Mama wordt
opgevoed!
nngS<voorC' de^uchtalweer- Een gevaarlijk moment tijdens den internationalen hockey wedstrijd Engeland Nederland, welke te Luton
demonstraties in Hyde-Park is gespeeld en waarbij de gastheeren in de meerderheid bleven
te Londen
Minister Beek werd bij zijn aankomst
te Londen door Lord Halifax be
groet
Z. K. H. Prins Bernhard bracht Maandag een bezoek aan de tentoonstelling „De Hofstadbloem"
op Houtrust te Den Haag. Rechts van den Prins de heer Riemers, voorzitter der expositie
Burgemeester mr. F. van Lanschot beproeft het gewicht van een der draagbare
motorspuiten, welke door het Departement van Defensie aan de gemeente
's Hertogenbosch ziin aeschonken
Hr. Ms. flottieljeleider „Tromp", die de vorige week na een reis van bijna drie
maanden naar de Middellandsche Zee in Den Helder terugkeerde, is Maandag
voor revisie in het dok van de Ned. Dok Mij. te Amsterdam opgenomen
Het Centraal Station te Utrecht, dat onlangs door een zwaren brand
geteisterd werd, wordt thans van een nieuwe overkapping voorzien
FEUILLETON
ROMAN VAN LO WILSDORF.
Geautoriseerde vertaling door F. v. Velsen.
5)
De beleediging van haar équipage was
voor Oliva een bittere pil en zij stond op
't punt, haar vehikel en rossinant in scher
pe bewoordingen te verdedigen. Doch de
reiskoorts had haar met onweerstaanbare
kracht aangegrepen.
Eerst toen Pretorius het als een uitg-
maakte zaak scheen te beschouwen, kwa
men haar bezwaren en bedenkingen. Moest
zij in een auto rijden? In zoo'n ding, dat
als een razende stier in een stofwolk over
den weg vloog? Alleen omdat het vlugger
ging? Weerzien bekroop haar; een rilling
voer door haar leden. Zij kreeg hartklop
pingen, die haar bijna den adem benamen.
Maar voor geen geld van de wereld wilde
zij dat laten merken.
Ja, zij wilde naar Weenen. Haar dochter
wilde zij thuishalen. Maar zij wenschte te
vens met eigen oogen te zien, wat daar
voor aantrekkelijks was, dat nu ja
dat Virgilius Pretorius er telkens heen-
lokte. Hij was afgevaardigde goed. Maar
ging hij er niet dikwijls heen, als er geen
vergaderingen waren, om, zooals hij zei,
eenvoudig eens naar het theater te gaan,
of er eenige goede vrienden te bezoeken?
Er was echter nog iets: Waarom was
Pretorius altijd merkbaar verlegen, wan
neer zij naar har dochter informeerde?
Arabella was nu twee en twintig. Op dien
leeftijd was Oliva reeds weduwe en moeder
geweest. Pretorius- was slechts acht en
veertig. Haar echtgenoot was veel ouder ge
weest, toen zij hem naar het altaar volgde.
Met weerzien dacht zij aan haar huwelijk,
dat haar geen geluk had gebracht. Zou het
zoo met elke echtverbintenis zijn? Nu haar
gedachtengang deze richting had genomen,
tastte zij voorzichtig verder. Was net denk
baar, zou het mogelijk zijn, dat Virgilius.
de vriend uit haar kinderjaren, misschien
trouwplannen ten opzichte van Arabella
koesterde?
Neen, duizendmal neen, dat mocht niet
Daarvoor zou zijn nooit haar toestemming
geven! Dan schoot haar een heerlijke zo
meravond uit het verleden in de herinne
ring. Zijzelf, Oliva, was toen nauwelijks
zeventien jaar. Virgilius uit Weenen terug
gekomen, om op zijn voorvaderlijk kas
teel zijn promotiefeest te vieren. Trotsch
had hij haar toen zijn bul getoond. Met
bevende vingers had zij de perkamentrol
geopend en zich ales, wat daarop geschre
ven stond, door hem laten uitleggen. Vol
eerbied had ze toen tot hem, haar vriend,
opgezien hij was plotseling een vreemde
voor haar geworden. Een eerbiedwaardig
geleerde scheen haar de vijfentwintigjarige
jongeman toe. Zij was opgestaan en zonder
een woord te zeggen de kampr uitgeloopen.
Doelloos had zij in den donkeren tuin
rondgedwaald tot zij bij toeval dengene
tegen het lijf liep, voor wien zij was weg
gevlucht.
En hij hij had eenvoudig zijn arm om
haar heen geslagen en lachend gezegd:
„Na zooveel moéite verdien ik toch wel een
belooning en toen toen had hij 'haar
gekust; ondanks haar tegenstribbelen had
hy haar trillende lippen gekust.
Den volgenden morgen v/as hij naar En
geland vertrokken; daarna naar Parijs. En
toen hij na twee jaren terug kwam was
het lot van Oliva inmiddels reeds beslist.
Een volkomen vreemde, ernstige v.uuw
was zij geworden; onder de heerschappij
van haar moeder en grootmoeder, die met
de buitenwereld niet de geringste gemeen
schap onderhielden, w^rd zij zepr spoedig
zooals die twee waren. En zoo was zij ge
bleven.
Pretorius trouwde niet en converseerde
weinig met de landeigenaren uit de omge
ving. Alleen de vriendschap met Oliva bleef
evenals zij vroeger was Nooit werd er op
het liefdestooneeltje in den donkeren tuin
gezinspeeld. Vermoedelijk was hij het
reeds lang vergeten. En toen na den dood
van haar moeder Oliva met haar zesjarig
dochtertje achterbleef, verzocht zij Preto
rius. toeziende voogd over het kind te wor
den.
Sedert den dood van haar moeder was
Oliva nog geslotener, nog bitser geworden
en niemand begreep, dat dit alles geen an
der doel had dan haar eigen onzekerheid
te verdoezelen.
Eentonig en onbewogen verstreken de ja
ren, tot de tijd kwam, dat de voogd een
moeilijke kwestie moest uitvechten: voor
zijn pupil de toestemming van Oliva te
krijgen, om te mogen studeeren. Ja, Bel
la wilde studeeren. Oliva ging heftig tegen
dit moderne idee te keer. Studeeren een
meisje bovendien een meisje van stand,
dat het niet noodig had!
Oliva was zeer rijk Maar zij had geen
verstand van geld óf geldswaarde, want
haar persoonlijke behoeften waren uiterst
bescheiden en al het zakelijke had Virgi
lius Pretorius in handen. Stelde hij haar
iets voor over beleggingen van kapitaal
overschot, dan haaste zij zich te zeggen:
„Doe jij maar zooals je 't best oordeelt".
Met hem onderhandelden de kooplieden
en vee handelaren, met hem rekende de
rentmeester af.
Toen Pretorius pp dezen gedenkwaardi-
gen dag het heerenhuis verliet, had hij eerst
in 't geheim een lang onderhoud met de
trouwe keukenprinses Resi gehad.
Het was een formeel rendez-vous, dat
Pretorius met de oude vrouw mnest arran-
geeren. Uit hoofde van haar hardhonrig-
heid was de vrees, dat Oliva hun gesprek
toevallig kon beluisteren, niet ongegrond.
Zij den vischvijver in het bosch kwam zij
echter nooit en daarom besloten de twee
wonderlijke samenzweerders, daar hun
bespreking te houden. Het onmiddellijk ge
volg van deze conferentie was, dat Resi
aan Oliva verlof vroeg om een zieke nicht
te gaan bezoeken. Het tweede meisje, dat
zeer handig was, dank zij de voortreffelijke
opleiding, welke zij bij Resi had genoten,
zou gedurende haar afwezigheid de hon
neurs in de keuken waarnemen.
Oliva kon niet anders dan dit zeer ge-
motiverde verzoek inwilligen. Wel vond
zij het vreeselijk jammer, dat het samen
viel met haar eigen reis naar Weenen; doch
zij zag in dat het tweede meisje ten slotte
best voor de twee oude gezelschapsdames
kon zorgen.
Dus kreeg Resie vacantie. Merkwaardig
was wel, dat het goede oudje dien dag met
betraande oogen door het huis dwaalde,,
als wilde zij van alle vertrekken afscheid
nemen. Dien avond keuvelde zij nog wat
met Groll, doch het ging niet van harte.
Beide oude menschen waren zooveel jaren
bij Oliva en haar moeder in dienst geweest,
waren zoo aan eikaars gezelschap gewend,
dat zij tegen deze vacantie als tegen berg
opzagen.
Den volgenden morgen trippelde Resi
echter reeds vroeg, vóór Oliva wakker was,
in haar allerbeste Zondags kleeren gesto
ken, over den straatweg. Naast haat torste
Groll een tamelijk zwaar valies. Hij scheen
nu van het afschc.d peen weet meer te heb
ben, want zijn gezicht rimpelde van verge
noegdheid.
Resi ging zeer deftig op reis. Bij een
krmoming van den weg stond een mooie
zilvergrijze auto. Van het heerenhuis uit
kon men hier niet gezien worden. Dit was
eenerzijds goed. doch aan den anderen
kant jammer. De deftigheid, die Resi bij het
instappen ter toon spreidde, eindigde in een
buitengewoon onceremonieelen smak want
de veerkrachtige lederen zittingen waren
laag en Resi was allesbehalve licht. En
toen zij zich wuivend naar Groll wendde
om hem een laasten atscheidsgroet. toe te
sturen, zette de auto zich zonder vorafgaan-
de kenniseving in beweging, hetgeen Resi
bijna haar neus had gekost.
HOOFDSTUK ni.
Den volgenden Zondag oz ue groote ge-
burtenis, de reis van Oliva naar Weenen,
werkelijkheid worden."
„Neem me niet kwalijk, dat ik het vraag,
maar ben je met de voorbereidingen voor
je verblijf in Weenen klaar?" informeerde
Pretorius. Hij wilde er blijkbaar nog iets
bijvoegen en wreef over z*n voorhoofd,
zooals iemand bil in0espannen geestesar
beid wel eens doet
'Wordt vervolgd).
