ROND DE BLIJDE GEBEURTENIS IN HET
PRINSELIJK GEZIN.
De nationale motorraces van de K.N.M.V. zijn Zaterdag op het „Circuit van
Zandvoort verreden. De renners in actie
Een Noorsche padvinder die uit Oslo is komen fietsen, Baarn verkondigt aan ieder de blijde gebeurtenis, welke in Burgemeester dr. W. de Vlugl tijdens zijn toespraak, ter gelegenheid van
blijde g"'t hrf Prinselijk Gezin heeft plaatsgevonden de groote manifestatie op den Dam te Vrnsterd/m bij de glbo^rte 'van"de
het Prinselijk Gezin
Den Haag in feesttooi ter gelegenheid van de geboorte van het Prinsesje.
De verlichtingen, welke op vele plaatsen zijn aangebracht, bieden 's avonds
een sprookjesachtigen aanblik
a_volge van het springen van een
waterleidingbuis in het Goeman Bor-
gesiusrplantsoen te Maastricht, werd
het standbeeld van oud-burgemeester
Van Oppen, dat zich daar bevindt,
door het water ondermijnd en stortte
De .Holland-Week'-zeilwedstrijden op het Buiten IJ en het IJselmeer zijn Zaterdag en Zondag
gehouden, waarvan hierboven een snapshot
feuilleton
Toen de
scheidsmuur viel!
door
ISABEL C. CLARKE.
30)
Was het waar, dat hij beschermd moest
worden voor dat vreemde bleeke kind met
haar vurig temperatment? Was het waar,
dat hij alle bezwaren had opzij geworpen...
hen ongehoorzaam was geweest.... hen
had uitgedaagd.om Angela genoegen te
■doen?
„De Academie, ja, dat is het nu. Nader
hand zullen er andere dingen komen."
Haar bruine oogen keken nu zooals Cym
beline zoo vaak keek, droomerig en diep,
alsof zij de sluiers van de toekomst wilde
doorboren. „Dingen die erger zijn dan de
Academie of zelfs erger dan Angela."
„En wat voor dingen?" vroeg mevrouw
Harriman ongerust.
„Angela is katholiek. Haar moeder is erg
streng daarop. Cym zei, dat zij het nooit
goed zou vinden als Angela een protestant
trouwde, Angela zal nooit in iets toegeven
en Cym in alles, om haar. Zij zal hem
doen veranderen van godsdienst, om haar
pleizier te doen. Wat een onzin om je hee-
le leven aan de voeten van een meisje te
leggen en dan nog wel een kind, bijna
even oud als ik."
Zelfs nu was er geen spoor van bitter
heid in haar stem. Zij constateerde de fei
ten met klaren eenvoud en met een grein
tje medelijden, dat zij hem toch niet kon
den redden, al wilden zij.
Zij legde evengoed gevoel aan den dag,
alsof zij de jaartallen van de Engelsche ko
ningen en koninginnen opzei.
„En dan de fabriek. Zij zal Cym niet in
de fabriek laten gaan.... zij heeft hem er
door en door tegen opgezet, vorige Kerst
mis. Als we probeerden hem er af te hou
den, zichzelf in het ongeluk te storten,
want dat doet hij als grootvader er van
hoort, dan zal hij ons kalm in den steek
laten er achter haar aan gaan. Zij is niet
van ons soort, zij is anders en zij zal hem
anders maken, hem van ons vervreem
den".
Het scheen, dat zij de toekomst van Cym
beline voor haar oogen ontrold had.
„Wij hebben altijd veel te veel van hem
gehouden, is het niet? Wij vonden hem het
middelpunt van ons leven. En Angela vindt
hem net goed genoeg om haar voeten op te
vegen."
„O, Prim, je moet er aan gewennen, dat
Cym groot wordt, dat hij vanzelf vrienden
krijgt buiten ons. Dat doen alle jonge man
nen, daar steekt niets in."
„Ik ben bang voor Angela. Zij houdt niet
van hem. Als zij van hem hield, hem waar
deerdezou het anders zijn. Maar u
heeft ook wel gezien hoe wreed zij tegen
hem was, dien avond van oom Dick's bal.
Waar wij allemaal bij waren nog wel. Ik
had haar wat kunnen doen."
Nu voor het eerst kwam er een blosje in
haar wangen en een glans in haar oogen.
„O, Prim, hoe kun je zoo iets denken."
„Ik zou denken, dat u het net zoo ge
voeld heeft", zei Primula.
„Neen, het speet mij voor hem, natuur
lijk, maar ik bewonderde haar energie. Ik
wist wel, dat hij een meisje zou uitkiezen
anders dan de gewone soort meisjes. Zij
heeft karakter en een eigen wil."
Later, toen zij alleen was, bekroop Viola
ook een soort voorgevoel. De strijd was
niet tusschen hen en Cymbeline, over dat
vraagstuk waren zij het eigenlijk in hun
hart al eens, maar tusschen hen en Angela
Weste. Hoe ver waren die twee gekomen
in meer intieme kennismaking sinds Pa-
schen? Dat zij elkaar geschreven zouden
hebben, was onwaarschijnlijk. Allicht had
Angela niet meer dan zijzelf geweten van
het voornemen om examen te doen.
Hij had dus gewerkt om den afstand tus
schen hen te verkleinen, om moeilijkhe
den te overwinnen. Viola vond het naar,
dat haar jongen niet genoeg zou zijn voor
welk mèisje ter wereld dan ook en vergat,
dat hij zijn stand had van zijn vader en
dat de Westes altijd op de Harrimans had
den neergezien. Dat was bitter.
Dan was er nog de kwestie van gods
dienst en daar stonden katholieken als re
gel erg op. Zij probeerde zich Cym als ka
tholiek voor te stellen en dat was ook een
bittere pil. Het zou hem nog meer van hen
verwijderen en zij vreesde dien krachtigen
invloed op iemand, die toch al zoo ontvan
kelijk was voor invloeden: Er was iets mys
tieks in hem, zooals ze zoo goed wist. Zij
wenschte, dat hij een breeden kijk op de
dingen zou hebben en zooals zoovele pro
testanten, schreef zij aan het katholieke
dogma iets kleinzieligs toe. Hoewel er veel
in dien godsdienst was, wat Cymbeline
heftig zou aantrekken en beroeren. En dat
wenschte ze heelemaal voor hem niet....
Primula had er al over gesproken alsof het
een vaststaand feit was, dat vanzelf zou vol
gen op de Academie en zoo voorts.
Over alles heen scheen zij in de verte
de woede van den ouden Harriman te zien
dreigen als een donderwolk, zwart en vol
vernietiging. En zij zag de blanke handjes
van Angela, zorgeloos, achteloos de draden
van Cym's toekomst ineen warren, terwijl
zij alles nam en niets terug gaf. Zij begon
te vreezen, dat het beeld dat Primula van
haar geteekend had, in het einde het ware
zou blijken. Meisjes oordeelen meestal
tamelijk scherp over ander meisjes.
Het scheen, dat Primula iets achteloos
zelfzuchtigs, of zelfs een ietsje kwaadaar
digs in haar ontdekt had. Moest Angela
Cymbeline's leven vergallen zooals haar
vader dat van Suze had vergald? Moest die
ellendige aantrekking van de Harrimans
door de Westes nu altijd ongelukken ma
ken?
Voordat de lijst bekend werd in de cou
rant, kwam er een officieel schrijven van
het Ministerie van Oorlog aan het adres van
'Cymbeline op het Oude Huis. Hij was nog
niet terug van school. En Viola, wel weten
de wat er in stond, maakte het open. Het
bracht het nieuws dat hij de vierde, plaats
innam op de lijst van toegelatenene, dat hij
gekeurd moest worden en zich op een ze
keren datum op de Academie melden.
Dus was hij geslaagd.
Toen zij bezig was den brief te lezen,
kwam Lambert binnen.
„Hij heeft een goed figuur geslagen.
Vierde", zei zij met een lichte beving in
haar stem.
„Wel drommels nog toe", zei Lambert,
nam het papier en las het langzaam door.
„Nou is de kogel door de kerk".
In gedachten was hij al op de Towers.
„Jonge aap, ik wou, dat hij er de spits
moest afbeten in plaats van ik."
„Jij kunt dat veel beter", zei zij en er
school een lachje in haar woorden.
De vierde. In iedere andere familie zou
het nieuws met trots en vreugde zijn ont
vangen. Er zouden er zijn, die al blij waren
als ze er maar waren, al was het dan on
deraan. Maar vierde!
Cymbeline Fiehard Chasemore Harriman.
Had zij het niet altijd verwacht, het in ge
dachten al zien staan? Wat had hij moeten
werken! De taaie vasthoudendheid van de
Harrimans paarde zich bij hem aan het
vlugge begrip en heldere verstand van de
Chasemores.
„Ik wist het wel, ik wist, dat hij het
kon", zei ze trotsch.
„Vindt je het niet fijn, Lambert? Denk
eens hoe ander vaders en moeders het zou
den vinden, als hun jongen de vierde
stond".
Maar zijn gezicht bleef in zorgelijke
plooi.
Natuurlijk was hij trotsch en vond, het
heerlijk. Hij had altijd geweten, dat zijn
jongen andere jongens de baas kon zijn als
•hij maar wilde, maar het interview op de
Towers hing als een donkere wolk boven
zijn hoofd en hij vreesde, wat er voor Cym
beline, voor hen allen uit zou voortkomen,
als hij hem nu zijn eigen weg liet gaan.
„Ik moest het vader nu eerst gaan ver
tellen. Hij moet het morgen niet uit de
krant halen."
„O, waarom niet?" Zij was in een stem
ming die zelfs schoonvaders niet vermoch
ten te bederven.
„Liefste, dat ben ik hem toch verplicht."
„Het leidt natuurlijk tot een ernstige
breuk en het einde van het goede leven.
Een klein huisje, geen auto, geen bedien
den, zuinigheid voor Cym, ook al zullen we
genoeg bij elkaar schrapen om hem een
fatsoenlijke toelage te geven."
Wordt vervolgd.
