Een speciale rozenkeuring werd Dins
dag door de Kon. Ned. Mij. voor Tuin
bouw en Plantkunde in de zalen van
.Artis" te Amsterdam gehouden
De stafmuziek der Koninklijke Marine maakte Dinsdag met een gedeelte
der te Amsterdam geplaatste marine-troepen een marsch door de hoofdstad
Het groote défilé der deelnemende padvinders aan de World Moot, welke te
Monzie Castle nabij Crieff in Schotland wordt gehouden. Veertig landen zijn op
deze bijeenkomst vertegenwoordigd
Op het Departement van Algemeene Zaken had dr. H. Colijn Dinsdag een
conferentie met mr. J. W. Beyen, president der Bank van Internationale Betalingen.
Een snapshot bij het verlaten van het Departement
Op de brug van Langoiran in de étappe Royan Bordeaux van den Tour de France kwamen Mallet, Tréchant en Bayeux te vallen.
Dit incident gaf heel wat consternatie, daar de belangstelling reeds dadelijk groot was voor de onfortuinlijken
Een bewaakte-onbewaakte overweg bevindt zich te Amsterdam in de verbinding tusschen Sarphatistraat en Czaar
Peterstraat, waar een trein, bestemd voor het vervoer van steenkool voor de electrische centrale, den weg kruist
Een bewaker voorzien van bel en roode vlag, zorgt voor een veilig verkeer
feuilleton
Toen de
scheidsmuur viel!
door
ISABEL C. CLARKE.
14)
Al (klonk (baar stem koud, tooh scheen het
hem toe, dat haar oogen glansden, toen zij
hem aanzag. Zij hoog zich over hem heen
en kuste hem met meer dan gewone harte
lijkheid, omdat zij hem niet in zijn plannen
had kunnen steunen. Daardoor vatte hij
moed om haar hand te grijpen en vast te
houden. Zij begreep, dat hij haar nog hij
zich wilde houden en dat vind zij heerlijk.
Zij had het altijd vreeselijk gevonden, als
kinderen opgelucht waren, zoodat hun moe
der de kamer uit ging. En zij wilde nooit
hard en over-streng zijn voor Cymbeline.
Zij wilde al zijn liefde en sympathie voor
zidhzelf houden.
„U heeft me nog niet gevraagd, waar ik
toen geweest ben, waarom ik zoo laat was'',
fluisterde hij, zonder op te zien, maar spe
lende met haar slanke vingers.
„Ik wachtte, tot jij het me zou vertellen.
Ik wou, dat je je vrij gevoelde", zei zij rus
tig. „Ik weet, dat ik je kan vertrouwen,
Cym."
„Ik, ik heb staan praten met een meis
je".
Nu het eenmaal zoo ver was, voelde hij
dat het minder gemakkelijk zou zijn, het
aan zijn moeder te vertellen, dan aan Prim.
Prim had niet zeker geweten, of het goed
of niet goed was geweest, maar zijn moeder
zou dat wèl weten. En nu hij eenmaal weer
ir. genade was aangenomen, wilde hij geen
tweede verwijt riskeeren, al was het dan
een zacht en stil.
„Een meisje? Wat voor een meisje?" en
een vreemd voorgevoel bekroop haar.
Het was heelemaal niets voor Cym om
zich met meisjes te bemoeien. Hij sprak
nog met een zekere minachting over hen.
„Ik zag haar in de wei bij de Frent, aan
den anderen kant van den muur. Ik ben
door de Frent gewaad. Ik wou haar van
dichtbij zien. Zoo heb ik kou gevat, denk
ik. Ze was heel aardig, maar ze trok haar
neus op voor de fabriek. Toen zijn we sa
men naar de kerk gegaan, ze noemde den
dienst een heilige Mis. Ze is katholiek en
haar moeder ook.
Viola kreeg een vreemd gevoel over zich.
Er was geen twijfel mogelijk wie of dat
waren. Zooveel katholieken waren er niet
in de omgeving en wie anders kon hij bij
de rivier ontmoet hebben?
„Maar wie was ze, beste jongen? Heeft
ze je niet gezegd, hoe ze heette?"
„In het begin wist ik het niet. Maar
daarna heeft ze het mij gezegd. Ze heet
Angela Weste, haar vader is Sir Roger,
maar hij is nu niet op Valleylands. O, en
ik heb haar moeder ook gesproken, Lady
Weste en zij kende u ze. kent ook oom Dick
en ze zei, ze zou u graag nog eens ontmoe
ten, als u haar tenminste niet vergeten
was."
Hij praatte vlug en rad, alsof hij onge
duldig was te hooren wat zij er van dacht.
Hjj had haar nu het voornaamste verteld,
het andere kwam er niet zoo heel erg op
aan.
„Ze is lief en aardig, Mam. Ouder dan
Prim. Ik zou haar zoo graag nog eens ont
moeten. Gaat u er met ons naar toe, zoo
dra ik beter ben?"
Viola aarzelde. De vurigheid van den
jongen greep haar aan. Het scheen, dat hij
vast op haar toestemming en medewerking
rekende. Haar taak v/as verre van gemak
kelijk, zij vond het ellendig, hem weer te
moeten afschepen, voor de tweede maal te
kort te moeten schieten in sympathie en
meevoelen. Maar het moest gebeuren en de
herinnering aan die drie zwaarwichtige
mannen zette haar aan om met meer vast
beradenheid op te treden dan ze anders
zou gedaan hebben. Zij antwoordde hem
met haar heldere stem:
„Neen Cym, ik ga er niet met je heen.
En ik ben erg blij, dat grootvader niet ge
weten heeft, waar je geweest bent, want
het zou hem nog veel boozer gemaakt heb
ben. Hij heeft jaren geleden met Sir Ro
ger ruzie gehad. Het is eer. heel verhaal
en ik kan het je nu niet vertellen, alleen
maar dit, dat in zijn opinie Sir Roger zich
heel leelijk gedragen heeft tegenover een
van de Harrimans. Sinds dien tijd kijken
de twee families elkaar niet aan. Ik wist
heel goed, dat Lady Weste op Valleylands
woonde. Als kinderen waren wij met el
kaar bevriend en zij ook met Dick. Maar
onder deze omstandigheden voelde ik wel,
dat het voor mij niet aanging om de vriend
schap te vernieuwen."
„Wat kunnen mij de ruzietjes van groot
vader schelen", riep Cymbeline boos uit.
„Die gaan mij toch niet aan?"
„Jij bent ook een Harriman, je kunt er
niet aan ontsnappen", bracht ze hem te
binnen.
De ongewone hardheid van haar optre
den verbaasde den jongen. Het gebeurde
maar zelden, dat ze zoo sprak, maar als ze
het deed, dan wist hij, dat het uit was en
dat het tegenovergestelde in haar oogen
verkeerd was. En toen voelde hij, na deze
nederlaag, hoe vreeselijk hij deze willekeu
rige scheiding van Angela vond. Dus zou
hij zijn belofte niet kunnen nakomen?
Nooit meer naar Valleylands gaan, haar
nooit meer zien? Nooit meer mishooren in
het kleine kapelletje waar het roode lamp
je flikkerde als een levende robijn?
Zijn stem was onzeker toen hij weer
sprak:
„Mam, waarom doet u toch altijd wat hij
wil? Waarom doet u niet wat u zelf het
liefste doet?"
Zij keek hem rustig en vol ernst aan.
„Dat kan niemand", zei ze. „En als het
met zich zou brengen, zooals in dit geval,
dat ik de gevoelens van een ander zou
moeten kwetsen, komt de vraag of het
goed of kwaad is, dadelijk aan de orde. Het
is het verschil tusschen zelfzuchtig en on
zelfzuchtig zijn en dat zegt heel wat in dit
leven."
Zij fronste haar wenkbrauwen een wei
nig, zij moest hem niet laten zien, dat het
haar ook moeite kostte. O, zij had het wel
geleerd, op de Towers, zij moest hem niet
zóóveel toegeven, dat zij hem bedierf. Van
zijn onnadenkend egoisme droeg zij de
schuld.
„Alles wat ik je dragelijkerwijze kan toe
staan, sta ik je toe, Cym. Maar ik kan je
gewoon niet naar de Westes laten gaan.
Begrijp dat goed en laten we er dan niet
verder over spreken."
Zij vond het vreeselijk hem zoo te moe
ten plagen. Hij liet haar hand een beetje
los, scheen zich terug te trekken.
„Maarik heb het Angele beloofd",
zei hij mokkend.
Opstandigheid flikkerde in zijn oogen.
Hij dacht aan dien kus bij het poortje en
hoe hij verlangde, dat nog eens te beleven.
Hjj wist nog hoe zijn hart had geklopt en
hoe hij had gebeefd, toen hij den weg af
draafde.
En nu werd hem gezegd, dat hij nooit
meer op Valleylands zou komen. Voor een
Harriman ws het verboden grond.
„Dat kunt u niet meenen", klaagde hij.
„Het is wreed, ik moet har nog eens spre
ken".
Hij smoorde een snik en was te bedroefd
om er zich over te schamen.
„Ik vond het zoo heerlijk om mis te hoo
ren, het was zoo prachtig."
Viola stond op. Zij schrok van zijn emo
tie, zijn zeldzame tranen. Zij boog zich
over hem om hem te kussen.
„Nu ga je slapen", zei ze bevelend. „En
denk nu maar, dat je me iets gevraagd
hebt, wat ik niet kan .geven. Je behoort
tot de Harrimans en je moet de wenschen
van je grootvader eerbiedigen, of je ze
prettig vindt of niet. Je moet maar niet
meer aan dat kleine meisje denken. Het
is wel een beetje gek, dat je gaat huilen,
omdat je je zin niet krijgt."
Er lag iets van spottende minachting in
haar stem. Zij vond het maar beter, haar
taak goed te doen nu ze er toch eenmaal
mee bezig was. Toch was het ellendig om
hem zoo aan zijn lot over te laten, ze was
bang, dat hjj heusch zou gaan huilen, zoo
dra zij de kamer uit zou zijnAl was
zijn temperatuur al lager dan gisteren, hij
was toch eigenlijk nog ziek, je moest hem
nog een beetje ontzien
(Wordt vervolgd).
