k
DE ASCOT-RENNEN.
Een avontuur op
den Balkan
Traditiegetrouw trokken ook deze week de beroemde i aces van
Ascot weder duizenden belangstellenden. Een snapshot tijdens
een der rennen
Het tuinfeest in het park der Engelsche ambassade te Washington
ter gelegenheid van het bezoek van het Engelsche Koningspaar.
Koningin Elizabeth onderhoudt zich met de gasten
Na aankomst van de O 16 te Tandjong Priok inspecteerde vice-
admiraal Ferwerda de bemanning. De vlootvoogd aan boord bij het
einde van den buitengewoon voorspoedigen tocht
Een tweetal vischcacha's, afkomstig uit Patagonië, vormt de nieuwste
aanwinst van de Haagsche Diergaarde. Deze dieren hebben het
lichaam van een konijn en den kop van een marmot
Dr. I eyds vierde Woensdag te Den Haag zijn 80sten verjaardag en tevens
het .c dat hij voor 55 jaar benoemd werd tot staatsprocureur van Transvaal.
Vele autoriteiten, o.w. minister-president dr. H. Colijn en de Zuid-Afrikaansche
gezant, dr. H D. van Broekhuizen waren bij de huldiging van den jubilaris (x)
tegenwoordig
Op het Binnenhof te Den Haag werd Woensdagavond door de Kon. Militaire
Kapel het eerste van een reeks komende zomerconcerten gegeven, evenals dit
vroeger het geval was
„Nederland", is
dok der Amster-
el op het IJ
De „Oranje", het vlaggeschip der Stoomvaart
Woensdag van de Ned. Scheepsbouw Mij. naar
damsche Droogdok Mij ges'eept Het zee
FEUILLETON
door
ERNST KLEIN.
rQ) -J
Vitus was reeds aan de deur, die naar
de trap voerde. Geruischloos gleed hij naar
beneden. Op de laatste treden hield hij stiL
hl de keuken hoorde hij een geluid, door
de deur zag hij even een schijnsel van licht,
toen een zacht kraken, een dof schuiven.
Het licht verdween; stil en donker was de
keuken.
Hamid en Salomon stonden achter hem.
Zij verroerden zich niet, haalden nauwe
lijks adem. De spanning van hun zenuwen
werd te strak.
Toen richtte Vitus zich op, nam een si
garet uit zijn étui en stak die op.
In dit huis is niet alleen een gehei
me telefoon, zeide hij, maar óók een ge
heime gang. En weet u, waarheen die voert,
Hamid? Regelrecht naar professor Mar-
tius.
Goed, dan gaan wij hem een bezoek
brengen, verklaai-de de Turk, terwijl hij
het voorbeeld van zijn vriend volgde, wat
het rooken betreft.
Salomon sprong de keuken binnen, sloot
de vensterluiken en maakte licht.
Onderzoekend keken zij in de kleine
ruimte om zich heen. Dc inrichting was ar
melijk, zooals alles in het huis. In het mid
den van den tegenover het venster lig
gende wand stond de haard. Daarvoor een
waggelende houten tafel met de niet min
der waggelende stoelen. Aan den wand te
genover de deur leunde een wormstekig
soort van buffet, waarop allerlei vaatwerk,
o.a. tinne borden en kroezen stonden. In
den hoek links van den haard hing aan een
van ouderdom zwart geworden beeld een
eeuwige lamp, in den anderen hoek de fa
meuze koekoeksklok.
Hm, dat kan toch niet zoo moeilijk
zijn, om die gang te vinden, meende Ha
mid.
Natuurlijk niet, wij halen namelijk
den schoolmeester en zij-n zuster naar be
neden en helpen hun een handje, om hun
geheugen op te frisschen, stelde Salomon
voor.
Neen, dat doen wij niet, verzette Vi
tus zich. Ik wil die twee hoopjes el
lende niet meer zien. Bovendien geloof ik,
dat wij de geheime gang sneller vinden,
wanneer wij ons niet eerst één of twee uren
kwellen, om iets uit dat tweetal te krijgen.
Hij ging in het midden van de keuken
staan en mat met het oog de geheele
ruimte.
De man, die deze telefonleiding liet
aanleggen, is slim. Die brengt geen ge
heime gang aan, zoodat een blinde haar
kan vinden. De kapitein is minstens even
slim als ik. Ik kan mijzelf dus de volgende
vraag stellen: Waar zou ik de deur tot de
geheime gang aanbrengen? Daar, waar men
haar het minste vermoedt. In een der hoe
ken dus? Neen, Wij zullen eens zien, of
ik gelijk heb.
Hij had gelijk, want in geen der hoe
ken bleek zich een valdeur te bevinden.
Zij klopten en luisterden den geheelen
vloer af; negens een gang. De mimen kwa
men heelemaal niet in aanmerking, daar
zij aan drie zijden aan de naburige huizen
grensden en aan den voorkant de straat
was.
Vitur overzag den toestand nogmaals.
Zijn blik bleef rusten oup den haard, die,
groot en breed in het midden, van den
achtermuur stond.
Wij zullen hier ons geluk eens beproe
ven.
Doch zelfs de krachten van Salomon wa
ren niet toereikend om den haard ook maar
één centimeter van zijn plaats te schui
ven.
Neen, zoo gaat het ook niet, lachte Vi
tus en zocht op den grond naar de een of
andere verborgen of zichtbare klep. Op
handen en voeten kroop hij om den haard
heen; hij vond niets.
Nu, wat denkt u er van? Zal ik den
schoolmeester toch maar halen?
Ditmaal verwaardigde Vitus zijn trou
wen Salomon met geen antwoord. Hij
stond voor den haard en keek er op neer.
Hamid en Salomon grinnikten.
En opeens was er iets, dat hem opviel.
Het hout op den haard lag nog net zoo als
te voren. Geen hand had het aangeraakt.
Maar de arm, waaraan de ketel hing? Vi
tus trachtte hem naar boven, naar bene
den te drukken. Geen beweging. Ja toch,
hij draaide hem naar links en de heele
haard schoof mee.
Een opening werd zichtbaar, waarin een
trap in de diepte voerde: de geheime gang,
waardoor de heele bende met haar buit en
thans ook de bode verdwenen waren.
Zij daalden de trap af. Helder besche
nen door electrisch licht, lag dc gang voor
hen; een droge koelte kwam hen tege
moet Vlak naast den ingang bevond zich
de schakelaar voor het electrisch licht en
de hclboom, waarmede de geheime deur
van onderen af geopend kon worden. Daar
de bodp nog niet ver weg kon zijn, spra
ken zij niet en waagden zich ook niet te
vervoorwaarts. Integendeel, zij klauterden
weer naar boven, lieten, door even op den
ketelarm te drukken, den haard weer op
zijn plaats terugglijden en hielden krijgs
raad.
Opeens vloog Hamid van zijn stoel op.
De brief. De brief, dien d ebode ge
bracht heeft.
Salomon haalde hem.
Hij werd eerst van buiten nauwkeurig
bekeken, doch men ontdekte er niets bij
zonders aan. Het was een enveloppe van
gewoon papier zonder adres.
Vitus scheurde haar open en las de vol
gende, in correct Fransch geschreven re
gels:
Mijnheer,
Daar wij uit uw optreden tot dusver-
de meenen te mogen opmaken, dat u be
lang stelt in het lot van professor Mar-
tus, deen wij u een voorstel tot een sa
menkomst met ons, waarbij wij voor uw
persoonlijke vrijheid ten volle instaan.
De alereerhte voorwaarde is, dat u al
leen op dit rendez-vous verschijnt en u
er de Turksche overheid niet van in ken
nis stelt. Zooals u wellicht reeds zal
hebben kunnen constateeren zijn wij ten
allen tijde in staat van uw doen en la
ten op de hoogte te blijven. Elke indis
cretie uwerzijds zal het leven v. d. pro
fessor ten zeerste in gevaar brengen.
Wellicht zult u eveneens reeds geconsta
teerd hebben, dat wij menschen zijn, die
niet met zich laten spotten. Indie u dus
genegen zijt onze voorwaarden aan te ne
men. zorg er dan voor morgenavond tus-
schen de beide groote platanen- welke
aan den ingang van het dorp staan, te
zijn. Mocht u niet komen, dan zullen wij
daaruit de gevolgtrekking maken, dat u
bevreesd zijt en andere middelen te baat
nemen, om in het bezit van ons geld te
komen.
In opdracht van:
Onleesbare handteekening.
P.S. Een kaartje van professor Martius
voeger wij hierbij.
Vitus draaide de enveloppe om en in
derdaad viel er een visitekaartje van den
ontvoerde, waarop in het Duitsch geschre
ven stond.:
Ik maakt het tot dusverre zeer goed en
wordt behoorlijk behandeld. Men dreigt
mij echter te dooden, Wanneer de aange
legenheid met het losgeld niet binnen
acht dagen geregeld is.
M.
NEGENTIENDE HOOFDSTUK.
Het landhuis in den mooien tuin.
Wat denkt u er van? vroeg Vitus, toen
hij klaar was.
Hamid haalde de schouders op.
Het is een ontwikkeld man, die dat
geschreven heeft, zeide hij. Hij kent zelfs
Duitsch, want anders zou hij den professor
niet toegestaan hebben, in het Duitsch te
schrijven. Hij moest toch weten, wat voor
nieuws die de wereld instuurde. Ik ben
steeds van de verondersteling uitgegaan,
dat de eigenlijke leiding van deze zaak in
heel andere kringen dan bij de gewone an-
tartes moet gezocht worden. Het is zeer
goed mogelijk, dat de „Vereeniging voor
Nationale Bevrijding' te Athene er achter
zit Ik zal het minsterie eens telegrafee-
ren.
Wordt vervolgd).
