Avontuur
Venezuela.
V,.'W
OLIVER STANLEY BEZOEKT BRITSCH
EXPEDITIE-LEGER IN FRANKRIJK.
FEUILLETON
In
Naar het Amerikaansch van
R. HARDING DAVIS.
(Nadruk verboden).
10)
Toen hij een geheel wit gepleisterd huis
met groote witte pilaren, die omhoog re
zen tot aan het platte dak, naderde behoef
de hy geen aanmoediging meer; hij bracht
met een air van gewicht de paarden tot
stilstand en wees met de zweep.
Datte huis, meneers, zei hij, is van
Senora Rcjas.
Hoewel het huis zeker honderd meter
van den weg afstond, sprak de neger op
fluisterenden toon, alsof hij bang was ge
hoord te worden. Maar er was óók iets
eerbiedigs en plechtigs in zij nstem.
Het is de mevrouw van Generaal Ro-
jas. Hij een groot Generaal is, meneers,
en nou hij in de gevangenis gezet is. Pre
sident Alvarez, hij dat Generaal Rojas in
de gevangenis gezet heeft, beneden in de
water ec bij hem aan de rots gebonden
heeft en de mevrouw verbannen heeft.
President Alvarez hij een heel slecht man
is. Eiken dag onj zes uur die mevrouw en
de jonge dames, zy staan op die rots en
bidden voor dat Generaal Rojas. U wilt mij
u hier laten brengen om zes uur, polste hy
rfiinzaam, om dames te zien bidden?
Geen sprake van! riep Roddy veront
waardigd uit.
Maar Peter, tactvoller, gaapte en bewoog
zich ongeduldig. Ik sterf van den honger,
verklaarde hy. Laten we opschieten,
koetsier.
Om geen vermoedens te wekken reden
ze bijna tot aan de buitenwijken van Otra-
banda en toen verklaarde Roddy plotseling
dat hij weer terug wilde en gaan eten in
Café Ducrot.
Waarom moeten we in een gloeiende
eetzaal eien?, vroeg hij zoo luid, dat de
koetsier het hooren moest, als we het on
der sinaasappelboomen kunnen doen?
Peter stemde toe, maar schijnbaar met
weinig enthousiasme.
Doe maar, waar jij zin in hebt, zei hij.
Voor-mijn part mag je onder welken boom
je wilt eien, desnoods onder een galg.
Voor de tweede keer reden ze langs Casa
Blanca en hun oogen namen het van on
der tot boven op, al schenen ze geheel ver
vuld met de samenstelling van een uitge
breid menu. Nu de koetsier hen niet zag,
konden zij de gesteldheid van de ingangen,
van de door ijzeren staven beschermde
ramen en van het terras van zwart en wit
marmer cpnemen. Ze merkten den vleu
gel op, die gebruikt werd als stal voor de
rijtuigen en paarden en wat van meer be
lang was, zij zagen dat een leuning over
den rand van den rots naar beneden liep,
waar waarschijnlijk een aanlegsteiger was.
Roddy greep opeens Peter's pols; met
de andere maakte hij een wijzende bewe
ging. Door een smalle opening in een bosch-
je, dat op een kleinen afstand van het
huis stond, ontdekte Peter een tennis
veld. Roddy trok zijn wenkbrauwen veel-
beteekenend op. Hij glimlachte vroolyk en
triomfantelijk.
Hetgeen schijnt te bewijzen, merkte
hij raadselachtig op, dat zekere personen
uit het tooneelstuk noch oud noch gebrek
kig zijn!
Die gevolgtrekking gaf hem zooveel vol
doening, dat hij nog zat te glimlachen toen
ze bij het Café Ducrot stilhielden. In het
uurtje dat verloopen was, sedert ze den
tuin van het restaurant verlaten hadden,
had daar een verbazingwekende verande
ring plaats gehad. Het sinaasappelboschje
lag daar niet langer in stille sluimering.
De kellners lagen niet meer te slapen naast
de tafeltjes. Aan het hek, dat den tuin van
den weg scheidde, stonden een half dozijn
vurige zwaargezadelde ponny's vastge
bonden en nog even zoo veel stonden er
gespannen voor landauers en dogcars en
brieschten, hinnikten, rammelden met hun
tuigen en stampten gaten in den weg. Ach
ter het gebladerte van de sinaasappelboo
men kon men de stem van den maitre d'ho
tel hooren en in de keuken stond de dik
ke chef bevelen te snauwen. De kiezelstee
nen op de paden knarsten onder de haas
tige voeten van de kellners.
Aan een lange tafel in het verste einde
van den tuin zaten meer dan twintig man
nen en het was duidelijk te zien, dat het
restaurant ter wille van hen klaar wakker
was geworden. Het gezelschap, dat daar
verzameld was, bestond niet uit de breed
gebouwde, blonde Hollandsche bewoners,
maar uit Venezolanen. En één van hen,
die aan het hoofd van de tafel en tegen
over den ingang van de tuin zat, was blijk
baar de persoon, ter eere van wien zij daar
waren samengekomen. Hij zag er zooveel
jonger uit dan de anderen, dat Peter, die
alles behalve ingenomen was met dien in
val in htm slapenden droomentuin, veron
derstelde, dat het een meerderjarigheids-
viering was!
Het duurde een poosje, voordat een van
de kellners acht sloeg op het geroep van
de Amerikanen. Hoewel zij zich hadden ge
ïnstalleerd aan een tafeltje, dat omringd
was door bloeiende heesters en toch niet
te ver van de keuken of het café, scheen
niemand tijd te hebben om hen te bedie
nen; ten slotte slaagden zij er in htm be
stellingen te doen bij een van de kell
ners, maar dan ook alleen door hem stevig
bij zijn fladderend voorschoot te grijpen.
Roddy beyal hem te brengen wat er op
de groote tafel opgediend werd.
Die kok, legde Roddy uit, is natuur
lijk veel te opgewonden om drukte te ma
ken voor ons; maar als er genoeg is voor
twintig, zal er ook wel genoeg zijn voor
meer.
Maar al waren ze voor de kellners een
quantité négligable, de twee jonge mannen
kwamen tot de verrassende conclusie,
dat de gasten van het verjaardagsfuifje
hun komst buitengewoon interessant von
den en hoewel de tafels te ver uit elkaar
stonden dan dat Roddy kon hooren wat zij
zeiden, kon hij zien, dat er heel wat blik
ken in zijn richting werden geworpen; dat
er over hem gepraat werd en dat zijn te
genwoordigheid om de een of andere re
den een buitengewone opwinding teweeg
bracht.
Ten slotte, onder voorwendsel van zyn
koetsier een order te geven, liep iemand
van het gezelschap dicht langs hun tafel
tje en zoowel toen hij heen ging als toen
hy terugkwam sloeg hij hen nauwkeurig
gade. Juist toen hij bijna stil bleef staan in
het grint tegenover hen, zei Roddy op een
toon van de diepste overtuiging:
Nee! Walter Pater heeft aan de Stoi-
sche wijsbegeerte nooit een juiste uitleg
gegeven en wat het Euphemisme betreft....
Integendeel, viel Peter hem vol vuur
in de rede, Oscar Kamerstein is de eenige
impressario, die de vlag kan laten waaien
boven de groote opera en een overdekte
tuin. Heusch....
De luistervink liep haastig door met een
verbluft gezicht.
De jonge mannen zetten hun maaltijd
kalmpjes voort.
Als hy Engelsch verstaat, vervolgde
Roddy, zal hy d a a r een poosje over pein
zen!
Daar ze heelemaal geen belang stelden
in het gezelschap en niets gegeten had
den sedert het vroege kopje koffie op de
stoomboot, werd al hun aandacht al spoe
dig in beslag genomen door hun maal-
tyd. Maar ze zouden niet lang met vrede
gelaten worden.
Van uit de boschjes achter hen kwam
plotseling en ongemerkt een jonge neger
te voorschijn. Hij had een schrander ge
zicht en was keurig gekleed. Zonder een
oogenblik tusschen de twee mannen te
aarzelen, legde hij een brief voor Rod
dy neer.
Voor meneer Forrester, zei hy en, na
de struiken uiteen geduwd te hebben, ver
dween hij even vlug als hij gekomen was.
Roddy staarde verbaasd naar de haag,
waardoor de bode was verdwenen en zijn
oogen waalden af naar het gezelschap aan
e andere tafel. Hij zag, dat elk van hen
hem opmerkzaam zat aan te staren. Het was
duidelijk te zien, dat zij het kleine voor
val bemerkt hadden. Roddy vroeg zich af
of de brief mischien van hen kwam.
(Wordt vervolgd).
ft -
-
De voetbal rolt weer Na een langdurige onderbreking wegens de vorst is Zondag de competitie
van de K.N.V B weer voortgezet met eeeige wedstrijden Een spannend moment voor het doel der
oastheeren tijdens de ontmoeting HBS— Feyenoord te den Haag
Tijdens de huldiging der bemanningen van de kruisers „Ajax en .Exeter
te Londen onderhield het Britsche koningspaar jzich met de verwanten van
hen die in het gevecht tegen de .Graf Spee" vielen. Een ontroerend
tafreeltje
Een zeldzaam huwelijksfeest. Het echtpaar Blommers te Zevenbergen herdenkt
heden zijn 70-jarige echtvereeniging. Het bruidspaar in feesttooi
Finsche soldaten aan het Noordelijk front met een van de
nieuwe automatische geweren, in gebruik bij het Finsche
leger. Deze wapens hebben een capaciteit van 80 schoten
per minuut en worden door bekwame schutters met ver
woestend effect gebruikt
De Engelsche minister van Oorlog, Oliver Stanley en Lord Gort (links) toonei
tijdens het bezoek van den minister aan het Britsche Expeditie Leger in
Frankrijk hun interesse voor een gasmasker dragenden muilezel
Een jeugdig menschenredder. De
6-jarige Keesje Korse (rechts) slaagde
er in, zijn 8 iarig vriendje Bertus Uzeel.
die bij den Graafscheweg te den Bosch
door het ijs was gezakt, weer op het
droge te brengen
Spelmoment uit den voetbalwedstrijd
Xerxes V.UC. die Zondag te R'dam
werd gespeeld
