DE BOM-AANSLAGEN TE LONDEN. TEGELTABLEAU VOOR DR. COLIJN.
Een avontuur op
den Balkan
De wagen van den Engelschen coureur Seaman verongelukte tijdens de race om den .Grand Prix" van
België, welke Zondag op het circuit Spa Francorchamps verreden werd. De wagen vloog in brand.
De coureur werd gewond en overleed later
De kléine Koning Faisal II
van Irak is thans de jongste
vorst ter wereld
De bomaanslagen te Londen. Van het gebouw van Lloyd's Bank op den hoek van Willington
Street en Aldwych in de Engelsche hoofdstad werden de vensters door de explosie vernield
Het tegeltableau, dat aan minister-president dr. H. Colijn door de leden der
regeering is aangeboden bij het diner, dat Maandagavond te 's Gravenhage plaats
had in verband met den zeventigsten verjaardag van den premier
De commandant van het veldleger, luit-gen. J. J. G. baron van Voorst tot Voorst, bracht Maandag een bezoek aan de loopgraven, Terwijl de puinhoopen, veroorzaakt door de bomexplosie voor Midland Bank in
n li r» li i j >ii> 11 i - Aldford Street te Londen, worden opgeruimd, houdt de politie het gebouw onder
welke op Houtrust te Den Haag in aanleg zijn voor de tentoonstelling „Het Leger strenge bewaking
FEUILLETON
door
ERNST KLEIN.
29)
Het was Elena. Geruischloos wipte zij de
kamer binnen. Zij zag hem staan, de klei
ne, met zilver beslagen revolver in de hand;
zij glimlachte.
Kent u dat ding? vroeg Vitus.
Zij knikte.
Met één stap stond hij vóór haar en greep
haar beide handen. Voor het eerst, sedert
hij haar kende, sloeg zij de oogen neer en
bloosde.
Hij legde de hand onderhaar kin en
dwong had met zacht geweld, hem aan te
kijken.
Luister, Elena, zeide hij. Ik heb be
sloten, my met de zaak van den professor
niet meer te bemoeien, doch mij in plaats
daarvan geheel aan het geval, waarbij uw
zuster is betrokken, te wijden. Ik wil met
uw zwager spreken.
Waar wilt u dat doen?
Boven, in zijn eigen kamer.
Zij antwoordde niet, doch in haar don
kere oogen dansten weer de lichtjes, die
Vitus er zoo vaak in gezien had, zonder de
beteeken is er van te begrijpen.
U hebt mij zelf gezegd, dat ik hem
moest dooden, vervolgde hij, doch u zult
zien. Elena, dat ik maar niet zonder meer
tot een dergelijke daad, al is die op den
Balkan ook nog zoo gebruikelijk, kan over
gaan. Het is mijn gewoonte, iederen tegen-
stander een kans te geven. In de oogen van
uw landslieden is dat misschien een mo-
reele zwakheid, maar wij zoogenaamde
cultuurmenschen, zijn nu eenmaal weerga
loos gedegenereerd. Ik zal de zaak dus op
mijn manier met den heer Appolodoros Xy-
matis in orde brengen.
Dan zal hij u dooden. O, u weet niet,
hoe slecht hij is.
Zij maakte haar handen los uit zijn greep,
ging naar de deur en luisterde.
Hij slaapt thans, maar als hij mij
hier vindt, sluit hij mij, evenals Irene, op.
Ja, hij houdt haar gevangen, precies zoo
als den professor. Hij heeft haar gesla
gen.
Vitus verbleekte.
Om dat geval met my?
Elena antwoordde (niet dadelijk. Na
eenigen tijd hief zij het hoofd op en keek
den opgewonden jongeman lang en ern
stig aan.
Mijnheer Thavon, sprak zij, u is een
man van eer, daarom zal ik u alles zeg
gen. Alles, opdat u ook datgene begrijpt,
wat u tot dusverre niet begrepen hebt.
Zij haalde diep adem.
Toen de Turken mijn vader doodge
schoten hadden, stonden wij, Irene en ik,
geheel alleen op de wereld, Alleen en zon
der vermogen. Xymatis was destijds met
een nicht van mijn vader getrouwd. Deze
vrouw nam ons bij zich. Wij waren nog
kinderen: Irene tien jaren, ik acht. Onze
nicht was een edele vrouw. Zij voedde ons
op als vorstenkinderen. Toen wij ouder
werden, stuurde zij ons naar een voor
naam Parijsch pensionaat. Daar bleven wij
drie jaren, ook toen zij estierf. Ik geloof, dat
zij dat in haar testament zoo bepaald had.
Toen wij terugkwamen, was Irene zoo
mooi, als zij thans is. En hij heeft haar ge
dwongen, zijn vrouw te worden. Vraag
niet, hoe zij zich er tegen verzet heeft. Tal-
looze nachten hebben wij bij elkaar geze
ten en geschreid.
De tranen, die zij tot nu toe dapper had
ingehouden, kwamen toch. Met een harts-
toohtelijken snik viel zij bij de tafel neer en
schreide.
Vitus sloop op bijn teenen de deur uit.
Op de gang luisterde hija waagde zich tot
de trap. Allës stil, het huis lag nog steeds
in middagrust. Langzaam, heel langzaam
keerde hij naar zijn kamer terug.
ZEVEN EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK.
Elena vertelt en lacht.
Toen hij binnenkwam, schreide Elena
niet meer. Zij stond bij de tafel en keek
hem dankbaar aan. Zij had zijn fijngevoe
ligheid, haar met haar smart alleen te la
ten, begrepen en op prijs gesteld. Een groo-
te traan hing nog aan haar wimpers en
gaf aan het mooie, hartstochtelijke ge
zichtje en onzegbare bekoring.
Vitus zeide niets. Hij nam haar hand
tusschen de zijnen en streelde ze.
Ik begrijp zelf niet, waarom ik dat
alles juist aan u zeg, die hier als vijand
in huis is, zeide zy, weemoedig glim
lachend.
Ik ben uw vijand niet en zal het ook
nooit zijn, juffrouw Elena. Ik ben bereid,
voor u en uw zuster alles te doen, wat u
van mij verlangt, al is het ook op Euro-
peesche manier.
Eerst moet u naar het vervolg van
mijn verhaal luisteren. U moet toch we
ten, hoe ik er toe gekomen ben, met ban
dieten om te gaan. Ziet u, mijn zwager
geeft zich uit voor een goed vriend van de
Turksche regeering, maar hij is in werke
lijkheid het hoofd van alle Grieksche roo-
verbenden in Turkije.
Uit patriottisme?
Dat beweert hij. Maar Irene en ik we
ten, hoe hij er goede zaken bij doet. Hoe
meer er in ons arm land gevochten wordt,
des te meer geweren en patronen kon hij
verkoopen.
Leveranciers van oorlogsmateriaal zijn
altyd gloeiende patriotten. En zoo dicht
bij de grens valt er ook menige goede zaak
in smokkelwaar hoe is daarvoor de tech
nische term? af te sluiten. In één woord,
uw zwager is ten gevolge van zijn patriot
tische gezindheid rijk en algemeen geacht?
Dat komt bij ons ook voor.
Hij had zijn doel bereikt. Elena lachte
weer.
Toen kwam die ongelukkige profes
sor naar SalonikL U weet, dat Irene en ik
er niet waren, toen deze zaak op touw werd
gezet. Mijn zwager houdt zich altijd op den
achtergrond en droeg de ontvoering aan
kapitein Stratos op. De professor werd ge
vangen genomen en hierheen gebracht.
Mijn zwager heeft natuurlijk overal zijn
spionnen en daardoor wist hij nog denzelf
den avond, dat u te Saloniki aangekomen
waart en uw intrek in Olympia Palace ge
nomen had.
„Nog 'n vogel, die waard is gevangen te
worden", zeide hij tot Stratos. Irene en ik
hoorden, hoe zij een plan ontwikkelden om
zich van u meester te maken. Toen schreef
Irene het kaartje, dat u later bij ons in
den tuin verloren hebt.... Ik kan u niet
beschrijven, wat mijn zuster daarvoor te
lijden heeft gehadHij heeft u ook ge
zien ondanks de duisternis.
Sta mij toe, u even in de rede te val
len! Kapitein Stratos maakt op mij den in
druk van een man, die het hart op de
rechte plaats heeft. Heeft hij toegelaten,
dat uw zuster zoo behandeld werd?
Stratos was nog dienzelfden nacht van Sa
loniki naar den Olympos vertrokken. En
dan Stratos! Hij is een braaf en dapper
man, een oprecht patriot. Dat heeft hij
meer dan eens bewezen, maar mijn zwager
heeft hem geheel in zijn macht. Stratos is
arm, hij heeft niets dan een kleine bezit
ting bij Candia, die tot den laatsten steen
aan Xymatis verpand is. Als die wil, kan
hij morgen de ouders van den kapitein uit
hun huis verjagen. O, hij weet zich zijn
werktuigen goed te verschaffen. In Athe
ne beven zy voor hem juist zooals de ar
me boeren op den Olympos en in Macedo
nië. Alle benden staan onder zijn leiding.
Alle! Stratos gaat voor de officieele leider
dezer benden door en zij zouden Xymatis
nooit te zien hebben gekregen, als hij niet
speciaal van Saloniki hier gekomen was, om
u.ja, om u te vermoorden.
Dat is werkelijk een groote eer voor
mij.
Hy heeft gezworen, u te zullen doo
den. En hij wilde Irene dwingen er bij te
zijn. Met dat doel sleepte hij haar mee
hierheen.... En ziet u, mijnheer Thavon,
toen.... toen
Zij stokte en weer gleed een diepe blos
over de bleeke wangen.
(Wordt vervolgd).
