WINTERSPORT IN UTRECHT.
Het geluk ligt in de
sneeuw
3)e £cictocfie (Bou/fccmt
De Utrechtsche jeugd kan dezen winter voor het laatst het Lucas Bolwerk
als wintersport plaats gebruiken, daar zij het veld zal moeten ruimen voor
den nieuwen schouwburg, waarvan de bouw spoedig begonnen wordt
Niet alleen Europa, doch ook Amerika heeft reeds rijkelijk
zijn deel van den winter gehad. Sneeuwjacht te Rochester
in den staat New York
De -Kepulse", de 32.000 ton groote Engeische kruiser, waai mede het
Engelsche Koningspaar in Mei a.s. de reis naar Canada zal maken, wordt
in een der dokken van Portsmouth voor den tocht in gereedheid gebracht
De verdediging van Frankrijks koloniën
in Noord Afrika. Inheemsche belang
stelling voor het moderne anti-tankge-
schut te Ain Tounine
Mr. J. C. A. bverwijn, oud-gezant van
Nederland te Washington, is te Noord-
wijk overleden
De eerste tentoonstelling .Pro Arte Christiana" is in het Stedelijk Museum te
Amsterdam geopend door den Bisschop van Haarlem, Z H Exc. Mgr.
Huibers, in tegenwoordigheid van minister prof dr. J R. Slotemaker de Bruine.
De laatste hand wordt aan de expositie gelegd
FEUILLETON
Een Wintersportroman
van
PETER KRAYENBüHL.
(Nadruk verboden).
9)
Ze hebben de mistige stad achter zich,
Grace geeft vol gas en in acht minuten
hebben zij Hampstead bereikt. Beiden zijn
blij eindelijk hun voeten aan het knette
rende naardvuur te kunnen warmen.
Wat is dat met Munchen, Pap? Ik
begreep je niet aan de telefoon.
Den 27sten Mei veilt Helbing in Mun
chen de verzameling Wickerberg. Er zijn
een paar wiegedrukken bij, die ik me niet
graag zou laten ontgaan....
Is dat nu een reden tot een zoo ver
moeiende reis voor een ouden heer?
Dat hangt van den ouden heer af, lieve
kind! Bovendien is het alweer deritg jaar
geleden, dat ik een Duitschen winter mee
maakte.
Goed, Pap en weet je ook wie je
naar dien Duitschen winter van je verge
zellen zal? Ik Pap!
Maar kind, dat kan je toch niet
O, ja, ik kan als ik wil, zelfs drie
maanden vacantie krijgen, zonder salaris
natuurlijk. Miss Greatlow, die tot dusver
in het ffliaal te Liverpool werkzaam was,
moet om familieredenen naar Londen te
rug en ruilt met Anna Bothbird. Maar deze
kan pas over drie maanden naar Liverpool
vertrekken. In totaal zijn we anders met
z'n vijven; er is er dus gedurende drie
maanden een te veel. En die eene wil ik
zijn, Fap!
Achtenveertig uur later stappen mr. Ar-
len en zijn dochter in den express naar de
kust. Pap was in al zijn blijdschap ook be
reid geweest per vliegtuig te reizen, maar
Grace drong daar niet op aan het rhyth-
me van de voortrollende wagenwielen te
beluisteren was een van haar groote genoe
gens.
In Keulen onderbraken zij hun reis voor
het eerst. Van een bezichtiging van den
dom zagen zij af die was hun te groot
maar mr. Arlen begaf zich rechtstreeks
naar het Oost-Aziatisch museum en daar
uit was hij slecht met eenig geweld weer
weg te krijgen. De fraaie gobelin met den
dood van Boeddha, boeide hem uren ach
tereen
Grace gaf de voorkeur aan den dieren
tuin, waar zij har liefde voor dieren in 't
algemeen en waarlijk niet alleen voor
exotische, naar hartelust kon botvieren.
Eerst Heidelberg echter deed iets van de
wenschen, welke Grace ten opzichte van
Duitschland in het hart droeg, in vervul
ling gaan. Keulen was „Germany", maar
Heidelberg was „Deutschland".
Mr. Arlen dwaalde stil en tevreden door
de humanistische lucht van de oude uni-
J versiteitstad en tooverde oude herinnerin
gen om in het heden Grace volgde hem ge
willig en liet zich gaarne van alles op de
hoogte brengen; nog nooit had ze haar be
minden „Pap" zoo enthousiast en jong ge
zien.
In Hotel „Europaischen Hof", waar zij
hun intrek namen, wachtte hun een tele
gram uit Parijs: mevrouw Arlen kon niet,
zooals was afgesproken, met hem in Hei
delberg samen komen. Een brief bracht den
volgenden morgen opheldering: Mercu-
rius in de Schorpioen was te ongunstig om
op reis te gaan en mevrouw Arlen onder
nam nu eenmaal geen groote reis zonder
de sterrenwereld te raadplegen.
Pap lachte, Grace zuchtte in stilte haar
„Arme mamaen beiden besloten des
ondanks den beroemden occultist, Baron
Gernfuss in de stichting Dreuburg te bezoe
ken, om wien mevrouw Arlen tweemaal
per jaar naar Heidelberg reisde....
Het was een heerlijke wandeling door
de frissche poedersneeuw, de lucht was
helder en zuiver en de oude stichting, een
voormalig klooster der Benedictijner mon
nikken, lag sprookjesachtig tegen de bergen
als met witte watten bedekt.
De secretaresse van den baron, een zeer
knappe jonge dame met ravenzwart haar,
excuseerde den heer des huizes, die eeni-
ge dagen naar Berlijn was en toonde den
bezoekers de waardevolle verzameling in-
cunabels en handschriften uit den tijd der
middeleeuwen.
Vol bewondering en niet zonder nieuws
gierigheid wandelde Grace door de, ook
uit een architectonisch oogpunt zeer inte
ressante vertrekken, waarbij zij op de een
of andere manier in de particuliere woning
van den baron verzeild raakte en tot haar
verbazing verraste zij den heer des hui
zes, die volgens zijn secretaresse in Berlijn
vertoefde, terwijl hij snurkend op een di
van in zijn studeerkamer z'n middagdutje
deed. Voorzichtig sloot zij de deur weer
achter zich, zocht haar-„Pap" op, nam de
zen onder den arm en trok hem mee naar
buiten, waar zij hem lachend van haar be
levenissen op de hoogte stelde.
Mr. Arlen schreef nog denzelfden dag
naar Parijs, dat zij besloten hadden verder
te reizen. Hij hoopte, dat de sterren spoe
dig een gunstigen stand zouden aanwijzen
en derhalve mevrouw Arlen niet zouden be
letten, dat zij elkaar thans in Munchen
ontmoetten.
In den restauratiewagen, kort voor Stutt
gart, beleefde Grace een zeer pijnlijk oogen-
blik. Toen de trein in volle vaart door een
bocht ging, gleed de visch, welke de kellner
juist had opgediend, van haar bord, pre
cies op de schoot van een, nogal exclusief
uitzienden jongeman, die daarop van schrik
zijn monocle in de soep liet vallen. Mr.
Arlen excuseerde zich hoffelijk voorhet
ongelukje van zijn dochter, maar de jonge
aristocraat maakte daar spoedig een eind
aan, stelde ijverige pogingen in het werk
om voor Grace een andere visch machtig
te worden en stelde zich voor: Baron
Girsholm....
Grace bekroop het gevoel, dat den jon
geman deze kennismaking niet onwelkom
was waarom zou dat ook het geval zijn
geweest?
Baron Girsholm toonde zich een even
aangenaam als onderhoudend causeur, men
bleek eenige gemeenschappelijke kennis
sen te hebben uit Pap's vroegere branche
en het doel van de reis was voor beiden
Munchen, waar de baron den tot ver bui
ten de grenzen beroemden modeschilder,
Enzino Prestini, tot vriend had. En ten slot
te ging mr. Arlen er dan ook gretig op in,
toen Baron Girsholm zich als gids voor de
vToolijke Beiersche residentie en haar naas
te omgeving aanbood
Doch Grace stelde hem teleur; zij achtte
het niet dringend noodzakelijk elke be
zienswaardigheid ook werkelijk te hebben
gezien -en zij gaf er daarom de voorkeur
aan om voor zoover Pap door zijn jacht
op oude handschriften en wiegedrukken
verhinderd was alleen de Zuid-Duitsche
metropool te doorkruisen.
Maar reeds na enkele dagen had Grace
genoeg van de stad. Ze was den baron
dankbaar, toen deze zich aanbood haar
naar een oord te brengen, dat afgescheiden
lag van de bekende en druk bezochte sei
zoenplaatsen. Mr. Arlen ging" er mee ac-
coord, dat Grace vooruit reisde en beloof
de over een paar dagen met haar moeder
te zullen volgen,
„Ontmoetingen zijn de letters in de taal
van het lot."
In St. Valentin overkwam het Grace al
op de derden dag na haar aankomst, dat
Dieter Prausnitz haar weg kruiste....
(Wordt vervolgd).
