Mama wordt
opgevoed!
Te 's Hertogenbosch werd Maandagavond een roolcwedstrijd voor militairen ge
organiseerd. waarvoor eenige fraaie prijzen beschikbaar waren gesteld
„Schaapjes op het droge". Te Den Burg op Texel werd Maandag de bekende lammeren-
markt gehouden, waarvoor immer een groote, zelfs internationale, belangstelling bestaat
De heer J. Sanders viert
heden zijn zilveren jubileum
als gemeente-secretaris van
Eindhoven'
Prins Paul van Yugoslavië werd ter gelegenheid van zijn bezoek aan Italië op het Vaticaan door Z. H.
Paus Pius XII ontvangen, welke ontvangst met het gebruikelijk ceremonieel gepaard ging voor vorstelijke
personen
Zwemvest-oefening voor het Engelsche Koningspaar aan boord van de „Empress
of Australia" tijdens de reis over den Atlantischen Oceaan naar Canada
Mr. S. baron van Heemstra, commissaris der Koningin in Gelderland, heeft Maandag den
nieuw aangelegden Westbergweg te Wageningen officieel voor het verkeer opengesteld.
Links de burgemeester van Wageningen, ir. M. J. IJzerman
De barbierswinkel in de openlucht bij
de soldaten der Nederlandsche grens
bewaking. Het gaat er gemoedelijk toe
FEUILLETON
Geautoriseerde vertaling door F. v. Velsen.
ROMAN VAN LO WILSDORF.
40)
„Met Robert", klonk het vrij opgewon
den.
„Ik zit zoo juist bij mijn ontbijt met moe
der de krant te lezen. Wij zijn geabonneerd
op dfe „Morning Post", die Engelsche krant,
je weet wel, waarin alle familieberichten
uit de groote wereld vermeld worden. En
nu leest mijn moeder daar juist onder de
sensationeele verlovingen een naam, die
precies overeenstemt met dien van mijn
aanstaande schoonmoeder".
Een onsamenhangend geluid, bijna een
schreeuw, klonk aan den anderen kant, al
vorens Pretorius haastig antwoordde:
„Lees mij dat bericht eens voor, als je
wilt!"
En na eenige seconden klonk de stem
van Ellegard in Virgilius' oor: „Uit Nizza
komt het bericht, dat zijne hoogheid prins
Xilo. die onder het incognito van een graaf
Froheim te Cannes vertoeft, zich heeft
verloofd met mevrouw Oliva von Belamy,
geboren gravin Weiten. De huwelijksplech
tigheid zal spoedig plaats hebben.
„Vergissing onmogelijk, wat betreft den
naam, ik bedoelde de schrijfwijze?" infor-
maerde Pretorius heesch.
Ellegarde, die eenig vermoeden had, hoe
deze mededeeling aan den anderen kant
van den draad zou ontvangen worden, ont
kende absoluut. „Ik wilde eerst ook aan een
toeval gelooven, maar aangezien me
vrouw in Nizza is
Eenige seconden bleef het stil. Dan zei
Pretorius met moeite: „Het zal wel juist
zijn, dit bericht. Wij ik, ik was wel op
de hoogte van een voonemen alleen wist
ik niet, wie de de gelukkige is Bit
ter en eenigszins schamper klonk het. En
aan den anderen kant van den draad knik
te EEegaarde zijn moeder veelbeteekenend
toe.
Vervolgens maakten de twee mannen de
afspraak, dat Ellegarde met de bewuste
krant in een bepaald café zou komen.
Lang nadat het gesprek was geëindigd,
zat Virgilius nog steeds op den rand van
zyn bed met de microfoon in zijn hand. Met
afwezigen blik staarde hij naar het ding,
alsof het hem de oplosing van het raadsel
kon verschaffen.
OJiva had zich met prins Xilo, den ouden
viveur, verloofd!
Plotseling scheen Preétorius en idee te
krijgen, dat als een nietig straaltje hoop
zijn geest verlichte. Hij had niet van het
eerste begin af als 't ware gevoeld, dat Oli
va onder een of anderen invloed had ge
handeld? Was het denkbaar, dat zij zoo
eerzuchtig was en de hand van den prins
aannam om het kroontje te kunnen dra
gen? Was dat van haar te verwachten?
Neen, dat was niet voor haar! Maar 't was
mogelijk, dat zij wilde toonen wilde too-
nen dat er een man was, die veel hoo-
ger stond dan sommige anderen en toch
zijn keuze op Oliva van Belamy had laten
vallen.
Als geëlcctriseerc. prong hij op, waar
door hij zoo'n ruk aan het snoer van de
microfoon gaf, dat tafeltelefoon en hoorn
met helsch lawaai op den grond smakten.
Deze slag bracht Pretorius tot bezin
ning.
„George!" riep hij leedkeels. „George, de
koffers, ik ga op reis!"
Zijn huisknecht vloog de kamer in en
keek verrast zijn meester aan. Pretorius
stond in zijn pyama op het tapijt, riep hem,
in plaats van te bellen en sprak over kof
fers en op reis gaan, terwijl scheerwater
toch veel noodiger was geweest! George
die tientallen jaren in deij huize Pretorius
had gediend, was op zijn manier een droog
komiek en vroeg zonder een spier op zijn
rood gelaat te vertrekken, of hij eerst kof
fers moest pakken, of mijnheer bij zijn toi
let helpen en of hij zoo vrij mocht zijn,
het telefoontoestel onder het bed vandaan
te halen.
Dit deed Pretorius in lachen uitbarsten.
Hij herinnerde zich nu plotseling, dat
bij verplicht was, het bericht aan Bella
over te brengen en begreep nu ook, dat hij
maar niet zoo op stel en sprong binnen een
uur in een buitenlandschen trein kon gaan
zitten. Dat eischte eenige voorbereiding.
Op gemoedelijken toon zei hij: „Eerst wil
ik mij aankleeden en als ik weg ben, kan
je mijn koffers pakken."
„Wat en waarheen?" informeerde Geor
ge. „Reist mijnheer naar 't Noorden of naar
't Zuiden, of
„Naar Nizza en vraag nu niets meer.
Spullen voor ongeveer een week, dat is
alles."
Een uur later zat Virgilips met Ellegar
de in het afgesproken restaurant.
Ellegarde was inderdaad zeer verbaasd,
dat de ander zoo kalm, ja zelfs zoo opge
ruimd was. Hij had de bewuste krant mee
gebracht, die hij nu aan Virgilius ter hand
stelde. Met aandacht bestudeerde hij het
korte, veelzeggende bericht.
„Mag ik die krant houden?" vroeg hij.
„Ik zou het graag aan Bella willen laten
zien."
„Bella zie ik eerder dan jij. Maar als je
mee wilt gaan naar den schouwburg, dan
kunnen wij het geval op mijn privé kan
toor samen bespreken". Hij keek op zijn
horloge. „Bella zal er nu trouwens al zijn."
Nu herinnerde Pretorius zich, dat Bella
hem gisteren had verteld, dat zij dezen
morgen repetitie had.
Toen Bella het bericht in de „Morning
Post" had gelezen, keek zij verlegen van
den een naar den ander. Niet-begrijpend
schudde zij haar hoofd.
„Je bent er tamelijk bedaard onder, vind
ik", zei ze tegen Pretorius.
„Ik vertrek morgen, hoogstens overmor
gen naar, Nizza", was het antwoord.
Vragend staarde zij hem aan. „Nu wil je
op reis gaan, hè? Toen ik je dien raad gaf,
heb je je er niet aan willen storen en nu
nu er niets meer aan te veranderen valt
wat wil je daar nu nog uitrichten?"
„Feliciteeren!" was het laconische ant
woord en er verscheen een flauw glim
lachje op het knappe mannengelaat, dat
gedurende de laatste weken merkbaar was
vermagerd.
En zonder op Bella's vragenden blik ver
der te letten, verklaarde hij: „Ik geloof,
dat jij nu ook wel kunt opbiechten, beste
meid ik bedoel, dat je nu den achterge
houden brief van je mama eindelijk wel
eens aan je Robby mag voorlezen.... Ik
moet my echter bij het geachte gezelschap
verontschuldigen, want ik heb nog heel
wat voor mijn reis in orde te maken." Nog
vóór de anderen iets in het midden had
den kunnen brengen, was hij, schijnbaar in
de beste stemming, verdwenen. Hoofd
schuddend keek Bella naar Ellegarde: „Wat
i$ Virgilius plotseling veranderd! Je zou
denken, dat hij, zooals de zaken nu staan,
heelemaal in den put moest zitten en
toch schijnt hij in de beste stemming ik
snap er niets van!"
„Zeg, kleine rakker, dat heb jij met op te
biechten," herinnei-de hij haar. „Dat zou
ik graag eens willen weten. Wat heeft
mijn hartediefje voor mij verborgen ge
houden?"
Niemand zal het hem kwalijk nemen, dat
zijn eigen aangelegenheden hem meer in
teresseerden dan die van Pretorius, want
op zichzelf beschouwd, kon je het onmo
gelijk een ongeluk noemen, als je schoon
moeder met een prins ging trouwen.
Schouderophalend stemde Bella met zijn
zienswijze in, want ook zijn kon aan deze
zaak niets veranderen. Het verloofde paar
tje zat nu dicht bij elkaar en Bella biechtte
eerlijk op.
Zij bekende, dat zij destijds, toen dat
mooie kiekje van hun drieën naar Nizza
moest verzonden worden, de verzoeking
niet had kunnen weerstaan, kort en bon
dig haar verloving bekend te maken, wat
er ook van komen zou. Dan verhaalde zij,
hoe onmiddellijk de moederlijke zegen, zij
het dan bijna in telegramstijl, was ge
volgd.
(Wordt vervolgd)
