RINGRIJDERIJ IN MIDDELBURG.
Een aardig moment uit het kampleven der deelneemsters aan de te Doetinchem
*e houden nationale zwemwedstrijden. Het dak van een schaapskooi is een
geschikte plaats, om de natte zwemcostuums te drogen
De Maharadja van Jaipur, die eenigen tijd in Europa vertoefde
en in ons land een Lockheed 12 A-vliegtuig voor privé gebruik
heeft besteld, is Donderdag per K. L. M. vliegtuig van Schiphol
naar Britsch-lndië vertrokken
In Middelburg werd Donderdag een ringrijderij gehouden,
welke gepaard ging met de traditioneele gebruiken
Bij den bomaan
slag in de garde
robe van Kings
Cross Station te
Londen werden
verscheidene per
sonen gewond.
Detectives van
Scotland Yard tij
dens het onder-
Alle bagage, welke thans in de Londensche stations in bewaring wordt af
gegeven, wordt onderzocht in verband met de bomaanslagen der laatste
dagen. De inspectie in het Victoria Station
De spoorwegwerken in Amsterdam Oost beginnen langzamer
hand de voltooiing te naderen. Het nieuwe Amstelstation is
in het tramnet opgenomen. De electrische bovenleiding is
gereed
feuilleton
Toen de --
scheidsmuur viel!
door
ISABEL C. CLARKE.
De muziek begon weer en daar danste
Cymbeline al, met zijn arm om het middel
tje van dat blonde kind... hij danste
rhythm isch en droomerig, alsof hij de mu
ziek nauwelijk hoorde.
Primula zag hoe zij haar hoofd ophief
en Cym recht in zijn vurige donkere oogen
keek. Een plotselinge scherpe steek van
jaloezie doorpriemde haar. Nu voelde zij
hoe snel hij volwassen werd. Hij leek nu
reeds ouder dan vrienden die toch een jaar
en meer met hem scheelden. Tusschen hem
en haar gaapte nu al een diepe kloof. Zij
veelde zich alsof zij naar een vreemde
keek, als zij hem naoogde, dien flinken
knappen jongen met zijn gloedvolle oogen.
Maar hij was dezen avond ook op zijn best,
haar heerlijke Cym.
Toch deed het haar pijn te zien, hoe hij
opging in dat meisje. Hij had geen oogen
voor iemand anders, zag haar zelfs niet als
zij voorbij gleden. En dat andere meisje,
zoo slank, zoo teer en licht, maakte dat zij
zich een zware boerendochter voelde. Zij
haatte haar eigen donker haar en zwarte
oogen vanavond, benijdde haar die blonde,
delicate schoonheid.
„Wie is dat blonde meisje, waar Cym
toch zoo veel mee danst?" vroeg Viola la
ter, toen Dick Chasemore, een magere, ge
bruinde, eenarmige figuur, een edhte sol
daat, haar naderde.
Hij volgde haar blik met zijn oogen.
„O, dat is het meisje van Mary West,
Angela. Ken je haar niet? Zij wonen bij
jullie in de buurt. Het is een mooi huis,
zooals ik hoor, maar Roger Weste vereert
het niet dikwijls met zijn tegenwoordig
heid. Mary woont daar nu voorgoed. An
gela is him eenig kind."
Viola scheen hem niet meer te hooren.
„Angela Weste?" herhaalde zij met som
bere stem: „Angela Weste?"
„Wel, wat scheelt er aan, Vi? Zij is een
lief ding. De vent heeft een goeden smaak,
zoo jong als hij is. Waarom zou hij niet
met haar dansen?"
„Och, er is een oude familie-veete tus
schen de Westes en de Harrimans. Lam
bert wilde niet, dat ik er eeen visite maak
te. Het is een dwaze geschiedenis, Dick, ik
schaam me om het te vertellen. Maar het is
weer zooiets van die tyrannie van den
ouden heer."
Dick keek haar medelijdend aan.. Al hield
zij nog zoo veel van Lambert, en daar twij
felde hij geen moment aan, tóch bleef de
verdere familie een groote bezoeking voor
Viola. Hij had ze allemaal en bloque ge
zien, op haar trouwdag, en had toen beseft,
wat een risico zij op zich nam door zoo
heelemaal buiten de gewone sfeer te trou
wen. Haar huwelijk was heel gelukkig ge
weest, goddank, maar hij wist toch wel
zoowat, wat ze allemaal had uit te staan
gehad van' haar schoonvader en schoon
broers. Want ondanks haar huwelijk was
hij altijd heel intiem gebleven met zijn
eenige zus.
„Laten we ergens rustig gaan zitten, Vi,"
stelde hij voor.
Zij vonden een stil plekje in Dick's stu
deerkamer en zij vertelde hem in één adem
het vertiaal van de tyrannie van den ouden
Harriman en wat een nasleep het had ge
had voor Cymbeline.
„En nu moet ik toezien, dat mijn jongen
óók nog opgeofferd wordt. Ik voel me.
een soort Abraham. En Cym zou zoo graag
in het leger gaan, Dick, hij heeft altijd al
gezegd, dat hij worden wou zooals jij."
„En zijn leven lang verminkt zijn," glim
lachte Dick.
Viola nam impulsief de leege mouw en
drukte er een kus op. Hij keek lachend op
haar neer. Wat kon zij toch lief doen, zoo
lief en teer, dat hij er trotsch op was, dat
zij zijn zuster heette. Geen wonder, dat
Lambert nu al achttien jaar voor haar op
zijn knieën lag. Niemand was eigenlijk goed
genoeg voor haar, zeker Lambert niet, al
was het nog zoo'n nette vent. Hém had zij
zeker niet moeten trouwen. Maar wat was
zij vastberaden en resoluut geweest tegen
over al dien tegenstand en bezwaren.
„Als hy nu eens opstandig wordt?" vroeg
hy.
„Hij heeft jou toch nog niets gezegd,
Dick?" vroeg zij, ongerust.
„Geen woord. Toch geloof ik, dat hij iets
op zijn hart heeft. En dan hoor ik het
gauw."
„Dan zul je ons toch gelijk geven?"
Hij kon zien dat zij niet op haar gemak
was.
„De jonge rekel, natuurlek geef ik jullie
gelijk."
Maar zyn sympathieën waren aan den
kant van den jongen, zooals zij wel wist.
„Als ik Cym aanzie, dan spijt het me
haast, dat we geen dienstplicht hebben,
om hem van die misselijke fabriek af te
houden. Nu kan niets hem redden, tenzij
de heele wereld verandert en Engeland zijn
jonge mannen moest oproepen. Dat komt
ook... dat moet komen. Hoewel misschien
te laat om voor Cym zijn nut te hebben."
„Maar tegen dien prijs wil ik hem niet
redden," riep zij vlug uit, verschrikt door
die vreeselijke mogelijkheid.
„Neen, dat snap ik wel, Viola. Je bent
nogal gek op dien kerel, niet?"
„Hij is mij dierbaarder dan alles," hijgde
zij. „rm Dick... hij is een dichter.hy
heeft zulke heerlijke fijne gedachten.en
dat zal de fabriek allemaal smoren. Daar
verstikt je ziel."
„Wat zegt Lambert er van?"
Het interesseerde hem buitengewoon of
zij en Lambert gelijkgezind waren in deze
vraag, of dat haar opvatting onbegrijpelijk
was voor een Harriman. Uiterlijk leek de
jongen sprekend op haar, geen trekje van
zijn vader had hij. Dick vond dat heerlijk,
al vond hij het min van zichzlf om zich
daarover te verheugen.
„Lambert was heel aardig. Hij begreep
het, maar hij is niet vrij. Zit heelemaal by
zijn vader onder den duim. Hij is nu nog
bijna even bang voor hem als toen hij nog
klein was. Goddank zijn onze kinderen niet
bang van ons."
„Jij lieve Viola," zei hij hartelijk.
Zij was zoo charmant als zij vurig werd,
dan balde zij haar kleine handen tot vuis
ten en keek hem met glinsterende oogen
aan.
„Ik wou wel eens, dat die oude heer maai
dood ging. Dan zou Cym een loopbaan
kunnen kiezen zooals hij wou. Wij hebben
hem altijd de VTyheid gelaten en nu hy
Iets waar hij zijn hart op gezet heeft, noj
echtj iets hebben wil, moeten wij weigeren,
wel."
„Ik geloof wel, dat het erg hard voor jul
lie was," zei hij.
„Dan was er nog iets, Dick. In de Kerst-
vacantie kwam hij toevallig eens op Val-
leylands. Hij wist niets van die ruzie, hij
kwam Angela in de wei tegen en zij nam
hem mee. Toen moesten we weer aan d«
gevoeligheidjes denken en hem verbieder
er weer heen te gaan. In de donkere mid
deleeuwen flirtte Roger met zijn schoonzus
Suze. Bij den eersten schijn van tegenstand
liet hij haar schandelijk in den steek. Van
daar de veete, vandaar de muur tusschen
de landgoederen. Is het niet te dwaas om
over te praten?"
Het deed haar goed, eens over de zaak
met Dick te kunnen spreken. Op zijn ma
nier was hij even goed als Lambert. En er
was nog dit voordeel, dat zij vrijer over de
Harrimans kon spreken.
„En toen vielen zy vanavond elkander in
de armen," ging zij voort. „Ik zag hoe zij
elkaar ontmoetten en ik kon maar niet be
denken wie zij was. En verder hebben zij
den heelen avond samen gedanst."
Hij stond op.
„Ik moet terug naar mijn gasten, Vi, al
bleef ik liever hier met jou zitten praten.
Misschien dansen zij nóg wel samen."
(Wordt vervolgd).
