De „Thetis"-bemanning
omgekomen
CEBUTO
Niet minder dan 99 menschenlevens
verloren
Zaterdagmiddag
was alle hoop
vervlogen
BUITENLAND
«SS SR «S
MAANDAG 5 JUNI 1939
DE LEIDSCHE COURANT
DERDE BLAD - PAG. 9
CHLOORGAS ONTSNAPT?
DE FATALE MEDEDEELING.
„De admiraliteit betreurt het te moeten
mededeelen, dat er thans geen enkele re
den meer is, om te hopen, dat uit de duik
boot „Thetis" nog iemand levend gered
kan worden".
Deze korte mededeeling van de Brit-
sche marine maakte Zaterdagmiddag voor
goed een einde aan de kleine hoop, die
men nog mocht koesteren, dat enkele
mannen toch nog gered konden worden.
Ook door de werf Cammel-Laird werd
oficieel medegedeeld, dat men de hoop
had opgegeven het leven der nog in de
duikboot „Thetis" aanwezige opvarenden
te redden.
Naar de meening van de Maatschappij,
zijn de mannen aan boord omgekomen
door chloorgas, waarvan een groote hoe
veelheid aan boord was en dat door den
scheeven stand van het vaartuig heeft
kunnen ontsnappen.
Het staat thans vast, dat de ramp het
leven heeft gekost aan 99 mannen. Uit
latere opgaven blijkt n.l. dat er 103 per
sonen aan boord van de duikboot zijn ge
weest, waarvan er zooals bekend
slechts vier hebben kunnen ontsnappen.
Men zal thans pogingen aanwenden om
de duikboot te lichten.
Zaterdagavond werd medegedeeld, dat
pontons waren bevestigd aan de „Thetis".
Het zou evenwel niet mogelijk zijn de
duikboot vóór Dinsdag a.s. te lichten.
Alle schepen der Engelsche vloot, die
naar de plaats van den ondergang der
„Thesis" waren gegaan, zijn vandaag naar
hun bases teruggekeerd. De bergingswerk
zaamheden zuilen door de Cammel Laird
verzorgd worden.
De duiker, die het eerste contact tot
stand had gebracht met den onderzeeër,
heeft de volgende verklaring afgelegd
aan de pers: „Toen ik den bodem bereik
te, die met kiezel bedekt was, vond ik
den onderzeeër en begon ik op den wand
te kloppen. Ik kreeg onmiddellijk ant
woord, maar de slagen schenen te wor
den gegeven door mannen, die spoedig
uitgeput raakten Ik werd door de zee
voortdurend van den duikboot afgedre
ven en toen mijn kameraden en ik weer
naar beneden gingen, konden wij geen
enkele verbinding tot stand brengen".
Onder de weduwen der slachtoffers zijn
stemmen opgegaan om gemeenschappelijk
te verzoeken, de „Thetis" niet te lichten.
Velen harer wenschen gespaard te blijven
voor het schouwspel, dat haar na de lich
ting van de boot zou wachten. Liever zou
den zij zien, dat haar echtgenooten een
zeemansgraf ten deel yiel.
DE EERSTE DIE ONTSNAPTE.
Een hachelijke proeftocht, die slaagde.
De eerste, die de duikboot verliet, was
kapitein Oram, een der vier overlevenden
van de ramp.
Kapitein Oram steeg in het Davis-toe-
stel op om als „menschelijke boei" dienst
te doen. Op het oogenblik, dat hij de
„Thesis" verliet, wist nog niemand, of
men aan de oppervlakte de duikboot reeds
gevonden had. Zijn kans was één op dui
zend, doch hij cijferde eigen leven weg
om dat van de andere opvarenden te red
den. Hij had eenige berichten, die de noo-
dige aanwijzingen bevatten voor het red
dingswerk, .aan zijn pols gebonden. Zoo
zou hij ook, wanneer men zijn lijk vond,
nog kunnen mededeelen, op welke wijze
zijn kameraden het best gered zouden
kunnen worden. Kapitein Oram heeft het
gelukkig mondeling kunnen doen.
Volgens de instructies moet dc beman
ning van een verongelukten onderzeeër
wachten op een signaal van twaalf knal
patronen, afgegeven door bergingsvaartui
gen, alvorens zij van de Davis-toestellen
gebruik mag maken. Op het oogenblik,
dat kapitein Oram als vrijwilliger de
duikboot verliet, waren reeds twintig uur
verstreken zonder dat ook maar een enkel
signaal was ontvangen.
Voordat Oram de „Thetis" verliet werd
afgesproken, dat met een bepaalde tus-
schenpoos telkens twee man van het schip
een reddingspoging met de Davis-appara-
ten zouden ondernemen, n.l. een lid van de
bemanning en een van het personeel van
de scheepswerf, dat zich aan boord be
vond. Toen, na Oram en Wood, nog slechts
twee man veilig en wel de oppervlakte
bereikten en daarna geen der opvarenden
meer verscheen, vreesde men, dat er iets
niet in den haak was met de reddingska
mer.
Zal ooit worden onthuld, wat er precies
gebeurd is? Het is mogelijk, dat twee man
in de reddingskamer zyn verdronken en
daardoor den toegang voor de andere op
varenden hebben afgesneden.
De laatste man, die levend naar boven
kwam, was Shaw. Hij was bewusteloos.
Het is ontzettend geweest, verklaarde
hij later. Twee man zijn verdronken, een
derde is krankzinnig geworden en kort
daarop gestorven. De atmosfeer was ver
stikkend. De mannen lagen op den grond.
Zij hadden alle hoop reeds opgegeven.
Toch was er geen spoor van een paniek.
Toen ik mijn ontsnappingspoging deed,
voelde ik, dat ik geen oogenblik langer
mocht aarzelen, daar ik anders kans liep
nog in de boot het bewustzijn te verliezen.
„Toen wij bemerkten, dat wij niet meer
omhoog konden komen, waren wij natuur
lijk allemaal onder den indruk", besloot
Shaw. „Wij probeerden onze ellende ech
ter te vergeten en doodden den tijd met
over sportwedstrijden te praten".
De toestand van luitenant Wood, die in
een ziekenhuis te Liverpool ligt, is niet
zoo gunstig. Hij lijdt aan eenhevige ze
nuwoverspanning en is volkomen uitgeput.
WAT EEN DUIKER VERTELDE.
Een der zeven diepzee-duikers, die Vrij
dagnacht per vliegtuig naar Liverpool zijn
gebracht, om aan het reddingswerk van de
„Thetis" deel te nemen, zeide:
„Wij zijn er van overtuigd, dat wy, in
dien wij hier slechts 13 of 14 uur eerder
waren geweest, allen hadden kunnen red
den. Voor menschen aan den wal is gemak
kelijk om critiek uit te oefenen, maar wij
hebben alles gedaan wat gedaan kon wor
den."
Hij deed, aldus de „Daily Telegraph",
een dramatisch verhaal van de pogingen,
die Vrijdagnacht in het duister op den
bodem der zee in het werk waren gesteld
en van de laatste zwakke klopsignalen, die
zij van de bemanning hebben gehoord.
„Wij arriveerden Vrijdagavond om half
elf te Liverpool", zoo vertelde de duiker, en
om één uur in den nacht waren wij in het
water. Geen enkel deel van de duikboot
stak toen boven water uit. Het schip lag
bi;na plat op den bodem der zee op tame
lijk vast kiezel.
Het helde in de richting van den boeg
ongeveer 7 gr. en maakte ongeveer 20 gr.
slagzij aan bakboord.
Tastende bereikten wij het achterschip
en hamerden op den romp om te vernemen
of er nog teekenen van leven in het schip
waren. Ergens achter den commandotoren
hoorden wij geklop. De signalen waren
zeer zwak; wij konden geen morse-teeke
nen lezen; het geklop was zelfs zoo vaag,
dat wij niet dachten, dat het iets te bedui
den had. De arme kerels moeten toen reeds
totaal uitgeput zijn geweest.
Dat was het laatste geluid, dat zij
maakten. Wij meldden aan de schepen bo
ven ons, dat er nog iemand levend aan
boord van de duikboot was. Maar hoewel
wij daarna nog tal van malen klopten, kre
gen wij geen enkel geluid meer te hooren".
In sommige kringen, aldus United "Press,
helt men over tot de meening, dat allen
reeds Vrijdagavond dood moeten zyn ge
weest, en dat het flauwe kloppen, dat de
duiker in den nacht van Vrijdag op Zater
dag heeft gehoord, aan het rammelen van
gereedschap of een of andere installatie
moetenworden toegeschreven.
WAAROM, WAAROM?
Critiek achteraf.
Na den ramp komt natuurlijk van alle
kanten critiek los en meent men op fouten
te kunnen wijzen.
De „Thetis" was een ongeluksschip, zei-
de William Allen, de vader van een der
opvarenden aan United Press. „De snel
heidsproeven mislukten", aldus zijn de me-
dedeelingen, „bij den tweeden proeftocht
kon zij niet duiken, omdat het mechanisme
niet goed werkte. Maar. zelfs indien alles
in orde was geweest, had men nog niet
mogen duiken op een plek, waar de bodem
bedekt is met wrakstukken, zooals duide
lijk uit de kaarten blijkt. De duikklokken,
die de Vereenigde Staten gebruiken, zijn
blykbaar beter dan de Davistoestellen. Dat
er 93 menschen moesten omkomen is daar-
van wel het beste bewijs.
Dit is een van de vele stemmen, die in
Engeland, dat zoo trotsch op zijn marine
is, opgaan, nu een ramp van een dergelij-
ker. omvang vlak onder de kust mogelijk
was. Uit de vele critiek, komen de volgende
vragen naar voren.
lo. Waarom maakte de duikboot een
oefentocht zonder escorte van andere vaar
tuigen, vooral daar er vooraf reeds twee
kleine ongevallen waren voorgekomen?
2o. Waarom waren er 102 menschen aan
boord, o. w. twee proviandmeesters, terwijl
normaal de bemanning uit 53 koppen be
staat?
3o. Waarom was het niet mogelijk een
gal in den romp te snijden, hoewel het ach
terschip Vrijdag twaalf uur lang boven wa
ter heeft uitgestoken?
4o. Waarom was geen dulkklok beschik
baar, zooals gebruikt werd bij de Ameri-
kaansche duikboot „Squalus"?
De Londensche avondbladen voegen daar
aan nog eenige min of meer bedekte be
schuldigingen toe. Er wordt beweerd, dat
het voor de redding benoodigde materieel
niet snel genoeg ter plaatse was en dat
o.a. de snijapparaten pas Vrijdagavond om
9 uur arriveerden. Er wordt zelfs beweerd,
DU1TSCHLAND
HITLERl SPREEKT TOT OUD-STRIJDERS
Omsingeling en Duitsche afweer.
Voor een menigte van 300.000 mannen,
die leden zijn van den Duitschen ondstrij-
dersbond, heeft Hitier Zondagmorgen op de
Karlswiese van Kassei de eerste Groot-
duitsche oudstrijdersbijeenkomst geopend
met een rede, waarin hij zijn gehoor niet
alleen als Führer maar ook als oudstryder
toesprak.
Na een terugblik op de 25 jaar, die sinds
het uitbreken van den wereldoorlog ver
streken zijn, zeide Hitier: „Twintig jaar ge
leden werd een erbarmelijke regeering on
der een als „onweerstaanbaar" genoemden
dwang genoopt haar handteekening te zet
ten onder het document van Versailles. Ik
heb deze tegen beter weten in geplaatste
handteekening onder het dictaat van Ver
sailles weer plechtig geschrapt. Alleen, on
afhankelijk daarvan, moeten wy allen ons
van deze eene waarheid bewust zijn, dat de
schuld aan een oorlog onafscheidelijk ver
bonden is aan de doeleinden, waarvoor
die oorlog begonnen wordt. Geen enkel
volk en geen enkel regime zal oorlog voe
ren alleen om der wille van den oorlog zelf.
Slechts in de hersens van perverse schrij
vers kan de gedachte opkomen, dat iemand
oorlog voert alleen om bloed te vergieten.
Het was echter een factor van beslissen
de beteekenis, dat de Duitsche regeering
in het jaar 1914 geen doel voor oogen had,
dat met een oorlog bereikt kon worden en
dat zij zelfs tijdens den oorlog niet in staat
het doel van de krijgsoperaties scherp
af te bakenen.
Uit het vredesverdrag is daarentegen ge
bleken, wat het werkelijke doel van de
toenmalige Engelsche en FFransche omsin
gelingspolitici geweest is: n.l. de roof van
de Duitsche koloniën, de vernietiging van
den Duitschen handel, vernietiging van de
Duitsche koopvaardijvloot en daarmede ook
van de Duitsche bestaans- en levensmoge
lijkheden, de vernietiging van Duitschland
als politieke macht.
Het waren derhalve destijds dezelfde
doeleinden als die, welke de Britsche en
Fransche omsngelingspolitiek ook thans na
streven.
Zoo de Britsche omsingelingspolitiek al
dezelfde gebleven is als voor den oorlog,
dan is daarentegen de Duitsche afweerpoli-
tiek grondig veranderd.
Ik heb er zorg vor gedragen, dat alles,
dat ook maar eenigszins met de staatslei
ding te maken heeft, slechts voor honderd
procent een man en soldaat kan zijn. Mocht
ik echter bemerken, dat de houding van
eenergeleid persoonlijkheid zulk een toets
niet kan doorstaan, dan zal deze, wie het
ook is, onmiddellijk van zijn post verwij
derd worden.
Wij hebben de plicht, de natie tot het
uiterste tot afweer en haar afweerkracht
te sterken. Ik verwacht, dat deze politiek
van versterking der Duitsche afweerkracht
in het bijzonder door de oude soldaten ge
steund wordt.
FRANKRIJK
SAMENWERKING, GEEN
OVERHEERSCHING
Redevoering van Daladier.
In een rede voor het uitvoerend comité
van de radicaal-socialistische partij heeft
Daladier de houding van Frankrijk ten
aanzien van de groote internationale vraag
stukken uiteengezet.
Na verklaard te hebben, dat alles doet
B is Bretagne
het prachtige land van de oude
heldensagen, van de typische klee
derdrachten. Idyllische vlsschers-
dotpen en mondaine badplaatsen.
Een reis daarheen In een luxueuie
Cebuto Touring Cat Is onvergetelijkl
Uil de Cebuto Mastakeus:
10 dg Biatoqno Noimandlê. d«
tol'# M «'M. I
S dg Zwarl» Woud -
15 dg Praag Wacnen Budapat! - 112.—
Inlichtingen en Reisgids bij:
JAC HEEMSKERK - TOURINOCARS
Agentschap:
Slgarenmag. H. Heestermans, telden,
Steenstr. 24 bij Beestenm. Tel. 1532.
Poolsch-Duitache filmovereenkomst
opgezegd.
De Poolsche film-producenten hebben be
sloten de Poolsch-Duitsche overeenkomst
tot het uitwisselen van films tusschen bei
de landen op te zeggen, aangezien Duitsch
land zyn verplichtingen niet is nagekomen.
Gedurende de afgeloopen maand werden 61
Duitsche films vertoond in Poolsche bios
copen, terwyl in Duitschland slechts zeven
Poolsche films werden gedraaid.
Duitsch priester gearresteerd.
De Poolsche autoriteiten hebben een
Duitschen priester, Krolik, uit Silezië, laten
arresteeren, omdat hij twee Polen gesla
gen had, die na de H. Mis het Poolsche ker
kelijke lied aanhieven: „God beschermt Po
len sedert eeuwen".
CHINA
WEER EEN GRENSINCIDENT
De Sovjet-Russische soldaten zyn Zater
dag bij Tsjang Kingtoe over de grens van
Mandsjoekwo gekomen. Zij werden direct
teruggedreven door Mandsjoereesch-Japan-
sche grensbewakers. Bij het vuurgevecht
hebben de Russen vyf dooden te betreuren.
Vyf Mandsjoereezen zyn gewond. De
grenswacht heeft opdracht gekregen haar
waakzaamheid te verscherpen.
dat de autoriteiten hebben getracht, zoowel
de duikboot als de levens der inzittenden
te redden.
Repliek der Admiraliteit.
In antwoord op bovenstaande critiek is
van de zijde der admiraliteit reeds geant
woord, dat al het mogelijke is gedaan om
de opvarenden van de „Thetis" te redden.
Duikbooten worden bij proeftochten nooit
door bergingsschepen vergezeld. Algemeen
werd het Davistoestel als een voldoende
bescherming beschouwd, zoodat aanschaf
fing van andere toestellen niet noodig werd
geacht. Sommige deskundigen geven toe,
daf er te veel menschen in de „Thetis" wa
ren, anderen zeggen, dat daardoor het
risico niet werd vergroot. De duikboot stak
niet ver genoeg boven water, om er een
gat in te maken, waardoor de menschen
konden ontsnappen De duikboot lag ver
der zoo ongunstig, dat men toch geen duik-
klok had kunnen gebruiken.
Er wordt verder op gev/ezen, dat de cri
tiek dikwijls zeer ondeskundig is. Zoo is
de vraag gesteld, waarom juist Oram, die
den rang van kapitein heeft, de duikboot
verliet. Dat is juist een daad van buiten
gewonen heldenmoed geweest. Kapitein
Oram heeft zich vrijwillig gemeld, om als
levende boei te fungeeren, immers toen hy
dp „Thetis" verliet, wisten de opvarenden
nog in het geheel niet, of zich reeds sche
pen in de nabijheid bevonden. En zoo zyn
er, volgens de deskundigen, meer opmer
kingen, die geen hout snyden.
Er is nog een andere reden, waarom
nog geen oordeel mogelijk is, namelijk deze
dat de geredden geenerlei mededeeling mo
gen doen, voordat het officieele onderzoek
plaats heeft. Ongetwijfeld zal dat onder
zoek ook de eventueele fouten aan het
licht brengen, maar inmiddels heeft de
Britsche marine eert verlies geleden, dat
des te grooter is, daar zich onder de slacht
offers vier duikbootcommandanten en
eenige bekwame ontwerpers van onderzee
booten bevinden.
hopen op een spoedig en gunstig besluit van
de thans aan den gang zijnde internatio
nale onderhandelingen, zeide de premier:
ik zeg en herzeg, dat Europa de keus heeft
tusschen samenwerking en overheersching.
De Fransche regeering heeft alles gedaan
en doet nog alles om Europa in staat te
stellen, gelukkig te leven in vrye samen
werking. Doch tegelijkertijd wil ik de we
reld de verzekering geven, dat Frankrijk
in het eerste gelid staat van de mogend
heden, die zullen verhinderen, dat Europa
geleid wordt naar rampen als gevolg van
machtsondernemingen.
Wij zijn voor samenwerking, hetgeen het
tegenovergestelde van omsingeling is.
Doch telkens wanneer wij een schrede ge
daan hebben op den weg der samenwerking
heeft men ons met een gewelddadige actie
geantwoord.
Telkens wanneer wij een aanbod tot sa
menwerking hebben gedaan, werd dit van
de hand gewezen. Zij die ons aanbod van
de hand wezen, wilden ons tegelijkertijd
het recht ontzeggen, met anderen samen te
werken. Deze samenwerking, welke zij
geweigerd hebben, is het, die zij omsinge
ling, noemen. Welk duidelijker bewijs zou
den zij nog kunnen geven van hun streven
naar hegemonie?
Zoo men dus de neiging heeft, het even
wicht en den vrede in Europa te bedreigen,
hebben wij alle reden, ons vastberaden
tegen zulke avonturen te verzetten. Wij
zeggen neen op agressie, op autarchische
tyrannie, op ideologisch fanatisme, op
eischen van zoogenaamde levensruimte en
wij zeggen neen op alles wat geweld en
ruwheid is. Wij zeggen ja op elk streven
naar goede verstandhouding en loyale sa
menwerking, op alles wat zou kunnen lei
den tot een hervatting van het economisch
verkeer over de geheele wereld en tot een
billijker verdeeling van de grondstoffen,
RUSLAND
HET DRIE-MOGENDHEDEN PACT
Het Russische antwoord wordt
bestudeerd.
Het Russische antwoord is te Londen en
Parijs ontvangen.
De regeeringen bestudeeren het antwoord
zorgvuldig „dat in overeenstemming is met
de punten van de redevoering, die Molotov
vorige week heeft uitgesproken."
Reuter verneemt, dat de eerstvolgende
stap zal zijn het zoeken van een formule
om tegemoet te komen aan de Russische
voorwaarde, dat een drie-mogendheden
waarborg moet worden gegeven aan de
Balitsche landen, ofschoon deze duidelijk
hebben gemaakt, dat zij van niemand een
waarborg wenschen, op grond van de
overweging, dat hun veiligheid gelegen is
in volkomen neutraliteit.
De andere belangrijke punten in de
rede van Molotov schijnen niet dezelfde
moeilijkheid te bieden.
POLEN
DE SPANNING MET DUITSCHLAND.
Een nota over het geval Kalthof.
Officieel wordt meegedgeeld, dat se-
naatsvoorziter Greiser Zaterdag den verte
genwoordiger van Polen een nota heeft
overhandigd, welke de eindconclusie bevat
van de Regeering van Dantzig over het ge
val van Kalthof. Hierin wordt geconsta
teerd, dat Polen niet, of onbevredigend,
heeft geantwoord op de notaês in zake de
jongste grensincidenten.
Voorts heeft de voorzitter van den se
naat een nota doen toekomen, waarin wordt
gezegd, dat het den Senaat niet mogelijk
is nog langer betrekkingen te onderhouden
met de Poolsche ambtenaren, die betrok
ken zyn bij het incident van Kalthof. De
senaat deelt mede, voortaan te zullen
eischen, dat de Poolsche douanebeambten,
die op het gebied der Vrije Stad dienst
doen, den eed jegens Dantzig afleggen. Tot
dusver heeft Polen dit geweigerd.
AMERIKA
ZWERVERS OVER DEN AARDBODEM
De Duitsche mailboot „St. Louis" die de
900 vluchtelingen aan boord heeft, welke
de vorige week geen machtiging kregen om
op Cuba aan land te gaan, is Zondag ver
schenen buiten de kust van Miami en ver
volgens verdwenen in de richting van Cuba
Kustwachten zonden terstond booten en
vliegtuigen om de bewegingen van net
schip waar te nemen.
De Joodsche uitgewekenen die zich aan
boord van het te Vera Cruz liggende Fran
sche schip „Flandres" bevinden en die niet
te Havanna aan land hebben mogen gaan,
hebben medegedeeld, dat zij vergunning
hebben gekregen in de Vereenigde Staten
te vertoeven, waar zij zullen blijven, tot zij
zich in een Latijnsch-Amerikaanschen
staat kunnen vestigen.
„VARKEN OVERBOORD!"
Lezers, die mij een paai weken gemist
hebben in dit hoekje, zullen misschien
zyn gaan denken, uat ik nog steeds op
zoek was naar dat varken, dat in mijn
laatste weekpraatje overboord is gevallen.
In elk geval, in m'n verhaal is het nog
steeds overboord. Het ongeluk en de ge
lukkige redding ga ik nu beschrijven.
Eerst vertellen, dat het geen grooterd
was. 't Was maar zoo'n schreeuwerig ma
ger ding, dat soort, dat altijd precies de
andere kant uit wil dan waar het heen
moet. Zoodoende kwam het ook over
boord. Want het was hcelemaal onze be
doeling niet. dat we zoo koud van ons fok-
beestje zouden afkomen.
De kapitein van de boot, die tevens de
functie van hofmeester vervulde, had het,
na veel loven en bieden, op een avond er
gens in een rivierdorp gekocht om zyn
passagiers eens op een vcrsch coteletje te
vergasten.
Als een trots bezit van den kok, moest
het z'n laatste levensdagen op het achter
dek, dicht bij het keukenfornuis door
brengen.
Op een warmen namiddag, toen de pas
sagiers een tukje deden en het zwarte
scheepsvolk beneden 'n eentonig deuntje
zat te jingelen, was 't het arme biggen-
beest wat tc machtig geworden, 't Had,
eerst z'n snuit, en toen z'n hcele kop, door
het zeildoek van he achterdek gewerkt,
genoot van de frissche bries en keek met
begeerige oogjes naar het geplas van het
waterwiel. (Men vaart op de ondiepe Con-
go-rivier met raderbooten).
De kok, bewust van het gevaar als de
bekoring voor het onbezonnen biggetje te
groot zou worden en tevens bezorgd voor
z'n hachje (dat van het varken bedoel ik),
pakte het beestje bij z'n staart om het zoo
veilig binnenboords te krijgen. Dat ging
echter zoo glad niet. Of liever: 't ging te
glad, want kokshanden zyn in den regel
nogal glad in Congo. Bovendien transpi
reerde het biggetje tot in den krul van
z'n staart.... Gevolg: moord en brand ge
schreeuw van het varken en leclijke woor
den van den kok, 'n oogenblik, en toen het
fatale! Met een salto mortale tuimelde het
varkentje onder hartverscheurend ge-
krijsch over het waterwiel en kwam hals
over kop in het zogwater van dc boot te
recht.
Algemeen alarm! Verschrikt schoten we
op uit onze hut, rende naar het achterdek,
meenend dat onze priesterlijke hulp wel
licht van noode zou zijn
Het noodsein werd gegeven. De boot
werd stopgclegd en een reddingsboot (de
eenige die 't schip bezat) werd uitgezet
en in een oogwenk was een schreeuwende
en tierende reddingsbrigade bij het sparte
lende varken.
De reddingspogingen waren werkelijk
amusant, 't Speet ons dat we geen film
camera bij ons haddon. 't Zou een pracht-
nummer geworden zyn!
Laten we alleen nog vertellen, dat het
stoute beest aan boord kwam, maar dat
het nog dienzelfden avond zijn weerbar
stigheid met den slagers-dood moest be-
koopen en we tot slot 's anderendaags 'n
fyne snert op tafel kregen!
Father G. v. LEEUWEN.
St Bonifacius Missiehuis Directeur.
Hoorn, giro 120937.
