Contrabande
Door de hevige koude der laatste dagen is de toren van de voormalige
U rechtsche bakkerij -De Korenschoof kromgetrokken, hetgeen voor de
naaste omgeving gevaar oplevert. Eenige arbeiders hebben zich beschikbaar
gesteld voor het riskante sloopingswerk
Van de winkels in de nabijheid der kruitfabriek in Waltham Abbey te Londen,
waar een ernstige ontploffing verschillende slachtoffers eischte, werden de ruiten
veriïfeld. Een der gehavende etalages wordt met planken afgedekt
.We gaan van dit iaar niet naar Zwitserland' Gedachtig
aan dit lied bonden eenige ondernemende Hagenaars de
ski's aan en profiteerden van den iongsten sneeuwval, die
menige herinnering aan interessante bergtochten opwekte
Oefening met de reddingbooten is een der voornaamste onderdeelen van de
opleiding der longe Engelsche koopvaardij matrozen te Gravesend De
adspirant zeelui bij hun taak aan boord van het trainingschip .Vindicatrix"
onder het waakzaam oog van den instructeur
De ruder in de sneeuw De winter
spaarde ook de martiale figuren niet,
die onbewegelijk de wacht houden
boven het moderne stadsgewoel
De Duitsche bergtroepen ondergaan
den laatsten tijd vooral een intensieve
training voor hun moeilijk werk.
Gewondentranspor» langs onbegaan
bare steile hellmgen
F£U1LL£T0N
Uit het Engelsche van
HiiADO.N HILL.
(.Nadruk verboden).
12)
Als Lord Purbeck hem uit den weg wii-
ie ruimen, kon hy het moeilijk subtieiei
en practischer hebben aangelegd. Het
scheen Hector toe, dat het uitgangspunt
van alles kon zijn geweest het oogenblik,
dat hij, gedreven door liefde voor Madge,
Lord Purbeck te kennen had gegeven, dat
hij het doode lichaam dat hij in de baai
had gevonden, had geidentifieerd als dat
van den verdwenen Ier. Lord Purbeck had
onverschilligheid geveinsd, maar even
later had hü Madge als lokaas gebruikt
en hem uitgenoodigd by hem te komen
lunchen en het einde van alles was, dat
hy daar nu lag, zonder dat iemand wist
waar hij zich bevond.
Niemand wist dat hy bij Lord Purbeck
geluncht had en wanneer hij vermist zou
worden, dan zou zijn lordschap gemakke
lijk kunnen toegeven dat de vermiste bij
hem was geweest, dat hij hem ergens on
derweg had afgezet. De chauffeur %ou
zonder twijfel de verklaring van zijn mees
ter bevestigen en Hector dacht in dit ver
band het zijne van het gebruik van een
gesloten auto! Toch geloofde hy niet, dat
men hem zonder meer over boord zou
gooien. Het was misschien niet moeilyk
voor iemand die zoo rijk was als Lord
Purbeck, om een bemanning bij elkaar te
krijgen, waarop hij kon vertrouwen voor
zijn smokkelhandel, maar hij zou nooit
volkomen veilig kunnen zijn, als vijftig
man wisten, dat er een openlijke geweld
daad gepleegd was aan boord.
Maar er waren andere middelen om
iemand uit den weg te ruimen. Er kunnen
allerlei ongelukken op zee -gebeuren! Ka
trollen kunrten naar beneden vallen, men
kan door een luik naar beneden ploffen,
de kok kan een noodlottige vergissing be
gaan! Lord Purbeck zou iets dergelyas in
scène kunnen zetten met behulp bijvoor
beeld van den kapitein, dit alle initiatief
miste, maar toch zoo'n prachtkapitein was.
Hij herinnerde zich den blik van heime
lijke belangstelling, waarmee de gezag
voerder hem had aangekeken.
Geen vroolijk vooruitzicht, dacht hij,
misschien doe ik beter op te gaan staan
en eens rond te kyken.
Naast zijn hut was een badkamer en na
dat hij daar naar hartelust had geplast en
geploeterd, kleedde hy zich en ging naar
boven. De frissche koelte van den Wes
tenwind bracht zijn zenuwen tot rust en
hij nam zich voor, al zijn krachten in te
«.pannen om tegen een hinderlaag van
Lord Purbeck op zijn hoede te zijn.
In dat vroege morgenuur waren er maar
enkelen van de bemanning aan dek. Er
was geen spoor te ontdekken, noch vap
Lord Purbeck, noch van kapitein Ban
nister. Een stuurman hai de wacht en liep
de brug op en neer, nu en dan een enkel
woord zeggend tegen den man aan het
stuurrad. Een dozijn matrozen waren be
zig het dek met schuursteen te bewerken,
terwijl enkele anderen 'iet koper poetsten.
Er was niets in de houding van al deze
mannen, dat deed vermoeden, dat er een
of ander complot tegen hem bestond. Hec
tor ging naar boven naar het promenade
dek, leunde over het hek en keek naar de
zacht deinende zee. Twee dingen troffen
hem: ten eerste, de langzame gang, dien
ze hadden, nauwelijks acht'knoopen in het
uur, ten tweede, de afwezigheid van eenig
spoor van land. Hij had dikwijls over het
Kanaal gevaren en wist dat bij helder
weer de kust zichtbaar is van de Thames-
mond tot Portland Hill. Aan de heldere
lijn van den horizon zag hij zelfs de rook
pluimen van twee stoombooten. Het was
dus duidelijk, dat zij in ieder geval niet
de gewone route door liet Kanaal volgden.
De bestemming van het jacht was dus
of niet de kust van Dorset, of ze wilden
niet gezien worden, waarom een groote
bocht werd gemaakt, mede misschien om
niet bij de „Duivelskloof" aan te komen,
voor het donker was.
Hier op het promenadedek was hy on
geveer op één hoogte met de brug en met
een blik op het frissche jonge gezicht van
den dienstdoenden officier, stond Hector
op het punt dezen aan te spreken, toen
hij voelde dat er een hand op zijn schou
der werd gelegd. Zich omkeerend keek hij
in de vriendelijke oogen van zijn gastheer.
Wat een prachtige morgen! zei Lord
Purbeck. Ik hoop, dat uw hut naar uw
zin was en dat u goed geslapen hebt?
De hut was als een kamer in een
eerste klas hotel en ik heb geslapen als
een roos, lachte Hector. Ja, het is een
schitterende morgen. Daarom stond ik er
juist over te denken, hoe het komt dat we
geen spoor van land zien. We moeten toch
ongeveer bij Bognor of Littlehampton zijn.
Lord Purbeck's breed gezicht plooide
zich tot een glimlach. Daar zouden we
zijn, als ik u graag kwijt wou, zei hij.
Maar waar is een jacht anders voor dan
om van het leven op zee te genieten. De
„Meermin" is geen mailstoomer, die den
kortsten weg kiest. Daar ik het voorrecht
heb, een bekend journalist als gast aan
boord te hebben, voor wien, doordat hij
vacantie heeft, tijd geen bezwaar kan zyn,
heb ik mijn mannen instructies gegeven
een beetje naar het Zuiden te koersen om
niet al te vroeg onze plaats van bestem
ming te bereiken.
Het lag Hector op de lippen om te zeg
gen: „niet voor het donker is", maar hij
hield zich in. Als zijn vrees ongegrond
was, zou zijn opmerking zonder zin zijn,
terwijl in het tegenovergestelde geval, hy
zou verraden, dat hij op zijn hoede was.
Dat is buitengewoon vriendelyk van
u, Lord Purbeck, antwoordde hij opge
wekt.
Kom, laten we een wandeling maken
voor de ontbijibel gaat, zei de gastheer,
als om alle verderen dank af te wyzen.
Hector dacht ernstig na over wat hem
verder te doen stond, terwyl hij deed,
alsof hij luisterde naar de conversatie van
den man naast hem. Plotseling werd zijn
oog getroffen daar een installatie boven
hem in de mast. Hij onderdrukte een
plotseling impuls, daar zyn instinct hem
waarschuwde, dat hy niets van eenige on
rust mocht laten blijken. Maar een uur
later zei hij, zoo zakelijk als hem moge
lijk wasIk heb juist ontdekt, dat ik
gisteren een belangrijke mededeeling aan
myn hoofdredacteur heb vergeten. U heeft
er zeker geen bezwaar tegen, dat ik hem
een draadloos telegram stuur?
Hector meende een harden blik te ont
dekken in de oogen, welke half verborgen
lagen door den rook van een pas aange
stoken sigaret. Het duurde eenigen tijd,
vóór de toestemming werd gegeven, maar
deze was overigens zonder eenig voorbe
houd.
Lord Purbeck richtte zich tot den ste
ward, die juist de zilveren lucifersdoos
weer van hem aannam: Vraag Collins
hier te komen, zei hy en tot Hector ver
volgde hy: Dat is de man, die het toe
stel bedient. Hij is geheel tot uw beschik
king.
Een rossige jonge man, met waterige
blauwe oogen, kwam binnen en wachtte
op verdere orders.
Collins, zei Lord Purbeck, terwyl
hij schijnbaar onschuldig met de vingers
op tafel trommelde, myn gast, mijnheer
Yeldham, wil zich in verbinding stellen
met zijn courant, de Daily Lynx in Lon
den. Wat is 't dichtstbijzijnde kuststation?
Portsmouth, mylord.
Misschien deed u beter even met Col
lins mee te gaan, mynheer Yeldham. Moet
u ook antwoord hebben?
Alleen maar dat mijn boodschap goed
is overgekomen, zei Hector. U vindt het
zeker wel goed, dat ik het bericht ver
zend in de code, die wij altijd gebruiken?
Lord Purbeck keek vragend naar den
marconist, terwyl hy voortdurend mat zijn
vingers op de tafel bleef trommelen.
(Wordt vervolgd).
