Het Blad Papier
3)e Êcid^die @ou/fcant
In den tuin der sociëteit .Amicitia" te Leiden werd Dinsdag namens de burgerij
een rijtuig aangeboden als geschenk aan het Leidsch Studenten corps bij zijn
100-jarig bestaan
Een der twee, en zestig .cellen", zooals deze zijn ingericht
voor de kardinalen, die aan het Conclaaf te Rome deel
nemen
Een tewaterlating, die niet doorging. De voor de Batavierlijn in aan
bouw zijnde .Batavier III", welke Dinsdag te Alblasserdam tewater
gelaten zou worden, werd op het laatste moment vastgehouden, aan
gezien de waterstand in De Noord door den Oostenwind niet hoog
genoeg was
Het nieuwe Engelsche luchtafweergeschut is deze week officieel ge
demonstreerd. Een der batterijen in stelling
Talrijke journalisten werden Maandag te Rome in de gelegenheid gesteld, de laatste voorbereidingen
voor het Conclaaf in oogenschouw te nemen. De bezichtiging van de Sixtijnsche kapel Men onderscheidt
de tronen, die voor de kardinalen zijn opgericht
Het pijporgel, dat in het Nederlandsch
Paviljoen op de Wereldtentoonstelling
te New York geplaatst zal worden,
nadert te Zaandam zijn voltooiing
!-V
Generaal Franco (x) woonde op de
reede van Tarragona de revue der
Spaansche nationalistische marine-
strijdkrachten bij
FEUILLETON
door
W. WANIEK.
(Nadruk verboden).
7)
En dat niet alleen; hij, de spaarzame,
vredelievende man, die met zorg zijn ver
mogen beheerde en iedere niet bepaald
noodige uitgave rijpelijk overwoog, was nu
bereid om elk financieel offer te brengen.
Hoe was die kolossale verandering moge
lijk? Robert Kronberg werd bevangen
door een onaangenaam, beklemmend ge
voel. 't Scheen hem toe, dat hij van de
hoogte van zijn rustig, veilig leven af
gleed naar een donker land vol spookachti
ge gedaanten, die hem aanlokten, toeriepen,
bespotten, folterden.
Het avontuur riep!....
Een koude rilling voer hem door de
leden. Was het het mogelijk, dat die stem
van het avontuur weerklank vond in zijn
ziel?.... Zoo ja, dan.... had hij zich zei
ven nooit gekend.
Dit alles joeg hem angst en schrik aan.
Welk fantoom joeg hy na? Wat sleur
de hem met zooveel geweld mee, dat hij
schier zonder bezinning handelingen ver
richtte, die door zijn koel verstand in gee-
nendeele werden goedgekeurd?
Medelijden?Nooit had hy bemerkt,
dat gevoel in buitensporige mate te bezit
ten.
Liefde?.... Belachelijk! Hij was geen
fantast, geen droomer, die blindelings het
een of ander ideaal naliep; en toch had
hij de sterke gewaarwording, niet anders
te kunnen handelen; toch gevoelde hij, dat
zijn tot nu toe kalm en gelukkig leven
dreigde neer te ploffen in een baaierd van
raadselen en gevaren. En steeds duidelij
ker hoorde hij uit dien chaos de smeeking
opstijgen:
„Red mij., myn leven is in gevaar"
Toen hij Karl Roch in een hoek van de
groote eetzaal zag, was Lene Barbisch zoo
goed als geheel zijn verleden uit zijn ge
heugen verdwenen.
Vertel; Vertel! Ik brand van ongeduld
Roch wierp eerst voorzichtig een blik in
het rond en begon toen, bijna fluisterend:
Het meisje hebben we niet; dat is
waar; daarentegen weten we nu met zeker
heid dat het zich nog eergisteravond in het
appartement van de Streller's bevond....
Kronberg werd bleek:
Zij leeft dus nog! Zij leeft!
Dit beschouw ik als zeker. De politie
beeft bij de huiszoeking niets verdachts
gevonden, maar ik ben beter geslaagd dan
zij en heb me daarom ook reeds een tame
lijk juiste voorstelling kunnen maken van
hetgeen er bij de Streller's is gebeurd.
Kronberg trok zijn stoel nog wat dichter
by dien van Roch. Deze ging voort:
De badkamer zonder venster is de ge
vangenis van het meisje geweest. De cana
pé, die bij ons bezoek in de eetkamer stond,
heeft kort geleden in de badkamer het meis
je tot bed gediend.
Hoe kunt u dat weten? vroeg Kron
berg opgewonden.
Het gewone glimlachje van Roch....
Toen ik bij de canapé eenige versche
krassen in de verf van den vloer bemerkte,
kwam ik onmiddellijk op dat vermoeden.
Het meubelstuk moest verschoven zijn.
Daar de rest van den vloer met een kar
pet was bedekt, struikelde ik met opzet,
bij welke manoeuvre ik een stuk van het
karpet kon verschuiven, en waarnemen,
dat de krassen verder liepen in de rich
ting van de badkamer. De smalle deur van
die kamer droeg sporen van een lichte,
versche beschadiging; men had er de nog
al breede canapé niet gemakkelijk door
kunnen krijgen.... In de badkamer heeft
de canapé tegen den muur aan den rechter
kant gestaan; ter hoogte van de canapé
had daar 't schilderwerk een weinig ge
leden.
Door het een of ander toeval kon het op
gesloten meisje eergisteravond in de slaap
kamer komen.
Op het nachttafeltje lag zooals van
daag nog een boek. Streller is blijkbaar
gewoon, in bed te lezen. Daar de jonge
dame ik bedoel Maud Kandrun geen
ander papier had, scheurde zij het schutblad
uit 't boek, nam een stompje potlood, dat
zij juist bij de hand had, schreef snel een
paar regels, maakte het venster open en
wierp het blaadje papier op straat.
Als bewys daarvoor hebt u hier dat pot
lood, dat zij, in haar zenuwachtige haast,
op den grond liet vallen; omdat het zoo
klein was, viel het niet in 't oog, en zoo is
het ding mot het veegsel terecht gekomen
in de kist, die in de keuken staat en waar
uit ik het heb opgevischt.
Zoo sprekende haalde Roch een zeer dun
er stomp potloodje te voorschijn en leg
de het voor Kronberg op de tafel.
Kronberg was niet weinig verbaasd.
Juist zooaLs u onmiddelijk vermoed
hebt, mijnheer Roch: kort en stomp.
Hij nam het potlood in de hand; 't was
hem als raakte hij iets levends aan, iets
van „haar"; in bittere nood hadden haar
vingers het stukje potlood omklemd en 't
had geholpen om hem de smeekende waar
schuwing te zenden. En hy bekeek het lee-
lijke, zwartgelakte stompje met teederen,
ietwat onnoozelen blik....
Roch sloeg hem glimlachend gade.
U is een zonderling mensch, dokter!
Kronberg kwam weer tot zichzelf.
Waarom? vroeg hij.
Door een onnoozel blaadje papier laat
u zich heelemaal van streek brengen. Dui
zend kreten om hulp dringen uit bedelbrie
ven, uit aankondigingen in de bladen, uit
de gerechtszaal en op straat tot ons door en
wij trekken ons daarvan niets aan en gaan
onverschillig onzen weg.... Maar in u
leeft en werkt een kreet om hulp als een
magische kracht.
Ja, ik ken mij-zelven niet meer.
Maar, vertel verder. Hebt u 't boek, waaruit
men het schutblad heeft gescheurd, gevon
den?
Neen, dat spreekt vanzelf. Die Strel
ler is een geraffineerde schurk. Hij heeft
't boek tijdig laten verdwijnen. Niettegen
staande dat weet ik, wat voor een boek het
was: het derde deel van een ietwat ver
ouderd, uit vijf deelen bestaand botanisch
werk van Edward Home, verschenen by
Clifford and Son.
Maar, hoe is dat mogelijk? Hoe kunt
u dat weten?
Geen kunststuk! Op de boekenplan
ken in de eetkamer stonden het eerste, het
tweede en het vijfde deel, en op het nacht
tafeltje van Streller lag het vierde. Het
derde deel ontbreekt en is heel zeker dat,
waaruit de jonge dame het schutblad heeft
gescheurd. De voorzichtige Streller heeft
het toen verbrand, althans op de een of
andere manier onvindbaar gemaakt
Het verdere verloop stel ik mij voor als
volgt:
Door het openen van 't venster werd de
aandacht getrokken van van Straller en zijn
vrouw, die waarschijnlijk in de eetkamer
waren; zy ijlden naar de slaapkamer en
trokken het meisje weg van 't venster, dat
zy onmiddellijk sloten.
Daarbij bleef aan het gordijn dit haar
hangen, dat ik bemerkte in een plooi en na
tuurlijk heb meegenomen, 't Is van het
meisje; dat lijdt geen twijfel
Een zijde achtige, glimmende, blonde
vrouwenhaar!
Kronberg's vingers beefden.... 't Was
de eerste groet van haar, die hij moest
redden! Ik moet, ik wil. ik zal u vinden!
prevelde hy.
Roch keek hem bezorgd aan.
Dokter, mag ik u een raad geven?
Mij?
Ja, u.... Trek u onmiddellijk terug
uit dit avontuur; het neemt u al te zeer in
beslag en u zoudt vreeselijk teleurgesteld
kunnen worden.
Kronberg werd rood.
Neen, nooit!.... Ik kan niet meer....
ik heb nooit liefgehad.... en nu....
Nu houdt u mischien van een hersen
schim!
Roch sprak koel, zelfs streng, en 't hart
van den jongen geleerde sidderde. Ja, het
was dwaasheid, louter dwaasheid, krank
zinnigenwerk!
En toch hy perste de tanden opeen:
Vertel verder, mijnheer Roch.
(Wordt vervolgd).
