D
rie mannen en
hun noodlot
3)e £cicbofve6ou^cmt
Om kwart over twee vertrok Z. M. koning Leopold van België Dins
dagmiddag weder van het paleis Noordeinde te den Haag na zijn
onderhoud met H. M. de Koningin
Een millioen bloembollen is ter beschikking gesteld van het
Arnhemsch gemeentebestuur. - Bij het Lorentzmonument op
Sonsbeek is reeds een begin gemaakt met het afbakenen der
perken
Moge het geen toekomstbeeld zijn.
Het personeel van de Amsterdamsche
gemeentetram ontvangt onderricht in
het gebruik van gasmaskers. Op den
wagen met het in tijden van luchtaan
vallen onmisbaar apparaat
Oogsttijd in het gebied van de Siegfried-linie. Duitsche soldaten
helpen bij het binnenhalen van de aardappelen op de landerijen aan
de Westelijke grenzen
in de Koningszaal van .Artis" te Amsterdam hield de Ned. Chrysanthemumclub een keuring. Een
kenner beoordeelt de .Nona", een tros-chrysant, welke naar het motief van een margriet gekweekt is
Het internationaal probleem. Daladier
in gesprek met de Monzie na de jongste
zitting van het Fransche kabinet onder
leiding van president Lebrun
FEUILLETON
door
A. J. HUISMAN.
(Nadruk verboden).
27)
„Wel", merkte Schmidt op. „ik heb van
die inbraak bij Chester gehoord. Het lijkt
me toe, dat die brief die u me gebracht
hebt nogal verdacht is."
„Dat ben ik met u eens", lachte O' Mal-
ley. „Maar hij was niet aan mij geadres
seerd en niet voor mij bestemd. En ik heb
uw woord en dat van Brady, dat dit strikt
vertrouwelijk tusschen ons blijft, niet
waar?"
„Dat is de reden", knikte Schmidt, „dat
ik de politie niet hier had, toen u kwam.
Maar het is mijn plicht om ze op de hoog
te te brengen." Hij tipte tegen zijn borst.
„Ik sta zelf ook in dienst van de politie,
begrijpt u?"
„Precies", bevestigde O' Malley. „Maar
u bent ook een man van uw woord. Er zit
achter deze zaak meer, dan u kunt besef
fen. En is de mogelijkheid niet bij u op
gekomen, dat ik ook wel tot de politie in
betrekking kan staan en dat er een afdoen
de reden kan zijn om dien brief voor het
oogenblik als vertrouwelijk te beschouwen?
Vergeet u niet dat ik met een introductie
van inspecteur Brady bij u ben geko-
O' Malley zag dat Schmidt geimponeerd
scheen en onzeker. Dus voegde hij nog iets
aan zijn suggestieve argumentatie toe.
„Maak u geen zorgen, mr. Schmidt; deze
brief en de ontcijfereing er van zullen in
Brady's handen komen voor we tien da
gen verder zijn. Het is alleen maar een
noodzakelijk uitstel in het belan gvan de
zaak."
Schmidt liet zich overtuigen.
„Goed dan", gaf hy toe. „Ik zal tegen nie
mand iets zeggen."
„Mooi", zei O' Malley van harte. „En
hier zijn uw vijf dollar, ik ben u dankbaar
voor uw vlugge werk; maar Brady zei dat
ik me op u kon verlaten."
Schmidt liet de revolver los en accep
teerde het geld en het compliment. Na een
paar minuten was O' Malley weer op
straat. Hij had een strijd gevoerd met zich
zelf om zijn zelfbeheersching te bewaren
en alle listigheid waarover hij beschikte
moeten aanwenden om den brief uit de
handen van de politie te houden? Waar
om?
De reden was niet ver te zoeken. Ward
Barett was een dief, daar hoefde niet meer
aan getwijfeld te worden. Alles wees in die
richting. Indirect was hij een moordenaar
Maar hij was Claudia Hunts broer, of half
broer. En Claudia Hunt, lief en bekoorlijk,
trotsch, moedig en vol zelfvertrouwen, had
hij, O' Malley, lief. Voor het eerst was hij
het zich ten volle bewust. De kracht van
dit besef schuimde als een golf over hem
heen, bedekte zijn gezicht met een bran
dend rood. En direct daarop zag hij de si
tuatie in al haar afschuwelijkheid, zoodat
het bloed weer uit zijn gezicht wegtrok en
zijn wangen vaalbleek werden.
En dan Louise! Ze hield nog van den
man. Ze geloofde in hem, zelfs tegen haar
vaders uitgesproken overtuiging in dat
Barrett de hand in de diefstal had gehad.
Chesters intuitie had hem niet bedrogen.
De brief vormde een aanwijzing voor Bar
rett's schuld, want hij was aan hem ge
adresseerd. Maar wat een geluk dat O'
Malley zijn naam weggelaten had, toen hij
een afschrift van den brief had gemaakt.
Maar wat nu? Barrett te waarschuwen
zou beteekenen Louise te verraden. Doch
het gestolen geld was van haar. En Bar
rett bij de politie aangeven? in zijn ver
beelding zag hij Claudia Hunts lief gezicht
in de rechtszaal, bleek en vertrokken door
schande en verdriet, terwijl zij luisterde
hoe het net werd samengetrokken om haar
broer.
Een gevoel van oproer tegen het nood
lot welde in O' Malley omhoog; hij onder
drukte het echter dadelijk. Deze' zaak ver-
ejschte vóór alles een koel hoofd. Toen
kwam er een nieuwe gedachte bij hem op.
Zou Louise Chester willen dat Barrett ver
raden werd? Barrett wfcs de man, dien zij
liefhad de man, dien ze altijd zou blij
ven liefhebben, zooals hij haar kende.
En tegelijk hiermee kwam een defini
tief besluit. Evenals Schmidt beloofd had
te doen, zou hij voor het oogenblik tegen
niemand iets zeggen. Ten slotte was zelfs
met den brief het b e w ij s tegen Barrett
nog allerminst geleverd. Er waren hoog
stens aanwijzingen tegen hem het
was volstrekt niet zeker dat hy de' brand
kast leeggestolen en zoo Chester's dood op
zijn geweten had. Hij had immers te veel te
verliezen.
Over tien dagen zou hij den brief aan
Brady geven. In dien tusschen tijd zou hy
Barrett schaduwen .Er kon nog wel een
andere oplossing van het mysterie zijn.
Als Barrett niets tegen Bindles of Schenk
ondernam, zou dat in zijn voordeel zyn,
maar dat zou hem toch nog niet van den
diefstal vrijpleitte, want het was welbe
schouwd onwaarschijnlijk, dat hy nu al di
rect tegen de anderen zou beginnen.
Zoodra hij in zijii kamers terug was,
nam O' Malley het telefoonboek om twee
adressen op te zoeken. Dat van Schenk had
hij direct. Zijn privé-woning lag vlak bij
Fifth Avenue. Maar Bindles stond niet in
het telefoonboek.
O' Malley belde een kennis op, die ver
slaggever aan een der avondbladen was en
werd doorverbonden naar de adressenaf-
deeling. Na een oogenblik te hebben ge
wacht gaf een meisje hem het gevraagde
adres. Bindles woonde in een klein, be
trekkelijk onaanzienlijk huis in Amster
dam Avenue, geen zes blokken van het
flatgebouw verwijderd, waar Barrett zijn
appartementen had.
De Ier noteerde beide adresen in een
adresboekje, dat hij altijd bij zich droeg,
maar hij prentte ze ook goed in zijn geheu
gen. Toen ging hij zitten en dacht na.
Even kwam het idee bij hem op om Loui
se alles te vertellen, maar direct verwierp
hi; dat weer. De aanwijzingen tegen Bar
rett zouden haar ongelukkig maken. Ze
had genoeg geleden. Als Barrett gearres
teerd werd en aan een verhoor onderwor
pen, zou ze het vanzelf wel hooren. Maar
tegen dat het zoover was, zou ze zich
eenigszins van den schok van haar voder's
dood hebben hersteld.
Zoo bleef de heele verantwoordelijkheid
op O' Malley rusten.
En nu begonnen voor den Ier dagen en
nachten van ingespannen wachten. Hij
bleef op zijn post tot de vroege ochtend
uren en drie nachten lang bleef hy voor
Barrett's huis schilderen. Maar behalve het
feit, dat Julian laat op bleef, kwam hij niets
te weten.
Eenigszins tot zyn verbazing had hij van
Claudia Hunt en haar broer niets gehoord.
Hij had verondersteld eenig bericht van
een van hen te zullen krijgen na Barrett's
hartelijke dankbetuigingen. En van Louise
had hij evenmin bericht gehad.
Maar op een nacht, ongeveer een week
na Chester's dood, zat hij plotseling weer
midden in het mysterie. Hij had zooals ge
woonlijk zijn post betrokken en zag Bar
rett tegen elven thuiskomen. Toen ging de
tijd langzaam en zonder wederwaardighe
den voorbij tot twee uur. O' Malley maakte
juist aanstalten om naar huis te gaan, toen
hij de voordeur van het flatgebouw zag
opengaan en een man naar buiten komen.
Een portier viel er in de vestibule niet te
bekennen.
Onmiddellijk was O' Malley op zijn qui-
vive, want de man was groot en forsch, een
autoritair type. Na een oogenblik kwam hij
voor den ingang in het licht. Hij keek
naar echts en links, toen naah de lucht.
O' Malley floot zachtjes. Het was Bar
rett. Toen hy scherper keek, zag hij dat
de financier een donkere voorjaarsjas
droeg en een slappen hoed op had. Maar
hij had geen tijd meer om verdere details
op te merken. Zijn handen in de zakken
stekend, draaide Barrett zich om en liep
naar Riversire Drive, met zoo snelle pas
sen, dat hij al dadelijk een heel eind ver
wijderd was van de plaast waar O' Malley
stond. Nog even wachtte O' Malley om
hem een goeden voorsprong te geven, toen
zette hij de vervolging ir
(^»ordt vervolgd).
