Het geluk ligt in de
sneeuw
VOLENDAM IN HET CIRCUS.
FEUILLETON
Een Wintersportroman
van
PETER KRAYENBÜHL.
"A (Nadruk verboden).
10)
Witte aarde, den hemel nabij!
Voor den dag, volgende op dien der eer
ste les voor de ski-babies, heeft Dieter door
middel van aanplakbiljetten demeer ge-
Vorderden voor een tocht uitgenoodigd,
welke hy vooruit met baron Girsholm
heeft besproken. Hü kent de omgeving nog-
ie weinig om den ervaren gids, Gugelho-
fer, geheel te kunnen vervangen en daar
om laat hij zich gaarne door den bekenden
baron assisteeren.
Het zijn er precies twaalf, die 's morgens
jn alle vroegte bijeen komen met het doel
bij zonsopgang het Satanshorn te berei
ken. Brigitte is de eenige vrouwelijke deel
neemster. Dat kan mooi worden, denkt
Dieter, die gisteren reeds gelegenheid heeft
gehad op de merken, dat Brigitte welis
waar over een zekere begaafdheid, maar
niet over de minste ski-techniek beschikt;
daarentegen schijnt haar zelfvertrouwen
veel te groot.
Het is nog donker, als de twaalf leden
van bet gezelschap elkaar ontmoeten. Zü
groeten elkaar slechts kort en ietwat be
drukt; de bijna plechtige stemming van
den vroegen winterochtend laat geen ruim
te voor conventioneel gedoe. In het wes
ten verbleeken de laatste sterren en meer
en meer teekenen de bergen zich af in het
schemerige licht van den nieuwen dag.
Dieter wisselt zacht een paar woorden
met Girsholm, waarna deze het seint tot
vertrek geeft en zich aan het hoofd van
den stoet plaatst. Dieter laat de karavaan
langs zich heen trekken, bekijkt zijn roen-
schen, inspecteert hun uitrusting en sluit
ten laatste den stoet.
Zwijgend gaat 't bergopwaarts; slechts
Brigitte neuriet zacht voor zichzelf een
of andere bekende melodie.
Het eerste half uur gaat het nog wat
moeilijk; menigeen is nog niet geheel over
zijn slaap heen, armen en beenen zijn nog
wat stijf en het gewenschte contact met
ski's en stokken ontbreekt. Spoedig echter
is men over het doode punt heen, de lede
maten worden losser, de aanvankelijk wat
sleepende gang krijgt langzamerhand een
levendig rhythme en ook de blik dringt
vrijer door tot de verten, die de jonge dag
schier onmerkbaar ontvouwt.
De langgerekte keten der skiloopers door
kruist het hoog gelegen bosch, waar de
donkere stammen, dreigend en zwart dicht
opeen staan. In de nabijheid van de Rau-
penpas maken donkere hooibergen den in
druk van reusachtige hoogten, die gebukt
gaan onder een zwaren sneeuwlast.
Na een marsch van een uur staat de troep
op den eersten bergrug van den Blauen
Wand en reeds werpt het groeiende licht
een vloed van kleuren over het gebergte.
Als blokken uit een bouwdoos liggen in
de diepte de huizen van St. Valentin.
Girsholm richt een vragende blik op Die
ter en als deze toestemmend knikt, gaat
het in ganzenmarsch weer verder. Na een
korte, steile helling volgt een kleine af
daling, maar veel genot brengt deze niet,
want de zeehondenvellen, welke men bij
het klimmen niet kant ontberen, werken
belemmerend. Bijna twee uur lang leidt de
weg thans door het langgerekte, langzaam
stijgende Martener dal, waar onder een
brug van sneeuw het water van een beek
murmelt.
De zon neemt nu steeds in kracht toe,
de sneeuwvelden werken verblindend, de
een na den ander zet zijn zonnebril op en
de stijgende temperatuur brengt enkelen
er zelfs toe zich van hun lumperjack te
ontdoen.
Aan het einde van het doel rijst een stei
le bergwand omhoog en nu wedijveren al
len in beleefdheid, want thans volgt het
moeilijke deel van den tocht en de een
laat den ander maar al te gfaag voorgaan.
Ook Girsholm heeft plotseling geen haast
meer en frommelt wat aan de riemen van
zijn ski's. Vastberaden gaat Dieter voor
aan.
Allons, heeren we zijn immers allen
geoefend. Voorwaarts, stamppas met berg-
waarts gekeerde latten dan kan er niets
gebeuren!
De een na den ander sjokt langzaam door
de eerste serpentine; na Dieter komt Bri
gitte het eerst aan de beurt om te draaieu.
Zy volvoert het schier acrobatisch moei
lijke kunststuk met angstwekkende licht
zinnigheid en doet daardoor den moed der
mannelijke deelnemers herleven....
Op het laatste gedeelte wordt de stij
ging steeds sterker en meermalen zelfs
uiterst onverwacht; de sneeuw is hier hard
als ijs.
Scherp kanten! waarschuwt Dieter.
Slechts met de grootste voorzichtigheid kan
men hier dr?aien.
Een der deelnemers uit Antonswil raakt
inderdaad klem. De man staat als vastge
vroren aan den grond en kan niet voor- of
achteruit. Het gelukt hem niet den berg-
ski te draaien; het zijn seconden, die mi
nuten lijken te duren en angstig gluurt hij
met een half oog naar den afgrond.
Kalm blijven,- ik kom alroept
Dieter, die reeds bijna boven is. Snel glijdt
hij terug, stopt iets beneden den vastge-
loopene en duwt zijn stok in de sneeuw
korst om den dalski van den man wat meer
weerstand te geven. Eindelijk gelukt het
deze zijn bergski dwars op de helling te
zetten en zijn dalski by te trekken.
Een kwartier later staat de eerste deel
nemer boven op den bergrug, spoedig ge-
gevolgd door den tweeden. Dieter sluit de
rij. Onwillekeurig nemen zij allen hun mut
sen en petten af. Niemand waagt het een
woord te spreken en slechts weinigen sla
gen er in hun aandoening te verbergen.
Niemand vermag te gelooven, wat hij toch
met eigen oogen aansohouwt: Witte aarde,
den hemel nabij!
Een zee van kristallen, rijk aan bergtop
pen, strekt zich voor hen uit tot aan de ho
rizon, waar aarde, sneeuw en hemel in
een schitterend licht ineen vloeien.
De zacht ruischende wind accentueert
slechts het aandachtig zwijgen.
Men kan het, schitterend schouwspel
urenlang genieten zonder er genoeg van te
krijgen. Bijna dreigend is de indruk van
deze grandioze ijswereld op de diep getrof
fen ziel.
Doch was man schwarz auf weiss be-
sitzt, kcinn mann getrost nach Hause tra
gen, denkt (met Mephisto) eer. der leden
van het gezelschap, terwijl hy in de on
gerepte sneeuw plaats neemt.
Dat verbreekt eindelijk het zwijgen. Al
len bespeuren plotseling een geweldigen
honger. De van het hotel meegenomen
proviandzakken worden te voorschijn ge
haald en spoedig ontwikkelt zich een le
vendige ruilhandel; nergens ter wereld
smaken sinaasappelen beter dan hier, 2800
meter boven den zeespiegel.
De zon werpt intusschen fel haar stralen
op de onbedekte huid van allen die hier
volkomen ongedwongen bijeen zitten. En
kelen hebben hun tube crème niet verge
ten en wrijven zich daarmee in. Wie ge
voelige oogen heeft, legt zijn zakdoek over
het gelaat.
De meesten echter houden het niet lan
ger uit; zy willen zoo ver mogelijk tot bo
ven op den top. Zij laten hun ski's bene
den in de sneeuw staan. Dieter gaat voor
uit; de anderen volgen in het plat getre
den spoor. Eenige vooruitstekende rotsen
toonen 't granieten gebeente der aarde; zij
trekken er omheen en op een klein plateau
maakt deze en gene van de gelegenheid
gebruik om uit te blazen. Eindelijk, na de
laatste style vijftig meter hebben zy den
smallen top bereikt, waar men opnieuw van
het imposante winterwereld-panorama kan
genieten.
De verblinde oogen zijn het onafgebro
ken turen echter moe; bovendien waait
hier de ijzige wind van het hooggeberg
te, welke vlijmscherp door alles heen
dringt en de brutale verstoorders der een
zaamheid al spoedig weer naar omlaag
drijft, waar zij in een, tegen den wind be
schutte kom van de hun nog gegeven rust
genieten Enkelen denken niet geheel zon
der vrees aan den terugtocht.
(Wordt vervolgd).
De Hertog van Windsor beoefent tijdens rijn verblijf
een de Riviera het golfspel. De Hertog in actie
Mr. C- J. graaf van Randwijck feliciteert overste Bisschoff, commandant van het
1ste half-regiment huzaren te Amersfoort, dat Zaterdag zijn 125-jarig bestaan
herdacht
Minister-president dr H Colijn tijdens een wandeling te Klosters nabij
Davos in Zwitserland, waar onze minister-president momenteel ver
toeft
3)e £cid^clve6oii^omt
.Cypria" organiseerde Zaterdag en
Zondag te Rotterdam een groote pluim
vee-tentoonstelling, waar kostbare in
zendingen te bewonderen waren
Dr. C. A. Lobry van Troostenburg de
Bruyn is benoemd tot directeur van
het Centraal Instituut voor Materiaal
onderzoek
Een groot aantal Volendammers was Zondagmiddag naar Amsterdam ge
togen, om de circus*voorstelling in het R.A.I.-gebouw bij te wonen, waar
het gezelschap zich blijkbaar goed amuseerde
