FRANSCH-DUITSCHE
VRIENDSCHAP.
EEN KORTE DROOM
De ernstige auto-botsing te Rijswijk eischte Woensdag één doode. Wat er
van de wagens overbleef
Twee Parijsche autobussen kwamen in het Bois de Vincennes met
elkaar in botsing, waarbij verschillende slachtoffers te betreuren zijn.
De situatie na het ongeluk
Historische oogenblikken voor de verhouding tusschen Frankrijk
De eerste autostrada in Limburg wordt aangelegd tusschen Heerlen en Duitschland. - Rond de onderteekenmg der wederzijdsche
en Geleen. De 30 meter breede aarden baan wordt onder toezicht verklaring. Boven: de mondelinge toelichting; midden: de hand
van de Ned, Heide Maatschappij door werkloozen aangelegd druk tusschen Von Ribbentrop en Bonnet; onder: het geteekende
document
De leerlingen aan de Haagsche Academie voor Beeldende Kunsten
krijgen in den Dierentuin onderricht in het teekenen naar levende
modellen
FEUILLETON
door
ANNY VAN 'PANHUYS.
17)
Niet eens een kort briefje had ze van hem
gekregen en toch was er bij hun afscheid
in Triest zulk een warme glans in zijn
oogen geweest.
Den volgenden morgen, toen de kleine
pendule op den schoorsteenmantel elf uur
wees, werd er op de deur van haar zitka
mer geklopt.
Weer het kamermeisje, dacht ze, en on
verschillig riep ze: „Binnen!"
Het was een kellner, die haar op een klein
zilveren blaadje een visitekaartje aan
bood.
Een blijde schrik voer haar door de le
den. Daar ze hier in deze vreemde stad
geen mensch kende, kon de bezoeker im
mers niemand anders zijn dan de prins.
Juist, zijn naam stond op het kaartje.
De kellner bleef een oogen blik in eer
biedig zwijgen staan, toen vroeg hij, of hij
Zijn Hoogheid hierheen mocht brengen.
Marina wierp een vluggen, onderzoeken
den blik in het rond. Het met grijs velours
bekleede ameublement maakte een uitste
kenden indruk; de kleine hotel-zitkamer
zag er waarlijk niet ongezellig uit.
Ze knikte toestemmend en toen de kell
ner weg was, glipte ze bliksemsnel de aan
grenzende slaapkamer binnen en ging voor
den grooten toiletspiegel staan. Met haar
roode lippen glimlachte ze tegen haar spie
gelbeeld; haar oogen leken kostbare edel-
6teenen. Haar japon, de eerste die ze des
tijds in Monte Carlo van haar winst aan de
speeltafel had gekocht, had precies dezelf
de groene kleur; ze herinnerde zich hoe
baron Schlück haar had geraden, een ja
pon te kiezen bij haar oogen. Smaragd
groen fluweelEn beur haren schenen
uit puur goud gesponnen.
Binnen twee minuten was ze alweer in
den salon terug en had ze de tusschendeur
achter zich dichtgetrokken. Juist was ze in
een der stoelen gaan zitten met een boek
op haar knieën, toen er weer geklopt werd.
Langs den kellner, die een diepe buiging
maakte, trad een rijzige, slanke mannen-
gestalte over den drempel en Marina zag
het ernstige gebruinde gezicht, waarnaar
ze de laatste dagen zoo koortsig had ver
langd.
Ze stak hem glimlachend de hand toe en
verzocht hem plaats te nemen. Hij ging in
'n stoel tegenover haar zitten en zag haar
daarbij met onverholen bewondering aan.
„Neemt u me niet kwalijk, freule, wan
neer m'n woorden u misschien een afge
zaagde vleierij lijken, maar: me dunkt dat
u nóg mooier is geworden sedert we elkaar
in Triëst ontmoetten.
Marina dronk die woorden in als de be
dwelmende geur van een bloem en een blij
glimlachje speelde om haar mond en
bracht den man in verrukking.
„Ik zou natuurlijk onmiddellijk na ont
vangst van uw briefje naar u toegekomen
zyn", ging hij op verontschuldigenden toon
voort, „maar het ongeluk wilde, dat ik toe-
valig een paar dagen in Berlijn was en ik
kreeg uw schrijven nagezonden. Het spreekt
vanzelf, dat ik toen met den eersten trein
vertrokken ben om me hier tot uw beschik
king te stellen, voor het geval ik u met iets
van dienst zou kunnen zijn."
„Ik wilde u enkel maar terugzien, prins",
zei ze rustig en haar oogen keken met een
eigenaardige uitdrukking in de zijne.
De man ging met een rukje wat rechter
op zitten. Opgepast, Heribert, klonk dat
daar niet bijna als een liefdesverklaring?
O, het moest wel heerlijk zijn, het mooie
gravinnetje eens in de armen te sluiten,
van heel dichtbij in haar glanzende oogen
te zien en haar roode lippen zachtjes te
kussen. Maar dat kon je en dat mocht je
niet doen, al lokten die oogen en die mond
ook nog zoo zeer wanneer je dat deed,
moest je je meteen als haar verloofde be
schouwen.
Zoo gaf hij dan haastig het gesprek een
andere wending, praatte druk en levendig
over alle mogelijke dingen het was alsof
hij tusschen haar en zichzelf een muur van
woorden wilde optrekken, die hem moest
beschermen tegen ondoordachte impul
sen.
De kellner kwam nogmaals aan de deur
kloppen en weer hield hy Mama het zil
veren blaadje voor.
Aarzelend greep ze naar het kleine kaart
je, dat daarop lag. Er moest een vergissing
in het spel zijn, want wie zou haar hier
in de stad, waar ze niemand kende, een
bezoek willen brengen?
„Prinses Alexandra von Dettenburg-Wei-
dingen", las ze langzaam en met een vra-
genden blik, alsof ze hem om opheldering
wilde verzoeken, hield ze den prins het
kaartje voor.
„Dat is mijn' tante Alex, de zuster van
mijn vader en de huisv-ouw op Weidingen,
maar wat haar er toe beweegt, hier te ko
men, begrijp ik eerlijk gezegd, evenmin
als u."
Marina verzocht den kellner, de dame
naar boven te geleiden en bleef evenals de
prins staan tot de bezoekster binnentrad.
Een kleine, heel kleine dame, in wirwar
van fluweel, bor.t en struisveeren, glipte
piet trippelpasjes over den drempel.. Da
delijk daarna gonsde haar levendig gepraat
in Marina's ooren.
„Ik vind het alleraardigst, kennis met u
te maken, freule. Mijn neef heeft me des
tijds, toen hij uit Triest terugkwam, zulke
enthousiaste beschrijvingen van u gegeven.
O, ik heb een groote voorliefde voor oude
Hongaarsche families. Mijn neef vertelde
me vanmorgen vroeg hij kwam pas gis
teravond heel laat uit Berlijn terug dal
u momenteel in Frankfurt logeerde en dat
hij van plan was, u een bezoek te bren
gen. Hij wilde mij niet meenemen, dus liet
ik doodeenvoudig den wagen voorkomen
en terwijl hij met den trein naar Frankfurt
stoomde, reed ik er met de auto heen en
daar ben ik nu!"
Ze hief haar fijn, witbepoederd muisjes
gezichtje naar den prins op en glimlachte
ondeugend.
„Ik wil óók wel eens graag iets moois
zien, vooral als ik dan bovendien nog kans
heb, allerlei interessante bijzonderheden te
hooren. Uw familie heeft toch zeker óók
een belangwekkende geschiedenis, niet,
freule?" Met levendige handbewegingen
keerde z« zich nu tot Marina en de tallooze
kot>)« en «taartjes van haar ouderwetsche
n«r* bo» fladderden om haar heen als op-
kleine roofdieren.
Marina, die tot dusver de beweeglijke,
klaln* lama niet in de rede had durven
yilWn arKoof nu een leunstoel voor haar
bij vmH» h zich onmiddellijk liet neer
zakken.
„O ja", Marina leunde tegen de tafel, ter
wijl ze antwoord gaf, en in haar oogen
glom een klein spotvlammetje: „Mijn bet
overgrootvader was een van de trouwste
hovelingen van Maria Theresia; hij reis
de in opdracht van de keizerin naar haar
dochter Marie Antoinette en iaren later na
den dood van Maria Thereisia, nog eens
zonder opdracht; bij die gelegenheid ont
snapte hij slechts met de grootste moeite
aan de guillotine."
„Maar lieve tante", „alleraardigst" is
Alexandra verrukt.
„Maar lieve tante", „alleraardigst" is
dunkt me toch niet het juiste woord!"
„Nu goed, dan „kostelijk" of wat je maar
v;ilt, de hoofdzaak is toch het interessante
feit. Denk toch eens aan wat prachtig, dat
de betovergrootvader van freule Pereny bij
na op het schavot kwam."
Ze wreef zich vergenoeg in de kleine
handjes, met de dunne zijden handschoe
nen.
„Weet u freule, u moet me toch werke
lijk eens gauw op Weidingen komen opzoe
ken en me dan alles vertellen wat u nog
aan interessante bijzonderheden over uw
familie weet.
De spotvlammetjes in Marina's oogen
flakkerden helcer op. De oude prinses amu
seerde haar, en irriteerde haar ook een
klein beetje.
Het liefst had ze gezegd: „Zeker, hoog
heid, ik weet nog een massa interessants
over mijn voorvaderen; alleen waren dat
g'^en graven Pereny, maar heetten ze Tol-
dy, en mijn grootvader was een arme mars
kramer en vader portier in een armzalige
huurkazerne in de voorstad
Maar ze glimlachte haar meest betoove-
rend gravinnen-lachje.
Wordt vervolgd.
