Het geluk ligt in de
sneeuw
3)e £eictocHe 0ou/fca/n£
Twee favorieten van de Zesdaagsche
te Brussel. De Nederlandsche renners
Slaats en Pellenaars inhun cabine
Frankrijk versterkt zijn koloniën. De aankomst van nieuwe troepenafdeelingen in
Djibouti ter aanvulling van het garnizoen. De troepen op weg door de stad
lengevo.ge wan de geneimzmnige expiosie in de electriciteitscentrale
te Southwark, een der voorsteden wan Londen, werd groote ver
woesting aangericht. Van de omliggende gebouwen bleef geen ruit heel
Zeeuwsche belangstelling tijdens de installatie van den nieuwen burgemeester var
's Heer Abtskerke. den heer I A. de Moor, welke Dinsdag plaats vond
De overstrooming in den polder te Haskerdijken bij Heerenveen ver
oorzaakt veel ongerief aan de bewoners. Roeibootjes vormen thans
een uitstekend communicatiemiddel
Twee slachtoffers zijn te betreuren bij
het ernstig auto-ongeluk, dat Dinsdag
middag op den verkeersweg Den Bosch
Tilburg onder de gemeente Haaren
gebeurde. De vernielde auto op de
plaats van het ongeval
Op 20 Januari wordt de nieuwe vleugel van het Academie-
?ebouw te Leiden plechtig ingewijd. Het interieur van de
iuratorenkamer, waarvan de kostbare betimmering en be
schildering tientallen jaren achter een met linnen bespannen
latwerk verborgen waren
FEUILLETON
Een Wintersportroman
van
PETER KRAYENBüHL.
(Nadruk verboden).
18)
Zwijgend beklimmen zij den berg. On
geveer 30 meter onder den spitsen top bin
den zij hun ski's af om voor een korte
rust in de sneeuw plaats te nemen.
Weet je, Grace begint Dieter aarze
lend, als zij een poosje zwijgend naast el
kaar hebben gezeten, terwijl jij giste
renavond met je moeder ruzie maakte, voel
de ik mij ook niet bepaald opgewekt.
Je bent een domme jongen, Dieter.
Over zooiets kun je toch slechts lachen
In zekeren zin, Grace, misschien wei...
Maar het was toch ook weer een aanlei
ding voor me eens na te gaan wat ik in
de wereld beteeken. Niets dan een arme
slobber.
En wat zou dat dan nog, Dieter? Dan
ben je slechts een van de duizenden en in
goed gezelschap.
Ik ben heelemaal niet in gezelschap,
Grace. Als je dat denkt, vergis je je deer
lijk.... Ik sta moederziel alleen. Het had
maa.r weinig gescheeld, of ik was er gis
teren vandoor gegaan.... 't Was niet om
uit te houden.
Je bent een mispunt, Dieter; zoo met
een ga ik er vandoor. Sinds wanneer
maakt geld den mensch gelukkig?
Gelukkig niet, maar wel vrij en on
vrij ben je helaas, als je niets bezit
Dat is een stupide opvatting van vrij
heid, Dieter, eerlijk gezegd, schaam ik me
voor je!
Dank je, Grace, je hebt gelijk, maar
alweer gedeeltelijk. Ik kan nu eenmaal
mijn school niet oprichten, als het geld
me er voor ontbreekt. Jij kunt dat niet
begrijpen, omdat je nooit arm geweest bent.
Ik begin bijna te gelooven, dat je je
zelf uit louter ijdelheid je ongunstigen
financieelen toestand als een soort ver
dienste aanrekent. Overigens kan ik je
wel meedeelen, dat ik nooit langer op de
zak van m'n vader heb geleefd dan strikt
noodzakelijk was. Precies zoo, als jij ten
opzichte van je moeder.
Het is niet zoozeer van belang, of
men het geld gebruikt; 't is al voldoende
te weten, dat het er is. En jij kunt een
voudig niet weten, hoe een mensch zich
voelt als het er niet is
Je schijnt per se gelijk te willen heb
ben, Dieter. Maar wees voorzichtig: met
zulk discuteeren graaf je een kloof tus-
schen ons en je isoleert je zelf nog meer
dan je het al bent, namelijk ook van mij,
ot meer nog van ons, begrijp je dat
Dieter knikt. Je bent een verstandige
vrouw, Grace, kom.... we gaan naar be
neden. De wind zal me die vervelende ge
dachten wel uit het hoofd blazen.
Grace staat nog niet goed en wel op
haar latten, als Dieter reeds in razende
vaart de helling afsuist.
Pas op. Dieter, die sneeuwneus daar
rechtsroept Grace zoo hard zij kan
met haar beide handen aan den mond.
Angst grijpt haar aan, maar nog is haar
waarschuwende kreet niet geheel wegge
storven, als Dieter reeds na ettelijke prach
tig uitgevoerde, maar riskante Chrisliania-
zwenkingen op het stroombed tot staan is
gekomen en Grace een vroolijken jodel-
groet toezendt....
Beneden ontdoet hij zijn eigen ski's en
die van Grace van de zeehondenvellen.
Daar zij nog een goed uur den tijd heb
ben, besluiten zij niet direct naar Antons-
wil te gaan, maar een omweg langs den
Langen Finger te maken. Zij hebben nau
welijks eenige meters afgelegd, als Grace
hale commandeert.
Hoor je niets?
Ik hoor jou, Grace en dat is me ge-
•noeg
Zeur niet boy.... Hoor je werkelijk
niets?
Ja, wat moet ik dan hooren? Je staat
als aan den grond genageld.
Daar bromt iets, luister..,, net een
vliegmachine!
Ik hoor werkelijk niets, Grace...,
Nou, dan vergis ik me zeker....
Maar na een paar seconden blijft Die
ter plotseling staan.
Ja, nu hoor ik het ookDaar moet
een of ander vliegtuig rondcirkelen.
Ze staren tevergeefs omhoog. De lucht
is zoo wazig, dat er geen vijftig meter
hoogte zicht is. Hoor je wel, daar is het
weer. nu heel dichtbij
Wat moet die hier uitvoeren? Hij
kan hier toch nergens landen! Misschien is
hij de richting kwijt....
Het brommen van de motor wordt dui
delijker en komt steeds meer naderbij.
Vooruit. Grace, daar naar beneden. Ik
geloof, dat men onze hulp noodig heeft....!
Grace en Dieter hebben dezen ochtend
reeds een en ander gepresteerd en hun
beenspieren zijn dan ook bereids lichtelijk
stijf. Zij letten er echter niet op en schui
ven hun ski's met hernieuwde kracht zoo
snel mogelijk "over de sneeuw.
DaarEén oogenblik staan zij beiden
ais verlamd van schrik: een oorverdoovend
gebrom en gr atel van motoren, dan een
hevige knal, een gedreun, duizendvoudig
weerkaatst.
Links houden, Grace, dat was boven
op de „Steinigen Halde"!
Walter komt uit de lucht vallen.
Pas op, Grace, niet te dicht bij! We
komen hier toch te iaat....
De volgende seconde schijnt Dieter in
het gelijk te zullen stellen een korte
serie hevige explosies vindt haar einde
in een vijf meter hooge, blauwe steek
vlam. Als Dieter en Grace de plaats des
onheils bereikt hebben, is het vuur reeds
bijna uitgewoed. Een paar kleine vlam
metjes lekken nog speels langs het hou
ten geraamte van de draagvlakken; de
zware gummibanden van het landings
gestel zijn reeds lang verbrand en ver
spreiden een ondragelijken stank.
Rond het smeulende wrak is de sneeuw
tot vuil-geel water versmolten.
Kijk toch eens, Dieter, daar ligt
iemandDat moet de piloot zijnzegt
Grace, terwijl ze naar rechts wijst Bei
den rennen zij naar de plek, waar een
gedeelte van een arm boven de sneeuw
uitsteekt.
Misschien is hij ear nog bijtds uitge
sprongen!
Met hun handen graven zij de sneeuw
om den man weg, waardoor althans het
I lichaam vrij komt te ligen. He' dunkt
hun niet raadzaam den verongelukte op
te tillen, daar het geenszins tot de on
mogelijkheden behoort, dat een zijner le
dematen gebroken is. Voorzichtig neemt
Grace den naar voren geschoven valhelm
weg en bekijkt het sympathieke gelaat
van den iongen man; het merkwaardig
vierkanten voorhoofd, waarover een blon
de haarlok hangt en de volle wangen,
waartusschen de smalle neus met een
vermetelen boog naar voren springt. De
kleine mond met de smalle lippen daar
om, en de scherpe, maar niet brutale kin,
verraden een sterken wil....
Hij leeft, Grace, zegt Dieter als re
sultaat van een vluchtig en uiteraard di
lettantistisch onderzoek naar den toestand
van den verongelukte. Er schijnt niets ge
broken te zijn.
Ik zal zijn gezicht met sneeuw afwrij
venstelt Grace voor.
En ik riskeer een beetje kunstmatige
ademhaling
Beiden doen hun werk en inderdaad
vernemen zij na enkele minuten tot hun
voldoening een zacht gekreun. Het bewust
zijn schijnt terug te keeren, de man strekt
zijn ledematen en uit zijn dien liggende,
blauwe oogen glijdt zijn blik als van vèr
verbaasd en zelfs eenigszins angstig over
het gelaat van de naar hem toegebogen
Grace.
Hebt u pijn?
Zij moet de vraag, die hij niet direct
schijnt te begrijpen, herhalen, maar dan
wendt hij het hoofd naar den rechter
schouder.
(Wordt vervolgd).
