Avontuur
Venezuela.
2200 K G. post voor Ameland - Het was een geheele vliegtuiglading, welke door piloot Bax met de
.Kieviet naar het hooge Noorden van ons land werd gebracht. Bax kwam iuist van Kopenhagen, toen
hij de opdracht kreeg: .Direct naar die hongerlijders op Ameland
Op glad ijs tijdens het in
ternationaal examen kunst
rijden te Amsterdam
Daar het onmogelijk was, om de veerpont, die den dienst tusschen Wamei en
Tielsche veer onderhoudt, te bereiken, werd door militairen een ijspad aangelegd
over een lengte van ongeveer 1 kilometer De ijswand is op sommige plaatsen
meer dan 4 meter hoog
De schooi|eugd van Ameland heeft reeds verscne<dene dagen vrij, want er is geen
.brand" meer, om de klassen te verwarmen Het jonge volkje schijnt deze stagnatie
in het leerplan niet al te somber op te vatten
Met de Britsche zeelieden aan boord, die op de .Altmark gevangen hadden gezeten, arriveerde de Enge<sche
torpedojager .Cossack" in de Schotsche haven Port Leith. Er was groote belangstelling bij de aankomst
Dr. W. J. Koos van den Berg te
Deventer, die benoemd is tot leider
der Nederlandsche ambulance naar
Finland
Ame and geïso'eerd De laatste petroleum is kos'baar en kan dus slechts mondiesmaat
worden afgeleverd, want ieder moet wat hebben en het meerendeel der Amelanders kookt
op petroleumstellen
FEUILLETON
in
Naar het Ameriraansch van
R. HARDING DAVIS.
(Nadruk verboden).
3)
Vanuit de stad had Peter dagelijks over
de smalle haven naar het stukje kalkrots
gekeken, dat naar de gevangenispoort leid
de en had de armzalige geboeide gevange
nen zien baggeren d'ior de plaatsen, die bij
laag water bleven staan; hij had hen elk
een ton met versch water zien vullen en hij
had hen, bewaakt door de soldaten met
bloote voeten en roode petten op, hun ke
tenen weer naar de gevangenis terug zien
sleepen.
Nu zag hij, op slechts een bootlengte af
stand van hem, de voorkant van het fort
steil uit de onbekende diepten der zee op
rijzen. Het maakte een allerdroevigsten in-
dru kop hem. Het zag er meer uit als een
verwaarsioosd graf dan als een fort. De
voorkant was door wind en golven ge
groefd, gevlekt en verweerd en er zat een
dikke laag zout en doode mossels op. Iede
re golf, die op kwam en weer terugspoel
de, bracht tallooze krabben en rotsschor
pioenen in beweging1 en kruipende, op
bloedzuigers lijkende dingen, die zich aan
de kalksteen hadden vastgeklampt en op
de waterlijn deinde het zeewier, dat zich
begeerig aan de muur had vastgezogen, op
en neer, zoodat het leek of zijn lange ar
men zich draaiden en kronkelden als de
voelarmen van ontelbare poliepen.
Peter huiverde van walging over wat hij
zag, of misschien van de koorts, die de ver
standige bewoners van Venezuela zich na
zonsondergang achter hun gesloten luiken
doet terugtrekken. Een oogenblik zaten de
twee jonge mannen met ernstige gezich
ten stil voor zich uit te staren en trachtten
te beseffen, hoe het leven achter die ver
roeste tralies en bemoste muren zou zijn.
Daar ergens begraven, zei Roddy, is
Generaal Rojas, de Leeuw van Valencia,
een man, voegde hij er met zekere plech
tigheid by. waar het volk veel van hield.
Hij heeft alle portefeuilles in het ministe
rie gehad en is gezant in Europa geweest
en Alvarez is banger voor hém dan voor
iemand anders in Venezuela. En waarom?
Om de eenvoudige reden, dat hij een fat
soenlijk man is. Toen het volk er achter
kwam wat een schurk Alvarez was, smeek
ten ze Rojas zich in zijn plaats a.s presi
dent te laten kiezen en Rojas Geloofde, dat,
als 't volk dat bij de volgende verkiezing
nog verlangde, nij hun wensch zou ver
vullen. Dien nacht heeft Alvarez hem van
zijn bed laten lichten en hem daar ge
bracht. Hij is er nu al twee jaar. Er zijn
wel gezonde gevangenissen, maar Alvarez
heeft Rojas daar in gezet, omdat hij hoop
te dat hij er zou sterven. Hij dorst hem
niet openlijk te vermoorden, omdat het
volk op hem gesteld is. Toen ik hier voor
't eerst was, heb ik met Vicente, den ge
vangenisdokter, het fort gezien op een
soort van sight-seeing tochtje door Porto
Cabello. Hij wees me Rojas aan. door de
tralies, ongeveer zooals je een monument
voor een doode aanwijst. Rojas .at aan een
tafel te schrijven met een sjaal om zich
heen. Zijn cel was verlicht door een kaars
en waarachtig, terwijl het buiten snikheet
was, was het daar zoo vochtig als in een
ijskelder. Toen we onze lantaarns om
hoog hielden, stond hij op en heb ik hem
goed kunnen zien. Het is een kleine, ma
gere, zwakuitziende man, met wit haar en
groote treurige oogen met een vreeselijk
verlaten uitdrukking er in. Dat leek me
ten minste en ik schaamde me dat ik daar
zoo naar hem stond te kijken, dat ik ach
ter de tralies een beleefde buiging maakte.
Hij groette terug of hij nog gezant was
en ik een prins die bij hem op bezoek
kwam. De dokter heeft in New York gestu
deerd en daarom praatte hij misschien open
hartiger tegen me dan hij wel mocht. Hij
zegt, dat hij den commandant van het fort
heeft gewaarschuwd, dat Rojas oinnen zes
maanden dood zaj zijn als hij niet naar één
van de cellen boven de waterlijn wordt
gebracht. Maar oe commandant zei hem
dat hy zich niet met staatszaken moest
bemoeien en dat de orders van den pre
sident waren dat Rojas „nooit meer de
zon mocht zien".
Peter de Peyster stootte een vloek uit.
Zijn er geen mannen in dit land?, brom
de hij. Waarom halen z'n vrienden hem er
niet uit?
Dan zouden ze zich zelf er eerst uit
moeten halen, legde Roddy uit. Alvarez
heeft groote opruiming gehouden en zelfs
de vrouw en de dochters van Rojas, die
je hebt gezien, heeft hy verbannen. Ze
zyn toen naar Curasao gegaan. Ze hebben
geld genoeg en zouden'in Parijs of Lon
den kunnen wonen. Hy is in alle twee die
plaatsen gezant geweest en heeft daar
vrienden genoeg, maar al kunn»-n ze hem
niet zien of schryven, foch zyn ze in Cu
rasao gaan wonen om dicht by hem te
zijn. Op den avond dat zijn vrouw het
land uit moest, hebben ze afgesproken dat
zij iederen avond bij zonsondergang naar
Porto Cabello zouden kijken en hij naar
Curasao. Ze hebben een huis op de rotsen
gekocht links van de haven ais je in Wil
lemstad aankomt en de heele bevolking,
de Hollanders, de Snanpaarden en de ne
gers, kent het verhaal en zeggen, dat als
je 't Angelus hiort luiden en dat de heele
bevolking dan bidt dat die drie hem terug
mogen zien.
Een heelen tijd lang zat Pter de Peyster
peinzend naar de gevangenis te kijken en
Roddy zei niets, want als je twee college
jaren lang met iemand op kamers hebt ge
woond, begrijp je gewoonlijk wel iets van
zijn stemmingen.
Toen boog Peter zich opeens naar Rod
dy over en keek hem aan. In zijn stem
kionk iets als een uitdaging.
Ik hoor iets, fluisterde hy.
Of zijn vriend het figuurlijk bedoelde of
niet, kon Roddy niet uitmaken. Hij keek
hem vragend aan en hief zijn hoofd .uiste-
rend omhoog. Benalve het kabbelen van
de golven tegen den voet van het fort,
klonk ergens eenig geluid.
Wat?, vroeg Koddy.
Ik hoor de roepstem van de Witte Mui
zen, zei Peter de Peyster.
Er viel een lange stilte. Toen lachte Rod
dy zachtjes met half gesloten oogen; om
zijn onderkaak kwam een forsche, wils
krachtige trek.
Peter had die uitdrukking al vaker op
zyn gezicht gezien, met name op een ge
denkwaardigermiddag, toen Roddy aan
oat was en nog drie man aan honk en nog
twee runs noodig waren om het kampioen
schap te winnen en daar waren twintigdui
zend gillende menschen die probeerden zijn
zenuwen in de war te maken.
Zoover als jij gaat, ga ik ook, zei
Roddy.
Porto Cabello ligt besloten binnen de vier
zijden van een vierkant. De Oost- en de
Noordgrens komen samen bij de haven. De
■raden en het douanekantoor, die uitzien
op de kaap waarop de gevangenis staat,
vormen de Oostzijde van het vierkant en
aan den Noordkant zyn de Roei- en ZeiL-
c.ub met zijn boven het water uitstekende
'eranda, het hotel met zijn onder water
gelegen badkamers en verder een ry hui
zen met groote tuinen. Daar hij zijn werk
'ii de haven had, had Roddy één van die
nuizen gehuurd. Het lag bescheiden ver
borgen achter ma»iu-t>oomen en palmen en
jchter in den tuin leidde een in de rots uit
gehakte trap naar het water. In een. bal-
ven cirkel om die trap heen was een baro
ooeviechtwerk aangebracht, dat stevig ge
n-eg was om een zwemmer te beschermen
tegen haaien en om te dienen, als aanleg
plaats voor de boot.
Toen ik dit huis huurde, zei Roddy,
snapte ik niet dat de Hemel mij dit plek
je had doen uitkiezen om stiekum weg te
Kunnen gaan met de boot zonder dat
iemand bet merkt
Als jij die boot tien meter vooruit wil
K-ygen zonder dat de heele stad het weet,
mtrkte Peter critisch op. zal je ze chloro
form moeten toedienen. Zy maakt een ka
baai als een machinegeweer.
Miin idee was, legde Roddy uit, om
naar 't fort te roeien Als we den Generaal
aan boord hebben, mag de boot net zoo-
veei op een machinegeweer tijken als ze
(Wordt vervolgd).
Nabij Dreumel liggen 12 schokkers op den dijk en de eigenaar? zien met bange
vrees den dooi tegemoet, daar de schepen dan gevaar loopen, te kapseizen. De
Waal zal minstens vijf meter moeten wassen, alvorens de booten vlot kunnen
komen
