WEER SINAASAPPELEN UIT SPANJE.
Het geluk ligt in de
sneeuw
Voor het eerst zijn
Donderdag weer
sinaasappelen uit
Spanje in Neder
land aangevoerd.
De lossing te Rot
terdam
rAJ_ Lai iaarliiksrh hanket Zeshonderd gewonde Spanjaarden arriveerden per trein te Marseille, waar
Herriot tijdens zijn rede aan het jaariijkscn Banket aan boorJ van he, hospitaalschip .Patri» gebracht werden, om er ver-
van de parlementaire pers te ra rijs pleegd te worden
Met frisschen^ moed is de heer P. G. Meesters te Zwanenburg, wiens
„sterrenwacht" onlangs geheel afbrandde, aan den opbouw van een nieuw
observatorium begonnen. De amateur astronoom aan den arbeid
De secretaris van het Haagsch Comité voor Volksfeesten, de heer L. F. van
der Heyden vierde Donderdag onder groote belangstelling zijn 70sten ver
jaardag. De jubilaris leest een hem door H. K. H. Prinses Juliana gezonden
eigenhandig geschreven gelukwensch voor
Hoe de weg van Kediri naar Djombang er uit zag, na een der
hevige bandjirs, waardoor vele plaatsen in Ned. Indië de laatste
dagen worden getroffen
Sir E. Ironside, gouverneur van Gibraltar, tijdens het officieel
bezoek aan Gibraltar, dat dezer dagen door deze Britsche
autoriteit werd gebracht
FEUILLETON
Een Wintersportroman
van
W PETER KRAYENBüHL.
44)
Meermalen breigt Grace een bezoek aan
den gemeente-secretaris-onderwijzer in
Wiens gezellig-eenvoudige huiskamer zij
zich gelukkig en tevreden voelt. Van tijd
tot tijd zit ze dan ook aan de zelf-gebouw-
de radio en haalt ze de wereld naar zich toe
de wereld, waarop misschien ook Dieter
nu met nieuwen moed bezield, losstevent...
Als Grace op een middag wat later dan
woon lijk aan tafel verschijnt, blijkt ze met
ongeduld door haar vader te worden ver
wacht. William Lersner heeft een nieuw
tje, dat hij niet eerder wil prijs geven, voor
dat ook Grace aanwezig is.
's Is niets van beteekenis, miss Arlen,
in den grond van de zaak zelfs hoogst on
belangrijk. Gisholm, onze vriend de baron,
heeft zijn portoe beet. Een troep Zwitser-
sche bergsoldaten, die voor een oefening op
pad waren, vond hem aan den anderen kant
van de grens hulpeloos met een gebroken
enkel in de sneeuw.U hebt het dus aan
het rechte eind gehad, miss Arlen, hij is
niet ver gekomen!
Grace neemt het nieuwtje nogal kalm op;
de man is haar totaal onverschillig en zij
weet, dat ook Dieter zich niet in het minst
voor hem interesseert. Nochtans verozekt
ze Lersner vriendelijk er voor te willen
zorgen, dat Brigitte Clamor niets xan deze
arrestatie en het daaraan vooraf gegane
ongeluk te wteen komt.
De gérant verklaart zich daartoe onmid-
dell k bereid. Neen, het is niet de bedoe
ling de overige gasten van een en ander
in kennis te stellen. Hoewel men de dief
stal natuurlijk niet geheim heeft kunnen
houden, is er toch geen enkele reden om
deze reeds half vergeten, onaangename ge
schiedenis weer op te rakelen.
De conversatie bepaalt zich dan weer
spoedig tot de algemeene gebeurtenissen
van den dag. Allen aan tafel hebben op
de een of andere wijze persoonlijk belang
bij hetgeen zich in het Duitsche rijk af-
speel.t Mr. Arlen heeft een belangrijk ka
pitaal in Duitsche industrieën belegd, Wal
ter Dillmann verwacht, dat de omstandig
heden wat gunstiger zullen worden voor
zijn cabine-valscherm en Ernst Seilenz, die
gebleven is om over Brigitte's heilzame
ligkuur te waken, hoopt, dat hij nu een
vrijer en grooter arbeidsveld zal vinden
voor zijn, met zooveel moeite opgebouwden
werkloozencursus.
Ongevangen brengt Grace het gesprek
op Dieter. Ze heeft een prentbriefkaart van
hem ontvangen uit Guarda en deze doet
thans de ronde. Allen, die haar lezen, koes
teren oprechte sympathie v.oor den niet
direct genialen, maar flinken en openbar-
tigen jongeman en van al hun lofuitingen
neemt Grace dankbaar, zij het ook in stilte,
kennis.
Walter en zijn zuster' blijken nog steeds
eenigszins verwonderd over zijn onver
wacht vertek, dat veel op een vlucht ge
leek. Dat ongelukkige misverstand met den
„Amicus" was daar toch geen reden voor?
Daar Grace niet op deze informatie in
gaat, voelt ook'gen der anderen zich daar
toe geroepen en Seilenz brengt het gesprek
handig op deze, van meer belang zijnde
vraag: Wat is in een tijd als deze de toe
komst van een jongeman als Dieter en is
het misschien mogelijk hem op een of an
dere wijze te helpen?
Dat onderwerp heeft de volle sympathie
van mr. Arlen en ook Lersner, die zich na
de gebruikelijke avondronde weer bij den
kring voegt, dient van advies. Diens leven
dige belangstelling voor alles, wat op Die
ter betrekking heeft, wordt voor Grace
langzamerhand een raadsel....
De avond eindigt met een verrassing: de
productieleider van een groot filmconcern
heeft in' Walter Dillmann den componist
van de schlagers op het balmasqué ont
dekt en neemt hem terzijde. Daar beiden
elkaar voortreffelijk begrijpen, is al spoe
dig een contract opgesteld en geteekend,
waarbij Walter zich verplicht de muziek
te componeeren voor de hem toe te zenden
schlagerteksten tegen een vaste maande-
lijksche vergoeding van duizend mark.
Allen wenschen hem geluk met deze aar
dige „bijvehdienste" en hij kan er dan ook
niet aan ontkomen zijn succes met eenige
flesschen champagne te vieren.
Nu, Walter, heb je nog altijd spijt van
je vlucht naar het geluk? vraagt Grace hem
over de tafel heen.
Op Dieter....! fluistert hij haar in 't
oor.
De zilveren klank der champagnekel
ken brengt nieuwe hoop in het hart van de
jonge Engelsche....
Wat Dieter in Pontresine van de Duitsche
skispringers over den toestand in verschil
lende plaatsen van him vaderland hoort,
heeft zijn volle belangstelling. Zij hebben
echter niet veel tijd voor uitvoerige ver
halen, want in het oefenkamp heerscht
sareng discipline en er wordt ijverig en on-
verbiddellijk getraind.
Dieter probeert nog zich voor het spring
concours te laten inschrijven, maar een
zeer hooghartige Italiaan, die als voorzit
ter van de jury fungeert verzet zich krach
tig daartegen, omdat hy Dieter in zijn kwa
liteit van skileeraar als professional be
schouwt. Dieter kan daar slechts om lachen
en dat brengt den Italiaan ten slotte tot
een soort razernij
De eerstvolgende trein vertrekt over een
kwartier. Eerst onderweg komt Dieter tot
de ontdekking, dat hij Antonswil zal aan
doen.... Dan is het plotseling uit met de
kalmte, die hij zich de laatste dagen heeft
eigen gemaakt; het vooruitzicht Grace
weer te kunnen ontmoeten, stemt hem over
gelukkig.
Hallo, met het Grand Hotel?
Dieter telefoneert van het ver afgelegen
station Antonswil. In de portierslage van
het hotel meldt zich een onbekende, nuch-
ter-trieste stem.
Kan ik mr. of miss Arlen spreken?
Het spijt me, dt fmilie Arlen is van
morgen vertrokken
Vetrokken? Het is Dieter of hij een
klap in het gezicht krijgt. Vertrokken?
Waarheen?
Dat is me niet bekend.
Is meneer Lerner dan misschien te
spreken?
Ook niet, neen, meneer Lersner is naar
Munch en.
Dank u, dank u welDieter voelt
den grond onder zich wegzinken. Hij staart
in een leegte, die hij niet begrijpt en die
hem zinloos voorkomt. Meer verbaasd en
verwonderd dan bedroefd en teleurgesteld
haast hy zich uit de telefooncel en op het
perron pakt hij nog net den bagagewagen
van den juist vertrekkenden trein.
De föhn strijkt lauw over het meer als
Dieter in Gregenz overstapt. Een zoele
lentelucht laat haar sporen achter op boom
er.' struik maar aan de andere zijde van
de Main regeert nog de wintersche majes
teit met onverminderde kracht. Een felle
oostenwind dringt de hevige koude door
de kieren van het coupéraampje in den
slecht verwarmden trein. Dieter rilt....
Hij behoudt zijn kalmte, ofschoon een
heimelijke angst zich van hem meester
maakt, een niet te onderukken vrees voor
het onverwachte alleen zijn....
Achter Erfurt geraakt de trein in een he
vige sneeuwbui. Lang staart Dieter in ge
dachten naar den werveldans der groote
sneuwvlokken tot de avond valt en de
nacht. Hy schuift het blauwe schermpje
over het electrisch licht aan het plafond,
strekt zich uit op den harden bank en wel
dra glijdt hij weg in de duistere, mysterieu
ze diepte van het land der droomen.
Ook als hij niet had geslapen, zou hij
er onkundig van zijn gebleven aan welk
een belangrijk stuk van het verleden de
voortsnellende trein hem voorbij droeg....
Dicht bij Weimar verheft zich boven den
zacht gloeienden heuvelrug van het gol
vende bergland een reeds van verre zicht
bare, dicht beboschte top, op welks ooste
lijke helling een oude, eenvoudige buiten
plaats ligt, waarvan het woonhuis in vroe
ge empire stijl is opgetrokken. Twee helder
verlichte vensters zijn zelfs vanuit den
tiein duidelijk te onderscheiden; om de
staande lamp zitten twee vrouwon: Lisa
Stabern en Petra, Petra von Britting-
hoff.
(Wordt vervolgd).
