SUMNER WELLES IN ITALIË.
Avontuur
Venezuela.
Het Groningsch
kustvaartuig .Ida
dat aan de West
kust van Engeland
ter hoogte van St.
David vergaan is
Woensdag te Amsterdam een demonstratie gegeven Dit
apparaat stelt den drenkeling in staat 24 uur boven water te
blijven
b,, du zenden zuilen tnge.scn. werkioozen m de dri.tth. oo logsmdus.-ieen wegwedstrijd o.er 3 K M ,00. miktenen, weereen honderd menscheppen
tewerk geste d worden, wee,door hun prestel,es het .ederiend ten nutte doelna„en, Woensdeg te Hoek ven Hollend gehouden. - De tinish een
komen. - A.n den erbeid ,n een vliegtuiglebnek 1 Voo de winnaar <f. W de Heen
Sumner Weles (tweede van links), de Amerikaansehe onder
staatssecretaris, bij zijn aankomst aan boord van de .Rex" in
Italië Naast hem Myron Taylor, de persoonlijke ambassadeur
van Roosevelt bij de H. Stoel
ten niet ontp one granaat uit het lucntdoeigeschut. dat
Woensdagnacht te Amsterdam in actie was, sloeg in een vier
verdiepingen hoog huis op den hoek van de Bernard Kochstraat
in de hoofdstad De commandant van de brandweer, de heer
C Gordijn, bekijkt de aangerichte schade
FEUILLETON
!n
Naar het Ameril'aansch van
R. HARD IMG DAVIS.
'..Nadruk verboden).
13)
Peter, als het eenige, werkelijke slacht
offer, werd tot een heroïsche figuur verhe
ven. Men wilde de Amerikanen niet laten
vertrekken voordat op hun gezondheid ge
dronken was met warme, zoete champagne.
Toen de glazen gevuld waren, wendde
de Venezolaan zich tot de mannen, die
rondom het gras stonden en verzocht stil
te. Hij sprak nu in uitstekend Engelsch
maar het ontging Roddy niet, dat een paar
van de mannen, die geen Engelsch ver
stonden, hem onrustig aanzagen.
Ik verzoek u, vrienden, riep de jon
ge man vol vuur, te drinker op den naam
Forrester. Wat beteekent die naam toch
veel voor mijn ongelukkig land! Ik had
gaarne mijn leven veil gehad voor de goe
de zaak, maar dat het voor mijn land ge
spaard blijft door iemand, die dezen naam
draagt, is voor ons een gelukkig voortee
ken.
Hij hield plotseling op alsof hij zich be
wust werd van de waarschuwende blik
ken van zyn vrienden en toen vervolgde
hij rustig, met een sierlijke buiging, ter
wijl hij z'jn glas nar Roddy ophief: La
ten we drinken op de gezondheid van een
goed vriend van Venezuela van Mr. For
rester.
Pas toen het rijtuig een flink eind op
weg was naar Willemstad, waagde Roddy
het een vraag te doen.
Hoe heet die meneer, dien die andere
meneer probeerde dood.te schieten?, vroeg
hij den koetsier.
Deze draaide zich op zijn zitplaats om.
Zijn oogen stonden wijd open van verba
zing.
U dat meneer niet kent?, riep hij uit.
Ikke denk, iedereen dat meneer kent. Hij
een dappere meneer uit Venezuela is hy
Kolonel Vega is.
Alsof hij zeker was van de uitwerking
van dien naam hield hij op, maar de Ame
rikanen gaven geen teeken van herken
ning.
Misschien beter als ik dat meneer
„Pino" noem?, opperde de koetsier. Ieder
een hem Pino noemt, en of hy iedereen's
broeder wees.
De man liet zijn tanden zien in een bree-
den, verrukten glimlach.
De marktvrouwen, de politie-mans,
de zwarte mans en de witte meneers. ieder
een hem Pino noemt. Pino verbannen is.
Als hij naar zijn land gaat, dan President
Alvarez gezegd heeft hij hem doodschieten
zal. Dus Pino zóó is gegaan, (met zyn
zweep wees de neger naar het Oosten). Ze
zeggen, hij heb gaan leven in Parijs. Maai
gisteren hij gekomen is in een boot en alle
mensch op hem wachten op de kade. Ieder
een blij om Pino te zien.
Behalve dan toch die man met z*n
pistool?, veronderstelde Roddy.
De koetsier rolde somber met'zyn oogen
en stak zyn lippen vooruit.
Dat een slechte man is, besliste hy.
Heeft President Alvarez, onderzocht
Roddy argeloos, dien slechten man hier
naar toe gestuurd om die geliefde meneer
Pino dood te schieten?
Peter liet opeens een verontwaardigd
gegrom hooren.
Kijk es uit, waar je rydt!. beval hy.
Toen de neger zich naar zyn paarden
had gewend, keek Peter Roddy lang en
strak aan.
Wat die papegaai van jou zei, ver
klaarde hij grimmig, was waar!
De Venezolanen, die op hun ponnie's on
middellijk den aanvaller achterna waren
gegaan, hadden het bericht van den aan
slag op Kolonel Vega al in Willemstad ge
bracht en de rust in het vredige stadje
was volkomen verstoord. De aankomst van
het tweetal vermeerderde de opwinding
nog en hoewel ze naar hun kamers vlucht
ten. konden ze op de kade hun koetsier,
troonend op zijn bok. het incident hooren
schilderen aan een gretig en aandachtig
gehoor. Terwijl Peter bezig was een schoon
pak aan te trekken, hield hij Roddy zijn
horloge voor.
Hoe lang zou je zeggen dat we op dit
eiland zijn?, vroeg hij.
O. minstens een week. riep Roddy uit.
Ik heb meer avonturen beleefd dan in een
jaar in New-York en we zyn hier nog geen
twaalf uur!
Maar 't is nou ook genoeg, kondigde
Peter aan. We kunnen hier niet blijven. We
worden, dank zy jou, veel te dik met die
Venezolaansche Kliek.
Wat heb ik nou weer gedaan?, jam
merde Roddy.
Ja. jy kunt er niks aan doen, gaf Pe
ter toe, maar je ziet dat deze stad een rood
gloeiende broedplaats van revolutionairen
is. Niemand denkt aan iets anders dan po
litieke intrigues en iedereen denkt, dat jij,
net zoo vurig tegen Alvarez bent als je
vader en als we hier nog langer blijven
zal Alvarez-zelf het ook gaan denken. We
zullen terug moeten naar Porto Cabello,
waar we een blanco strafregister hebben.
Roddy had zich op zijn bed uitgestrekt
en maakte zich klaar voor zyn middag
slaapje, maar nu schoot hij met een ver
schrikt gezicht overeind.
En niet naar de familie Rojas gaan?,
riep hy.
Peter gromde verontwaardigd.
Daar naar toe gaan? Hoe kan jé
daar nu naar toe willen? We zyn alleen
maar langs hun huis gereden langs een
openbaren weg en nu is iedereen in de
stad al op de hoogte.
Maar we hebben onze introductie nog
niet. wierp Roddy tegen.
Dan zullen we het daar zonder moe
ten doen. En ik verklaar je, dat als jy je in
laat met die broeder Pino, ze je in Porto
Cabello in de gevangenis stoppen zoodra
je er aankomt. En hoe wil je dan Generaal
Rojas redden? Hij zal in de gevangenis blij
ven en doodgaan. Als witte Muizen, be
toogde Peter met zekere plechtigheid, heb
ben we ons werk te volbrengen en ons
daarbij niet in de war laten brengen door
de particuliere revolutie-liefhebberij van
wien dan ook, hetzij van jou pipa of van
Pmo Vega of van Jan Plank. We zijn Wit
te Muizen, nu, straks en altijd. Onze plicht
is niet levens te nemen, maar ze te red
den.
Alsof er plotseling een nieuwe gedachte
bij hem opkwam, brak Peter plotseling af
Ik veronderstel, vroeg hy cynisch,
dat je de Witte Muizen-medaille zal ver
langen, omdat je vindt dat je vanochtend
een moord hebt voorkomen?
En of, verklaarde Roddy opgewekt; je
zal moeten getuigen dat ik hem verdien,
want je was er bij.
Niet waar, verkondigde Peter. Ik zat
onder de tafel.
Roddy sloot zyn oogen en viel terug op
zijn bed. Hij bleef zoo lang stil, dat Peter,
die op het balkon was gaan staan, dacht
dat hij sliep, tot Roddy zich opeens, op zyn
elleboog steunend, oprichtte.
In elk geval, begon hy, kunnen we
niet weg. voordat er een boot gaat, over
drie dagen. Ik wed, dat ik in drie dagen
alle introducties die we noodig hebben, bij
elkaar krijg.
Roddy had sedert zonsopgang niet ge
slapen; de hitte had hem erg slaperig ge
maakt en de gebeurtenissen van den dag
waren vermoeiend geweest. Binnen twee
minuten sliep hij den slaap des rechtvaar
digen zonder revoluties en onverschillig
voor spionnen, complotten en tegencom-
plotten. Maar terwijl hij sliep werden in
twee landen, op verren afstand van el
kaar, hy en zijn zaken ernstig besproken.
Op de zeven-en-twintigste verdieping van
Forrester Building zat zijn vader met een
verbluft gezicht en gefonste wenkbrauwen
een telegram te oestudeeren; in Casa Blan-
ca zaten Senora Rojas en haar dochters
vol verbazing naar een wonderlijk verhaal
te luisteren. Als de verteller niet hun
trouwe vriend en zorgvuldige beschermer,
de Amerikaansehe consul was geweest,
zouden ze het nooit geloofd hebben.
(Wordt vervolgd).
