Drie mijlen ten Westen van de IJmuider pieren vond Maandag de start plaats van den door
de Kon. Ned. Roei- en Zeilvereeniging georganiseerden zee-zeilwedstrijd IJmuiden Solent
De telex-kamer is in het Badhotel te Baarn weer in gereedheid gebracht in ver
band met de aanstaande blijde gebeurtenis in het Prinselijk Gezin. Vanuit dit
vertrek zal het heugelijk nieuws wereldkundig worden gemaakt
De ernstige brand aan de kaden te Algiers eischte verschillende dooden en gewonden.
Een overzicht tijdens het blusschingswerk, dat met groote moeilijkheden gepaard ging,
Voor den wind tijdens di
Cowes-regatta ter hoogte
van het eiland Wight
Groote gaten werden in het plaveisel
geslagen, toen het noodweer in den
Bosch huishield en ernstige verwoestin
gen aanrichtte
De nieuwe Pastoor van Ars-kerk te Eindhoven, die onlangs is ingezegend, werd door den
jongsten storm voor een groot deel verwoest. Wat er van het dak overbleef
Te Luik is in tegenwoordigheid van de Belgische Koninklijke Familie het stand
beeld onthuld van wijlen Koning Albert
feuilleton
Toen de
scheidsmuur viel!
door
ISABEL C. CLARKE.
25)
Maar Angela was niet weinig trotsch op
haar macht over dien knappen jongen, die
den heelen avond bij haar bleef. Zij zou
hem desnoods pijn kunnen doen, want zij
herinnerde zich nog heel goed, hoe hij op
zijn teenen was getrapt bij hun eerste
ontmoeting, toen zij zoo minachtend had
gezegd: „De Fabriek".
Ook'voelde zij zich opgewonden en had
het leuk gevonden, toen majoor Chase-
more haar geplaagd had met te zeggen:
„Je hebt je schandelijk gedragen ten op
zichte van mijn neef."
Zij voelde dat zij er leuk uitzag, dat de
menschen naar haar keken.
„Ik vind je moeder aardig, Cymbeline.
Zij ziet er lief uit," zei ze, toen ze samen
in een halfdonker hoekje boven aan de
trap zaten.
Cymbeline kende ieder plekje en gaatje
van het oude huis en had haar zonder
aarzelen hierheen gebracht, wetend, dat
niemand he- zou storen.
„Ze ziet er buitengewoon uit, vanavond,
vind je niet?" vroeg hij, gevleid door haar
waardeering. „Zij en oom Dick zijn een
prachtstel menschen. Ze zijn altijd dol op
elkaar geweest."
Hij strekte zijn hand uit en zocht de
hare in het halfdonker, zij konden elkan
ders gezichten nauwelijks onderscheiden.
„Angela, ik houd van je," zei hij.
Dan loosde hij een diepen zucht, het was
een enorme verlichting, het haar verteld
te hebben.
Vóórdien was hij een beetje gedwongen
geweest in zijn houding ten opzichte van
haar. Hij trok haar een beetje dichter tot
zich en zij gaf onmiddellijk toe.
„Je moet geen onzin vertellen, Cymbe
line", fluisterde zij. „Hoe oud ben je?"
„Ik ben zeventien, in October word ik
achttien. Ouder dan jij, in ieder geval.
Maar dat doet er niets aan af."
„Ik ben in Augustus al zeventien. Dat
is eigenlijk veel ouder. Meisjes zijn met
zeventien al volwassen. En jongen nog
lang niet, die is dan dikwijls nog op school
en speelt voetbal en cricket en krijgt straf
regels."
Zelfs in dat flauwe licht kon zij zien, dat
hij verschoot. Nou, was het haar plicht niet
om hem van dwaasheden af te houden?
In werkelijkheid was zij er trotsch op en
voelde zij zich een beetje; het was de
eerste keer, dat iemand haar van liefde
had gesproken.
Zoo'n avontuur is voor iemand van ze
ventien natuurlijk een gebeurtenis.
„Houd je van mij, Angela?" vroeg hij
bijna wild.
Daar was zij niet op voorbereid. Iets zei
haar, dat zij beiden te jong waren om over
liefde te spreken. Liefde kwam, als je groot
was en met iemand ging trouwen. Dan
kwam er een verlovingsring en de men
schen wenschten je geluk.
„Angela?" zei hij weer.
Dan sloeg hij zijn armen om haar heen,
met plotselinge onweerstaanbare kracht,
en kuste haar. Er was geen tijd voor haar
om tegen te stribbelen. Het was heel wat
anders dan die eerste haastige kus aan
de poort van Valleylands, zooals hij zelf
ook heel verschillend was van dien gauw
beleedigden en weer even gauw bevredig
den jongen van dien Kerstmorgen.
Het gevoel, dat ze eigenlijk behoorde
tegen te streven, duurde niet lang, de
snelle loop der gebeurtenissen benam
haar den adem.
Zij gaf zich over aan zijn omhelzing.
Het duurde lang, hij had er sinds Kerst
mis van gedroomd en zich voorgenomen,
dat, als hij haar dezen avond zag, niets het
hem'zou beletten.
Eindelijk sprak hij weer:
„Dan houd je ook van mij?"
„Ik geloof het wel," zei ze.
Zij was vervuld van een bevende op
winding en ook een soort schaamte. Als
haar moeder het wist, zou ze dan niet
vreeselijk boos zijn? Zou zij haar niet ver
wijten, dat zij zich niet netjes had gedra
gen, dat het niet meer vertrouwd was,
dat zij ergens alleen heen ging?
„Ik geloof, dat ik van je houd. Hoe zou
het anders zoo kunnen?"
Al schaamde zij zich er voor, toch
hoopte zij, dat hij de omhelzing zou her
halen. Hij lichtte haar gelaat voorzichtig
met zijn hand op en raakte even haar lip
pen aan.
„Nu zijn we verloofd. Door dezen kus,"
zei hij. „Ik zal met je trouwen als ik een
en twintig ben. Ik schepte niet op tegen
oom Dick daar pas, toen ik het over den
muur had."
„Ik ben van plan te trouwen lang voor
dat ik twintig ben," zei Angela, die moei
lijkheden voorzag. „Ik wil geen vier jaar
wachten. Moeder trouwde toen zij negen
tien was, maar vader is veel ouder."
„O, vier jaar is niets," zei Cymbeline
achteloos, zonder in te gaan op de bezwa
ren. „Natuurlijk moet je op me wachten.
Beloof me dat, Angela."
„Ik wou dat je ouder was," zeide zij.
„Het is gewoon idioot om verloofd te zijn
met een jongen van zeventien. Als iemand
het wist, zouden zij zich doodlachen."
„Je hoeft het niemand te vertellen. We
zullen er over vier jaar een surprise van
maken voor onze beide families."
„Ik zou het moeder ook niet durven
vertellen, voor geen geld. Zij zou het niet
prettig vinden als ik een niet-katholiek
trouwde. 1). En vader zou er niet van
willen hooren, dat ik verloofd was met
een Harriman".
„Daar," riep hij uit. „Je ontmoedigt me
heelemaal. Ik geloof heelemaal niet, dat je
van me houdt."
Zijn toon was diep beleedigend. Het
deed haar nu niet meer zooveel plezier,
hem te plagen.
„O, ik houd heusch wel van je" zei ze
en haar arm gleed om zyn hals en zij
drukte haar zachte wang tegen de zijne
aan.
„Maar omdat ik een meisje ben, zie ik
alles zooveel nuchterder. In zie niet alleen
wat ik zelf voel, maar ook wat andere
menschen zullen voelen en denken. En dan
duurt het nog zoo lang. Ik voel me heele
maal niet echt verloofd, zooals Tine Trust-
cott, die verloofd is met Arthur Savage.
1) In Engeland staan de katholieken
tegenover gemengde huwelijken toegeef
lijker dan ten onzent.
Hij is dertig en zij is achttien, maar ze
trouwen al in Augustus. Den menschen
zouden van ons allen maar zeggen, dat het
flauw kinderwerk was. Ik vind het vreese-
Cymbeline? Als ik me verloof, wil ik echt
lijk om uitgelachen te worden, jij niet,
verloofd zijn, zooals Tine."
„Zij is twee jaar ouder dan jij, dat
maakt een groot verschil. Ik snap niet, dat
ze iemand wil trouwen zoo antiek al
Arthur Savage."
„Dertig is niet antiek. Tine kijkt niei
naar jonge jongens. Zij heeft zooveel ver
beelding. Zij ziet echt neer op Sybil en
mij."
Zij wist nog niets van de toewijding van
Ernst Trustcott. Lady West had er op ge
staan, dat er niéts van gezegd zou worden,
voordat ze achttien was. Zij zelf had nog
liever gehad, dat men nog wat langer
wachtte.
„En over twee jaar," ging Angela met
booze stem verder, „ben jij nog maar ne
gentien. Wees nu eens verstandig. Nie
mand trouwt met jongens van negentien.
Ik houd wel van je, Cymbeline, maar ik wil
me nog niet met je verloven. Je bent nog
niet oud genoeg."
Zij sprak met grooten nadruk.
„Ik houd van je, maar liefde is niet
alles."
„Voor mij schijnt het alles te zy'n, alles,"
zei hy langzaam, terwijl hij voor zich uit
staarde, als om in de toekomst te peilen.
Als hij aan de toekomst dacht, leek zij hem
een donkere, woelige zee.
„Wanneer zie ik je weer?" vroeg hy
met kloppend hart.
Wordt vervolgd.
