Contrabande
De brand in de Apostolische Kanselarij
van het Vaticaan te Rome. Een over
zicht voor het gebouw, terwijl de
brandweer de bestrijding van het vuur
begonnen is
Landsverdedigers meten zich bij de wedstrijden voor militairen, welke Woensdag Qr j. Nederbragt, die
op de baan van de Diemer IJsclub werden gehouden benoemd zal worden tot
burgemeester van Voorburg
-r*,. -„tj..-»»'
Verschillende Amsterdamsche grachten waren door de vorst in een ijsbaan
herschapen en velen profiteerden van de gelegenheid, om de ijzers onder te
binden
Volendam beoefent de wintersport op de dichtgevroren wateren in de
omgeving van het pittoresk plaatsje
Centrale verwarming voor verkleumde voorbijgangers. Op verschillende plaatsen
in de hoofdstad werden weer vuurpotten geplaatst, waarvan een dankbaar gebruik
werd gemaakt
Wintervermaak te Volendam. - Een kijkje op de toegevroren binnenhaven waar jong en
oud geniet van de heerlijke wintersport
Bij den strijd in Finland werden groote hoeveelheden Russisch materiaal door de
Finsche troepen buitgemaakt. Een Russisch transport, dat den Finschen lands
verdedigers in handen viel
FEUILLETON
Uit het Engelfiche van
HEADON HILL.
(Nadruk verboden).
8)
In een intuitief verlangen om den vader
van zijn uitverkorene voor zich in te ne
men, nam Hector de eerste de beste pauze
in het gesprek te baat,( om zijn belang
stelling te toonen voor de herleving van
de marmer-industrie. Dat was in ieder ge
val een onderwerp zonder voetangels en
klemmen.
Maar weer leek het een oogenblik, of
hij een domheid had begaan. De blik van
den Graaf verstrakte even, voor hij ant
woordde en een lichte blos kwam op zijn
gezicht. Wat ook de reden mocht zijn van
dit onmiskenbare nieuwe blyk van ont
stemming, een klein incident ontlaadde de
atmosfeer gelukkig.
Tante Drusilla liet namelijk haar glas
wijn in haar bord vallen en toen de
schade hersteld was, beantwoordde Lord
Purbeck Hector's vraag op een volmaakt
natuurlijken toon, ofschoon met iets van
verveling in zijn stem.
Ja, een grondbezitter heeft nu een
maal een groote verantwoordelijkheid, zei
hy. Soms wensch ik bijna dat ik geen
land had, maar nu ik dat eenmaal bezit,
moet ik mijn best doen om mijn menschen
een bestaan te verschaffen op den grond
waar ze geboren zijn.
Het is geen geschikte grond om te be
ginnen. Een eeuw geleden werkte iedere
man en iedere jongen hier in de marmer
groeven en daarom heb ik besloten de ke
rels opnieuw een kans te geven.
En de onderneming gaat schitterend,
naar ik gehoord heb, antwoordde Hector.
Hij onderdrukte de neiging om te vra
gen, waarom de arbeiders toch in die ba
rakachtige gebouwen woonden, als kaffers
in de diamantvelden en werk dorp in de
buurt eigenlijk van de steengroeven pro
fiteerde. Hij dacht er aan, hoe hij dien
morgen zes mijl had moeten loopen langs
de kust, voor hij aan een herberg was ge
komen, waar hij een glas bier en wat
brood had kunnen krijgen.
Ja, de onderneming gaat uitstekend,
stemde Lord Purbeck toe. We verzen
den heel wat marmer naar het buitenland
en ook het binnenlandsch verbruikt neemt
snel toe. We hebben op het oogenblik
zelfs zooveel achterstallige orders, dat ik
motorlorries en auto's heb aangeschaft,
omdat het vervoer met paarden zooveel
geld kost.
Naar welk station vervoert u het mar
mer? De wegen hier in den omtrek lijken
me heel slecht, ofschoon ik gisteren nog
het gemak heb bewonderd, waarmee uw
paarden hun last trokken.
Een oogenblik lang was van de oogen
van den graaf niets te zien dan een nauwe
spleet.
Tot nu toe hebben we nog niets per
spoor verzonden, zei hij na eei pauze.
En nu we zelf auto's hebben zal het wel
heelemaal niet noodig zijn. Tot nu toe heb
ben we altyd onze ladingen naar Wey
mouth gezonden, maar nu kunnen we ze
gemakelijk verder vervoeren.
Hector, die vermoedde dat het onder
werp zijn gastheer minder aangenaam was,
begon over iets anders. Hij kreeg een
beetje het gevoel, dat een gesprek met
Lord Purbeck een soort zwaar-dans was
en dat het uiterst moeilijk was, om netelige
kanten te vermijden, die zoowel schenen
te zitten aan gesprekken over zuiver zake
lijke als over politieke kwesties.
Een gesprek over visschen en jagen
bleek gelukkig veiliger en toen het dessert
werd binnengebracht, scheen Lord Pur
beck geheel en al te ontdooien onder Hec
tor's lofzang op de perziken en abrikozen
uit den zondoorstoofden tuin van de oude
Abdy en hij was juist bezig te vertellen
over den tijd toen het statige huis nog be
woond werd door monniken, toen de but
ler binnenkwam en op zijn meester toe
trad. Na een paar gefluisterde woorden
legde Lord Purbeck zijn servet neer en
stond op.
Het spijt mij zeer, dat ik wordt weg
geroepen bij een van de zeldzame gele
genheden, dat wij- een gast hebben, zei
hij. Maar u, als hard werker, zult wel
willen verontschuldigen, mijnheer Yeld-
ham, dat ik ga als mijn zaken mij roepen.
John Budge, mijn opzichter wil me spre
ken over een moeilijkheid, die zich voor
doet, bij de verzending van een partij goe
deren. Ik hoop u nog te zien voor u weer
naar Londen vertrekt, maar voor dezen
avond moet ik u verder overlaten aan de
goede zorgen van miss Campion en mijn
dochter. Ze zullen u wel toestaan te roo-
ken en u daarna wel willen vergasten op
wat muziek. Drusilla, zing eens dat
Schotsch liedje en dat lied over den dood
van Nelson, dat zal zeker het gemis van
mijn gezelschap vergoeden.
Hector had een vluggen blik opgevan
gen die de beide dames wisselden op het
oogenblik, dat de graf was opgestaan,
maar verder schenen ze de zaak als heel
natuurlijk op te vatten en Lady Madge
maakte een grapje over de laatste woor
den van haar vader.
Er staat u werkelijk iets moois te
wachten, mijnheer Yeldham, zei ze. Va
der had gelijk, tante Drusilla zingt die
oude liedjes werkelijk prachtig.
Ik verlang er erg naar om ze te hoo-
ren, zei Hector. En ik offer graag mijn
sigaret op, als u er niet op tegen hebt di
rect te beginnen.,
Laten we dan naar de salon gaan,
ze' Lardy Madge. Kom mee, en hand
haaf uw roem, tante, dan schrijft mijn
heer Yeldham misschien wel een gunstige
critiek over u in de „Daily Lynx".
Toen tante Drusila haar plaats achter
den grooten vleugel had ingenomen, dacht
Hector dat óf zijn oren, óf zijn :oogen hem
moesten bedriegen. Het scheen hem onmo-
lijk, dat deze diepe sonore klanken wer
den voortgebracht door die tengere oude
dame met haar rozige wangen, scherpe
vogeloogen en sneeuw-wit haar. Toen de
laatste klank wegstierf, was Hector te ver
baasd om dadelijk zijn bijval te betuigen.
Lady Madge lachte om zijn verwarring.
Doe maar niet uw best om beleefd te
zijn, fluisterde ze. Tante Drusilla zal
u toch niet hooren. Ze is „weg" voor min
stens een uur, ze zal doorgaan met zin
gen en hoe minder we haar storen, hoe
liever ze het heeft. Laten we in de serre
gaan, dan kunt u me verder vertellen over
Helen.
Maar Helen Yeldham had geen heel
groote plaats in hun conversatie, die ge
voerd werd tusschen palmen en orchideeën.
Madge St. Aldhelm begon met te praten
over Doggie's redding en toen spraken ze
over Hector's vacantie en ze vroeg hem
allerlei dingen over zijn werk. Hij werd
zich na eenigen tijd bewust, dat hij werd
uitgehoord en hij zou er schatten voor
hebben willen geven om er zeker van te
zyn, dat het belangstelling in zijn persoon
was, die het mooie meisje tot haar vragen
inspireerde. Maar op zijn beurt vroeg hij
haar over haar leven, of .de kloosterach
tige eenzaamheid van Purbeck Abdy haar
niet te zwaar drukte, of de wereld daar
buiten haar niet aantrok en of ze niet ver
langde naar den tijd, dat politieke ver
plichtingen haar vader weer naar Londen
zouden roepen.
Ze antwoordde hem, dat haar vader al-
lef voor haar was en ze zou zich volko
men gelukkig gevoelen, zoolang ze hem
zou kunnen helpen door bij hem te zijn.
Maar toch moet het hier eentonig
vor u zijn, waagde Hector te zeggen.
Integendeel, het is erg interessant
hier in de romantische omgeving van deze
wilde kust. En toen, alsof ze bang was,
dat ze te veel had gezegd, voegde ze er aan
toe: Interessant antuurlijk voor zoover
je daar in deze stille omgeving van kunt
spreken.
(Wordt vervolgd).
