JAN LANGENDIJK SCHAATSKAMPIOEN
Contrabande
3)e Êcicbclve (Sou/iamt
De commissaris der Kojiingin in Groningen, mr J Linthorst Homan, was een
der eersten, die den nieuwen schaatskampioen van Nederland, Jan Langendijk,
qelukwenschte met het behalen van den titel
t
:laffri ièWifi«i iifoi'"!
Op de Amsterdamsche Sintelbaan werden Zaterdag schaatswedstrijden gehouden
voor militairen en matrozen. Aangemoedigd door hun kameraden probeeren
eenige deelnemers elkander den loet at te steken
Nida Sneff, de bekende zwemster, toont, dat zij ook de
kegelsport een goed hart toedraagt tijdens het tournooi,
dat in de hootdstad werd gehouden
Mr Levenbach, voorzitter van den Nederlandschen Schaakbond, overhandigt Paul Keres, die Zondag
-n 24sten verjaardag vierde, een geschenk bij den aanvang van de te Rotterdam gespeelde partij
■n den tweekamp. Dr. Max Euwe ziet lachend toe
Een gelukkige kampioen Jan Langendijk, die bij de Nederlandsche schaats
kampioenschappen te Groningen den hoogsten titel behaalde, is met dit
resultaat zeer in zijn schik, evenals zijn vader, naast hem
Als militairen verhuizen in wintertijd,
wordt het potkacheltje niet vergeten
Dat kan in koude dagen niet gemist
worden
Een wedstrijd in het ringsteken op de
schaats werd onder groote belang
stelling op de ijsbaan Amsterdam-Noord
gehouden Een der paren in actie
P liPijfeï
FEUILLETON
Uit het Engelsche van
(Nadruk verboden).
HEADON HILL.
n, V
Dat heeft u 'm goed geleverd, zei hij.
-p Ik heb een gevoel alsof is aan den
eenen kant in een dorschmachine ben ge
stopt en aan den anderen kant er weer uit
ben gehaald.
Hector lachte: Nu u wat beleefder
bent geworden, wensch ik u goeden avond
en betere manieren in het vervolg!
Hij keerde zich om en ging in de rich
ting van de vallei. Hy had nog maar een
paar stappen gedaan, of hij hoorde Budge
verwonderd uitroepen:
En nu gaat u niet eens lang de kust?
Waarom zou ik? Nu ik niet meer te
gengehouden wordt, is de aardigheid er af,
riep hij over zijn schouder, zonder zijn
stap te vertragen.
Onderweg naar huis wenschte hij zich
zelf geluk met zijn politiek. De grimmige
opzichter moest nu wel overtuigd zijn, dat
zijn eenige doel was geweest om een wan
deling langs de kust te maken. Zooals de
zaken nu stonden, zou Budge wellicht deze
ontmoeting die voor hem zoo weinig eer
vol was geweest, geheim houden, terwijl hij
als Hector gebruik had gemaakt van zijn
gemakkelijke overwinning om langs de
kust te gaan, en te probeeren om iets te
zien van het lossen van het schip, Budge
niet anders had kunnen- doen dan Lord
Purbeck het gebeurde mee te deelen! De
toestand zou daardoor geforceerd zijn, het
geen waarschijnlijk tengevolge zou heb
ben, dat hij geen voldoende bewijzen zou
krijgen in verband met den smokkelhan
del en. den moord op Cassidy. Bovendien
zouden de deuren van de Abbey dan voor
goed- voor hem gesloten zijn! Hij troostte
zich met de gedachte, dat hij, voorloopig
ten minste, tot hij heel zeker was van zijn
zaak, op het kasteel zou kunnen blijven
komen, terwijl hij misschien evengoed
langs anderen weg voldoende bewijzen
zou. kunnen krijgen. Als zijn vermoedens
juist waren, dan moest de smokkelwaar
verder over het land worden vervoerd en
op die wijze kas de oplossing misschien
gemakkelijker te vinden dan door bij de
baai te vechten met John Budge!
Hij nam zich voor morgen langs dezen
weg met zijn onderzoekingen te beginnen.
Bij het huisje gekomen stond hij op het
punt de klink van het hekje op te lich
ten, toen een vaag geluid in de portiek
hem deed besluiten zich achter een laurier-
boschje te verschuilen. Hij zag een man uit
het huis sluipen den moestuin door naar
den kant van de duinen en herkende on
middellijk den ronden rug en den slunge-
ligen gang van mr. Mapleton.
Wat kon deze middernachtelijke tocht
te beteekenen hebben? Was hij betrokken
in de onderneming, die John Budge wilde
geheim houden? Alles wees op het tegen
deel! Lady Madge zou stellig niet haar
antipathie tegen Mapleton hebben laten
blijken, als deze een handlanger van haar
vader was. Was dan misschien het tegen
overgestelde het geval? Was Mapleton een
spion misschien in dienst van de Regeering
met de opdracht om den waren aard van
de geheimzinnige werkzaamheden in de
marmergroeven uit te visschen? Het was
eigenaardig, dat deze laatste veronderstel
ling Hector met veel meer intensen tegen
zin tegen den man vervulde, dan de ge
dachte dat hij misschien een bondgenoot
van Lord Purbeck was in hem zou hebben
kunnen opwekken.
Terwijl hij het tuinpad opliep, kwam
zijn gevoel voor humor boven en hij had
moeite om niet hardop te lachen. Welk
recht had hij om antipathie tegen Maple
ton te koesteren, als deze probeerde het
mysterie van de steengroeve te ontsluie
ren? Was hij daar zelf ook niet mee bezig?
Vijf minuten later was hij in vasten
slaap. Hij droomde, dat hij Madge St.
Aldhelm redde van een gevaarlijke rots,
terwijl Doggie en tante Drusilla boven op
den top een soort krijgsgeschreeuw aan
hieven.
Waarheen het spoor leidde.
Den volgenden morgen zat Hector in
zijn zonnige zitkamer de post door te kij
ken, toen Bessie met het ontbijt bin
nen kwam. Hij zag dadelijk, dat ze ge
schreid had.
Is er iets waarmee ik je kan helpen?
vroeg Hector vriendelijk. Je moeder
kende me al, toen ik een kleine jongen was
jaren voor jij geboren werd, Bessie. Je
kunt me gerust vertrouwen.
Dat weet ik wel, mijnheer, maar u
kunt me hiermee niet helpen, dank u wel,
antwoordde het meisje, mijn.... een
vriend van me, is heel onaardig tegen me
geweest, dat is alles.
Hector drong niet verder aan. Hij ver
moedde, dat ze ruzie had gehad met den
een of anderen jongen over een onver
schillig iets, dat hem njet aanging. Toen
hij ontbeten had, stak hij een pijp aan en
wandelde naar het kruispunt. Hier stond
hij eenigen tijd in twijfel of hij den weg
naar de marmergroeven zou inslaan of den
hoofdweg zou volgen. Hij besloot dit laat
ste te doen, vreezend zijn zaak te beder
ven door te dicht bij de groeven te komen,
waar hij kans liep gezien te worden door
John Budge.
Hij was nieuwsgierig of de nieuwe auto's
al in gebruik waren genomen en of deze
misschien de lading uit Bordeaux verder
moesten vervoeren. Pas toen hij zes mijlen
voorbij de Abbey was, bleek het, dat zijn
vermoeden juist was geweest. Een blik ach
ter zich en een dreunend gerammel over
tuigden hem, dat een geweldige vracht
auto hem achterop kwam. Toen het voer
tuig passeerde, toonde hij niet de minste
belangstelling, maar hij merkte op, dat er
drie hem onbekende mannen op de auto
zaten, waarvan een chauffeerde.
Toen de logge wagen hem een vijftig
meter voorbij was, speelde het lot hem
een nieuw bewijs in handen. In zijn onze-
keren gemoedstoestand wist hij niet of hij
er dankbaar voor moest zijn of niet. Door
verkeerd opladen raakte namelijk een van
de blokken marmer los en viel met ge
weldig lawaai op den weg.
Het stond vast, dat de mannen hem
niet hadden opgemerkt, anders zouden ze
zeker niet regelrecht naar de plaats van
bestemming zyn gereden, die ze na een
tocht van vy'f uur bereikten. Het einddoel
was een groote poort in een hoogen stee-
nen muur op de grens van Salisbury. Ach
ter den muur verhief zich en hooge loods
met het opschrift: „Jenkins Co. Hande
laren in marmer".
Toen de vrachtauto binnen de poorden
was, nam Hector zijn kans weer .Spoedig
was het raadsel opgelost! Naast den han
delaar in marmer zag hij een perceel, waar
aan een groot koperen naambord prijkte:
West Engelsche Wijn- en
Likeur Compagnie. Opslag
plaatsen en kelders. Alleen
groothandel.
Het lag voor de hand, dat de enkele
blokken marmer die echt waren, bij de
firma Jenkins werden achtergelaten, ter
wijl de rest door den een of anderen ge
heimen ingang hun weg vonden. Hector
twijfelde er geen oogenblik aan, of de
beide zaken, hoe verschillende blijkbaar,
behoorden bij elkaar en waren beide opge-
huwd met J. P. Harkes.
richt met het doel, om het land te over-
stroomen met belastbaren drank, waarvoor
gen invoerrecht v/as betaald!
Een beleefdheidsvLsite.
Hector stond in een niet zeer gelukkige
stemming voor den grooten ingang van
Purbeck Abbey. Hij bracht het beleerd-
heidsbezoek, dat de goede vormen hem
voorschreven om enkele dagen na het diner
te brengen.
(Wordt vervolgd).
