ZOMERSCHE DAGEN
IN APRIL.
Mama wordt
opgevoed!
Het zeldzame weer der afgeloopen dagen riep alle herinneringen
en geneugten van den zomer weer wakker. Zonneschijn, warmte,
alles wat een Paaschvacantie-ganger kon verlangen
De Scheveningsche haringvloot zal begin Mei weer uitvaren en aller
wegen worden de noodige voorbereidingen getroHen
De nieuwe spoorweg hetbrug nabij Heerhugowaard is door de Nea.
Spoorwegen in gebruik genomen. De laatste werkzaamheden Rechts
de oude brug, terwijl juist een trein passeert
Door de Belgische genie worden in een der parken van Brussel op
gravingen verricht naar historische vestingwerken der stad, dateerend
uit de middeleeuwen. Een der aideelingen aan den arbeid
Het voor de Kon Shell bij Wilton-Feyenoord gebouwde motortankschip .Ceronia"
heeft Donderdag zijn proefvaart gemaakt op de Noordzee. De vlag wordt
geheschen tijdens de officieele overdracht van het schip
FEUILLETON
ROMAN VAN LO WTLSDORF.
Geautoriseerde vertaling door F. v. Velsen.
13)
Het klonk wel zeer naief, in aanmerking
genomen den dikken bundel bankpapier,
dien Pretorius den chef ter hand had ge-
ateld. Hij lachte hartelijk: „Ja, wij zullen
't naderhand wel verrekenen, ik heb je
geld immers geheel in mijn beheer. Maar
deze jas is eigenlijk een cadeau van Bella
een welkomstgeschenk zou je het kun
nen noemen. Dat moet je met haar maar
uitvechten."
Langzaam reden zy door de drukke
straten en geleidelijk scheen Oliva aan het
gewoel van auto's en menschen gewoon te
raken, want nieuwsgierig tuurde zij door
het raampje naar buiten. Wat haar het
meest scheen te interesseeren, waren de
elegant gekleede vrouwen.
„Wat is zij plotseling veranderd!" dacht
Pretorius; „ik herken haar haast niet
meer!"
Toen Oliva zich een weinig aan het druk
ke gewoel van de hoofdstraten gewend had
begon ze met belangstelling naar de mooie
etalages van de winkels te kijken. En plot
seling zei ze: „Zou je denken, Virgilius,
dat ik in een van die mooie winkels iets
voor mijn figuur zou kunnen koopen?" Het
kwam er wel schuchter en bedeesd uit,
maar het liet aan duidelijkheid niets te
wenschen over.
Vergenoegd lachend antwoordde hij:
„Bella heeft een heele collectie toiletten
b\j haar leverancier op zicht besteld. Ze
worden in den namiddag bezorgd zoo
ver ik weet Het moest eigenlijk een ver
rassing voor je zijn, maar je bent ons voor
geweest!"
Oliva had werkelijk vorderingen ge
maakt en zij wilde er nu eerlijk voor uit
komen, dat zij ij del was. Zij verheugde zich
reeds echter kinderlijk op hetgeen zij dien
middag te zien zou krijgen.
Na nog een poosje te hebben rondgetoerd
bracht de auto hen thuis. Oliva had een
gevoel als een kind, dat beladen met ge
schenken van den Kerstboom thuis komt.
En dat zei ze ook. Pretorius knikte, inwen
dig oprecht verheugd. Alles marcheerde
voortreffelijk. Vrouwen! Uit den diepsten
Doornroosjesslaap ontwaken zij, als 't om
nieuwe kleeren te doen is. Ondanks tegen
stribbelen en grootspraak.
„Beste Oliva, geef het maar gerust toe.
dat je ongelijk hebt gehad. Waar zou het
heen moeten met de industrie, indien alle
vrouwen nu nog in de kleeren van hun
grootmoeders rondliepen?
Zij glimlachte allerliefst:
„Het is bijgevolg een sociale daad
zooals jij het gewoonlijk noemt wan
neer ik van nu af aan ijdel word, niet
waar?"
„Smaak voor wat mooi is, medewerken
aan den vooruitgang, in één woord, aan
de beschavingsbehoeften, is in de verste
verte nog geen ijdelheid het is in zeke
ren zin en tot zekere grenzen zelfs een
plicht."
Oliva was als in een roes. Toen Bella
tegen drie uur tamelijk vermoeid thuis
kwam, bleef zij verbaasd op den drempel
staan. Tusschén cartonnen doozen van al
lerlei grootte stond baar moeder en pro
beerde met behulp. Van eeh handspiegel
en den grooten toiletspiegel haar beelte
nis en profiel op den; rug te bekijken. Zij
deed het zoo handig,?da teen getroutineer-
de modedame het haar niet verbeterd zou
hebben.
Zij had een japon van diep-roode ve-
lours-chiffon aan; geraffineerde draperie
effecten vormden de eenige versiering
Laatste creatie! Zeer apart en voornaam
zag zij er uit en in der geval verschilde
zii zooveel van Oliva, de dorpsmevrouw.
ais de dag van den nacht.
„Mama!" riep Bella, half verschrikt
glimlachend, „daar mag u niet aankomen,
dat is mijn Parijsch model dat kan ik
niet afstaan!"
„Belachelijk", vond mevrouw von Bèla-
my kalm. „Alsof het nje daar om te doen is!
Van cadeau geven ftan geen sprake zijn.
Bovendien is dit model voor jou te gepo
seerd. Jij moet eenvoudige, ingénue model
letjes dragen, als jong meisje."
van stand, vulde Bella plagerig
lachend aan.
„Daaraan is, als aan vele andere din
gen, een eind gekomen, aan die voorschrif
ten en stands en leeftijds-indeelingen. Men
draagt niet zoozeer wat voorschrift is, men
kiest wat by eigen verschijning past. En
wat dit model betreftplotseling hield
zij op. Zy bloosde en wendde zich naar de
deue.
„Anny", hoorde de^moeder haar zeggen,
„Anny, zorg je, dat ik direct kan eten, ik
moet weer direct wek".
„Wat?" riep Oliva uit de huiskamer, „wil
je weer weg? Maar dat gaat toch niet
oom Pretorius komt immers theedrinken."
Bella zat reeds aan de gedekte tafel.
„Virgilius weet het heel goed, dat er da
gen zijn, dat ik voor niets anders tijd heb,
dan voor mijn studie." Het laatste zei
ze een beetje onduidelijk.
Later op den avond, toen Oliva met Pre
torius alleen was, beklaagde zy zich over
Bella. Zij wilde van hem weten, wat voor
soort studie dat nu eigenlijk was. Gedu
rende de drie jaren, dat Bella in Weenen
was, hoorde je niets anders dan leeren, lee-
ren en nog eens leeren nu wilde zy pre
cies weten welke studie het was, waarop
Bella zich met zooveel yver geworpen
had.
Vrij lang zweeg hy en kauwde op zyn
sigaret. Dan begon hy langzaam te spre
ken.
„Neem eens aan, dat het declamatie-stu
diën zyn neem eens aan dat het iets an
ders is. Maar begrijp dan tevens, dat
Iemand met plichtsbesef zich geheel geeft
voor het doel dat hij zich heeft gesteld."
Oliva schudde ongeduldig haar hoofd.
„Dat klinkt geëxalteerd in deze omstan
digheden. Bella heeft het niet noodig, een
beroep te kiezen, afgezien nog van het feit
dat ik haar nooit zou toestaan, voor geld
te werken."
„Waarom niet?" vroeg hij met een eigen
aardig glimlachje, maar het was hem aan
te zien, dat het gesprek hem niet beviel.
„Bella is ryk alles wat ik bezit, wat
ik heb geëerfd en van de Belamy's nog te
wachten «heb, zal zij in de toekomst het
hare kunnen noemen. En het is eenvou
dig onbehourlyk, andere meisjes concur
rentie aan te doen."
„Jelui bent achterlijk in je boerendorp",
was het eenigszins bitse antwoord, „vree-
sclijk achterlijk en dat weet ik niet pas
sedert vandaag. Maar bij eenig nadenken
zal je moeten bekennen dat, indien twee
menschen hetzelfde doen, het niet altijd
hetzelfde is. Er zyn beroepen, waarvoor de
een aanleg heeft en de andere niet. En er
zijn in enkele beroepen menschen, die bij
zonder uitblinken en niet zonder meer te
vervangen zijn, probeer eens om dat te
begrijpen."
„Ik wil het beproeven, omdat jij het zoo
vriendelijk en beleefd vraagt", zei Oliva
sarcastisch, want zij vond, dat Pretorius
haar onverbloemd te verstaan had gegeven,
dat hij van haar geestesgaven geen hoogen
dunk had. „Maar om een oordeel te kun
nen vellen, moet ik natuurlijk eerst we
ten, waar het om gaat."
„Er zyn bijzondere redenen aanwezig om
je daarover geen inlichtingen te geven",
verklaarde hü vrij scherp.
Oliva was vlug opgestaan. „Jelui hebt
geheimen voor mij hè? Er wordt achter
mijn rug gewerkt en ben jij ook in het
complot tegen mij?" riep zij opgewonden.
Ook Pretorius was opgestaan en stond
vlak voor haar. Zacht vatte hij haar bei
de handen en zei gemoedelijk: „Je hebt
beloofd niets te vragen; ik doe een beroep
op je eerewoord en tevens op je vertrou
wen."
Oliva deed een stap achteruit, zoodat hij
zijn armen liet zakken.
(Wordt vervolaiD
