Het geluk ligt in de
sneeuw
FEUILLETON
Een Wintersportroman
van
PETER KRAYENBüHL.
(Nadruk verboden).
11)
Als geheel echter amuseert men zich
voortreffelijk.
De een tracht het gezelschap bezig te
houden met een niet onvermakelijk ski
laten. de ander spreidt door middel van
een mondharmonica zijn muzikale talen
ten ten toon en in een hoek zijn drie hee-
ren in een heftig dispuut gewikkeld. De
oude animositeit tusschen de aanhangers
der Arlbergtechniek en die defr Noorsche
techniek is opgerakeld. De Arlbergers vor
men in deze omgeving de meerderheid.
Pas op! Overhangende sneeuwmassa!
Terugkomen! riept Dieter een jongeling
met een romantischen haartooi toe, die zon
der zich blijkbaar van.eenig gevaar be
wust te zijn, rustig naar den steilen kant
van den berg afzakt. Je hebt wat te stel
len met die „gevorderden"....
Girsholm slentert op Dieter toe.
Daar boven is de hut van Petra te
zien.
Dat is weliswaar een grove onwaarheid,
maar voor Dieter zou het toch zeker van
belang zijn geweest, als hij op dit oogen-
blik even om den hoek van den berg had
kunnen gluren, waarachter Petra's blok
huis verscholen ligt.
Op haar tochten, die Grace met een gren-
zenlooze onverschilligheid voor alle va
derlijke adviezen, bijna steeds alleen on
derneemt, drijft een geheim verlangen haar
telkens weer in de richting van de berg
hut onder de Annenfluh.
Tot dusver heeft een zekere eerbied voor
de gevoelens van anderen haar steeds
weer op haar schreden doen terugkeeren,
maar vandaag is Bollman, de onbehouwen
St. Bernhard, oorzaak dat het anders
loopt. Geheel tegen zijn gewoonte in rent
hij plotseling achter de hut vandaan, de
op haar ski's naar omlaag suizende Gra
ce tegemoet. Haar luide waarschuwings
kreet gaat in den sterken tegenwind ver
loren. Met een even gewaagde als knap
uitgevoerde zwaai tracht Grace tot stil
stand te komen, maar op het laatste mo
ment komt zy daarbij te vallen en daarbij
breekt de riem van haar rechter ski.
Bollman's waarschuwend geblaf rolt
schallend door de bergen en dof dringt de
echo daarvan tot Petra door; haar ruw en
van verren afstand gegeven bevel doet het
groote dier eenige passen terugtreden,
maar hij verliest de onbekende tegenover
hem geen moment uit het oog en grom
mend slaat hij met zijn prachtige staart
in de sneeuw.
Grace waagt het er op zich te bewegen;
voorzichtig komt zij overeind en op het
zelfde oogenblik staat ook Petra reeds naast
haar.
Uw verdiende loon! Dat hebt u nu
van uw nieuwsgierigheid! Wat hebt u hier
ook te zoeken? Wie bent u?
Behoort u nu heusch-tot de berg-
politie of doet u maar alsof? Het een noch
het ander imponeert me overigens. Mijn
naam is Grace Arlen en u bent zeker Pe
tra.
Von Brittinghoff!
Von Brittinghoff neemt u me niet
kwalijk. Kan ik misschien bij u die. riem
van m'n ski even repareeren?
Petra zwijgt en krult minachtend haar
onderlip. Dan zegt ze openhartig en met
veel overtuiging: Dat kan je immers
niet. Ga mee.
Petra keert zich om en suist weg. Grace
volgt haar, terwijl Bollman, die zijn drei
gende houding heeft opgegeven, uitgela
ten om haar heen springt. Als zij beiden
in de hut aankomen, heeft Petra reeds thee
en likeur klaar gezet.
Ga zitten en drinkLaat eens zien.
Aan dien riem is niets meer te repareeren...
te kort afgescheurd. Ik zal er een niéuwe
doorheen trekken.
Dank je. Die riem is het me overigens
wel waard.
Wat waard? Druk je een beetje dui
delijker uit alsjeblieft.
Dat ik eindelijk hier zit. Ik heb tot
dusver niet goed gedurfd; ze spraken daar
beneden zoo eigenaardig over je
Daar moet je niet naar luisteren. Ben
je een Engelsche?
Ja, maar m'n grootvader was een Duit-
scher. Van Godesberg aan den Rijn.
Waarom ben je juist hierheen geko
men?
Grace vertelt het voornaamste en wijse
lijk gewaagt zij niet van Girsholm's rol
als reisgenoot en gids.
En verdervraagt Petra ten slot
te. als Grace aan het eind is van haar me-
dedeelingen. 't Lijkt me zoo nutteloos.—
Verder niets, althans tot dusver
Mij komt het ook zoo voor, alsof er nog
wat ontbreekt, zij het dan misschien niet
veel meer, nu ik hier eenmaal zit. Maar
toch nog wel ietsIk zal het maar af
wachten
Doe dat, maar neem je in acht! Te
licht verzuim je het een of ander. Hoe is
de lucht in laagland? Nog altijd zoo be
dompt? Ik wacht op een zwaar onweer
Grace overlegt even alvorens te ant
woorden. Petra blijkt haar ver voor te zijn
en misschien is ze gevoelig voor een ver
keerde opmerking.
Ik heb me daar geen oordeel over ge
vormd, Petra. Ik voel me hierboven in de
bergen niet als een vreemdeling....
Jullie, Engelschen, voelen je overal
thuis, zegt Petra en Grace bemerkt den
wreveligen toon, maar zij let er niet op.
Maar m'n vader, die een verstandig
man is en Europa kent Middel-Europa
ligt hem zelfs zeer na aan het hart!
is van oordeel, dat de geestelijke barome
ter op Föhn staat.
Petra gaat naar het raam. Haar blik ver
liest zich in de verte.
Heb je misschien nog wat thee voor
me! verbreekt Grace het ietwat pijnlijke
zwijgen. Hierboven is het goed toeven,
Petra.Ben je al lang hier?
Misschien al wat te lang, zegt Petra
aazelend en bijna fluisterend. Het Satans
hom schittert in de middagzon Gerard
is immers ook niet meer hier, laat zij er
nauwelijks verstaanbaar op volgen.
Eerst veel later begreep Grace, dat Pe
tra haar broer bedoelde, met wien zij, ook
na zyn doodelijken val in de bergen, nog
steeds als met een levend wezen omging.
Jy weet niet aan welke beproevingen
een mensch hierboven is blootgesteld....
door hoeveel stormen je bezocht wordt,
zoowel van binnen als van buiten. Mis
schien is mijn tijd om.... Ja, jij kunt de
hut krijgen.... zegt Petra dan plotseling
volkomen duidelijk en toch als terloops. De
woorden blijven zwaar in de ruimte han
gen
Hoe bedoel je dat?
Net zooals ik het zeg: Jij kunt die hut
hier krygen, herhaalt Petra, eenigszins ge-
ergerd over de verbazing van haar be
zoekster. En het bosch er by
Grace is nu met alleen verwonderd,
maar zelfs eenigszins geschrokken; Petra's
wispelturigheid is inderdaad allerzonder
lingst. Denk er nog maar eens over na,
Petra. Ik kom wel weer eens een keertje
voorbij.
Nee, je behoeft niet terug te komen.
Hier boven hangt een ijle, zuivere lucht;
daar leer je vlug denken en gemakkelijk
besluiten. Ik zal nag alles schriftelijk vast
leggen
Dank je, Petra, het ga je goed. Ad-
dio, Bollman, geef eens mooi een poot....
Nog één ding, houdt Petra haar te
rug. Ken je Dieter Prausnitz.
Ja, dat is, geloof ik, de skileeraar van
Kaiserhof? Ik heb hem bij de les geobser
veerd.
Zoo....? Jij observeert dus? Kan je
dat?
Petra treedt dicht op Grace toe. Ik
kan dat niet! Dat noem je toch zakelijk
zijn, niet?
Grace verwondert zich wederom. Die Pe
tra is niet een kind; ze toont zelfs een ze
kere leergierigheid.
(Wordt vervolgd).
Vijf dooden zijn te betreuren bij het ongeluk van het .Swiss Air" toestel op de lijn Zurich - Parijs, dat nabij La Chapelle-en-Serval
neerstortte. De overblijfselen van het vliegtuig
Bij de viering van het 125 |arig bestaan van het 8e en 19e regiment infanterie
te Arnhem werden namens de reserve-officieren, beroeps officieren en beroeps
onderofficieren een vijftal trommels en een stel klaroenen aangeboden. Luit kol.
J. H. Smits, overste van het 19e R.I., neemt de geschenken in ontvangst
Het stoffelijk overschot van mr. J. A. C. Everwijn, oud-gezant te Washington, is Maandag te
Noordwijk ter aarde besteld. Mr. J. A. N. Patijn, minister van Buitenlandsche Zaken, spreekt
aan de groeve
Brian Grover, de Engelsche ingenieur,
die er in slaagde zijn Russische vrouw
na veel wederwaardigheden over de
Russische grens te krijgen, bij aankomst
in Engeland
Een driewerf hoera voor H. M. de Koningin op het Marktplein voor het stadhuis van
Harderwijk tijdens de viering van het 125-jarig bestaan der regimenten infanterie aldaar
Het 4de regiment infanterie te Leiden vierde Maandag zijn 125-jarig bestaan, ter
gelegenheid waarvan een marsch door de stad werd gemaakt. De troep passeert
de Morschbrug
