Contrabande
Een huis aan den Waaldijk te Dreumel is slechts via het dak te
betreden. De ingang beneden is door water en ijs versperd
Herinneringen aan bange uren Wat er langs de oevers van den Rijn bij Arnhem
nog overgebleven is van de ijsmassa's welke vele dagen de omwonenden in
spanning hielden
Een aantal arbeiders van een steenfabriek te Druten beleefde angstige uren, daar de fabriek gevaar liep. door het
kruiend ijs verwoest te worden. Na een langdurige onvrijwillige gevangenschap werd den werklieden door militairen
hulp en uitkomst gebracht
Aan de Rijnkade te Arnhem, nadat het Ijs is afgedreven en de onmiddellijke bedreiging daar ter plaats»
is weggenomen. Het grootste gedeelte van de rivier is weer open
Het in Congohout gesneden
Madonnabeeld van Philo
van Riel uit Antwerpen, op
de tentoonstelling .Minla-
turen en Plastieken" te
den Bosch
Engelsche assistentie op waschdag
achter het Westelijk front in Frankrijk.
Leden der Britsche luchtmacht boden
gaarne de behulpzame hand bij dit
huishoudelijk werk
In tegenwoordigheid van Z. K. H. Prins Bernhard, generaal H. G. Winkelman, den opper
bevelhebber van Land en Zeemacht en andere autoriteiten heeft de Vrijwillige Landstorm
Maandagavond in den Haag een instructiefilm over de luchtwacht en den verdedigingsdienst
vertoond
FEUILLETON
Uit het Engelsche van
HEADON HILL.
42)
U was van plan nu naar beneden te
gaan? vroeg Lord Purbeck botweg.
Als u het me toestaat, ja.
Ik ga met u mee.
Toen veranderde Mapletons houding.
Een gejaagde blik kwam in zijn sluwe
oogen en zijn stem beefde een beetje toen
hij zei:
Ik zou u niet aanraden naar beneden
te gaan. Het loopt er moeilijk en er zijn
kuilen en gaten.
Madge, die oogenschijnlijk onverschillig
had geluisterd en zich, om zich een hou
ding te geven, met Doggie had bezig ge
houden, mengde zich opeens in het gesprek.
Wat zou u daar beneden moeten doen
vader. Tante Drusila zal al wel thuis zijn
uit de kerk en niet begrijpen waar we blij
ven. Kom, laten we naar huis gaan, an
ders zullen we te laat zijn voor de lunch.
Lord Purbeck had den ernstigen blik in
de oogen van zijn dochter gezien en stem
de toe.
Dan eens een anderen keer, als ik al
leen ben, knikte hij tot Mapleton en volg
de Madge, die al op het rotspad stond. Ze
spraken geen woord, tot ze buiten l*et ge
hoor van Mapleton waren.
Toen barstte Madge uit: Hoe kon u,
vader! Die man is wanhopig en gevaarlijk.
Iedere zenuw aan hem trilde van woede.
U zoudt nooit levend boven zijn gekomen!
Zag u het pak, dat hij in zijn handen had,
toen wij binnenkwamen? ging ze voort.
Ik heb niets anders gezien dan het
duivelachtige gezicht van dien kereld, ant
woordde de graaf.
Nu, ik heb het wel gezien en door een
scheur in het papier zag ik een glimp van
Bessie's Zondagsche jurk. Dat is bewijs ge
noeg, dat Bessie er niet in op reis is ge
gaan! Ik ben er zeker van, dat hij haar
daar beneden gevangen houdt en waar
schijnlijk mijnheer Yeldham ook.
Lieve deugd! riep Lord Purbeck, ter
wijl hij zijn bezweete voorhoofd afwischte,
we kunnen ze daar toch niet laten en
zelf rustig naar huis gaan om te lunchen!
Natuurlijk niet, ik ga naar de groeven
om Budge te halen met een ploeg mannen.
Dan kunnen we Mapleton veilig volgen. Ik
kom direct met hem terug en ondertus-
schen blijft u hier en houdt de hut in het
oog. Maar als Mapleton weggaat, voor we
er zijn, blijf hem dan uit den weg. Ik Den
overtuigd, dat hij gevaarlijk is!
De graaf zette zich gewillig op een laag
muurtje, terwijl hij een sigaret aanstak en
Madge ging verder. Ze voelde hoe critiek
de toestand was en ze beefde zoo, dat ze
voor het eerst in haar leven het gevoel had,
alsof haar krachten haar begaven.
Maar het besef, dat iedeer minuut waar
de had, vuurde haar aan en in weerwil
van haar bijna verlammenden angst door
stroomde haar de wondere, ontroerende
zekerheid, dat zij den man liefhad, die
haar vader zoo trouw had bijgestaan in zijn
excentriek avontuur.
Ze vroeg zich schuw af, of ze zelf de
oorzaak van zijn toewijding kon zijn; het
eene oogenblik voelde ze een koude twijfel
maar het volgende doortintelde haar een
1"otsche zekerheid. Toen ze den top van
-e rcts bereikt had, moest ze even blijven
stilstaan om adem scheppen. Doggie, de
tong uit den bek, ging naast haar op het
gras liggen. Voor haar lag de glinsteren
de blauwe zee en de oneffen kust en ze zag,
dat de boot nu geen halve mijl meer van
die pier verwijderd was, die van het punt,
waar ze stond, juist zichtbaar was onder
den geweldigen rotswand. Hun laatste la
ding was aangekomen! Opeens werden
haar gedachten onderbroken door een on
heilspellende geluid, dat haar in de ooren
klonk als de stem van dood en verderf!
Ergens, diep in het ingewand der rotsen,
klonk een doffen gedempte donder, ge
volgd door een scherp gekraak. Toen was
alles stil. Met een kreet van wanhoop
rende Madge naar de keeten in een vaart,
alsof haar eigen leven in gevaar was.
De ontknooping.
Nog voor ze de keeten bereikt had, zag
Madge een man naar de poort rennen.
Wat is er gebeurd, Cooper? hijgde ze.
Ik weet het niet precies, antwoordde
de man met een bleek en verschrikt ge
zicht. Mijnheer Budge heeft me uitge
stuurd om zijn Lordschap op te zoeken. We
hebben de Abbey opgebeld, maar hy was
er niet. Er is iets gebeurd in schacht no. 4,
maar wat, weten we hier boven nog niet
precies. Alles schudde als bij een aardbe
ving.
Madge deelde den delver mede, waar hij
haar vader kon vinden en ging zelf haastig
Budge zoeken. Maar hij was niet op het
kantoor en ze daalde in de groeven af,
waar zy den weg op haar duimpje kende.
Ze wist, dat de 6chacht, die de werkman
genoemd had, niet behoorde tot die, waar
in gegraven werd en dat die ook niet ge
bruikt werd voor het verbergen van smok
kelwaar. Het gedeelte van de groeve, dat
in gebruik was, was dag en nacht electrisch
verlicht, maar toen Madge by schacht no.
4 kwam, zag ze dat deze geheel in het duis
ter lag, uitgezonderd de weerkaatsing van
den flauwen schijn van de lantaarns van
een aantal mannen, die aan het eind van
de lange gang bezig waren. Eenx eigenaar-
dig-scherpe geur vervulde de lucht; er
klonk een verward gegons van heesche
stemmen en het rammelen van ijzer op
steen. Toen ze naderbij kwam, zag ze een
groep delvers in koortsachtigen haast bezig
met huweelen en spaden.
Toen ze binnen den lichtkring van de
lampen verscheen, kwam John Budge op
haar toe.
Er is niets ernstig gebeurd, maakt u
zich maar niet ongerust; stelde hy haar
onmiddellijk gerust. Alleen Mapleton zal
zich wel in stukken en brokken hebben
laten springen; maar kijk, daar hebt u Bes
sie, die alweer bijkomt en mijnheer Yeld
ham hebben we er ook meteen uit!
We hebben al met hem kunnen spreken en
we zijn bezig een gat te graven om hem
naar boven te krijgen. Hij heeft gezegd, dat
hij niet gewond is en dat hij alleen maar
wat rust noodig heeft om zyn Japanschè
kunsten weer op mij te probeer en!
Madge keek rond en zag Bessie liggen
op een hoop jassen, die de mannen zorg
vuldig voor haar op den grond hadden uit
gespreid, terwijl een paar oudere man
nen zich met haar bezighielden. Haar
ocgen waren open en er kwam juist weer
een sprankje kleur op haar bleeke wangen.
Madge haastte zich naar haar toe, toen
'n luid hoera van de mannen haar opeens
weed deed stilstaan. Ijverige handen trok
ken een vuile gedaante, met gescheurde
kleeren, 2onder hoed of jas, door de ope
ning die zy gemaakt hadden.
Het is.... Hector!, riep Madgeê en
haar oogen glansden hem tegen in het on
zekere licht van de lantaarns.
Ja, Lady Madge, hij is 't, klonk zijn
antwoord. Ofschoon niemand het u kwa
lijk had kunnen nemen, als u dezen vogel
verschrikker niet zou hebben herkend.
Ik zou u onder alle omstandigheden
enu overal rekennen, zei ze zacht.
En in 't vervolg ben ik niet meer
Lady Madge voor u.Maar is dit het
werk van dien duivelvan Mapleton?
Ja. Hy is nog niet beneden.... dood,
geloof ik.
Maar Mapleton was nog niet dood, of
schoon er niet véél leven meer was in de
brokstukken van zyn lichaam, toen hij
werd uitgegraven uit de verwoesting, die
hi1 zelf had aangericht.
Hector's veChaal van wat er gebeurd was
nadat hy en Bessie waren opgesloten, was
eenvoudig genoeg. Hij had Mapleton's ulti
matum aangenomen, omdat hem dit de
eenige mogelijkheid had geschenen op dat
oogenblik, maar hij had het niet gedaan
zonder hoop. Tijdens zijn gesprek met den
effectenvervalscher had hij opgemerkt, dat
in den muur van hun gevangenis heel wat
losse steenen zaten en dat de grond er voor
met puin bedekt was.
Met zyn geoefend opmerkingsvermogen
had hy zich de vermoedelijke beteekenis
daarvan snel gerealiseerd. Er moest daar
oorspronkelijk een ingang zyn geweest, die
naar een ander deel van de groeve leidde.
Waarschijnlijk had Mapleton, die hier zyn
„bedrijf reeds uitoefende, voor Lord Pur
beck met het zijne begonnen was, dezen
to>gang door een ontploffing versperd, toen
de marmergroeven "'eer in gebruik waren
genomen. (Slot volgt).
