NA DE
DUIKBOOT-RAMPEN.
Een avontuur op
den Balkan
Luide toegejuicht door de enthousiaste Londenaars reed het Engelsche
Koningspaar naar Buckingham Palace, na terugkeer van zijn triomphale
reis door Canada en de Vereenigde Staten
De Engelsche Prinsesjes Elizabeth en Margaret Rose aan boord van
den torpedojager „Kempenfeit", waarmede zij de „Empress of Britain"
tegemoet voeren, om hun ouders bij hun terugkeer van de Canadee-
sche reis te verwelkomen
De jongste duikboot-rampen, die honderden menschenlevens
eischten doen het leven aan boord van een onderzeeër in het
middelpunt der belangstelling staan. Van de verrichtingen aan
boord krijgt men een indruk uit bovenstaande foto's
De gouverneur-generaal tijdens zijn rede bij de opening van het
21ste zittingsjaar van den Indischen Volksraad te Batavia
Een close up van het Britsche Koningspaar in het rijtuig op weg naar Bucking
ham Palace te Londen na zijn terugkeer van de reis door Canada en de
Vereenigde Staten
FEUILLETON
door
ERNST KLEIN.
Vitus daoht er in zijn verrassing geen
oogenblik aan, om zijn bewondering te ver
bergen, en mademoiselle Elena, die als een
echte vrouw zeer goed wist, hoe mooi ze
was, kon op zijn gezicht de bevestiging van
dit feit buitengewoon duidelijk lezen.
Goeden dag, mijnheer Thavon, zeide
zij met haar ondeugendsten glimlach.
Kapitein Stratos is op het oogenblik ver
hinderd, bij u te komen en heeft mij ver
zocht, u te vragen, welke wenschen u
hebt.
Dat is de verstandigste gedachte, die
de toch reeds zoo sympathieke kapitein
had kunnen hebben. Ik héb een zeer inte
ressant interview met den ouden Martius
samengesteld, doch zou er nog graag een
verslag van mijzelf by voegen.
Aha, ik begrijp het. Het interview
handelt natuurljk alleen over professor
Martius. Uw verslag moet echter aan de
wereld mededeelen. welke gevaren de heer
Vitus Thavon getrotseerd heeft, om een on
derhoud met den professor te hebben.
Zoo ie het ongeveer. Kapitein Stra
tos was zoo vriendelijk, den brief zelf te
willen posten. Het was zijn plan, onmid
dellijk te paard of te voet of weet ik hoe
te vertrekken.
Juist, hij eet vlug even wat, voordat
hij weggaat. U hebt tóch waarlijk niet over
cns te klagen.
Heb ik dat dan reeds gedaan? Ik zou
het echter nog meer op prijs stellen, in
dien de kapitein mij gelegenheid gaf, om
rnijn verslag te schrijven.
Ik zal het hem zeggen.
Elena ging naar de deur, doch bleef daar
staan, den knop in de hand.
Hebt u anders geen bevelen?
O ja. Ik zou het als een groote gunst
beschouwen indien u mij zelf het ant
woord bracht.
Ik, Waarom?
Ik zou u gaarne een paar vragen be
treffende uw zuster stellen.
Dat kunt u nu toch doen?
Ja, maar dan is de kapitein inmiddels
vertrokken.
U beschouwt dat verslag dus als ge
wichtiger dan het verlangen, om te verne
men hoe de vrouw die u zoo gecompromit
teerd heeft, het maakt?
De goden halen de vrouw, die zoo'n
scherpe tong heeft. In het bijzonder, als
ze bovendien nog zoo mooi is en den slag-
vaardigsten man weerloos maakt.
Vitus stond een oogenblik beteuterd te
kijken, zonder te weten, wat hij moest ant
woorden.
Hebt u zoo'n slechte opinie over mij?
braoht hij er ten slotte vrij onnoozel uit.
Zoo slecht, als u zich maar met eeni-
ge mogelijkheid kimt voorstellen.
Nu, den kan ik gerust verzoeken, mij
eerst den brief terug te bezorgen.
De donkere oogen begonnen verrader
lijk te ionkelen. Ze deed een, twee passen
naar hem toe, alsof zij hem de scherpe
woorden, welke zij op de tong had, van
heel dicht bij in het gezicht wilde slinge
ren. Opeens scheen zij echter van gedachte
te veranderen, want zij begon spottend te
lachen en wipte de deur uit.
Na eenige minuten keerde zij terug en
wierp het couvert op de tafel.
Daar hebt u uw interview. Men geeft
u een uur den tijd.
Uitstekend. Tenminste wat tijd gewon
nen. Vitus bedankte haar met een buiging
en verzocht haar plaats te nemen.
Ik wil u niet van uw kostbaren tijd
berooven, zeide zij hoonend en koel. U
hebt slechts een uur en iets anders dan uw
verslag zal u dus voorloopig wel niet inte
resseeren.
U vergist zich, mejuffrouw. Ik zou
gaarne vernemen, hoe uw zuster het maakt
Zij haalde de schouders op.
Stelt u daar werkelijk belang in.
Vitus achtte het oogenblik gekomen, om
een anderen toon aan te slaan.
Zoudt u mij eens willen vertellen, be
gon hij koud en zeer uit de hoogte, wat
mij de eer verschaft, door u zoo beoordeeld
te worden, als u schijnbaar doet. Misschien
bent u daar uw omgang met bandieten
gewend, alle mannen als lafaards en schur
ken te beschouwen.
Zij keek hem verbaasd aan. Waren die
woorden ernstig bedoeld? Bij Vitus wist
men nooit, waar de scherts ophield en de
ernst begon.
Ik zal u iets zeggen, mejuffrouw, ver
volgde hjj. .Ik ben door mjjn redactie
hierheen gezonden, om professor Martius
te vinden en te bevrijden.
Dat zal nooit gelukken, riep zij heftig
uit.
Dat rullen wij maar rustig aan de toe
komst overlaten. Ik heb hier dus een taak
te volbrengen. Ik geef u echter mijn eere
woord, dat ik. zooals dit is geschied, alles
zal doen, om voor mevrouw Irene alles
goed te maken.
U hebt mijn zwager leeren kennen.
Ja en ik aarzel niet te verklaren, dat
ik niets liever zou doen, dan hem overhoop
te schieten.
Het meisje vloog op hem af, pakte hem
1 ij de hand en keek hem met fonkelende
oogen aan.
Doe het dan.
Wat, meent u dat ernstig?
Ja.
VIER EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK.
Nog een verrassing.
Ber Vitus zich nog van de verrassing die
de wonderlijke jongedame hem zooeven
bereid had, kon herstellen, werd de deur
geopend en kwam kapitein Stratos binnen.
Hij was gehaast en opgewonden.
Het spijt mij zeer, zeide hij tot Vitus,
maar ik kan u toch geen tijd meer laten
voor den perseonliijk verslag. Onverwachte
omstandigheden noodzaken mij, onmiddel
lijk te vertrekken.
Zonder een antwoord af te wachten, nam
hij het couvert, dat nog op dezelfde plaats
lag, waar Elena het had neergegooid, en
verliet het vertrek. Hij wenkte Elena, hem
te volgen. Zij deed het, draaide zich ach
ter hem om en legde met een welsprekend
gebaar den vinger op den mond.
Met één sprong was de journalist bij
de deur en luisterde. Het tweetal was er
voor blijven staan en sprak ongegeneerd
Grieksch met elkaar.
Wat is er gebeurd? hoorde hy het
meisje vragen.
Ik weet het niet, luidde het ant
woord van den officier. Er schijnt aan den
anderen kant van de gang iets niet in den
haak te zijn. Wij hebben reeds driemaal
opgebeld, doch krijgen geen antwoord,
noch van Stephanides, noch van zijn zus
ter. Ook thans niet, en nu is het nog wel
middag en moeten ze beslist thuis zijn.
Ga je er dadelijk heen?
Ja Xymatis acht het ook noodig, dat
er eens poolshoogte wordt genomen. Mis
schien is het tweetal gevangen genomen,
toen de journalist vanmorgen niet terug
keerde.
Zeer goed mogelijk. Wees echter op
je hoede, want Salomon, de drafoman, is
natuurlijk nog in het huis.
Met die speel ik het wel klaar. Ik heb
immers
De stemmen werden zachter en zachtor,
daar het paar zich van de deur verwij
derde.
Roerloos bleef Vitus staan.
Wat nu?
Naar buiten stormen en het vertrek van
Stratos met geweld trachten te verhinde
ren? Hij kon evengoed probeeren met zijn
hoofd door den muur te loopen. Zijn hulp
middelen waren uitgeput. Soldaat vaa het
geluk. Verdraaid, waar was thans sijvi ge
luk? Zou bet bem werkelijk in dim etftek
laten?
(Wordt vervolgd).
