Het college van kardinalen
I fa—
v*i '.-J--.v-'y ry 52 aV?-
a». 1-1 -■ y M r-
'V-V
i ^ki
M* V-
HET MISSIE-COLLEGE DER
FRANCISCANEN TE KATWIJK
DONDERDAG 16 FEBRUARI 1939
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BLAD - PAG. 5
Eenige grepen uit de
historie
Reeds vroeg in de historie der Kerk
wordt melding gemaakt van de Kardinalen
als raadgevers van den Paus. Reeds bij het
Romeinsche Concilie van Paus Stephanus
III in 769 werd gesproken over Kardinaal
bisschoppen. Zij stonden aan het hoofd van
de bisdommen in de onmiddelijke, omge
ving van Rome, de z.g. „suburbicarische"
'bisdommen. Hun taak bestond hierin, af
wisselend ieder een week te gaan door
brengen bij den Paus in Lateranen, niet om
hem te helpen, met zijn werkzaamheden als
Bisschop van Rome, maar om hem behulp
zaam te zijn bij de leiding der Kerk. Nu ze
telen tienmaal zooveel mannen van vele na
ties in het college van Kardinalen, maar de
helpende buren van destijds hebben hun
rang van destijds nog behouden.
Het zijn de kardinaal-bisschoppen van Os-
tla en Velletri, Porto en St. Rufinus, Sabina,
Albano, Palestrina, Frascati. Sinds den tijd
van den H. Augustinus heeft de titulair-
bisschop van Ostia het recht den Paus tot
bisschop te wijden, wanneer hij dit bij zijn
keuze nog niet is. Deze Kardinalen residee-
ren nu niet meer in hun eigen diocees,
maar zij vertoeven in Rome en mogen zon
der Pauselijk verlof de stad niet verlaten.
Op gelijke wijze is de tweede rang der
Kardinalen ontstaan. Van oudsher was
Rome ingedeeld in districten, een soort pa
rochies, die „tituli" genoemd worden. Ieder
hoofd van deze Romeinsche titelkerken was
Kardinaal-priester, en is het nu nog. Al
leen is de verhouding omgekeerd; wie vroe
ger een bepaalde kerk kreeg, werd daar
mede tegelijk kardinaal-priester, nu krijgt
een nieuwbenoemde kardinaal een titel
kerk toegewezen, zonder dat hij daardoor
veel rechten of verplichtingen krijgt.
De derde groep Kardinalen zijn de Kar
dinaal-diakens, die bij de opbloeiende
christenheid van Rome moesten zorgen voor
verschillende liefdadige instellingen. De
priesterwijding is voor de Kardinaal-Dia
kens niet strikt noodig, en zij kunnen ook
tot Paus worden gekozen.
Het aantal Kardinalen is in den loop der
eeuwen zeer verschillend geweest. Kort na
1100 waren er meer dan 50, daarna soms 8
Vidal y Barraquer, Spanje: 71 jaar.
Goma y Tomas, Spanje: 70 jaar.
Faulhaber, Duitschland: 70 jaar.
Salotti, Italië; 69 jaar.
Kaspar, Tsj.-Slowakije: 69 jaar.
Gasparri, Italië; 68 jaar
Marchetti-Sel* aggiani, Italië: 60 jaar.
Schulte, Duitschland: 68 jaar.
Boetto, Italië; 68 jaar.
Ascalesi, Italië: 67 jaar.
Nasalli-Rocca. Italië: 67 jaar.
Mundelein, Ver. Staten: 67 jaar.
Dalla Costa, Italië: 67 jaar.
Fumasoni-Biondi, Italië: 67 jaar.
Tedeschini, Italië: t>6 jaar.
Suhard, Frankrijk: 65 jaar.
Canali, Italië: 65 jaar.
Lavitrano, Italië: 65 jaar.
Van Roey, België: 65 jaar.
Lapuma, Italië: 65 jaar.
Innitzer, Duitschland: 64 jaar.
Rossi, Italië: 63 jaar.
Marmaggi, Italië: 63 jaar.
Fossati, Italië: 63 jaar.
Pellegrinetti, Italië: 63 jaar.
Pacelli, Italië: 63 jaar.
Caccia-Dominioni, Italië: 62 jc^r.
Pizzardo, Italië: 62 jaar.
Maglione, Italië: 62 jaar.
Massimi, Italië: 62 jaar.
Tappouni, Syrië: 60 jaar.
Copello, Argentinië: 59 jaar.
Gerlier, Frankrijk: 59 jaar.
Schuster, Italië: 59 jaar.
Segura y Saenz, Spanje: 59 jaar.
Hlond, Polen: 58 jaar.
Leme da Slveira Cintra, Brazilië: 57 jaar.
Villeneuve, Canada: 56 jaar.
Seredi, Hongarije: 55 jaar.
Lienart, Frankrijk: 55 jaar.
Tisserant, Frankrijk: 55 jaar.
Piazza, Italië: 55 jaar.
Gongalves-Cerejeira, Portugal: 51 jaar.
__i laatste ceremoniën voor de bijzetting van wijlen Z. H. Paus Pius XI.
Het sluiten en verzegelen der in elkaar passende kisten, waarin het
stoffelijk overschot rust
y f f r -
1
'.'v 'V <v'. i
»4
De uitvaart van wijlen Z. H. Paus Pius XI in de St Pieter te Rome. Een overzicht tijdens de laatste
plechtigheden bij het stoffelijk overschot van den Heiligen Vader in de Sacramentskapel
of 7, in Avignon gemiddeld 20 en volgens
de bepalingen van het Concilie van Con-
stanz niet meer dan 24.
Leo X benoemde echter 31 Kardinalen te
gelijk. Sixtus V bepaalde dat er hoogstens
70 Kardinalen konden zijn ter herinnering
aan den raad der 70 ouderlingen van Mo-
zes. Ook nu nog bestaat een voltallig H.
College uit 70 Kardinalen, waarvan 6 Kar
dinaal-Bisschoppen, 50 Kardinaal-priesters
en 14 Kardinaal-Diakens.
Toch is het H. College nooit voltallig,
want in de tweede en derde rangorde blij
ven altijd enkele zetels vacant, opdat waar
dige mannen niet behoeven te wachten tot
door den dood van een Kardinaal een zetel
vacant is geworden..
Hoe oud zijn de 62 Kardinalen,
die het Conclaaf zullen binnen
gaan?
Granito di Belmonte, Italië: 88 jaa
Sbarretti, Italië: 83 jaar.
Cattani, Italië: 83 jaar.
Baudrillart, Frankrijk: 80 jaar.
O'Connell, Ver. Staten: 80 jaar.
Bertram, Duitschland: 80 jaar.
Sibilia, Italië: 78 jaar.
MacRory, Ierland: 78 jaar.
Mariani, Italië: 76 jaar.
Boggiani, Italië: 76 jaar.
Lauri, Italië: 75 jaar.
Verdier, Frankrijk: 75 jaar.
Verde, Italië: 74 jaar.
Hinsley, Engeland: 74 jaar.
Dougherty, Ver. Staten: 74 jaar.
Mercati, Italië: 73 jaar.
Cremonesi, Italië: 73 jaar.
Jorio, Italië: 72 jaar.
Dolci, Italië: 72 jaar.
Nieuw-bouw door Provinciaal ingezegend.
De „paardenstal"
is
verdwenen 1
De taak, die de Benedictijnen twaalf
eeuwen geleden in Katwijk op zich na
men, hebben de Franciscanen in Katwijk
voortgezet.
Monniken in zwarte wijde habijten
kwamen hier aan den Rijn bijeen, om het
Evangelie te verkondigen, en met hetzelf
de doel voor oogen zijn paters in bruine,
omsnoerde pijen zich hier gaan vestigen.
Willibrord en zijn gezellen hebben het
woeste land ontgonnen voor Christus en
sindsdien brengt het oogsten op zóó rijk,
dat, bizonder in de laatste eeuw, de gees
telijke vruchten van „St. Wilberts erve"
naar andere landen worden geëxporteerd.
De Kerk gevoelt niets voor autarchie
(in de beteekenis van het economisch
Spraakgebruik!). De .Franciscanen even
min. Zij hebben in Katwijk een school ge
vestigd, waar flinke jongens worden op
geleid tot missionarissen, of als wij de
commercieele vergelijking nog even mo
gen voortzetten tot handelsreizigers van
het Christendom.
Tweehonderd levenslustige jongens zijn
in het vroegere Jezuieten-college aan het
Overrijn gehuisvest, om daar in de school
van St. Franciscus de eerste vorming te
ondergaan van hun roeping tot het apos
tel-ambt.
Tot voor kort hadden de Franciscanen
in Nederland twee missie-colleges: een te
Sittard, een te Katwijk. Het eerste werd,
uit overwegingen van velerlei aard, opge
heven, of beter gezegd, samengesmolten
tot het ééne college te Katwijk, dat zich
dientengevolge plotseling in een groote
aanwas van inwonertal mocht verheugen.
De verbouwing.
Daar was de oude stichting niet op be
rekend. Eenige tamelijk ingrijpende ver
bouwingen moesten plaats hebben, die in
middels voltooid werden en gisteren op
plechtige wijze zijn ingezegend en in ge
bruik genomen.
De grootste verandering heeft de paar
denstal ondergaan. Mgr. van Wycker-
slooth, die Jiier een buitenverblijf had, zou
der Jezuieten-leerlingen, nog gemakkelijk
in de hooge raampjes van de studie-zaal
de oude stal hebben teruggevonden, waar
eens zijn rossen hinnikten. De jongste ver
bouwing heeft echter iedere herinnering
aan deze roemruchte bestemming wegge
vaagd. De naam zal ongetwijfeld met „pië
teit" gehandhaafd blijven, maar de stal
raampjes zijn verdwenen. Boven deze
paardenstal zijn thans acht ruime, luch
tige les-lokalen ingericht vier op de
eerste, vier op de tweede verdieping. Een
royaal trappenhuis geeft toegang tot de
school. Tegelijkertijd is de ontreddering,
die zulk een verbouwing toch eenmaal met
zich brengt, benut om bij de belendende
slaapzalen van de jongens een geriefelijke
waschgelegenheid te bouwen.
In een ander gedeelte van het gebouw
zijn de nu verlaten schoollokalen tot slaap
zaal ingericht. Dat is altijd verkieslijker
dan schoollokalen tot slaapzalen te maken.
Ook daar is een groote verbetering ver
kregen door een ingewikkelde kronkeltrap
te vervangen door een breede, ruime op
gang.
Voor het oog der voorbijgangers bestaat
de geheele verandering dus vrijwel hierin,
dat de stalraampjes tot het verleden be-
hooren. Doch inwendig heeft het huis een
grondige verandering ondergaan een
verandering ten goede.
De inwijding.
Het het „Veni Creator", door de geheele
communauteit in de kapel aangeheven,
werd gisterenmiddag de wijdingsplechtig
heid ingezet.
De Provinciaal, de hoogeerw. pater Pru-
dentius van Leusden, heeft daarna de
nieuwbouw ingezegend, daarbij geas
sisteerd door de zeereerw. paters dr. Isaias
Onings, directeur en Walfried Blom, defi-
nitor der Orde.
Na deze plechtigheid verzamelden allen
zich in de aula.
Behalve de Provinciaal, de directeur, en
de paters en broeders van het college, wa
ren tegenwoordig de zeereerw. paters S.
Smeets, drs. B. de Goede, E. Tesser, G.
Peerdeman uit Leiden, de eerste directeur,
pater mr. E. van der Helm, de pastoor van
Katwijk, de zeereerw. heer C. J. Hesp, en
emeriturf-pastoor Houtman, uit Huize Cal-
lao, de architect ir. C. Geenen uit Eind
hoven en de aannemer, ir. Van der Werf
uit Breda.
Een leerlingen-orkesttje, aangevuurd
door pater Remedius Deken, speelde een
fiksche openingsmarsch. Daarna werd in
eenige toespraken de heugelijke gebeur
tenis herdacht.
De onveranderde bestemming.
De eerste, die het woord voerde, was Pa
ter dr. Onings. directeur van het college,
die zijn blijdschap uitte, dat de voltooiing
was vertraagd, want deze minder prettige
omstandigheid had tot gelukkig gevolg,
dat nu Pater Provinciaal juist terugge
keerd van een reis naar Indië in de ge
legenheid was de inwijdingsplechtigheid
te verrichten en deze belangrijke gebeur
tenis bij te wonen. In enkele trekken gaf
spr. de historie van het gebouw: de stich
ting in 1831 door Mgr. van Wyckerslooth,
het tijdperk van Mgr. van Vree, het tijd
perk van de Jezuieten, totdat, tien jaar ge
leden, de Franciscanen hier een missie
college vestigden. Ofschoon in anderen
zin, heeft het gebouw zijn bestemming be
houden: het rijke katholieke leven mede
te deelen aan anderen. Een feit van histo
rische beteekenis in de geschiedenis van
de provincie der Orde is de samenvoe
ging van de beide missie-colleges, waar
door de thans uitgevoerde verbouwing
noodig werd en Pater Directeur sprak de
hoop uit, dat het gebed der Kerk „dat
leeraren en leerlingen met Gods zegen
werkzaam zullen zijn", in vervulling zou
gaan.
Toespraak van Pater
Provinciaal.
Pater Provinciaal nu het woord ne
mende achtte het zich een plicht, en
wel een aangename plicht, bij deze plech
tigheid tegenwoordig te zijn.
Deze provincie neemt een voorname
plaats in in het Missie-werk. Al is het
missiewerk'niet de eerste taak der Orde,
toch is de Nederlandsche provincie prac-
tisch uitgegroeid tot de eerste missionee-
rende Orde van ons vaderland, aan wie
het grootste aantal missiegebieden acht
in getal zijn toevertrouwd.
Na een bezoek aan Engelsch-Indië en
Nederlandsch-Indië heeft spr. gezien hoe
gering het aantal priesters nog is en welk
een groote taak en enorm arbeidsveld de
toekomstige missionarissen wacht.
Daarom verheugt het spr., dat hier, met
behulp van bekwame architecten, een de
gelijke en prettige omgeving is gesticht
voor de opleiding van jonge missionaris
sen.
Pater Provinciaal drukte de jongens op
't hart, vooral niet te denken, dat het in
't leven gemakkelijk is; dat zij in de Mis
sie met minder kennis toe konden. Dat is
niet het geval het tegendeel zelfs. Hoe
meer ge weet en uw verstand scherpt, zei-
de spr., des te verdienstelijker zult gij u
kunnen maken.
Het devies der Orde luidt: „In sancti-
tate et doctrina In heiligheid en weten
schap". Pater Provinciaal wekte zijn
jonge toehoorders ook op tot heiligheid.
Heiligen zijn geen menschen, die altijd in
de kerk zitten, of saaie, droge kerels. Hei
ligheid wil zeggen: de deugd aankweeken
en de offer-gezindheid. Op zijn visitatie-
reis heeft spr. veel gehoord en veel gezien,
en zijn diep respect versterkt voor het op
offerende leven van den missionaris. Daar
om moeten de leerlingen van het college
zich gewennen aan het brengen van klei
ne offertjes, opdat O. L. Heer hun mooie
ideaal nog hooger en meer volkomen zal
maken. Dan zal deze dag van groote be
teekenis zijn voor den bloei van de mis
sies.
Nadat Pater Provinciaal zijn bewonde
ring had uitgesproken voor den arbeid van
Pater Blom en zijn medewerkers, besloot
hij zijn toespraak met den wensch, dat op
voorspraak van St. Willibrord en van den
H. Vader Franciscus dit college honderden
echte Franciscaansche missionarissen aan
de Missie zal schenken, want dat, heeft
Vader Franciscus gezegd, dat zijn eerst de
echte, ware Minderbroeders.
De bouwer aan het woord.
Pater Walfried, die de leiding heeft ge
had bij den bouw, verklaarde, dat als hij
nu nog voor de taak stond van de „Paar
denstal" een moderne school te maken, hij
voor deze taak zou terugschrikken. Als hü
geen bekwame medewerkers had gehad,
zou er van de verbouwing niet veel terecht
zijn gekomen. In 't bizonder dankte spr.
den architect, den aannemer en vooral ook
Broeder Marinus Zijlstra voor hun hulp.
Ook dankte spr. alle inwonenden van het
huis, die in de afgeloopen maanden gedul
dig het ronddwarrelende kalkstof hadden
geslikt. Als de jongens, door de ongemak
ken van de verbouwing, hebben geleerd
zich een beetje te behelpen, zullen zij
daarvan, meende spr., in hun later leven
geen spijt hebben.
Gelukwensch van den
eersten directeur.
De eerste directeur, pater mr. E. van
der Helm, getuigde, dat Katwijk nog altijd
trekken blijft. Spr. heeft de voldoening,
dat de naam van St. Willibrord aan dit
gebouw verbonden is gebleven. Leeraren
en leerlingen wenschte spr. toe, dat zij
met hartelust in dit verbeterde gebouw
zullen arbeiden. Een felicitatie richtte spr.
tot Pater Blom. Tegenover Pater Provin
ciaal uitte spr. de hoop, dat dit instituut
voor de missie veel vruchten zou afwer
pen. Met een „Vivat, crescat floreat „Sanc-
tus Willibrordus" eindigde pater Van der
Helm zijn gelukwensch.
Het leerlingen-orkest speelde nu nog
een vroolijke marsch, waarna Pater Direc
teur dank bracht aan de sprekers en aan
de gasten, in 't bizonder aan den Pastoor
van Katwijk, voor hun tegenwoordigheid.
De plechtige ingebruikneming van den nieuwen vleugel van het Missiehuis „St.
Willibrordus" der Paters Franciscanen te Katwijk aan den Rijn had Woensdag
plaats. 1. Exterieur van den nieuwbouw. 2. Tijdens de rede van den rector Pater
dr. Isaias Onings.
