Een avontuur op
den Balkan
3)e£ci
H. M. de Koningin keerde Vrijdagmiddag van Haar be
zoek aan België te 's Gravenhage terug. De aankomst
aan het station
De ramp van den Amerikaanschen onderzeeër .Squalus" De aankomst van den
laatsten groep geredden te Portsmouth, de Amerikaansche marinebasis, na de
sensationeele redding op den bodem van den oceaan
Schietoefeningen aan boord van H. M. S. .Repulse" als onderdeel der
oefeningen van de Engelsche Home Fleet, welke thans gehouden worden
FEUILLETON
ERNST KLEIN.
4)
Scherpe controle, scherper dan gewoon
lijk. Een hooggeplaatst officier keek zelf
de passen door en richtte tot de eigenaren
met Oostersche beminnelijkheid de meest
inquisitieve vragen. Met den heer Peter
Miller van de firma Anton Miller Zoon
was hy snel klaar; daarentegen hadden Bul
garen, Serven en Grieken zich aan een
zeer grondig kruisverhoor te onderwer
pen, voor zij hun passen terugkregen. Ook
de. dames Xymatis werden nauwkeurig on
dervraagd. Irene, als oudste, antwoordde
voor haar beiden, glimlachend, gelaten.
Elena stond er bij met opeengeperste lip
pen en een kleinen rimpel tusschen de fijne
wenkbrauwen.
Eindelijk mochten zy passeeren. Met een
beleefde buiging liet de Turk haar gaan en
Vitus snelde toe, om het tweetal naar den
coupé te geleiden.
Wat is er toch opeens aan de hand?
vroeg hij op den meest argeloozen toon van
de wereld. De Turken waren anders nooit
zoo streng.
Elena wierp hem een blik toe, die hem
verbaasde.
Die blik was spottend en scheen te wil
len zeggen: doe toch niet zulke malle vra
gen! Houd je toch niet van den domme!
Irene lachte en begon ijverig te zoeken
naar een doos Pralines.
De heeren Turken zijn een beetje ze
nuwachtig geworden, zeide zij, terwijl zy
een der eindelyk gevonden bonbons in
haar kleinen mond stopte.
Het zal him niets helpen, sprak Ele
na knarsetandend en de rimpel in het blan
ke voorhoofd werd nog dieper. Zij kunnen
ons plagen zooveel ze willen deze Azia
ten! Zy kunnen onze mannen vermoorden,
onze kinderen dooden, onze huizen ver
woesten, maar eens breekt de dag aan, dat
het heele land als één man zal opstaan,
om de vryheid terug te nemen, die ze ons
ontroofd hebben.
Vol gloeiende haat had het jonge meis
je deze woorden geuit. Haar zwarte oogen
vlamden en zy balde de kleine vuisten.
Vitus geloofde zyn ooren en oogen niet
het was als de deur van een heel geheim
kamertje, die plotseling openvloog....!
Irene greep haar zuster by den arm en
trok haar naast zich op de bank. In het
Grieksch voegde zy haar halfluid een paar
woorden toe.
Peter Miller verstond geen Grieksch,
doch Vitus Thavon des te beter.
In 's hemels naam, zwyg toch!
ZESDE HOOFDSTUK.
„Een mooi land Macedonië!1*
Met twee uur vertraging, vertrok de
trein uit Zibeftsche. De Turken schenen in
derdaad zenuwachtig geworden te zijn.
Voor op de locomotief stonden een paar
soldatenen in eiken wagon reden twee
tot aan.de tanden gewapende redifs mee,
sigaretten rookend en naar zweet en uien
ruikend.
Langs de spoorlijn op iedere honderd
pas afstand van elkaar wachtposten met
geladen geweer, gereed om te schieten.
Van tijd tot tijd bereden patrouilles. Op
alle stations groote militaire troepen.
Te Uskup bij het station een uitgestrekt
soldatenkamp, opeengestapelde kisten mu
nitie. Juist toen zij aankwamen, arriveer
de van Saloniki een militaire trein, die ge
schut, paarden en manschappen aan
voerde.
De journalist ontwaakte in Vitus, dooh
bleef zich ondanks alle weetgierigheid ver
bergen achter het Incognito van Peter Mil
ler. Deze trok een verbluft en ontsteld ge
zicht en schudde bedenkelijk het hoofd.
Wat is er toch in 's hemelsnaam aan
de hand? vroeg hij rijn medereizigster.
Als ik dat had kunnen vermoeden.
Elena vergenoegde zich er mede, hem een
blik toe te werpen, die hetzelfde scheen te
zeggen als voorheen. Doch Irene gaf in
lichtingen.
Mijn man heeft hij reeds naar Fran-
zensbad geschreven, dat het zeer onrustig
in het land is. Het heet, dat de Bulgaren
groote troepen bh Köstendil verzameld
hebben.
Dat betekent dus oorlog? stamelde
Peter Miller ontzet. Nu, dan kom ik niet
bepaald op een gunstigen tijd, om zaken te
doen.
O, u behoeft niets te vreezen, hoon
de Elena, er is geen sprake van oorlog.
Dat veroorloven de almachtige groote mo
gendheden immers niet Bah die groote...
Zy liet zich weer door haar hartstocht
meesleepen. Gij zit veilig in uw land en
matigt u aan, da rechter van Europa te wil
len zyn. Dat spreekt over beschaving en
christenplicht! En laat toe, dat hier in dit
heerlijk land barbaarschheid en wreedheid
haar schrikbewind voeren. O, maar eens
zal de brand uitbreken en dan zult gij,
slaapmutsen, het schijnsel van het vuur in
uw kanselarijen en ministeries zien lich
ten.
Vitus Thavon zette zijn ooren wyd open,
doch Peter Miller had niets te zeggen na
deze uitbarsting. Geheel verpletterd, alsof
hy persoonlijk voor het ongeluk verant
woordelijk was, liet hij het hoofd hangen.
Het was stil in de kleine ruimte. Het scheen
Elena te benauwd t» zijn. Zy sprong op en
opende de deur. De breede, vierkante rug
van een der redifs versperde den weg. Als
een symbool, dacht Vitus.
Het jonge meisje week achteruit en viel
op de bank neer. Tranen glansden in de
donkere oogen.
Irene trok haar teeder naar zich toe en
streelde haar bevende handen.
Zy is zoo hartstochtelijk, zeide zij tot
Vitus ter verklaring en verontschuldiging.
Gy moet namelijk weten, dat de Tur
ken onze vader doodgeschoten hebben. Op
Kreta, twaalf jaar geleden.
Ook haar drongen de tranen in de oogen.
Zij zweeg en trok haar zuster nog dichter
naar zich toe. En intusschën reden zy
voort door de gele, door de zon verbrande
bergen van Macedonië.
In Demirkapu, waar de Vardar schui
mend tusschen de rotsen doorbreekt, voor
dat zij langs een breede vruchtbare vlakte
naar de zee toestroomt, wemelde het van
militairen. Nogmaals grondige revisie der
reizigers. Twee officieren gingen van cou
pé tot coupé. Zy waren beleefd, zooals
Turksche officieren gewoonlijk zijn, bogen
verontschuldigend voor de dames en sleep
ten een menigte reizigers uit den trein, Bul
garen, Grieken, Serven, alles dooreen. Ook
een paar Joden en Albaneezen bevonden'
zich onder degenen, die men niet verder
liet reizen. Er heersche zoo'n geschreeuw
en lawaai, dat de Bablonische spraakver
warring er in het niet by viel. Wie zich ver
zette, kwam in gevoelige aanraking met de
kolven der redifs.
Votus stond met de dames aan het ven
ster en keek toe. Elena beefde over het
heele lichaam van moeizaam bedwongen
woede.
Kijk eens aan, siste zy, die moorde
naars, die
Dat ontsnapte haar op luider toon, dan
onder de gegeven omstandigheden raad
zaam was. De beide soldaten in den wa
gon draaiden zich met een ruk om. Mis
schien hadden zy de van haat vervulde
woorden verstaan. Misschien maakten zy
alleen uit den toon de bedoeling op. Een der
redifs deed een schrede in de richting van
het groepje.
Vitus duwde de beide vrouwen in den
coupé, wierp de deuren dicht en lachte den
soldaat vriendelyk toe.
Alles in orde, myn vriend, zeide hy
in het Turksch tegen hem.
De soldaat keek hem verbluft aan, liet
zich overbluffen en ging naar zyn kame
raad terug.
Vitus nam zyn plaats tegenover de bei
de zusters weer in en vatte rnet vader
lijke welwillendheid Elena's hand.
(Wordt vervolgd).
