Mama wordt
opgevoed!
DRAVERIJEN TE GRONINGEN.
3)e Eaidócke
FEUILLETON
Geautoriseerde vertaling door F. v. Velsen.
ROMAN VAN LO WELSDORF.
30)
Wellicht had Prins Xilo nog nooit in zijn
leven zoo ontroerd tot een vrouw gespro
ken. Ja, dat was zelfs zeker. Oliva voelde
dat meer dan zij het wist en er kwam een
bijna plechtige stemming over haar, dat zij
met dezen goedigen, ouden man een dubbel
spel speelde. Neen, ook hem zou het niet
berouwen, dat nam zij zich in deze gewich
tige oogenblikken voor. Zijn vertrouwen
zou niet beschaamd worden. zij zou
hem haar toegenegenheid schenken en hem
liefhebben als een dochter.
Ieder jaargetijde heeft zijn bloemen. Ook
de winter. In bloemkassen achter glas, ver
warmd en beschut, bloeien zij en bootsen
de lente na.
Toen zijne hoogheid prins Xilo met me
vrouw von Belamy de trap van het hotel
afkwam, om in de auto te stappen, zoemde
het in de hall van fluisterstemmen en ge
mompel. Niemand verkeerde in twijfel,
wat dit feestelijke bezoek van den prins te
beteekenen had. Wat was het een sensatie,
toen die twee onder aan de trap gekomen
.waren! Een ademlooze stilte was op het
gefluister gevolgd en als bij onderlinge
afspraak vormden de gasten een haag,
waarvan zij, die in de voorste rij stonden
een diepe buiging maakten.
Zijne hoogheid had mevrouw von Bela
my zijn arm aangeboden en dat zei alles.
Met opgeheven hoofd ging de gelukkige
bruidegom hun voorbij. Tenger, slank en
bleek, maar in onnavolgbare houding liep
de vorstenbruid naast hem.
Het waren voornamelijk de dames, die
Oliva van het hoofd tot de voeten monster
den. En geen enkele onder haar was er, die
niet heel graag met Oliva zou geruild heb
ben.
Met een zuchtje van afgunst keerden zij
zich om. toen het paar in de auto gestapt
en weggereden was.
Lize Froheim ontving haar aanstaande
schoonzuster hartelijk, ofschoon het haar
moeilijk scheen te vallen, in een echt fees
telijke stemming te komen. Nog vóór men
zich aan de lunch zette, nam zij Oliva
apart.
„Ik dank je uit heel mijn hart. lieve zus,
dat je dit besluit hebt genomen."
„Danken?" glimlachte Oliva gedwongen.
„Het is voor my als een droom, dat Xilo's
keuze juist op mij is gevallen, aangezien
myn karakter zeker niets innemends heeft,
zooals men mij dikwijls heeft verzekerd",
antwoordde zij, met een bitteren klank in
haar stem.
„Dan waren het geen scherpe menschen-
kenners. Zooals jij bent, ben je goed. Mis
schien voor je leeftyd een beetje conserva
tief, dat wil ik graag toegeven maar dat
kan toch niemand verhinderen, je naar je
werkelijke waarde lief te hebben."
Indien iets Oliva in deze uren kon «*«"r
ken, dan waren het deze woorden!
„Wil je mij Mucki" noemen, mijn kin
dernaam?" vroeg haar verloofde, toen zij
na tafel in de rookkamer bij elkaar zaten.
„In mijn tijd was „Mucki" even algemeen
in. de mode als nu „Bob" en „Rolf". Alleen
klinkt „Mucki" veel aardiger, vind je niet?"
En Oliva glimlachte ontroerd en noem
de hem Mucki. Ook met Lize werd het nu
..jij en jou" en de oude dame kuste haar
zoo hartelijk dat Oliva den druk van het
kunstgebit op haar wang voelde. Lize's
prachtige staalblauwe oogen straalden van
onverholen zusterlijke genegenheid voor
haar toekomstige schoonzuster.
Op die wijze kwam Oliva niet tot bezin
ning en dat was goed.
Het was een heerlijke, zonnige dag en zij
voeren met hun drieën naar het eilandje
Marguerite. De prins bezat een groote mo
torboot en de heerlijke omgeving, het
luxueus ingerichte vaartuig en de opge
wekte stemming maakten dit tochtje tot
een waar genot.
„Je krijgt van my een jacht en het zal
jouw naam voeren", zei de prins. „Die din
gen zijn tegenwoordig zóó geperfection-
neerd men voelt er zich evenzeer op zijn
gemak als in zyn eigen huis
Oliva, die levenslang degelyken, sobe-
ren welstand was gewend geweest, had er
geen flauw vermoeden van, welke afwisse
lingen een leven van luxe kon bieden. Hier
echter kwam haar eenigszins passief ka
rakter haar te hulp, en ze kon zich spoe
dig in deze nieuwe verhoudingen schik
ken.
Van een officieel verlovingsfeest zagen
zy af, maar de bruiloft zou -co spoedig mo-
gf-ly'k plaats bebbec^.
Sind»Vk zA dan eens naar mijn
eigen zin kunnen leven", zei Lize lachend.
„Tot nu toe moest ik altijd doen, wat
Mucki wilde. Dat is nu echter uit. Voor
taan zal je vrouw met je grillen rekening
moeten houden."
Oliva glimlachte den ouden heer vrien
delijk toe.
„Ik ben er niet bang voor", verzekerde
zij met overtuiging. En dat was zij ook
werkelijk niet. Krampachtig spande zij zich
in om aan niets anders te denken, dan aan
het tegenwoordige.
Toen zij dien dag in gezelschap van het
prinselijk paar weer naar Nizza reed, droeg
zij aan haar linkerhand den verlovingsring
dien de prins reeds voor haar had uitgeko
zen. Een fantastische kostbare brillant,
waarvan Oliva de werkelijke waarde niet
vermocht te taxeeren, doch die haar wel
deed vermoeden, dat het kleinood niet
licht zijns gelijken zou vinden.
Zij had als eenig sieraad steeds een plat
ten smaragd gedragen, waaraan zij als fa
milie-erfstuk zeer veel waarde hechtte. Nu
nam zij dien ring van haar vinger en bood
het familiestuk met verlegen gebaar aan
haar verloofde.
Hij nam hand en ring tegelijk, kuste
eerst de hand en drukte dan den ring aan
zyn lippen.
„De hoogste waarde heeft deze ring voor
mij, omdat jij hem hebt gedragen, Oliva",
zei hij op bijna plechtigen toon.
Toen Oliva dezen avond naar haar ka
mer was gegaan, keek zy peinzend over het
wijde, bleek-glanzende water en vpuwde
haar handen „God, bad zij, „al zal ik zelf
geen geluk kennen, geef mij dan toch de
kracht, geluk te brengen?"
Dat was de tweede dag van Oliva's ver
loving.
HOOFDSTUK XIV.
Sedert de laatste gebeurtenissen was een
week verstreken. Ditmaal was het Robert
Ellegarde, die met een sensatiebericht
voor den dag kwam. Het was nog pas ne
gen uur in den morgen, toen Virgilius Pre-
torius onzacht door de telefoon uit zijn
slaap werd gewekt. Hij was laat thuis ge
komen, want hij had met eenige. Weener
vrienden in zijn club gekaart,, hetgeen
zeer zelden gebeurde. Zyn gedachten en
overpeinzingen hielden zich onophoudelijk
met den brief van Oliva bezig.
Zij, die zoo besluiteloos was en zoo te
rughoud ens van aard, zou zij, om zoo te
zeggen vandaag of morgen tot zoo'n ge-
wichtigen stap besluiten? Zou een harts
tochtelijke liefde zich van haar hebben
meester gemaakt en zoo'n ommekeer by
haar bewerkt hebben? Virgilius was geen
psycholoog en zeker geen zoo grondig
vrouwenkenner, dat hij tot in de fijnste
roerselen van een grillige vrouwenziel zou
kunnen doordringen. Maar zijn gezond
menschenverstand zei hem, dat dit over
haaste besluit meer had van een wanhoops
daad, dan van iets anders. En daarmede
kwam hij zeer dicht bij de waarheid. Maar
hij spande tevergeefs zijn hersens in, om
de oorzaak te achterhalen. Hij sprak er ook
met Bella over en zij moest hem gelijk ge
ven. Zij wist zelf niet, wat er van den
ken moest. En het duurde twee volle da
gen, alvorens het antwoord van Bella naar
Nizza op de post werd bezorgd.
(Wordt vervolgd)
Ajax leed Zondag te Nijmegen tegen N.F..C. een verrassende 6 2 nederlaag in den strijd om het
nationale voetbalkampioenschap. Na een geslaagden aanval op het doel der Amsterdammers
In het Stadspark te Groningen zijn Zondag groote draverijen
gehouden. Een snapshot van een der spannende races
Het E D.O.-doel in gevaar tijdens den promotie-degradatie-
wedstrijd E.D.O. H.B.S., welke Zondag te Haarlem werd
gespeeld en in een gelijkspel (2 2) eindigde
In gezelschap van Prinses Joséphine Charlotte en Prins Boudewijn woonde
Koning Leopold te Brussel een concours hippique bij. De aankomst der
vorstelijke bezoekers aan het Palais du Centenaire
Een gelijk spel (1—1) was het resultaat
van den wedstrijd D W S. Eindhoven
om het nationale voetbalkampioenschap.
Een moment uit den strijd, welke in
het Olympisch Stadion te Amsterdam
werd gespeeld
De Hertog van Devonshire in gesprek
met mr. Te Water, den Hooge Com
missaris voor Zuid Afrika, bij het ver
trek van den Hertog uit Engeland naar
Zuid Afrika op uitnoodiging van het
Zuid Afrikaansch gouvernement
Onder groote belangstelling is Zaterdag het criterium van Valkenburg ver
reden. De profs en onafhankelijken onderweg
