Contrabande
Honderdtwintig nieuwe vrijwilligers en drie reserve-officieren, werden Maandag te Den Haag beèedigd en toegevoegu
aan het Vrijwillig Landstormcorps Luchtafweerdienst Tijdens de plechtigheid
St dernards honden bewijzen ook in het Zwitsersche leger belangrijke diensten.
»e Alpenjagers m gezelschap »an hun onafscheidelijke vrienden, die speciaal
hun moderne taak zijn afgericht
M&ATZCMQ
Een der nieuwe postzegels, welke in
Suriname worden uitgegeven als wel
dadigheidszegels voor Maatschappelijke
Zorg
Op de vlucht voor den vijand. Vrouwen en kinderen der Finsche boerenbevolking worden
per slede in veiligheid gebracht uit de door de Russische troepen bedreigde gebieden
Spiegelgladde straten en wegen ontstonden Maandag tengevolge van plotseling
invallende vorst, waardoor menig voetganger ten val kwam Door sokken over de
schoenen aan te trekken, wisten velen zich te hoeden voor een onverwachte
tuimeling
FEUILLETON
Uit het Engelsche van
HEADON HILL.
(Nadruk verboden).
12)
Maar het was nauwelijks vier en twintig
uur geleden, dat hij tot de ontdekking
was gekomen, dat zijn gastheer van dien
avond bezig was de wetten van het land
te overtreden op zoo'n schaal, als in de
laatste jaren nooit was voorgekomen en,
door de ironie van het lot, had juist Hec
tor de man moeten zijn, die hem moest
ontmaskeren!
En Hector's heele hart ging uit naar de
dochter van dezen man! De vraag, die
Hector maar niet losliet, was: Wat was de
reden van Lord Purbeck's gedrag? Was hij
ontoerekenbaar, of een fanatieke politicus,
of een misdadiger, die zyn streken verborg
onder het mom van een adellijke naam?
Alls hij overtuigd was geweest, dat de
graaf alleen maar een smokkelaar in het
groot was, dan had hij misschien uit lief
de voor Madge St. Aldhelm getracht zijn
oogen te sluiten voor wat hij gezien had.
Misschien had hij zyn geweten kunnen sus
sen met het voorwendsel, dat hij deze ont
dekkingen had gedaan in zijn eigen tijd
en niet in dienst van de „Daily Lynx". En
na zijn vacantie zou hij wel iets kunnen
bedenken, om van een van de twee zaken,
die voor hem gereed lagen, of te komen.
Maar een ernstiger misdaad dan het
ontduiken van invoerrechten, vroeg om
vergelding en na het gesprek, dat hij had
opgevangen dien avond na het diner, was
het onmogelijk den dood- van Cassidy niet
met deze zaak in verband te brengen en
Hector kon zich toch niet medeplichtig ma
ken aan het geheimhouden van een moord.
Dat de Ier Cassidy laaghartig uit den weg
was geruimd en dat de graaf en zijn
handlanger er meer van wisten, leed geen
twijfel.
Toen Hector de ouderwetsche bel deed
overgaan, wist hij zelf niet of hij hoopte,
dat hij zou worden ontvangen, of dat hij
blij zou zijn als men hem belet gaf. Maar
zijn onzekerheid was van korten duur. De
butler boog zijn deftig hoofd in antwoord
op de vraag of Lady Madge thuis was en
plechtstatig werd Hector naar den salon
gevoerd.
Wilt u zoo goed zijn plaats te ne
men, mijnheer, dan zal ik Lady Madge
waarschuwen. Ze zal wel ergens in den
tuin zijn.
Hector trachtte zijn gedachten te or
denen. Het leek hem het beste, zich tot
een strikt-neutrale conversatie te beper
ken.
Even later kwam Lady Madge stralend
en onweerstaanbaar in haar witte japon,
en ze vroeg Hector, of hij er bezwaar te
gen had, om, nu het zulk schitterend weer
was, in plaats van binnen te blijven,
hoogst informeel met haar door den tuin
te wandelen.
Terwijl hij haar volgde door de open
tuindeuren op het prachtige, door groepen
ceders onderbroken grasveld, voelde hij
zich wonderlijk gelukkig. Blind voor den
dag van morgen en voor de impasse, waar
in zijn liefde voor de dochter van een
edelman hem ongetwijfeld zou voeren, ge
noot hij van de bedwelming van het oogen-
blik.
Het is alsof ik u eeuwen gekend heb,
mijnheer Yeldham, zei 't meisje, terwijl ze
met hem over 't fluweelachtige gras liep,
Ik denk dat dat komt omdat u zooveel
op Helen lijkt en ook misschien omdat u
als een echte ridder, mij in mijn nood te
hulp bent gekomen.
Dat doet mij bijna wenschen, dat de
nood grooter mocht zijn geweest, was Hec
tor's impulsief antwoord.
Het volgende oogenblik, had hij spijl
van zijn woorden, want zijn geleidster keek
hem een oogenblik onderzoekend aan en
de woorden, die op dezen blik volgden,
riep in zijn gedachten al den twijfel en de
vrees weer naar boven, die bij haar ver
schijning als bij tooverslag van hem wa
ren afgevallen.
Waarom? vroeg ze en haar stem klonk
koud en helder als metaal. Is u hier
gekorpen a!s een soort Don Quichotte om
tegen windmolens te vechten? Van welk
grooter gevaar dan de kans om Doggie
te verliezen, had u me willen redden?
O, ik dacht heelemaal niet aan een
bepaald gevaar, antwoordde hij ontwijkend.
Ik vrees, dat ik een beetje conventio
neel ben geweest. Het zou natuurlijk de
grootste dwaasheid zijn om te gelooven.
dat u ooit voor iets ernstigs mijn hulp
noodig zou hebben. Ik geloof, dat u best
in staat zult zijn, u zelf te redden in
moeilijkheden.
Daar kon u wel eens gelijk aan heb
ben, was het antwoord, waarin iets uitda
gends klonk.
Maar na dit incidentje konden ze de
wondere intimiteit van zooeven niet meer
terugvinden. Als beminnelijke gastvrouw
toonde ze hem den ouden tuin, maar hun
gesprek bepaalde zich tot bloemen en boo-
men. En ze nam afscheid van hem bij de
oprijlaan, inplaats van mee te loopen tot
het hek. Er was ergens een snaar gebro
ken.
En alleen door mijn eigen dwaasheid,
mompelde Hector in zichzelf, terwijl hij
de laan afliep. Maar zij is medeplichtig,
dat staat vast! En tante Drusilla ook!
En op hetzelfde moment, uit de bosch-
jes terzijde van de laan, verscheen tante
Drusilla, haar wenkbrauwen gefronst en
met iets verdrietigs in haar gezicht.
Hoe gaat het met u, mijnheer Yeld
ham? begroette ze hem. Laat me u
maar direct vertellen, dat dit geen toeval
lige ontmoeting is; ik wist, dat u op de
Abbey was en ik wil een paar woorden
met u spreken. Daarom heb ik u opge
wacht.
De oude dame wenkte hem haar naar
het hek te volgen.
Ik houd heel veel van mijn nichtje,
was haar onverwachte inleiding. Madge
is het eenige kind van mijn overleden
zuster en haar vader is een krankzinnige
of een misdadiger. Waarschijnlijk allebei.
Ik doe een beroep op u, mijnheer Yeld
ham. We zijn omringd door spionnen. Te
recht, want er gebeuren hier dingen, die
niet in den haak zijn en als het niet ter-
wille van Madge was, dan zou ik Lord Pur-
beck zijn eigen risico's laten dragen. U
kunt niet ontkennen, dat u ons bespion-
neert in dienst van uw courant. Ik mag een
dwaze oude vrouw zijn, maar ik zie scherp
genoeg, om dat te weten. Ik geloof, dat u de
intuitie van een gentleman hebt. Laat ik
u zeggen, dat het arme kind in geen enkel
verband staat met den moord op dien ar
men man, wiens lijk door u gevonden is.
Ik zal geen schuldige vrijpleiten, maar
laat Madge er buiten.
Ik begrijp de zaak niet, zei Hector
na lang zwijgen. Laat mij u vóór alles
mogen zeggen, dat xk hier niet gekomen
ben als spion, maar eenvoudig om mijn
vacantie door te brengen. Mag ik u vra
gen, wie u bedoelt met de andere spion
nen?
Wel, natuurlijk die Mapleton. Madge
denkt ook, dat hij een soort detective is
en heeft haar vader voor hem gewaar
schuwd. Lord Purbeck gelooft haar niet en
wil niet inzien, hoe gevaarlijk die man is.
De opzichter Budge wilde hem in de val
laten loopen, maar kon hem niet vangen.
Voor mij bewijst het alleen, hoe geslepen
die vent is.
Ik kan alleen maar herhalen, ant
woordde Hector hierop, wat ik u al eer
der gezegd heb, n.l. dat ik Mapleton nooit
te voren heb gezien en dat ik een intensen
afkeer van hem heb, en wat zijh werk of
doel hier betreft, moet ik u verzekeren,
dat dit mij volkomen onbekend is.
De oude dame fronste haar voorhoofd en
keek den jongen journalist van terzijde
aan. Hy werd rood van verontwaardiging
bij de gedachte, dat ze hem op één lijn
stelde met Mapleton. Zijn gezicht boezem
de haar vertrouwen in, maar ze had nog
één pijl in haar koker en het is moeilyk
voor een vrouw, een dergelijke pyl niet af
te schieten.
(Wordt vervolgd).
