Mama wordt
opgevoed!
DE „YANKEE CLIPPER" TE LISSABON.
FEUILLETON
ROMAN VAN LO WILSDORF.
Geautoriseerde vertaling door F. v. Velsen.
4)
Eenmaal per week, op Zondagavond,
hield men in het heeienhuis het zooge
naamde „leesuurtje". Volgens een vastge
steld programma, las men Duitsche, Engel-
sche of Fransche klassieken. Dan zaten de
tafel van de eetkamer en declameerden
met meer of minder onjuist pathos, dra
ma's in versvorm. Proza werd als minder
waardig beschouwd. Kranten en tijdschrif
ten waren er in het heerenhuis even wei
nig als spiegels. Men was er niet nieuws
gierig noch naar zichzelf, noch naar het
geen er in de buitenwereld voorviel. Bij
zonder gewichtige gebeurtenissen vertelde
baron Pretorius gewoonlijk, Wanneer hij uit
Weenen kwam. Zoo leefde men daar ver
van het gedruisch van de wereld, zonder
eigenlijk veel te verliezen....
De dochter des huizes, Arabella, was nog
steeds niet naar de ouderlijke woning te
ruggekeerd. Zij studeerde te Weenen.
Haar brieven kwamen regelmatig en bevat
ten niet veel meer dan een korte verzeke
ring van haar welzijn en den wensch, dat
mama zich ook in een goede gezondheid
mocht verheugen. Dan volgde het slot van
den brief: Hartelijke groeten aan de twee
gezelschapsdames en een kus voor mama.
Dat was alles. Even karig en correct volg
de dan het antwoord met het steeds weder
keerend refrein: „Het wordt tijd, dat je
thuis komt, om je plichten als dochter des
huizes te leer en kennen."
Hierop reageerde Arabella echter nooit
in haar brieven.
Elke week moest de oude huisknecht Groll
naar de stad om boodschappen voor de
huishouding te doen. Met een klein wa
gentje reed hij er dan cp een sukkeldrafje
heen want grooter snelheid kon het oer
oude paard niet meer ontwikkelen. Uit zyn
volmaakt onbeweeglijk gelaat was niet op
te maken, of hem het ritje genoegen of
last veroorzaakte. Alleen wanneer hij te
rugkwam, paard en wagen op hun respec
tieve plaatsen gebracht, boodschappen af
geleverd en verrekend had, was zijn oogen-
blik gekomen.
„Laat P sie je koffie en brood klaarma
ken", verzuimde mevrouw nooit te beve
len.
Met een beleefde buiging ging de oude
dienaar dan naar de keuken, waar Resi
alles reeds voor hem en ook voor zich
zelf had klaar gezet. De twee oudje gin
gen dicht bij elkaar zitten en keken even
om, of er geen luisteraar in de buurt was.
Indien de baan vrij was, wilde Groll in zijn
borstzak en haalde een brief te voorschijn,
dien Resi met bevende vingers van hem
overnam. Een breede, behaaglijke glim
lach van Groll vergezelde dit regelmatig
wederkeerend wekelijksch gebaar en zijn
lange neus boos zich bevredigend naar de
dampende koffie.
Resie scheurde echter direct de enve
loppe open.
De brief was uit Weenen afkomstig en
bevatte gewoonlijk weinig regels. Doch de
letters waren groot geschreven, alsof het
met een lucifer was gedaan, want Arabel
la, de schrijfster, kende haar Pappenhei
mers en hun moeite om te lezen. Zij wist
hceveeel gewicht die twee trouwe men-
schen aan haar brie\ en hechtten en spande
zich in zon duidelijk mogelijk vor hen te
schrijven. Langs denzelfden omweg volg
de dan ook het antwoord, dat bijna den
vrijen tijd van een heele week in beslag
nam en door Groll medegenomen werd naar
de stad. Niemand in huis wist iets van die
geheime correspondentie, want de twee
oudjes zouden zich liever hebben laten
vierendeelen, dan iets te verraden.
Ook heden speelde zich weer hetzelfde
tooneeltje af en met een kleur van op
winding en stralende oogen las Resi fluis
terend den brief voor en luisterde Groll
met onverdeelde aandacht. Hijzelf kon
niet lezen en daarom had hij een zekeren
eerbied voor Resi, die deze. kunst machtig
was.
Toen de brief lettergreep na lettergreep
was uitgespeld, namen de oudjes ieder een
groote teug koffie.
„Alles gaat Goc'dank van een leien dak
je!" jubelde Resie. „Als we nu maar wis
ten, hoe wij het haar aan 't verstand moe
ten brengen." Het kwam er bedrukt uit en'
haar goedige oogen staarden bekommerd
naar de zoldering van de keuken. Dan volg
de een fluistergesprek, waarin zij een en
ander overlegden; doch tot een besluit
kwam zij niet.
Pretorius was ook weer eens uit Weenen
teruggekeerd en gast op het heerenhuis.
Een paar uur verliepen zooals gewoonlijk
met praten over koetjes en kalfjes, tot Oli-
va plotseling het woord nam:
„Zeg, Virgilius, Ik ben besloten naar
Weenen te reizen, om Arabella te halen.
Dat eeuwige uitstellen en op de lange baan
schuiven van haar thuiskomst verdraag ik
niet langer."
Ze hield plotseling op en keek verbaasd
naar Pretorius. die met alle teekenen van
hevigen schrik riep: „Wil je naar Weenen?
Maar dat is toch onmogelijk! Wat wil je
daar uitvoeren?"
Er flitste onmiskenbaar wantrouwen in
de oogen van Oliva. Met iets loerends in
haar blik nam zij hem op.
„Het komt mij zeer eigenaardig voor, dat
je mij als 't ware stelselmatig van mijn
eenig kind wilt verwijderd houden. Reeds
sedert dezen zomer is het mij opgevallen,
dat je steeds een ontwijkend antwoord
geeft, als er sprake is van Arabella. Je bent
haar voogd zeker. Maar per slot van
rekening ben ik haar moeder en wanneer
ik iets beveel, heeft zij slechts te gehoor
zamen. Ik haal haar thuis of 't je aanstaat
of niet!"
„Jij naar Weenen?" Verwarring en ver
bazing sprak uit deze herhaalde vraag.
„Waarom niet? Is dat zoo iets bijzonders
als ik ook eens een uitstapje wil maken om
die beroemde stad, waarvan jij altijd je
mond vol hebt, te gaan bewonderen?"
Pretorius was weer kalm geworden. Hij
boog zich een weinig naar haar toe en keek
Oliva ernstig an strak in de oogen.
„Doe het niet, Oliva; je zult er spijt van
hebben. Dat is niets voor jou. De overwel
digende drukte van die wereldstad zal je,
na jouw leven van absolute rust en afzon
dering, slechts bekomen geloof me, ik
ken je beter, dan je je zelf kent. Doe het
niet, ik bid het je...."
Met aandrang, doch tevens met zekere
zenwachtige haast had hij gesproken en
Oliva was daardoor plotseling byzonder
wantrouwig geworden.
„Ik blijf by mijn voornemen ik ga. He
zou heel vriendelijk van je zijn, als je m«
wilde vergezellen maar ik kan desnoodi
ook alleen reizen. Ik heb alles reeds gere
geld en ook met het hoofd van de school
gesproken. Volgens zijn meening levert het
geen enkel bezwaar op. Groll brengt mij
met de calèche naar Eisenstadt."
Zij legde een bijzonderen nadruk op „ca
lèche", alsof zij daardoor aan deze belang
rijke gebeurtenis een plechtig cachet wilde
geven. „Het uur van vertrek heeft het hoofd
van de school voor mij in het spoorboekje
opgezocht en opgeschreven. Ik kan my dus
niet vergissen. Per slot van rekening reist
toch iedereen, nietwaar?"
Het kwam er wel een beetje weifelend
uit. Oliva von Belamy, op haar eigen grond
gebied, de zelfbewuste en eenigszins hoog
moedige vrouw, die zich zelf op twee en
veertigjarigen leeftijd,als oud en eerbied
waardig beschouwde, was nog nooit in de
hofdstad geweest. Nooit verder gekomen
dan het naburige stadje!
Pretorius zuchtte berustend. Hier was
tegenspraak absoluut vergeefsche moeite,
dat zag hij duidelijk in. En per saldo zou
de bom toch eenmaal moeten springen Dus
moest men de zaak maar laten rollen, zoo
als ze wilde.
„Wanneer denk je te gaan? Natuurlijk
ga lk met je mee. Wij nemen mijn aub\
dat reist veel gemakkelijker en vlugger,
dan eerst met je half kreupele paard naar
het station van Eisenstadt te sukkelen."
Een minachtend lacihje verscheen op zijn
bedrukt gezicht.
(Wordt vervolgd).
Steidóchz (Boiiïcmt
Door enthousiaste supporters werden de spelers van N E.Cdat Zondag, te Nijmegen door een
2—0 overwinning op A.G.O.V.V. het afdeelingskampioenschap veroverde, na afloop van de big
match op de schouders naar de kleedkamers gedragen
Te Vught is Zondag een 5 K.M veldloop gehouden, waar
aan tevens het Nederlandsche kampioenschap verbonden
was Een groep deelnemers onderweg
In tegenwoordigheid van Adolf Hitler is Zaterdag te Wilhelmshaven het
nieuwe Duitsche slagschip „Tirpitz" tewater gelaten
Na een geslaagde transatlantische vlucht is de .Yankee Clipper" vanuit
New York via de Azoren te Lissabon aangekomen. Een snapshot van de
groote Amerikaansche vliegboot na aankomst te Lissabon
Op den Amstel zijn Zondag de traditioneele lange afstandskampioenschappen
over het traject Ouderkerk-Amsterdam gehouden, waarbij de acht van Nereus
winnaar werd
De heer R Wong Lun Hing te Roer
mond met het door hem vervaardigde
vliegtuigmodel, waarmede hij den door
de K.L.M. uitgeloofden hoofdprijs won
In het kader der wedstrijden om het
voetbalkampioenschap van Nederland
werd Zondag in het Ajax-stadion te
Amsterdam de wedstrijd Ajax Achilles
gespeeld, welke door de Amsterdam
mers met 3-0 werd gewonnen
