DE BLOEMENTENTOONSTELLING
.AMSTELFLORA" TE AMSTERDAM
Avontuur
Venezuela.
3)e £eictocHe Gou/fco/nt
Koningin-weduwe Elisabeth bracht in de afgeloopen week een bezoek aan
verschillende Belgische militaire kampen, om er getuige van te zijn, hoe de
manschappen, die opgeroepen zijn, om het land te beschermen, „fit" gehouden
worden voor hun verantwoordelijke taak
Het nieuwe beursgebouw aan den Coolsingel te Rotterdam nadert zijn voltooiing,
waarmede de Maasstad een imposant bouwwerk rijker zal zijn geworden. Een
overzicht van den stand der werkzaamheden
Kostbare Aronskelken, een prachtige inzending op de
tentoonstelling „Amstelflora" in de Amsterdamsche Apollo-
hal
FEUILLETON
ln
Naar het Amerikaanecb van
R. HARDING DAVIS.
'.Nadruk verboden).
27)
Roddy vond Peter in de rooksalon en
wenkte hem mee naar het dek, waar hij
hem vertelde wat er gebeurd was.
Jij bent me en mooie Witte Muis, zei
Peter verontwaardigd. Je bent er niet om
menschen dood te maken, maar om ze te
redden.
Er hoeven in een duel immers geen
dooden te vallen, verontschuldigde Roddy
zich. Ik zal in de lucht schieten en Pino
zal wel missen. Dat hoop ik tenminste.
Maar de zaak heeft toch ook een goeden
kant. Alvarez zal zien dat ik geen vriend
van Vega ben en niet in zijn revolutiema
kerij betrokken ben.
Je hoeft heusch iemand niet dood te
schieten om de menschen te laten zien, dat
je geen vriend van hem bent, merkte Pe
ter op.
Hun gesprek werd gestoord door de
komst van Vega's voornaamste raadslie
den en intiemste vrienden: Generaal Pu-
iido en Kolonel Ramon.
Pino schijnt haast te hebben, grinnik
te Roddy. Ik had niet gedacht dat hij zoo
bloeddorstig was.
Kolonel Vega, begon de Generaal
plechtig, heeft ons op de hoogte gebracht
van het ongelukkige meeningsverschil. We
moeten u echter tot onzen spijt n dedee-
len dat er geen duel kan plaats hebben. Het
is monsterachtig. Het leven van Kolonel
Vega behoort niet hèm toe, maar de zaak!
We kunnen hem niet toestaan het noodeloos
in de waagschaal te stellen. Dat moest u
toch zeker inzien. U moet uw excuses aan
bieden.
Deze stoutmoedige eisch en de kort-afge-
beten toon, waarop hij werd geuit, deden
het vechtersbloed van zijn lersche voor
vaderen in Roddy's aderen opborrelen.
„Moeten" en „excuses maken" zijn
woorden, die niet in mijn woordenboek
voorkomen, meneeren.
Bedenkt u dan niet, riep Pulido met
pathos uit, welke groote belangen van Ko
lonel Vega's leven afhangen?
Ik vind mijn eigen leven belangrijk
genoeg, antwoordde Roddy nuchter. Maai
ik heb niets gedaan, waarover ik mijn ex
cuses zou moeten maken.
Nu mengde Kolonel Ramon zich een
beetje beschroomd in het gesprek. U hebt
uw leven voor Pino gewaagd. Waarom wilt
u hem dan nu z ij n leven benemen? Denk
toch aan de beteekenis voor ons vaderland,
aan het geluk, dat hij zijn broeders zal
brengen en vooral aan wat zijn verlies voor
uw eigen vader zou beteekenen.
Mijn vader? Wat heeft mijn vadei
hiermee te maken?
De twee Venezolanen keken elkaar ver
bouwereerd aan en staarden daarop achter
dochtig naar Roddy.
U maakt gekheid, nietwaar? infor
meerde de Generaal.
In tegendeel; ik ben mijn heele leven
nog nooit zoo ernstig geweest,
Het is zooals Pino zegt, concludeerde
Pulido ten slotte. Hij spreekt de waarheid,
de jongeman!
Wat dacht u dan van mij? viel Roddy
nijdig uit. Zoekt u voor u privé misschien
ook een aanleidding voor een duel?
Vertel het hem, commandeerde de
Generaal.
Maar de orders van mr. Forrester?
protesteerde Kolonel Ramon schuchter.
Generaal Pulido hakte den knoop door:
Hij is gevaarlijker als hij niets weet.
Hij wierp Peter een blik toe, die aan dui
delijkheid weinig te wenschen overliet.
Ik ben op knock-out-afstand als je me
noodig hebt, Roddy, zei deze jonge man en
slenterde naar de reeling aan den anderen
kant.
Toen hij weg was, boog de Generaal zich
naar Roddy over en vroeg fluisterend:
Weet u werkelijk niet wat uw vadei
bezig is in ons land te doen?
Neen; ik schijn inderdaad de eenige
te zijn die dat niet weet!
Pulido sprak met een grafstem en met
theatrale gebaren alsof hij bezig was Roddy
in de mysterieën van een geheime orde in
te wijden.
U moet dan weten dat uw vader Pino
Vega steunt met .wee millioen Bolivar en
dat hij wil dat Vega president van Vene
zuela wordt. En dien man wilt u dooden.
Begrijpt u de zaak nu?
Roddy zweeg een oogenblik en zei toen
bitter:
Ik begrijp dat als mijn vader mij zijn
geheim telefoonnummer had gegeven, hij
mij een heelen hoop last had bespaard. Geen
wonder dat wiereen me verdenkt.
En nu, verklaarde Generaal Pulido
met een angstig gezicht, bent u een van de
onzen.
Ik denk er niet aan om iets dergelijks
te zijn, snauwde Roddy. Als mijn vader mij
niet in zijn plannen wil inwijden, zal hij
zeker niet verwachten dat ik me gebonden
voel door wat ik van vreemden toevallig
hoor. Ik zal voortgaan, zei hij met bijna
onnoozele gedweeheid, met het werk dat
vader mij heeft opgedragen. Wie ben ik dat
ik mij zou mengen in de staatszaken van
uw groot land?
En het duel? vroeg Pulido.
Ik ben er zeker van, bracht Kolonel
Ramon haastig in net midden, dat wanneei
Kolonel Vega zijn beleedigende opmerking
over President Alvarez terug wil nemen,
mr. Forrester hetzelfde met zijn slag zou
willen doen.
Het was Roddy niet bepaald duidelijk
hoe een klap, die een gehavende plek op
de kin van den heer Vega had achtergela
ten, door een we«.erzijdsche overeenkomst
van het tooneel kon verdwijnen. Maar als
zoo'n wonder in deze streken mogelijk was
zou het onaardig zijn om er niet mee ac
coord te gaan.
Als ik u goed begrijp, vroeg Roddy,
dan trekt kolonel Vega zijn kwetsende op
merking in?
De beide secondanten knikten heftig
van ja.
Dus, vervolgde Roddy, aangezien er
geen beleedigende opmerking was, kan er
ook geen klap zijn gegeven en dus is er ook
geen aanleiding voor een duel.
Roddy's constructie van het geval ver
rukte de heeren en ze verdwenen haastig
na verklaard te hebben dat op deze wijze
aan ieders eer voldaan was.
Toen de nieuwe dag aanbrak doemde aan
den horizon het tort San Carlos op en te
gen tien uur was Roddy weer aan het
werk en uitte een schat van bedreigingen
aan het adres van een ploeg Jamaica-koe-
lies. Maar hij ging toch niet met de oude
opgewektheid tegen ze te keer. Zijn geest
was vervuld met gedachten aan de tunnel,
die een halve eeuw !ang voor de menschen
verborgen was geweest of hij zag het lief
lijk beeld van Inez Rojas vf r zich opdoe
men, lenig en rank te paard op een zonni-
gen weg of als een onbeweeglijk blank
beeld op de rots, waartegen de golven van
de Caribische zee in waaierend schuim uit
eenspatten.
Na den terugkeer van de ballingen in
Porto Cabello werd dat schilderachtige ha
venstadje een oord waar vroolijke bijeen
komsten en feestmaaltijden aan de orde van
den dag waren. De café's ontwaakten weer
tot nieuw, gezell'g-roezemoezig leven. De
Alameda was weer vol met kleurig-ge-
kleede wandelaars, weelderige aanto's en
keurige equipages. De activiteit van de
geheime politie vermeerderde naar even
redigheid van de meerdere levendigheidl
Roddy kwam tot de ontdekking dat hij 'n
voorwerp van de algemeene belangstelling
was geworden. Als de zoon van zijn vader
en als de man die den moord op Pino Vega
verhinderd had, beschouwden de aanhan
gers van de regeeringspartij hem als ver
dacht. terwijl hei feit dat hij ruzie met
Vega had gemaakt om Alvarez te verdedi
gen hen voor een onoplosbaar raadsel
stelde.
(Wordt ven/olgd).
