Het geluk ligt in de
sneeuw
FEUILLETON
Een Wintersportroman
van n.
PETER KRAYENBÜHL.
(Nadruk verboden).
5)
Na een oogenblik gaat ze plotseling
recht op zitten, neemt Dieter's handen, die
ze nauwkeurig bekakt, in de hare en
vraagt:
En jij? Wat doe jij eigenlijk? Hoe sta
jy daarbuiten in die wereld, waar je van
daan komt?
Ik sta helaas nog lang niet; voorloo-
pig krabbel ik nog maar zoo'n beetje mee.
Maar ik wil over mezelf vandaag niet spre
ken. Er is ook maar weinig van te vertel
len en dat weinigje is nog te veel, als ik
het zeg
Petra staat op. Ik ga nog een korte
wandeling maken.Onder die vacht daar
is een bedStraks zal ik in de kamer
hiernaast wel een slaapplaats voor mezelf
gereed maken.... Goeden nacht. Dieter....
Dank je, PetraGoeden nacht
Ze geeft' Bolmann, die haar volgen wil,
'n wenk te blijven. Dieter legt zich op de
hem aangewezen plaats ter ruste en vrij
wel zonder overgang valt hij spoedig in een
diepe, droomlooze slaap.
Een zeldzame ochtend,
Dieter schrikt.
Voorzichtig is hij langs den Blauen
Wand omhoog geklommen. Plotseling splijt
deze vaneen en uit het binnenste van den
berg treedt een hooge gestalte naar vo
ren in een zilveren wapenrusting en om
straald door een groenachtig licht.
In de half opgeheven rechterhand houdt
de gestalte een klomp aarde, zware, vette,
vruchtbare aarde. Met de linkerhand klapt
zij het vizier omhoog; door den berg trilt
een geluid van een vioolsnaar.
Dieter blijft als aan den grond genageld
staan; het verbaast hem niet als de zilve-
ïen verschijning met een majestueus gebaar
de aardklomp met een boog achterwaarts
werpt. Het klinkt als een paukenslag.
Waarom vraagt Dieter zich af. Diep in
hem brandt het verlangen de reden te we
ten van dezen merkwaardigen worp in het
onbekende.
En met deze VTaag ontwaakt hij. Een
oogenblik zit hij verbaasd op den rand
van het bed, terwijl hij zich de oogen uit
wrijft. Slechts langzaam keert hij tot de
werkelijkheid terug.
Wat is er gebeurd? In zijn gedachten han
gen nog vaag een paar herinneringen, die
hij krampachtig tracht vast te houden.
Raadselachtig, maar toch vol van beteeke-
nis lykt hem de droom, die zijn ontwa
ken vooraf ging.
Door het kleine ruitje blijft Dieter's blik
een oogenblik gericht op den Kaizerspitze.
die reeds in rooden gloed staat. Dat doet
hem denken aan den tijd. Haastig zoekt
hij z'n horloge.
Acht uur al acht uur pas? In enkele
minuten is hij gekleed; dan gaat hij naar
buiten om gezicht en armen met sneeuw
af te wrijven. Herhaaldelijk echter keeien
zijn gedachten terug naar de fantastische
verschijning in zijn droom; zóózeer nemen
ze hem in beslag, dat ze hem van zijn da
den afleiden. Peinzend staat hij voor zich
uit zonder iets te zien, tot hij zich einde
lijk met een ruk vrij maakt van het fan
toom en zich vastberaden in de werkelijk
heid werpt. Daar voor hem ligt in al zijn
pracht het panorama van een wintersch
berglandschap, overgoten door de gouden
stralen van de ochtendzon.
Hij rekt zich in zijn volle lengte uit en
vult z'n longen met 'de zuivere, van vorst
doortrokken winterlucht. Het is of de
scherpe punten van de Schlehemkamm tot
in z'n botten doordringen.
De Annenfluh steekt zijn ronde kruin
do^r den wazigen ochtendnevel, de Antons-
höhe verheft zich dreigend als de vuist
var, een reus, onweerstaanbaar lokt daar
achter het glinsterende Satanshorn en op
den Blauen Wand ligt een rust ademende
glans.
In het rad beneden hem ontwaart Die
ter de huizen van St. Valentin, als tot een
vraagteeken gerangschikt. Er glijdt een
schaduw over zyn gelaat; dan gaat hij naar
de hut terug?
Petra? roept hij zachtjes. Geen ant
woord.
Petra? herhaalt hij nog eens, iets lui
der ditmaal, hoewel hi-" reeds weet, dat het
tevergeefs is.
Ook Bollman's plaats bij de haard is
leeg.
Dieter vindt zichzelf eenigszins belache
lijk. Het is, alsof hij zich verbonden waant
met iets, dat er niet is. Hij zoekt zijn spul
len bij elkaar, sport zijn rugzak om en gaat
naar buiten.
Aarzelend en behoedzaam duwt hij de
zware deur in het slot met eenigen
schroom, alsof hij in deze hut iets belang-
rijkers achterlaat dan alleen z'n pijp, dien
hij, naar hij pas later bemerkt, heeft ver
geten in te pakken.
Traag bindt hij zijn ski's onder.
Boven op den Annenfluh staat Petra met
Bollman aan haar voeten. Beiden zijn stil
le getuigen van Dieter's vertek.
Met een vastberaden ruk zet hij zich in
beweging. In razende vaart gaat het de hel
ling af, met een scherpen bocht suist hij
langs den rand van het bosch, bij de Rau-
penpas kruist hij rakelings een ar met een
uitgelaten gezelschap en dan staat hij plot
seling voor den smakeloozen voorgevel van
Hotel Kaiserhof.
Dieter bindt zijn ski's af en laat zich
door Friedrich, den portier, aandienen. De
ze verdwijnt en keert spoedig terug met
meneer Hohrain.
Waar blijf je, jongeman? De cursus
zou gisteren al beginnen! treedt deze Die
ter ietwat onhebbelijk tegemoet en spot
tend laat hij er op volgen:
-- 't Was zeker nogal gezellig bij die
jongedame daar boven?
Dieter voelt een felle woede in zich op
stijgen; het liefst zou hij den dikken waard
tegenover hem een slag in het gezicht heb
ben gegeven. Hij laat het echter bij een
minachtend gebaar en een wegwerpende
handbeweging.
De cursus begint vanmiddag om half
drie. Waar is m'n kamer? vraagt hij, zeer
uit de hoogte.
Nou, die schynt het ook naar t hoofd
gestegen te zyn. denkt Hohrain. Meneer
Prausnitz heeft kamer 27.
De portier neemt Dieter's rugzak en gaafc
vooruit.
U moet ook de meer gevorderden voor
uw rekening nemen; Gugelhofer is ziek
geworden
Ik weet er van, zegt Dieter kort.
Komt u zoo gauw mogelijk beneden?
Ik wou u aan een paar gasten voorstellen,
roep Hohrain hem nog na.
In de nuchtere hotelkamer No. 27 laat
Dieter zich op den eenigen stoel van het
bescheiden meubilair vallen en eenige mi
nuten lang staart hij voor zich uit..
Hij voelt hoe de laatste herinneringen
aan zyn ontmoeting met Petra langzaam
vervagen om plaats te maken voor een
heimelijk gevóel van beklemdheid en te
leurstelling.
Dieter is te eerlijk tegenover zichzelf om
niet duidelijk te beseffen, dat hij deze ont
moeting als een geschenk dient te beschou
wen, dat zich niet voox de tweede maal zal
herhalen
Hy gaat na«r beneden en vervolgens met
Hohrain achter het gebouw. Daar is een
geweldige veldslag .-an den gang.
Baron Gisrholm vecht wanhopig tegen
Brigite Clamor en haar talrijke aanhan
gers. De door vele menschen vertrapte
sr.eeuw geeft prachtige harde sneeuwbal
len; de baron wordt door een waar trom
melvuur bestookt en begroet den deus ex
machina met een om hulp smeekend
Hallo!
Dieter, verheugd over deze gunstige af
leiding, werpt zich onmiddellijk op de on-
gewekte flank van den vyandelijken troep
en binnen eenige minuten eindigt de heete
stryd in remise. (Wordt vervolgd).
Concentratie tijdens de wedstrijden voor dames, om het schaakkampioenschap
van Haarlem, welke Maandagavond zijn aangevangen
Frankrijk beschermt zijn koloniën Een bataljon Senegaleesche tirailleurs is van
Marseille naar Djibouti vertrokken, om de daar gelegerde troepen te versterken.
De manschappen gaan scheep
- - i_ 4 i Een 9'OOte vrachtwagen romuc .'loan-
Ter herdenking van de wederoprichting van het korps defileerde Maandag het lste regiment jag te Orttan het hu'S van een slager,
huzaren te Amersfoort voor generaal-majoor A. R. v. d. Bent waarbij de winkelpui verwoest werd
De situatie na de botsing
De Japansche gezant, Z Exc Itaro Ishii en de Duitsche gezant, Z. Exc. Graaf Julius von Zech von Burkersroda bij
het verlaten van het paleis Noordemde te Den Haag na het aanbieden van hun Nieuwjaarswenschen aan H. M. de
Koningin
De heer D. P. Teenstra,
burgemeester der gemeente
Wildervank,iso?63-iangen
leeftijd te Groningen over
leden
De traditioneele nieuwjaarsreceptie bij president Lebrun op het fclysèe te Parijs
was ook dezen keer druk bezocht
