HET IJS KRUIT.
Contrabande
Terwijl de schippers met angst en vreeze het kruien der groote
rivieren volgen, willen duizenden nieuwsgierigen niets van dit
machtig schouwspel missen. Groote ijsschotsen, door de krachten
der elementen op den oever geworpen, dienen zelfs als welkome
tribunes
Zwaar gehavend tijdens een luchtaanval door Duitsche bommen
werpers op de Noordzee wist de .Royal Crown" uit Newcastle
nog de Enge'sche kust te bereiken. Verschillende leden der
bemanning hadden tijdens het gevecht den dood gevonden
IJsbrekers hebben Donderdag hun werk op de Lek voortgezet Over
het traject Lexmond Vreeswijk werd niet minder dan acht uur
Pab'o Casals, die een korte tourneé door Nederland maakt, repeteerde
Donderdag met het Concertgebouworkest te Amsterdam onder leiding
van Eduard van Be'num
In de verffabriek .Het IJ" aan den Grasweg te Amsterdam woedde
Donderdag een hevige brand. Het blusschingswerk op het fabrieks
terrein
Z K H Prins Bernhard bracht Donderdag een bezoek aan generaal H G.
Winkeman. den nieuwen opperbevelhebber van Land on Zeemacht, in het
gebouw van den Generalen Staf te 's Gravenhage - Bij het vertrek deed de
generaal den hoogen bezoeker uitgeleide
FEUILLETON
Uit bet Engelsche van
HEAJJON HILL.
39) (Nadruk verboden).
U maakt deze conclusie alleen maar,
omdat ze op het oogenblik past bij uw
zonnige steming in het vooruitzicht van
uw succes, vadertje, antwoordde Madge.
En, ging ze ernstig voort, er is een
nieuwe complcatie vader! De man, dien ik
daarnet in de laan ontmoette, is niemand
ar.ders dan de oeruchte vervaLscher van
waardepapieren, wiens portret mijnheer
Yeldham mij eens heeft laten zien en dien
hij moest opsporen.
Het was een zeker bewijs van Hector's
sterke zenuwen, dat hij de auto veilig het
zwak verlichte station uitreed, na den
schok, dien het gezicht van den vreemde
ling hem gegeven had.
Maar toen hy eenmaal buiten op den weg
v/as, kon hij zijn aandacht op het geval
concentreeren en spoedig was veel van het
mysterie voor hem verklaard.
Hij herinnerde zich die eigenaardige ge
waarwording van „dien heb ik meer ge
zien", „maar ik kan hem niet thuisbren
gen", telkens wanneer hij de foto van
Dempster Legrand had bekeken. Nu wist
hi] dat Smyle Mapleton en de beruchte
vervalscher een en dezelfde persoon waren.
Dempster Legrand was Mapleton zonder
den geweldigen hangsnor, die zyn vreese-
lyke mond en kin bedekte en hierdoor iets
van het duivelachtige wegnam. Of de snor
valsch was of pas weggeschoren, was na
tuurlijk van minder belang.
De poging van vergiftiging dien morgen
werd ook beter verklaarbaar in het licht
van deze ontdekking. Hector dacht er aan,
hoe hij den vorigen avond de foto had -la
ten vallen, hoe Mapleton deze had opge
raapt en teruggegeven met een boosaardi-
gen glimlach.
Hector begreep nu ook, waarom Maple
ton was teruggekomen als Legrand. Hij
had werk te doen in de Duivelskloof, doch
hij durfde zich niet vertoonen, vóór hij
wist, of de vergiftigde-melk haar werk had
gedaan en of er ook verdenking op hem
v/as gevallen.
Ofschoon Hector voor zichzelf overtuigd
was, dat de man, die daar achter hem zat
in de aftandscne auto de zoogenaamde fos
sielenzoeker was, de man die Bessie had
ontvoerd en die trachtte Lord Purbeck geld
a" te persen, kon hij met deze overtuiging
niets beginnen vóór hij onomstootelijke
bewijzen had. Als maar zijn passagier hem
zou laten stoppen bij het postkantoor en
om het blik biscuits vragen, zou dit een
sterke bevesitging zijn van zijn theorie.
De lichten van het dorp kwamen in zicht
en een stem uit de auto riep:
Stop even bij het postkantoor, chauf
feur.
In orde, mijnheer, antwoordde Hec
tor.
Hoewel uiterlijk kalm, trilde hij inwen
dig. Die stem, die hij nu gehoord had, was
die van Mapleton. Hij had Hector dus niet
herkend!
Ga even naar binnen om het blik bis
cuits, dat vanmorgen besteld is, klonk het.
Het was half negen en de winkel was ge
sloten, maar nog vóór Hector aan de deur
had geklept, kwam de winkelierster al
met een blik aandragen. Ze had de auto
al hooren aankomen, zei ze.
Zal ik het bij me houden of moet u
het binnen hebben, mijnheer? vroeg Hec
tor met zijn „chauffeursstem".
Zet het maar binnen en als u bij het
huisje van juffrouw Calloway komt ga
haar dan vragen, of ze kamers vrij heeft,
een zit- en een slaapkamer.
Hector reed verder, de Abbey voorbij en
toen den hobbeligen weg langs door de
vallei. Bij Martha's huisje stapte hij af. Hij
zag dat het blik biscuits nog in de auto
stond. Toen slofte hij het tuinpad langs
er. klopte aan de deur Martha verscheen
onmiddellijk en toen, zonder een glimp van
herkennen, antwoordde ze hem op zijn
vraag, dat ze geen kamers vrij had. Haar
kamers waren verhuurd aan twee heeren,
die ze ieder oogenblik thuis verwachtte,
zei ze, en terzelfde tijd vroeg ze of de
chauffeur mijnheer Mapleton ook aan het
station had gezien. Weinig vermoedde de
goede ziel, dat haar beide huurders zich op
een paar meter afstands bevonden. Hector
wenschte haar gceden avond. Toen hij hel
resultaat van zijn boodschap den man in de
auto mee ging deelen, zag hy, dat het blik
biscuits was verdwenen!
Hij vroeg zich verwonderd af, wat er nu
verder zou gebeuren.
Er is zeker wel een herberg hier in
de buurt, niet? vroeg de „passagier". Rijd
me daar dan heen, dan zal ik daar onder
dak zien te krijgen voor vannacht.
Hector's zekerheid groeide. Mapleton's
oogenschynlijk wonderlijke handelingen ble
ken in een goed-overdacht systeem te pas
sen. Het bezoek aan Martha's huisje had
een tweeledig doel gehad: om te hooren,
of Hector aan de vergiftiging was gestor
ven en ten tweede om het blik biscuits te
verbergen op een plaats, waar hij dit ge
makkelijk zou kunnen terugvinden.
Het was juist sluitingstijd, toen ze de
Lerberg bereikten en de weinige bezoekers
sienterden juist naar buiten en wenschten
eikaar schor goedenavond. Mapleton drong
zich tusschen hen door, was binnen een
minuut terug, vertelde Hector, dat hij ge
slaagd was met een nachtverblijf, gaf hem
een halve souvereign met de mededeeling,
oat hij niets terug hoefte te geven. Hector
ctak het goudstukje in zyn vestjeszak en
nam zichzelf met een grimmig iachje voor,
da; hij het aan zijn horlogeketting zou la
ten bevestigen als souvenir, als alles goed
afhep. Hij reed de auto in den stal en zei.
dat Mr. Prebble van het Stations Hotel
hem Maandag zou laten ophalen.
Nu geheel voorbereid op de komende
crisis, liep Hector de stal uit en sloeg den
weg in naar de vallei. Tijdens den rit
naar de herberg had hij overdacht, of hij
Mapleton in het oog zou houden of het
bliK biscuits en hy haa besloten dit laatste
te doen. Het zou misschien de aandachl
trekken als hij m de buurt van de herberg
bleef. Hij was er zeker van, dat Maple
ton vroeger of later in den nacht de bis
cuits zou komen halen.
Twintig minuten later had Hector de
biscuits gevonden in de varens tegenover
het huisje en had hij zichzelf verdekt op
gesteld op een vochtige, maar veilige plaats
Een uur verliep, zonder dat er iets ge
beurde. De regen had opgehouden, maar
de lucht was nog steeds bewolkt en de
druipende struiken rondom hem maakten
het wachten tot tot een genoegen.
Toen plotseling, hoorde hij een geluid.
Bijna voor hij zich gerealiseerd had, doem
de er een vage gedaante uit het duister op.
ocwoog zich regelrecht in de richting,
waar het blik zich bevond en stak toen den
weg over naar het huisje van Martha Even
oe'de Hector een gruote teleurstelling bij
zich opkomen. Als Mapleton van plan was
de biscuits mee te nemen naar zijn eigen
kaïr.ei beteekende dit dat er dien nacht
niets gedaan zou kunnen worden.
Maar neen. Toen de lange gestalte het
hekje gepasseerd was, bleek het spoedig,
dal niet het huisje Mapleton's doel was.
Hij liep vlak langs het huisje den hoek om
en Yeldham herinnerde zich plotseling dat
hij Mapleton datzelfde had zien doen laat
op den avond in het begin van zyn va-
caniie.
Hector sloop achter hem aan al6 een
Sioux-Indiaan op het oorlogspad en was
juisi bijtijds om hem te zien verdwijnen in
den ouden koestal. Behalve dat hij behoed
zaam voortsloop en Mapleton dezen keer
er geheel onbewust van was, dat iemand
hem volgde, waren Hector's ervaringen vry
wel dezelfde als die van Bessie dien nacht
toen ze in Mapleton's handen was gevallen.
Nadat hij gewacht had tot alles in het
schuurtje stil was geworden, vond hij den
toegang tot de tunnel, die gewoonlijk ver
horten was onder een hoop puin en rom
mel, epen. Hij daalde de trap af, den re
volver gereed in zijn hand. Hij had lucifers
maar geen kaars. Doch 't licht van Maple
ton's electrische lantaarn wees hem den
weg en als een bocht hem voor een oogen-
b'ik aan zijn oog onttrok, vertrouwde hij
op zijn intuitie.
Zoo bereikte hij de deur van de buiten
ste kamer van Mapleton's suite. Ook de
volgende deur vond hy open en Hector
zag een sterken lichtschijnsel en hoorde
het geluid van het aanstrijken van luci-
*ers' (Wordt vervolgd).
