HET CONCERTGEBOUWBAL.
Het geluk ligt in de
sneeuw
Te Almelo werd Zondag de voetbalwedstrijd Heracles
A.GO.V.V. gespeeld. Een spelmoment voor het doel der
gastheeren
Het nieuwe gebouw der school voor dienstplichtige onderofficieren-administrateur
te Middelburg is Zaterdag officieel geopend. Tijdens de rede van den com
mandant, luit. kolonel G. G. Berghuys
.Li Ong's Pung Chow" behaalde den eersten prijs in den clubwedstrijd,
welke door de Pekingees- en dwergspanielclub in den Haagschen Dierentuin
georganiseerd werd. De kampioen met zijn eigenaresse, mevr. Verhaeghe
uit Brussel
Friesland heeft geprofiteerd van de
gelegenheid. Hoewel het water op het
ijs stond, werd Zaterdag te Stavoren
een hardrijderij voor mannen gehouden.
Een tweetal deelnemers in actie
Een aardig tafreeltje op den Vijver
berg in de Residentie, waar dagelijks
honderden meeuwen gevoederd worden
3)e £cictocHe (Bou/tmit
Aan mr. D. Kruseman, oud-president van het Amsterdamsche Gerechtshof, werd Zaterdag te
Amsterdam voor de eerste maal de medaille der .Mr. D. Hudig stichting" uitgereikt. De heer
Bloemers, burgemeester van Arnhem, verrichtte de uitreiking
In het Concertgebouw te Amsterdam werd Zaterdagavond het „Concert-
gebouwbal" gehouden ten bate van het pensioenfonds der leden van het
Concertgebouworkest. Een overzicht van de balzaal
FEUILLETON
Een Wintersportroman
van
PETER KRAYENBüHL.
(Nadruk verboden).
34)
Met behulp van een paar latten en een
oude krant, legt Dieter een klein vuur aan,
waaraan hij althans zijn handen kan war
men. Schaduwen glijden over zijn gemoed,
hij voelt zich ernstig verongelijkt en dat
stemt hem weemoedig....
Diep in hem klinkt de nagalm van een
verre reeds niet meer werkelijke stem:
Dieter, roept ze, Dieter en ze bedoelt
hem toch niet meer....
Zijn er geen sterren, welker banen el
kaar eens in de duizend jaar kruisen om
dan weer voor eeuwen uiteen te gaan...?
Ook Petra is voorbij, onherroepelijk, voor
goed.... Eén avond, een droom, raadsel
achtig, maar toch zoo mooi, een korte ont
moeting tusschen twee zielen in de ruimte
der eeuwen.
Er is nog ergens iets in Dieter achterge
bleven; hij acht zich gewogen en te licht
bevonden
Als hjj naar buiten gaat, voelt hij de
fluisterende stilte, welke de eerste sche
mering vooraf gaat als een ragfijne, gla
zen wand, die zich om zijn denken legt.
De sterren vervagen, de kruin van de An-
nenfluh duikt juist onder de horizon. Dan
opeens herinnert Dieter zich de droom, die
hem toen zoo van streek heeft gebracht,
de droom van den ridder in de zilveren
wapenrustig wiens machtige airn een
kolmp aarde achter zich wierp. Waarheen?
Waartoe?
Wederom weet Dieter geen antwoord op
deze vraag en Petra is weg
De honger brengt hem tot de werke
lijkheid terug en ontnuchtert hem welda
dig. Hij bindt zijn ski's onder om de Ro-
thornalm te beklimmen. Daarboven eet hij
wat chocolade en een restje gedroogde
bananen.
Het eerste licht van een stralenden dag
stijgt teer en zacht als zwanendons boven
de bergen en vervaagt met milden glans
het raadselachtige duister van den nacht..
Dieter keert terug naar het dal; het is
nog te vroeg om Grace te verwachten. Bij
het afdalen drijft een onzichtbare macht
hem nogmaals in de richting van de ver
nielde hut. Verrast blijft hij plotseling
staan om dan echter de laatste meters, die
hem nog van het blokhuis scheiden, in
sneltreintempo af te leggen.
Graceja., jij hier? Hoe komt dat
zoo?!
Spreek toch, Grace, waarom huil je?
Ach, Dieter, laat maar, 't gaat wel
over
Zy grijpt in een der zakken van haar
skipak en overhandigt Dieter een tame
lijk gekreukt stuk papier, dat met Petra's
groote, karakteristieke letter beschreven
is:
„Van Petra aan Grace. Ik ga weg en
de hut is nu werkelijk van jou. Groet Die
ter van me! Pas op Dieter!"
Bij het schrijven is een uitvoerige nota-
rieele acte gevoegd, waarby het eigendom
en het vruchtgebruik van huis en bosch
aan Grace Arlen wordt overgedragen
Laat me nog een oogenblik alleen, Die
terJe begrijpt me toch....?
Natuurlijk, Grace
Tot over een uur, Dieter, zooals
steeds.
Zoo lang duurt het echter niet eens; bei
den zijn zij veel vroeger in het dal dan
overeen is gekomen en Grace moet er om
lachen. Zij is nu weer geheel de oude, al
schijnt ze dan met opzet het onderwerp-
Petra te vermijden.
Je hebt een verovering gemaakt, zegt
ze glimlachend. M'n moeder spreekt over
je....
Dat is tijdelijk Grace en waarschijn
lijk slechts bij gebrek aan behoorlijk ge
sprekstof, nu dr. Hembder weg is, bromt
Dieter, die nog over Petra's vertrek loopt
te piekeren.
Desondanks wil ze je horoscoop la
ten trekken en ik moet haar de data bren
gen!
Zeg maar, dat mijn prvié-leven te on
belangrijk is om het aan haar uit te leve
ren, antwoordt Dieter nog onvriendelij
ker.
Kom tot je zelf, kom tot ons beiden,
Dieter, maant Grace hem zachtjes, terwijl
ze haar arm om zijn schouder legt. Eén
oogenblik slechts, niet langer, beschouwt
Dieter dit als een poging tot inbraak, doch
het slot van zijn verbitterd hart vermag
aan den valschen sleutel van deze, uit lief
de voortkomende vriendschapsbetuiging
geen weerstand te bieden.
Al spoedig vertelt hij haar het geheele
verloop van zyn eerste ontmoeting met Pe
tra, hoe deze van het eerste oogenblik af
een diepen indruk op hem heeft gemaakt
en hoe hij, ook zonder dat daarover ooit
een woord is gewisseld, onmiddellijk heeft
gevoeld, dat ook voor Petra zijn gedwon
gen bezoek aan haar kluizenaarswoning
veel meer heeft beteekend dan het korte
verblijf van een vreemdeling, dien zij
voor het eerst zag
Een avontuur, zooals eigenlijk slechts
een uitzonderlijk mensch als jij bent, kon
overkomen, Dieter. Nochtans: ik geloof,
dat je het als een groot voorrecht mag be
schouwen, deze bijzondere sympathie van
Petra voor een man, dien zij voor het eerst
ontmoette. En jij, Dieter, hoe was het met
jou gesteld? Hield je van Petra?
Ik geloof, Grace, dat elkeen, die Pe
tra kent en haar begrijpt, van haar moet
houden. Zij heeft, ondanks of mis
schien wel dank zij haar kluizenaarsle
ven, iets zuiver menschelyks over zich waar
in zij zich onderscheidt van de meeste an
deren, die haar overigens op hun beurt
stellig niet in dezelfde mate die sympa
thie zullen toedragen als wy....
Ik denk er precies zoo over, Dieter.
Alleenik heb van den eersten dag,
waarop ik haar ontmoette, geweten, dat
het meer was dan sympathie of vriendschap
die ze je toedroeg. Een vrouw ziet scherp,
Dieter, en gewoonlijk heeft ze, als de lief
de in het spel is, aan een half woord ge
noeg.
Als ik maar wist, wat er met Petra ge
beurd is. Haar verdwijnen is toch wel heel
zonderling.
Dieter voelt, hoe Grace hem 'n oogen
blik onderzoekend opneemt.
Merkwaardig, zoo blind als jullie
mannen, soms toch kunnen zijn. Is je dan
zt-jf niet opgvallen, dat er iets in haar ver
anderd is, sinds ze van onze verhouding af
wist? Petra is teleurgesteld in iets, waar
in ze sinds jaren voor het eerst weer ge
loofde. Het was een teleurstelling, zooals
ze die op ander gebied reeds zoo
veel heeft gekend. Ze dacht zich door haar
afzondering daartegen gewapend te hebben,
maar zelfs haar kluizenaarsleven bleek geen
afdoende remedie.
Ik begrijp het niet, ik heb er toch
waarlijk geen aanleiding toe gegeven,.
Grace
In plaats van te antwoorden, draait Gra
ce zich om en diep in haar knieën door
buigend, glijdt ze in suizende vaart de hel
ling af. Dieter volgt verbaasd en twijfe
lend aan zich zelf.
Pap heeft gisteravond mama van je
schoolplannen op de hoogte gebracht. Zy
hebben in geen jaar zoo genoegelijk met
elkaar zitten praten
Dieter bemerkt, dat Grace het gesprek
van Petra wil afleiden.
En wat denk je, dat Walter Dillmann
uitvoert?
Die zal wel op zijn zuster wachten.
Neen, Dieter, dien ontbreekt het ge
duld om te wachten; Dillmann is iemand,
die iets te doen moet hebben.
Nou, dan is hij zeker bezig een nieuw
vliegtuig te bouwen
Onzin, hy zit rustig in het Grand Ho
tel en componeert Schlagers voor het feest
van morgenavond. Met dien heeft Lersner
het getroffen
Daartoe zal Walter nu wel in de stem
ming zyn, maar wie schrijft de teksten?
Wordt vervolgd.
