Het geluk ligt in de
sneeuw
Twee jeugdige beoefenaars van het banketbakkersvak bezorgden den verjaardags
taart, welke ter gelegenheid van den 1sten verjaardag van Prinses Beatrix
namens de Ned. Banketbakkersvereeniging werd aangeboden, aan het paleis
Noordeinde te Den Haag
Ter gelegenheid van den eersten verjaardag van H. K. H. Prinses Beatrix werd door de Ned.
Banketbakkersvereeniging een verjaardagstaart aan het Prinselijk Gezin aangeboden
De afbraak van het middengedeelte
van het Muntgebouw te Amsterdam is
voltooid, waardoor de Munttoren ge
heel vrij is komen te staan. De vrijheid
zal echter van korten duur zijn, want
na afbraak volgt opbouw
De Maas is dermate gewassen, dat de „Veerweg" te Oeffeit is overstroomd en de veer
dienst gestaakt moest worden
Gereed voor de afdaling
in pijlsnelle vaart bij de
bobslee-kampioenschappen
te Cortina Ampezzo in
Italië
De Spaansche regeeringssoldaten, die de Fransche Zuidgrens passeeren, vluchtend
voor de naderende nationalistische troepen, worden door de mobiele garde aan
gehouden en na zorgvuldig gefouilleerd te zijn, naar de voor hen bestemde
kampen overgebracht
Bij hun komst in Barcelona werden de Spaansche nationalistische troepen door vele inwoners geest
driftig begroet. De gemotoriseerde afdeelingen op een der pleinen van de stad
FEUILLETON
Een \V intersportroman
van
PETER KRAYENBilHL.
(Nadruk verboden).
£9)
Natuurlijk! Of hij de gevolgen van zijn
daad overzien heeft is een tweede. Ver
moedelijk is het niet eens tot hem door
gedrongen, dat hij hier groote kans liep om
te bevriezen. Zijn bedoeling is waarschijn
lijk slechts geweest om z'n zinnen te ver
zetten. Hij is nu eenmaal een zwakkeling,
die alle mogelijke middelen aangrijpt,
om over z'n vermeend verdriet heen te
komen.
Hij staat nu tenminste weer over
eind. maar hoe brengen we hem er toe
zijn beenen te gebruiken?
Door een .dink pak slaag.Nee,
wacht even, ik weet wat beters.... dr.
Muschle.
Dieter brengt zijn handen als een luid
spreker dicht bij het oog van den nog half
bewusteloozen en op zijn beenen zwaaien-
den jurist en schreeuwt:
Compliment van juffrouw Brigitte,
dr. Muschle en ze laat vragen of u direct
ir. het Grand Hotel wil komen. Maar gauw,
juffrouw Brigitte wacht op u!
Dr. Muschle tracht zijn zware oogleden
wat op te reffen en grinnikt ongeloovig.
Waar? In het Grand Hotel.hik
in het.Grand Hotel.Is ze.... hik...
dan al terug?hik.
Dieter bekruipt de lust dit menschelijk
wrak aan zichzelf over te laten. Grace be
kijkt den beschonken man bijna weten
schappelijk koel, zonder eenigen afkeer.
Ja, meneer Muschle, brult Dieter op
nieuw in diens oor, ze is al terug. Maar
u mag wel opschieten, want ze wacht al
een heele poos op u....
Toe.hik.helpt u me.hik....
eens een handjeik wil.... hik....
alles betalen, smeekt Muschle klagend en
inderdaad maakt hij nu aanstalten om zich
op weg te begeven. De zonderlinge kara
vaan heeft zich echter nauwelijks in bewe
ging gezet, als een hevige sneeuwbui los
breekt.
Muschle komt weliswaar geleidelijk wat
meer bij zijn positieven, maar het is voor
Dieter en Grace toch een heel karwei den
hevig slingerenden man tot doorloopen te
bewegen. Dieter ziet zich herhaaldelijk
genoodzaakt tot agressief optreden, want
steeds weer blijft de beschonkene staan in
een hardnekkige poging zijn helper, aan
het verstand te brengen, dat hij niet dron
ken is, doch alleen maar wanhopig, om
dat de wereld zoo slecht is
Bijna twee voilé uren hebben zij noodig
om Antonswille te bereiken; het heeft in-
tusschen opgehouden te sneeuwen en als
zü eindelijk de lichten van het Grand Ho
tel zien, wordt het dal reeds weer over
koepeld door een wintersch helderen ster
renhemel.
Grace neemt de taak op zich den ge
rant, William Lersner, in te wijden en als
deze dr. Muschle een zolderkamer heeft
toegewezen, loodst Dieter zijn vrachtje
langs een weinig gebruikte zijtrap naar
boven, brengt den hevig tegenspartelen
den man naar bed en stuurt een jongen
naar de apotheek om een slaapmiddel te
halen.
Grace, die intusschen Lersner volledig op
de hoogte heeft gebracht, komt na.
Ik denk, dat hij het daarmee wel 24
uur uithoudt, zegt Dieter, Muschle dwin
gend het glas, dat hij hem aan de lippen
heeft gezet, leeg te drinken.
Hij woont toch met zijn zuster sa
men, niet....? Stuur haar een telegram,
dat ze hem komt halen....
Een uitstekend idee, GraceHier is
toch niets meer met hem te beginnen. In
die jas daar zal zijn portefeuille wel zit
tenKijk jij eens even, of je z'n adres
kunt vinden
Hier heb ik al een brief, die aan hem
geadresseerd is. En wacht eens.... hier is
nog geld ook. We zullen hem het telegram
zelf maar laten betaien
Grace vindt nog ergens een stuk papier,
snel stelt ze een brieftelegram op, belt en
laat het naar de post brengen. Het toege
wezen kamermeisje wordt voor zoover
dat noodig blijkt bij deze gelegenheid
tevens van den toestand op de hoogte ge
bracht.
Als zij zich aldus behooi*lijk van hun
taak gekweten hebben, wendt Grace zich
tot Dieter:
Dat is waar ook, boy, Pap en ik wa
ren gisteren op de thee bij Lersner. den
gérant. Een zeer interessant mensch Die
ter, daar moet je heusch eens kennis mee
maken
Ik vind het heel aardig van je, Grace,
ik begrijp je bedoeling. Je wilt me onder
de menschen brengen, maar geloof me,
ik heb er voorloopig geen behoefte aan.
Hier daar ligt ook zoo'n interessant
mensch Dieter wijst minachtend op dr.
Muschle en hoe interessant. Wat koop ik
voor die humaniteit? Ik vind mezelf inte
ressant genoeg
Geweldig interessant ben jij, Dieter,
veel te interessant zelfs! Maar des on
danks mag je toch niet onbeleefd zijn. Bo
vendien verzoek ik je er om, Dieter. Lers
ner wilde je spreken, ik geloof, dat hij je
wat te vragen heeft, het leek me nogal
zonderling.
Dat kan het voor mijn part nog wel
een poosje blijven. Voorloopig heb ik geen
behoefte aan nieuwe verhalen. Ik heb aan
de oude meer dan genoeg. Je begrijpt me
toch
Natuurlijk, Dieter, maar ik hoop, dat
je bij gelegenheid
Bij gelegenheid graag, Grace, maar
niet nuVertel me eens, wat doet je
Pap eigenlijk op het oogenblik?
Heb je zin in een partij schaak?
Grace neemt reeds de hoorn van de huis
telefoon en laat zich met haar vader ver
binden.
Geweldig, Grace, vraag het hem maar
eens.
Zij wisselt een paar woorden met haar
vader, die zich direct bereid verklaart de
uitdaging aan te nemen en eenige minu
ten later zitten mr. Arlen en Dieter te
genover elkaar in een feilen strijd om de
macht tusschen zwart en wit.
Tegen acht uur komt Grace haar Pap voor
de derde maal aan het diner herinneren.
Met een zucht besluiten de beide spelers,
het er voor vandaag dan maar bij te la
ten en de partijen den volgenden ochtend
voort te zetten.
Mr. Arlen noodigt Dieter uit met hen
te dineeren, maar deze wijst het vriendelij
ke aanbod van de hand.
Dieter wil met zichzelf alleen zijn,
Pap en dat heeft hij ook noodig. Boven
dien zijn we beiden knap vermoeid en
waarlijk niet zonder reden.
Dat moet je me dan eens vertellen,
GraceMeneer Prausnitz, wel thuis....
Maar denkt u er om, mogenochtend om
10 uur, let wel: 9 uur 60, verwacht ik u
om den strijd te beslechten....
Dieter spoedt zich naar Kaiserhof, waar
hij bij den ingang den hem reeds lang ver
wachtenden Hohrain in de armen loopt.
Gugelhofer heeft zich natuurlijk over hem
beklaagd en daarbij steun gevonden bij
eenige vrouwelijke skihazen, die zich ach
tergesteld voelen.
Het is nu al voor de derde maal, dat u
een lesuur hebt afgezegd. Ik zou graag
zien, dat u uw plicht wat serieuzer opvatte.
Overigens is het allerminst in uw eigen
belang, dat u zich'zoo vaak in Antonswil
ophoudt, u ziet over 't hoofd
Laat u het maar aan mij over voor
m'n belangen op te komen, meneer Hoh
rain. U hebt volkomen het recht over de
uwen te waken en ik kan u ook geen onge
lijk geven als u niet tevreden over me bent.
Maar weet u, meneer Hohrain juist het
feit, dat u altijd gelijk hebt, maakt u zoo
onuitstaanbaar!
Op zichzelf was deze opmerking tegen
over den directeur van Hotel Kaiserhof wel
wat heel openhartig, maar Hohrain kende
zijn skileeraar bereids als een jongmensch,
dat geen blad voor den mond placht te ne
men en waar hij midden in het seizoen zijn
diensten niet kon missen, schikte hij zich
in het onvermijdelijke, haalde met een nij
dig gebaar zijn schouders op en verdween.
(Wordt vervolgd).
