J C
wm
l; |Mr I
3)e £cictocHe 0ou4omt
Te Ravenswaay aan de Lek is voor het Amsterdam-Rijnkanaal een
hulpdijk aangelegd, welke 6l> meter boven N A.P. ligt, doch door den
hoogen waterstand thans gevaar loopt. Een bekisting wordt aange
bracht om het gevaar te keerên
t -4
De controle op contrabande wordt door de fransche en Engelsche
marine met groote scherpte voortgezet. In menige Fransche haven
is heel wat lading van neutrale schepen gelost
Nog steeds spoelen op de Nederlandsche kust mijnen aan, die
van haar anker zijn losgeslagen Een mijn wordt, na gedemon
teerd te zijn, van het strand op Térschelling verwijderd
De teraardebestelling van dr. Ir. H.
Wortman, voorzitter van den Zuider
zeeraad en oud-directeur generaal der
Zuiderzeewerken had Dinsdag te
Amersfoort plaats
Bij den Gem. Geneeskundigen Dienst te Amsterdam is men Dinsdagavond begonnen
met de maatneming in verband met het bestellen van gasmaskers voor de bevolking
Om den kans op verkeersongelukken
bij eventueele verduistering tot een
minimum te beperken, worden vele
trottoirbanden in de Amsterdamsche
straten wit geschilderd
FEUILLETON
J^rie mannen en
hun noodlot
door
A. J. HUISMAN.
(Nadruk verboden).
16)
„Toch is het zoo", bevestigde ze toon
loos. „Hij had natuurlijk een reden. In
zijn oogen moet die voldoende zijn ge
weest. Maar ik...."
Ze zweeg abrupt en keerde zich van
hem af.
„Zijn vader was een speculanf'e ging ze
na enkele oogenblikken verder. „Hij stond
in zakelijke relatie met mijn vader; ze wa
ren goede kennissen. Toen verloor de va-
dei van den man van wien ik hield, plot
seling alles; hij ging failliet en stierf een
paar dagen later aan een hartverlamming
het gevolg van de emoties die hij had
doorstaan. Er liepen geruchten, dat mijn
vader en twee andere zakenlui hem bedro
gen en geruineerd hadden om zichzelf te
verrijken."
Louise zuchtte. „Vermoedelijk waren die
geruchten overdreven", vervolgde ze, „maar
een grond van waarheid was er ongetwij
feld in. En het was misschien van zelfspre
kend dat zijn zoon onze verloving verbrak.
Sedertdien heb ik hem niet weergezien,
maar hij is nu zelf een man van be teeke
nis en invloed in Wall StTeet. Terry, vader
houdt bij hoog en laag vol dat hy méér
weet van deze inbraak; dat hij op de hoog
te was van de hachelijke positie waarin
mijn vader verkeert en op het juiste mo
ment heeft toegeslagen om wraak te ne
men. Vader heeft natuurlijk geen bewijs,
maar hij is er absoluut van overtuigd. De
kwestie is dat vader dat geld noodig had
om voldoende dekking te geven. Zonder
dat is hij practisch gesproken verloren,
zegt hij."
„Waarom denkt je vader.
„Hij moet, voor het gelukken van een
transactie bepaalde fondsen hebben en hij
heeft ontdekt, dat mijn dat die man ze
heeft opgekocht. En Terry, het was zoo'n
eigenaardige inbraak De man die de brand
kast opende wist dat de effecten zich daar
in bevonden. En hij had de combinatie van
het slot."
„Kende kende die man die dan?"
„Vader zegt, dat hij niet begrijpt hoe hij
er aan gekomen is. tenzij iemand hier in
huis het hem verraden heeft. Maar zoover
hij weet was de combinatie aan niemand
bekend. Je weet dat hij het de politie ver
telde toen wij Maandagmorgen allen onder
vraagd werden. O Terry, ik ben doods
bang dat mijn vader de hand aan zichzelf
za! slaan. Je hebt gewoon geen idee in wat
voor toestand hij verkeert."
„Toch snap ik niet hoe iemand de com
binatie aan dien man kan hebben meege
deeld", hield O' Malley aan.
„In ieder geval moet iemand er achter
zijn gekomen."
Haar zelfbeheersching liet haar opeens
in den steek. Ze stak met een smeekend
gebaar haar hand naar hem uit
„O Terry, wat moet ik doeri? Ik ik
houd nog van hem, Terry ik zal het al
tijd blijven doen. Daarom heb ik het
mijn vader nooit kunnen vergeven. En de
vraag die my pijnigt is; zal ik naar de po
litie gaan of vader laten gaan, als hij weer
op de been is, zoodat ze van deze vermoe
dens op de hoogte komen? Want meer dan
vermoedens zijn het niet. Aan den anderen
kant, heb ik het recht om iets te laten
wat het dan ook is, dat mijn vader kan
helpen? O Terry, kun j ij mij niet vertel
len waar mijn plicht ligt?"
„Wacht even, Louise", verzocht O' Mal
ley vriendelijk. .Heeft je vader eenigen
grond voor zijn vermoedens behalve dan
dat wraakmotief?"
Louise aarzelde.
„Hij heeft één sterke aanwijzing", gaf
ze eindelijk toe. ,De man is aan de bank
verbonden, waar mijn vader de contanten
en de effecten heeft gehaald; anders zou
niemand hebben kunnen weten, dat hij ze
in huis had."
O' Malley reed een paar mijl zwijgend
voort.
„Ik zal je zeggen wat mijn opinie is,
Louise", verbrak nij de stilte. „Ik vind dat
je niet het recht hebt iemand te verdenken
zonder eenig werkelijk bewijs. Als die man
zaken in Wall Street heeft, zou het min
ste gerucht dat de politie een onderzoek
naar hem instelt, hem onherstelbare scha
de kunnen doen. Maar het komt me voor,
dat, als je me een beetje in vertrouwen
v/ilt nemen, er een andere mogelijkheid is.
Ik was niet van plan geweest het je te ver
tellen, maar ik heb zoo mijn eigen meening
over die inbraak, al is die vaag. Ik heb niets
omhanden nu en ik zou niets liever wil
len dan jou helpen. Kan ik niet op mijn
eigen houtje aan het speuren gaan? Wat
dacht je daar van?"
„Terry! Wat bedoel jé in vredesnaam?"
„Wel, wat ik zeg Louise. Ik heb een paar
vage vermoedens die ik nader wil onder
zoeken. Hoe zou het zijn als ik nu ook
eens probeerde wat meer te weten te ko
men over den man, die je vader verdenkt?
Ik geloof dat me dal wel lukken zal, Louise.
En het lijkt me een betere methode dan
de politie er in te halen, vooral omdat je
nog van hem houdt"
Louise gaf niet direct antwoord. Toen
keerde ze zich impulsief naar hem toe.
„O Terry, zou je dat heusch willen doen?"
„Natuurlijk Louise" antwoordde hij met
warmte. „Maar je moet mij zijn naam zeg
gen", voegde hij er glimlachend aan toe.
De vrouw naast hem sloeg met een ner
veus rukje van het hoofd de oogen neer.
Maar het volgend oogenblik waren ze weer
op zijn gezicht gevestigd, schitterend, met
een trillende glorie er in lichtend.
„Hij.heet", klonk het zaoht, Ward
Barrett."
HOOFDSTUK TO
De groene vlek.
Te zeggen dat O' Malley verrast was, zou
zyn gevoelens wel heel zwak hebben weer
gegeven. De gebeurtenissen van den voor-
afgaanden avond en nacht,, waarin Barret
de centrale figüur geweest was, waren al
verbazingwekkend genoeg, maar de ont
dekking dat Chester denzelfden man ver
dacht, betrokken te zijn in het andere, ge
heel op zich zelf staande, mysterie; den
diefstal van contanten en geldswaardige
papieren uit zijn brandkast, maakte den
jongen Ier eenvoudig sprakeloos van ver
bluftheid.
Louise Chesters haast gefluisterde mede-
deeling klonk hem in de ooren als een van
die verbijsterend#» coïncidenties, die vol
maakt onwaarschijnlijk lijken en waaraan
het leven toch lederen dag zoo rijk is.
Doch lang duurde het niet eer hij weer
tot zich zelf kwam.
Zijn eerste, natuurlijke impuls was haar
op de hoogte te brengen van de sensa-
tioneele voorvallen vay gisteravond. Even
deed het zoet geheim dat er mee verbon
den was, hem aarzelen, maar het vol
gend oogenblik had hij toch besloten haar
tot deelgenoot van zijn avontuur te ma
ken. Hij was het aan hun vriendschap
verplicht haar alles te vertellen wat hy
van Barrett wist. Op haar discretie kon hij
vertrouwen daar hoefde hij geen seconde
aan te twijfelen, en bovendien zou het
spannende verhaal aan haai sombere ge
dachten voor een poosje een andere rich
ting geven.
Terwijl de kleine auto hen in snelle
vaart steeds dichter bij New York bracht,
luisterde zij naar zijn relaas. Het eenige
wai hij verzweeg was de indruk die Clau
dia Hunt op hem had gemaakt.
Met zijn mededeelineen en de opmer
kingen van Louise er over hadden ze on
gemerkt bijna den heelen verderen weg
naar de stad afgelegd. Zijn gezellin had
hem verteld dat zij wel van Claudia ge
hoord had, maar het meisje nooit had ont
moet. Terwijl hij sprak was haar opwin
ding steeds grooter geworden en toen hij
klaar was, was haar reactie een onuitspre
kelijke verrassing voor O' Malley.
(Wordt vervolgd).
