EEN BRUG INGESTORT.
Het Blad Papier
De heer en mevr Lebrun in een statierijtuig op weg naar de Guildhall te
-onden, waar de Fransche president en zijn echtgenoote Woensdag door
den Lord Mayor ontvangen werden
Van de oude Dambrug in den Leidschestraatweg te Utrecht,
die wordt afgebroken, stortte Woensdag de bascule omlaag,
waarbij een der drijvende bokken getroffen werd en de zich
daarop bevindende vrouw werd gewond
De menage der manschappen vormt een belangrijk onderdeel
van het dagprogramma bij de Engelsche marine-manoeuvres,
welke thans in vollen gang zijn. Toebereidselen voor het eten
in de keuken van H.M.S. „Eskimo", aan boord waarvan zich
180 man bevinden
Vluchtend uit Tsjecho Slowakije. Een gemoedelijk tafreeltje
op het station te Krakau, waar dagelijks nog talrijke vluchte
lingen uit het bezette gebied op Poolschen grond arriveeren
incidenten der laatste dagen te Damas gaven aanleiding tot heftige
demonstraties, waarbij de politie herhaalde malen moet ingrijpen. Een
menigte demonstranten in de straten der stad
Op de Jaarbeurs
te Keulen is ook
Nederland offici
eel vertegenwoor
digd. Een kijkje
in een der stands
FEUILLETON
door
W. WANIEK.
(Nadruk verboden)
28)
Robert Kronberg hield zich op vrij groo-
ten afstand; hij voelde, dat hjj 't meisje
zwaar had gekwetst, dat zijn handelwijze
niet kon worden verontschuldigd; en woe
dend op zichzelven gleed hij blindelings
vooruit en kwam terecht op een met
sneeuw bedekten puinhoop. Zjjn ski bleef
daarin haperen; hij sloeg tegen den grond
en bleef een oogenblik bedwelmd liggen.
Toen hij opstond, kwam hy tot de aan
gename bevinding, dat het geval slechts
eer. paar blauwe plekken had veroorzaakt,
maar desniettemin was zijn positie verre
van aangenaam. In de verte lagen de to
rens en daken der stad; de versch gevallen
.sneeuwmassa maakte den weg zoo goed als
onbruikbaar.
Kronberg poogde, met behulp van zijn
twee stokken en van den eenen ski verder
te komen.
Zoo heb ik minstens twee uren noo-
dig om de stad te bereiken! dacht hy ver
drietig en boos. Kon ik maar het een of
ander vervoermiddel krijgen!
Prachtige zonneschijn glinsterde op den
eenzamen weg. Van de helling, langs wel
ke de baan voortkronkelde, schalde luid ge
roep. Zeker zijn ski-gezeL-cbap, dat hem
de goede richting wilde aangeven. Hij kon I
ze niet volgen, maar in de stad zou hy zijn
kennissen wel terug vinden. Strookte dit
eigenlijk met zijn verlangen?
Over één ding was Kronberg het met
zichzelf volkomen eens: hij moest Lene
Barbisch schriftelijk verontschuldigingen
aanbieden en dan, zonder opzien te ba
ren en de tongen in beweging te bren
gen, den omgang met haar afbreken. Zijn
poging om weer in een normal levens
spoor te komen was op een miserabel fias
co uitgeloopen.
Kronberg bemerkte nu een versch auto-
spoor, dat van den weg naar een oude
houten loods leidde; hij had eerst die loods
niet gezien; zoo diep onder de sneeuw lag
ze achter hoog kreupelhout.
Misschien dat ze mij daar de auto wil
len leen en.
Hij sukkelde reeds voort in de richting
van de loods, achter welke een verwaar
loosde kleine hoeve, die men van den weg
af, niet kon zien, kwam opduiken. De aan
dat gebouw belendende tuin strekte zich
uit tot bijna aan den Donau.
Een vrouw maakte met behulp van een
schop een smal pad door de sneeuw.
Kronberg wilde haar iets toeroepen,
maar het woord bestierf hem op de lip
pen en instinctmatig verborg hij zich ach
ter de loods.
De vrouw was een oogenblik stil blij
ven staan, om uit te rusten en had haai
gezicht naar Kronoerg gekeerd. En onder
honderd andere gezichten zou hij dat ge
zicht hebben herkend.
't Was de vrouw van Streller!
Rronberg's hart klopte bijna niet meer;
de ontzaglijke draagwijdte van deze ont
moeting verpletterde hem schier Hier had
den de Strellers juister gezegd: Jonathan
Holder en zijn waardige levensgezellin,
him schuilhoek! En.... en.... Maud Kan-
drun?
Bevond zij zich in Amerika of werd zij
nog steeds gevangen gehouden dor die el
lendelingen? Of....? Een huivering gleed
Kronberg over het lichaam. Hij stond nu
weer temidden van het avontuur, dat
hem, later ook tegen zijn wil, weken lang
had bezig gehouden.
't Mocht overspanning zijn; 't mocht on
natuurlijk schijnen, maar onzichtbare, ge
heimzinnige draden bonden hem aan Maud
Kandrun.
Kronberg roerde zich niet. Goddank
de vrouw had hem niet bemerkt; zij bleef
haar schop hanteeren.
Vreeselijk opgewonden gleed hij terug
naar den weg.
Wat nu?wat nu gedaan?Hij
moest zoo gauw mogelijk terug naar Wee-
nen!
O. die verwenschte pas gevallen sneeuw!
Wanneer zou hij de stad bereiken? Wan
neer?
Hij moest den eerstvolgenden trein ha
len. Folterende onrust joeg hem voort, als
hing zijn leven er van af.
Wat hoort hij daar? Nog eens goed ge
luisterd.... 't Komt nader. De schelletjes
van een slede!
Kronberg slaakte bijna een kreet van
blijdschap. Als men hem nu maar mee wil
nemen! Hij denkt met beide armen. De sle
de houdt stil.
De personen, die er in zaten, twee welge
dane veehandelaars, waren blijkbaar niet
zeer ingenomen met dat oponthoud. Maar
Kronberg veroorloofde zich een leugentje;
hij beweerde, een voet te hebben verstuikt,
en schilderde zoo roerend zijn hachelijken
toestand, dat de heeren toch maar beslo
ten, Kronberg toe te staan, zich tusschen
hen in- te wringen.
Het ging weer in volle vaart vooruit, en
toen Kronberg in de stad de eerste vrije
taxi bespeurde, stapte hij uit de slede,
waar de zwaarlijvige veehandelaars niets
tegen hadden.
Naar het station! riep Kronberg den
chauffeur toe.
Van Weenen uit, waar men van de zaak-
Streller op de hoogte was, kon onverwijld
iets worden gedaan.
Zoo kwam men allengs dichter bij de op
lossing van het angstwekkend raadsel: be
stond Maud Kandrun uit twee personen,
of
O, als zij nog leefde! Als hij tot haar kon
doordringen! De oude betoovering greep
hem weer met onweerstaanbare macht...,
Maud! Maud Kandrun!
Kronberg stond op het punt, een heer
omver te loopen, die ever# gehaast de in
gang van het station uit wilde, als Kron
berg die wilde binnen loopen.
Een vluchtige, wederzijdsche veront
schuldiging, en Kronberg wilde zijn weg
voortzetten. Maar een forsche hand greep
hem bij den arm, en een vreemd gezicht
staarde hem aan:
Dr. Kronberg! Ik had u in deze klee-
ren bijna niet herkend
Kronberg schrok zoozeer, dat hy zich
losrukte Die stem!.... Neen! waanzin! De
stem van een doode!
Wind u niet zoo op; ik ben het wer
kelijk op wezenlijk. Wat een toeval, dat ik
u hier moet aantreffen!
Kronberg beefde over geheel zijn lichaam
Roch want die was hij nam hem be
hoedzaam onder den arm en leidde hem
naar de wachtkamer eerste klas, die leeg
was en waar hij hem zacht in een gemak-
kelijken stoel deed plaats nemen:
Kom tot u zeiven, dokter; had ik ge
weten, dat u zoo hevig zoudt schrikken,
dan zou ik mijn voorzorgen hebben geno-
Kronberg opende zijn reistasch en bood
hem een bekertje wijn aan.
't Is te veel in eens, zuchtte Kron
berg eindelijk. U leeft nog!
In deze vermomming; ik moet nog
een poosje dood zijn, totdat ik de schurken
te pakken heb.
En zijMaud?
Is, naar ik hoop, "ook nog in leven.
Kronberg slaakte een zucht.
Waswas zij in New-York?
Neen, de echte Maud Kandrun wordt
hier verborgen gehouden. Ik zal nog eeni-
ge Üren noodig hebben om den schuilhoek
van ^e Streller's te vinden.
*U vergist u: dien schuilhoek kan ik
zelf u aanwijzen.
Niet mogelijk!
Kronberg vertelde zijn toevallige ont
dekking. Roch knikte ernstig.
Dat klopt, zei hij. Dicht bij den Do
nauArm meisje!
Wat bedoelt u daarmee? vroeg Kron
berg ontsteld.
Roch zweeg, ert met het instinct van de
verliefden begreep Kronberg, in welk ver
schrikkelijk gevaar degene verkeerde, die
hij nooit had gezien maar die niettemin
voor hem het summum van lieftalligheid
was.
Hij sprong op:
En wij zitten hier rustig, terwijl iede
re minuut zoo kostbaar is! 't Is om wanho
pig te worden!
(Wordt vervolgd).
