Het geluk ligt in de
sneeuw
3)e £cictocJie 0ou^omt
Tot organist van het Flentrop pijporgel in het Nederlandsch
paviljoen op de Wereldtentoonstelling te New York is aan
gesteld de heer A. Antonisse, organist te Amsterdam
Gevlucht voor den vijand. Soldaten
der Spaansche regeeringstroepen ver
warmen zich in het Fransche plaatsje
Veléebolère bij het vuur en versterken
den inwendigen mensch, wachtend op
hun transport naar een der inter-
neeringskampen
Koning Gustaaf van Zweden beoefent thans te Cannes de tennissport
De vorst tijdens een deze week gespeelde partij
Verschillende Engelsche vloot eenheden zijn in de haven van Lissabon aangekomen, op weg voor een
kruistocht op den Atlantischen Oceaan en de Middellandsche Zee
Ir. J. H Coops, die benoemd zal wor
den tot directeur van het Luchtvaart
bedrijf te Soesterberg
Spaansche regeeringstroepen over de Fransche grens. Na ontwapend
te zijn werden de soldaten bij duizenden in de voor hen gereed ge
maakte interneeringskampen ondergebracht Een kijkje in het kamp te
Argelès-sur-Mer
FEUILLETON
Een Wintersport roman
van
PETER KRAYENBÜHL.
(Nadruk verboden).
36)
Eenigszins verwonderd, bemerkt Grace
dat haar vader zich in gezelschap bevindt
van een reeds op den eersten blik buiten
gewoon knappe, jonge vrouw. Beiden staan
achter een breede clubfauteuil.
Grace treedt naderbij diep in den
stoel zit Walter Dillmann, die bezig is
merkwaardige hieroglyphen op 'n blocnote
te teekenen. „Pap" legt zijn wijsvinger op
den mono en het drietal sluipt op de teenen
weg.
Grace, mag ik je mevrouw Gritta Hiss-
berg voorstellen, de zuster van j-e be
schermeling.Mevrouw Gritta, mijn
dochter Grace!
U bent dus die dappere amazone. Ik
ben werkelijk blij eindelijk kennis met u
te kunnen maken en ik dank u hartelijk
voor alles, wat u voor m'n broer gedaan
heb'
Grace voelt zich verlegen. Zij kan haar
blik n et vrij maken van deze zeldzaam
knappe verschijning: het dikke, zwart
blauwe haar, de ivoorkleurige matte teint,
het buitengewoon flatteuze, geraffineerd-
een vouaige toilet.
Ach, 't was niet de moeite waard....
Bovendien komt uw erkentelijkheid mij
niet alleen toe. Zonder dan steun van Die
ter....
Uw vader heeft me al een en ander
verteld.... Waar is eigenlijk uw vriend
Dieter?
Dat woord „vriend" bevalt Grace in 't
geheel niet.
Heeft Walter u dat zelf nog niet ver
teld.. Vraagft ze ontwijkend.
Ach wat, die ziet me niet eens!
Dan wordt het toch hoog tijd, dat ik
hem een bril leen, mevrouwtje....
Grace moet innerlijk lachen om de ijve
rige galanterie van haar goeden Pap.
Meneer Dillmann! Goeden morgen!
Goed geslapen?
Hoezoo geslapen? Ach.... Gritta
jij hier
Allerhartelijkst is de begroeting tus-
schen broer en zuster. Grace trekt haar va
der terzijde, ettelijke gasten worden op
merkzaam.
Ach nee, blijft u alstublieft hier, mr.
Arlen, remt Gritta den bescheiden aftocht
van het tweetal Waarom zouden we er
niet een voorfeestje van mogen maken?
Meneer Lersner komt er bij en wijst het
kwartet een verborgen hoekje, waar zij on
gestoord kunnen zitten, de kellner bedient
hen met een verdubbelde aandacht en in
de keuken wordt een door Lersner met
zorg gekozen menu samengesteld
Nu moet u me toch eindelijk eens
vertellen, meneer Dillmann, wat die bloc
note, die u nog maar steeds zoo krampach
tig blijft vasthouden en waar door u zelfs
uw zuster over het hoofd zag, voor gehei
men verbergt!
De openhartige vraag doet Walter blo
zen. Grace wil hem bijsppringen:
Dat zullen jullie morgen wel zien....
Waarschijnlijk een schlagerhymne voor het
balm asqué.
Het spijt me, maar dan vergist u zich
toch, miss GraceWalter is bepaald
opgewonden. Een schlager wordt het on
getwijfeld, maar geen hymne
Geïnteresseerd bekijkt mr. Arlen de be-
krabbelde blaadjes van de blocnote, zyn
breed voorhoofd trekt zich meer en meer
in diepe rimpels.
Bijzonder duidelijk is het niet, althans
niet voor een oningewijde....
Hier, bekijkt u dat eens! Kunt u zien,
wat dat voorstelt?
Het lijkt wel wat op 'n parachute.
Precies, gaat u door
Walter is een en al opgewondenheid en
Gritta wisselt lachend een blik van ver
standhouding met Grace.
Maar wat hangt daar onder aan? Dat
is toch geen mensch?
Neen, dat is een complete vliegtuig
cabine
Maar dat kan immers niet?
Slaat u het blaadje maar eens om.
Juist, ziet u, dat bedoel ik. Dat geeft den
tegenstoot. Zoo'n geheele cabine met 10 of
20 passagiers is uiteraard veel te zwaar
voor een valscherm, dat daardoor onprac-
tisch groot zou moeten worden. Daarom
zijn rondom in de cabinewanden stalen
flesschen met samei. geperste lucht inge
bouwd. Door een enkelen handgreep kan
nu de geheele cabine van 't vlieggeraamte
worden losgemaakt en tegelijkertijd komt
dan boven het dak het valscherm vrij, ter
wijl tevens de samengeperste lucht in wer
king wordt gesteld. De tegenstoot daarvan
in samenwerking met de remmend' bewe
ging van de parachute is oorzaak, dat de
cabine langzaam naar omlaag glijdt, ter
wijl de rest van de kist ergens neerploft
zonder een oogenblik gevaar op te leve
ren voor de passagiers
Dat is werke.ijk buitengewoon, Wal
ter, een geweldig idee.... Ik heb er wel
iswaar niet het minste verstand van, maar
hopenlijk klopt je samengeperste luchtbe-
rekening.
Dat moet natuurlijk alles nog minu
tieus en tot in de kleinste détails berekend
en aan de practijk getoptst worden; het zal
niet meevallen en vermoedelijk zullen er
nog wel tal van moeilijkheden te over
winnen zijn, maar technisch is 't ongetwij
feld uitvoerbaar, de verschillende onder-
deelen zijn logisch doordacht, zoodat het
ten slotte maar de vraag is of ze tot een
bruikbaar geheel zijn te brengen
Dan zult u nog blij zijn een kapitaal
krachtige zuster te nebben
Ho, ho, nu overdrijft u, zegt Gritta,
plotseling heel wat minder enthousiast.
Meer dan twee derde van het crediet, dat
mijn man geinvesteera heeft, ligt vast, voor
een deel a fonds perdu. Maar vertel toch
eens, Walter, waar en wanneer bij je eigen
lijk op dat idee gekomen?
Gisteren, toen ik nog daarboven in die
hut lag, zoo tegen den avond.Ik doe
zelde juist zoo'n beetje weg wat moet je
anders doen in die gruwelijke verlaten
heidToen ging me dat heele avontuur
nog eens door den geest tot het moment,
waarop ik uit die beroerde kist sprong. Ik
schrok wakkerenwaarachtig, daar
lag de cabineparachute op m'n hoofdkus
sen. Direct daarop hoorde ik buiten gestom
mel en kwam de slee om me te halen. Bijna
zou ik door den eersten schrik alles verge
ten zijn....
Of je die uitvinding ook ergens anders
op je kussen zou hebben gevonden? vraagt
Gritta, peinzend.
Best mogelijk.... Wie zal 't zeggen?
antwoordt Walter.
Maar Grace protesteert heftig:
Een feit is het in ieder geval, dat
het niet ergens anders, maar hier bij An-
tonswil gebeurde, op het harde kussen van
de Sennhut.
Grace is zoo trotsch als een pauw!
Je kunt evengoed zeggen bij St. Va
lentin. merkt Arlen lachend op en Gra
ce begrijpt de wenk
U bent toch met baron Girsholm mee
gekomen? wendt zij zich tot Gritta.
Ja, een zeldzame reisgenoot, dien u
mij daar hebt toegedacht. Maar nog meer
verwonderd ben ik over de dame, die in
zijn gezelschap was!
Wie bedoelt u?
Maar Grace, heb je dat dan niet ge
hoord? Iedereen praat er toch over, dat
Brigitte Clamor den baron vergezeld heeft
zegt „Pap", lichtelijk verwijtend.
Hoe zou ik dat kunnen weten? Met
kletspraatjes houdt Dieter zich gelukkig
niet op en jij ook niet, Pap. Voor het ove
rige ontmoet ik hier geen mensch.
Het was een vrij pijnlijke reis. Die
dame liet me met den boron alleen, wendde
migraine voor en trok zich alleen in een
coupé terug. De baron was vrij vervelend
en maakte me op overdreven wijze het
hof.
Ik zag juffrouw Clamor met u en
Girsholm hier in het hotel aankomen, zegt
mr. Arlen. Ze zag er ontzettend slecht
uit, zoo bleek als een doode....
Wordt vervolgd.
