3)e Keid4che(2oii/fca/rtt
De juiste afstand wordt gemeten tusschen het gelaat van een der medespeelsters
en het .oog van de camera tijdens de laatste opnamen voor de nieuwe Neder-
landsche film „De Spooktrein", welke te Heerhugowaard plaats vonden
De historische locomotief .De Arend", die den eersten Nederlandschen
trein zal trekken op de Spoorwegtentoonstelling te Amsterdam, is
Dinsdag van het Weesperpoortstation naar het Frederiksplein vervoerd.
Het transport vond plaats op een tractor met oplegger
Het eerste „publiek" op de tribunes, welke op de Nieuwmarkt
voor het Waaggebouw te Amsterdam gebouwd worden voor
de aanstaande openluchtvoorstellingen van de .Gijsbreght van
Aemstel"
In verband met de verplaatsing van de Delftsche Poort te Rotterdam
wordt de drinkwaterleiding naar Vlaardingen verlegd, waartoe de
tramrails ter plaatse met een 1000 K.G. wegende stalen balk worden
gestut
De oud-premier dr. H. Colijn bevond
zich onder de reünisten van den hoofd
cursus, die Dinsdag te Kampen bijeen
kwamen. De oud-cursisten stelden zich
aan de Korenmarkt op, waarna een
marsch door de stad werd gemaakt
Voor de nieuwe rolbascule-brug over de Noord te Hendrik-ldo-Ambacht, de grootste van dit type in
Europa, is Dinsdag het 320 ton wegende brugklapgedeelte aangevoerd en terstond gemonteerd. De 700
meter lange oprit met op den achtergrond de twee drijvende bokken, die het bruggedeelte transporteerden
Ex-koning Zogu van Albanië heeft bij
het graf van den Onbekenden Soldaat
te Parijs een krans gelegd, waarna hij
zijn handteekening plaatste in het
gulden boek
feuilleton
Toen de
scheidsmuur viel!
door
ISABEL C. CLARKE.
43)
Rusteloos liep zy de kleine huiskamer
op en neer en wenschte, dat Dick in Lon
den was. Dan zou zij haar hoed hebben
kunnen opzetten, even naar zijn huis over
wippen en luisteren naar zijn bedaarde,
nuchtere woorden. Wat zou hij om haar
angst lachen en haar dwaze moederlijke
vrees wegblazen. Zou hij... en hier scheen
haar hart stil tr staan... zou hij ze weg
blazen? Dikwijls had zij hem heel ernstig
hooren spreken over de mogelijkheid van
een Europeesahen oorlog, soms had: zij ge
meend, dat het voornamelijk aan zijn in
vloed te wijten was, dat Cym de militaire
loopbaan gekozen had.
Hij was sterk voor een nationaal leger,
voor persoonlijken dienstplicht, zijn mee-
ninig stond lijnrecht tegenover dde van den
ouden heer Haniman, Carnegie en Da
niël. Hij had Lambert overtuigd, dat hij ge
lijk had en Lambert had de defaitistische
denkbeelden van zijn jeugd laten varen.
Neen, hij zou nu zeker niet om haar lachen,
nu al die opwindende praatjes de ronde de
den. Op zijn minst zou hij haar vertellen,
dat Cymbeline te jong was voor actieven
dienst.
Allicht zou het noodig blijken om te mo-
biliseeren, omdat alle ander landen het
schenen te doen, dat zou, zoo trachtte Vio
la zichzelf vrije te maken, niet meer dan
een verstandige voorzorgsmaatregel zijn.
De zaak zou zich spoedig oplossen. Klaar
zijn voor den oorlog was de beste manier
om vrede te houden, was dat geen oud en
afgezaagd gezegde? Het DuitscShe leger
werd geteld bij millioenen. Het Britsche
telde op zijn hoogst eenige honderddui
zenden, eerder minder dan meer.
Een papieren leger? Zoo had iemand het,
nog niet zoo lang geleden genoemd Wat
dwaas, dat zij dit nu juist onthouden
moest.
Te klein om van eenig nut te zijn. Zoo
netig, dat het zonder blaam buiten een
conflict kon blijven, dat Engeland eigen
lijk niet aanging. De dagen van Goliath en
David waren voorbij, men viel geen reus
aan, zes millioenen reuzen, met een steen
en een werpslinger.
Had Napoleon al niet gezegd, dat God
aan de zijde van de groote bataljons stond?
Een cynisoh gezegde, maar zonder twijfel
waar.
En als Engeland nu toch e$ns meedeed
aan dat groote avontuur? Dan zouden de
kleine bataljons de zijne zijn.O, Cym...
lieve Cym, de oudste en meest beminde,
waarom waren zij zoo gek geweest om hem
het leger te lazen kiezen als beroep? Zon
der vrees, zonder voorgevoel. Zij hadden
hem zelfs aangemoedigd, totdat het hun
zelf offers kostte.
Dan schoten haar opeens zonder verband
de woorden van Sdhulz te binnen, dat
Krupp kanonnen maakte, die over het Ka
naal konden schieten en Dover vermorze
len met een paar goedgerichte granaten.
Opnieuw scheen de schrik haar te ver
lammen. Was het leger groot genoeg om
een inval tegen te houden? Dat het een
doorbraak door België en Frankrijk zou
moeten stuiten, kwam niet eens bij haar
bP.
Zij zat alleen in de kleine huiskamer.
Beide vensters stonden open, maar geen
zuchtje woei naar binnen van de rivier.
Het was heet en benauwd in Londen, zij
hadlden eerder weg moeten trekken naar
hun dorp in Devonshire en Cym later laten
volgen. In Devonshire met haar kinderen
zou zij niet zoo bang zijn geweest. Er
scheen nu over Londen een ademlooze
spanning te hangen. Dan zou zij niet die
eindelooze edities van de kranten hebben
gezien, die den heelen avond rond gevent
werden en haar bezorgdheid maar ver
grootten.
Zondag was het beter, dan bleef zij niet
zoo veel alleen. Lambert braoht den dag
natuurlijk thuis door. Hij scheen het niet
prettig te vinden, dat zij doorging met toe
bereidselen te maken vor hun reisje, den
volgenden Woensdag. Het zou beter zijn te
wachten en te zien, wat er gebeuren ging.
Mogelijk liep de heel zaak nog met een
sisser af. Maar in de City scheen iedereen
er vast op te rekenen, dat er oorlog zou
komen.
Er was al een groote prijsverhooging ge
weest. De geldmarkt was ook buitengewoon
gevoelig voor politieke situaties.
Neen, Lambert bracht ook niet veel
troost. En over Cymbeline zelf hing ook
eei waas van onderdrukte opwinding: het
verontrustte haar en todh durfde zij hem
er niet over ondervragen. Zijn vrooljjke
oogen en zijn lachje vol zelfvertrouwen
deden haar pijn.
Al heel spoedig na de oorlogsverklaring
aan Duitschland ontving Lambert een tele
gram van zijn vader, dat hem onmiddellijk
naar het Noorden riep. Hy gaf geen reden
op, maar die boodschap was dwingend en
klaarblijkenlijk was er haast bij. Lambert
kreeg met moeite een paar dagen verlof van
zijn firma en reisde met den nachttrein
naar Pagdon. Hij was maar een uurtje
thuis om zijn goed te paken. Alleen zijn
vrouw trof hij, want Prim en Cymbeline
waren uit, zij hadlden hem niet verwacht.
Viola was alweer alleen, toen Cymbeline
een paar minuten voor het eten binnen
kwam.
„Wel, mijn jongen", zei zij.
Zoodra zij hem weer zag, bekroop haar
weer die angst. Maar waarom zou zij bang
zijn? Hij kon toch de Academie de eerst
volgende zes maanden nog niet verlaten?
„Paps nog niet terug?"
„Ja, hij is hier een uur of zoo geweest
om zijn spullen te halen, is is nu naar
Pagdon."
„Naar Pagdon?" herhaalde hy.
„Ja grootvader telegrafeerde hem, dat hij
dadelijk moest komen. Ik weet niét waar
om."
„Ik hoop maar, dat hy Sdhulz wegstuurt
of opsluit. Zij zijn vreeselijk bang voor sa
botage op de spoorlijnen, nu al die soldaten
vervoerd moeten worden."
„Vervoerd?" vroeg zij zwakjes. Haar stem
stierf weg.
„Voor de mobilisatie. Wij moeten ons
haasten. Er is geen tijd te venliezen."
Zij riep uit:
„Ik kan het niet gelooven. Ik kan het
niet gelooven."
Zyn heele leven had hij haar niet zoo
buiten zichzelf gezien. Hij ging rustig naar
haar toe en nam haar hand. Waarom was
zij zoo koud, vroeg hij zichzelf af. De
avond was warm, er was geen zudhtje wind.
„Mams, u moet er heusch flinker over
denken. Er i6 een gjoedie kans, dat ik da
delijk mijn aanstelling krijg. Ik ben al ta
melijk ver."
„Jy?" vroeg zy. Nu was zij kalmer door
zijn bijzijn.
„Ze zullen ons allemaal noodig hebben",
zei hy.
„Allemaal? Zelfs jongens van negen
tien?"
„We (Zijn allemaal brandend om te gaan",
zei hij glimlachend. Er hing een onderdruk
te opwinding om hem heen. Maar zij meen
de zoo nu en dan een nieuwen trek van
vastberadenheid in zijn gezicht te zien.
Nu voelde zij hoe hij van haar wegdreef.
Hij ,was geen jongen meer, hij was man ge
worden. Menige jongen van twintig zag
er jonger uit dan hij. Hy was een van de
strijders voor EngelandEen misschien
van de twee honderd duizend.
„Wanneer lcomt Paps thuis?"
„Ik héb er geen denkbeeld van. Het ver
baasde hem vreeselijlk, dat ze hem riepen.
Grootvader heeft niet geschreven.sinds
we uit Pagdon zijn weggegaan. Misschien
is het omdat Daniël er nu niet js."
„Er niet is? Waar zit oom Daniël dan?"
„Hij is een maand geleden naar Duitsch
land gegaandat hadden we via de be
dienden geboord. Hij reisde met Herr
Sdhiulz die dit jaar vroeger dan anders op
vacantie is gegaan. Daniël zal nu wel gauw
terug komen, hij zal het nu niet pleizierig
vinden in Duitschland."
„Als ze hem laten komen. Men zegt, dat
ze 't lui van dienstplichtigen leeftijd lastig
maken om het land uit te komen."
„Maar bij is geen soldaat", sprak zij hem
tegen.
(Wordt vervolgd)
