiens krachten plotseling ver
lamd zijn. Zijn bloedelooze, magere handen
lagen trillend op de tafel. Groote tranen
rolden over zijn bleek, gerimpeld gezicht
In de twee jarer dat de jonge dokter zijn
patiënt kende, had hij nog nooit zoo'n
vreemden, onnatuurlijken glans in diens
oogen gezien als nu. Voor den medicus was
het een bewijs, dat het einde nog dichter
bij was. dan hij gedacht had.
Het spijt me ontzettend, stamelde Vi
cente.
Generaal Rojas hief het hoofd op.
Het is niets, riep hij uit. Wat betee-
feent één beleediging, één vernedering
meer, als ik weet dat het einde naby is.
(Wordt vervolgd).
